Half april fietste ik met vrouw en kinderen via Nadorstweg en Prooijenseweg de stad uit. De weidse Zeeuwse polders begroetten ons met een voorzichtig wakker wordende natuur vol nieuw leven. Dat wat Zeeland zo mooi en aantrekkelijk maakt, maakte ook ons weer blij, dankbaar en klein.
Blij en dankbaar omdat we mogen genieten van die ons gegeven natuur. Van een gulle Gever die de hoop op nieuw leven niet onbeantwoord laat. Klein omdat wij - levend in die prachtige wereld met al die mooie mensen - ook een serieuze uitdaging hebben. Hoe ga je zorgvuldig en verantwoordelijk om met ruimte en groen? Bij de eindeloze vraag naar energie proberen we ook in de gemeenteraad wijze keuzes te maken. Keuzes tussen slimme vormen van energiewinning via zon(neweide), zee of wind. De vraag is wel of dit ons allemaal echt gaat helpen.
Met het gezin waren we er gauw uit: ‘Consuminderen’, ‘Genoeg met Minder’ en zo dicht bij die gegeven natuur blijven, dat gaat pas echt helpen. Een inzicht dat de daarop volgende dagen nog vaak en soms schurend na echode. Genoeg bezit; Minder nieuwkoop; Genoeg stropdassen; Minder plastic; Genoeg tuinlicht; Minder douchewater, etc,etc. Genoeg te minderen voor ons allemaal!