De Verenigde Staten heeft deze week de grenzen voor reizigers uit Europa gesloten met uitzondering van Groot-Brittannië. Een buitengewoon strenge maatregel die president Trump woensdagavond bekendmaakte. Trump verweet de Europese Unie dat er onvoldoende maatregelen waren getroffen om reizigers uit China en andere ‘hotspots’ buiten de grenzen te houden. De Europese Unie keurde het inreisverbod af. Volgens EU-president Charles Michel is het besluit „eenzijdig en zonder overleg genomen”.
Collega Derk Jan Eppink en ik waren twee weken geleden nog in Washington DC en we hadden daar een boeiend overleg bij het Amerikaanse Ministerie van Financiën. Eén van de gespreksonderwerpen was de G20 top van alle ministers van financiën - waaronder Duitsland, Frankrijk, Italië én de Europese Unie- in Saoedi-Arabië op 22 februari 2020. Terwijl een groot deel van de Chinese economie tot stilstand was gekomen en het coronavirus inmiddels ook in Italië ernstige vormen aannam, wilde de Europese ministers de G20 enkel gebruiken om over klimaat-maatregelen te praten. Uiteraard tot grote verbazing en ergernis van de Amerikaanse delegatie. Niet over corona, niet over de gevolgen daarvan op de wereldeconomie, maar over ‘klimaat-maatregelen’!
De EU heeft het virus onderschat en het onderwerp te lang gemeden. Daarmee is de afkeuring en verontwaardiging over het Amerikaanse inreisverbod vanuit Europa ongepast. Onze EU-bestuurders vegen hier alleen hun eigen straatje schoon. Natuurlijk hadden zij dit kunnen zien aankomen. Maar ze waren zoals altijd te druk binnen hun eigen bubbel. Waaronder alles en iedereen hun klimaatreligie opdringen. Trump was wel alert. Deze president sloot op 1 februari de grenzen voor reizigers uit China. Ook over die maatregel was de wereld verontwaardigd omdat het veel te vroeg zou zijn. Had de EU dat ook maar gedaan, want het navelstaren breekt ons nu op.
De Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra maakte donderdagavond bij Jinek pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar de EU in de wedstrijd zit. ‘’What is Europe?” vroeg hij. “This is not an EU sanction, this is Schengen.” Elk land binnen de EU heeft een andere strategie, maar de interne grenzen staan wagenwijd open voor vrij verkeer van personen. De ketting is zo sterk als het zwakste lidstaat. Daarmee kan je dus geen pandemie voorkomen. De crisissituatie in Italië loopt circa twee weken voor op de rest van de Europese Unie. Dat waren twee cruciale weken maar onze regeringsleiders hebben die kans laten liggen. Nederland en de andere lidstaten hadden gelijk de controle over de eigen landsgrenzen moeten oppakken en preventief de reizigers uit risicogebieden moeten weren.
Juist het tegenovergestelde gebeurt nu. Brussel benut deze crisis direct om meer macht en meer geld naar zich toe te trekken. Ironisch genoeg ‘voelen’ zij dat de mensen daarom vragen. “Never waste a good crisis” zei Winston Churchill en dat advies slaat de Europese Commissie blijkbaar niet in de wind. Zo misbruikte de EU eerder al de eurocrisis en nu lijkt het opnieuw te gebeuren. Eerst de boel uit de hand laten lopen en dan meer macht eisen om het ‘op te lossen’. We moeten voorkomen dat dit incompetente gedrag wordt beloond. Want had onze Tweede Kamer op 28 januari 2020 maar gehoor gegeven aan de oproep van Baudet om een spoeddebat te voeren over het coronavirus. En had minister Bruins van Medische Zorg en Sport de Kamer maar willen informeren over de succesvolle aanpak van Singapore, in plaats van alleen te kijken naar andere falende EU landen om ons heen. Dan hadden we als zelfstandige natie veel betere voorzorgsmaatregelen kunnen treffen. Dat had ons een hoop ellende bespaard.
Rob Roos, Europarlementariër voor Forum voor Democratie.
Volg mij op:Facebook: https://www.facebook.com/RobRoos.MEP
Instagram: robroos.mep
Twitter: @rob_roos
LinkedIn: linkedin.com/in/robroosnl