Onze steun aan het internationaal recht kan niet selectief zijn. Wij veroordelen terecht luidkeels de verschrikkelijke terreur van Hamas. Maar waarom fluistert of zwijgt Nederland over de schendingen van het internationaal recht door de Israëlische regering? Dat kan niet. Ik snap goed hoe oneerlijk het voelt dat Israël wel deze regels moet volgen bij de eigen verdediging, terwijl Hamas zich nergens iets aan gelegen laat. Maar dat is nu net hét onderscheid tussen een terreurgroep en een democratische rechtsstaat. Nederland is een hoeder van het internationaal recht. Het is dat recht dat onze menselijkheid onderscheidt van beestachtigheid. Daarom moeten wij ons uitspreken.
Israël heeft inmiddels gelukkig de eigen grenzen weer onder controle, vele Hamas leiders zijn uitgeschakeld. Nu komt het moment voor Nederland om te zeggen: het risico op nog meer onschuldige slachtoffers is te groot, het risico op verdere escalatie is te groot. Het is tijd voor een staakt-het-vuren, om de gijzelaars vrij te laten. Het is tijd voor humanitaire toegang, hervatting van water, voedsel en elektriciteit. Het is tijd om oorlogsmisdaden te onderzoeken. Dat is de boodschap die ons past en die de premier zou moeten uitdragen.