'Hoe ben je in de Tweede Kamer terechtgekomen?'. Met leerlingen van het Pantarijn, een middelbare school in Wageningen, ging ik vandaag in gesprek. En wat stelden ze een partij goede (en hele leuke) vragen zeg. Daar kan menig Kamerlid in de Tweede Kamer nog wat van leren. Van alles kwam voorbij: Wat is je salaris? Waar kreeg je vroeger het meeste stress van? Is de SP conservatief? En hoe verklaar je de verkiezingsuitslag?
De reden van mijn bezoek waren mijn uitspraken twee maanden geleden toen ik fractievoorzitter werd. Als mensen mij vroegen naar mijn plannen zei ik: zoveel mogelijk jonge mensen spreken om te weten wat hen bezighoudt. Want als er 1 groep mensen is die hun toekomst moet gaan opeisen zijn het de jongeren. Met onze jongerenorganisatie ga ik komende maanden op stap en in de kroeg in gesprek met jonge mensen, maar vandaag was ik te gast bij een mavo, havo en vwo klas in Wageningen.
Samen met leraren Anne en Noud konden leerlingen vragen stellen, maar vroeg ik de leerlingen ook vooral wat ze bezighoudt. Wat me opviel is dat hoewel ze aan het begin van de lessen aangaven niets te hebben met de politiek, ze vaak na eventjes vele vragen op me afvuurde: over oorlogen die woeden in de wereld, over politici die de samenleving verdelen, over de stress die ze ervaren en over wat vrijheid voor hen betekent. Ook hadden leerlingen veel vragen over hoe de SP denkt over de toekomst van boeren in ons land en over migratie.
Maar bovenal ging het over hoe onze economie is georganiseerd en hoe onze welvaart wordt verdeeld. Met vragen als: Waarom wordt een schoonmaker zoveel minder betaald dan een chirurg? Is het eerlijk om extra belasting te vragen van miljonairs? En hoe komt het dat de prijzen zo stijgen? Dat biedt hoop. Jongeren zien dat er iets mis is met de manier waarop we onze rijkdom verdelen. Het is goed om te bedenken dat velen van hen zijn opgegroeid in een tijd waarin het individualisme hoogtij viert. Jongeren worden concurrenten van elkaar op de ‘woningmarkt’ omdat er een gigantisch tekort aan huizen is en op de ‘arbeidsmarkt’ omdat jongeren als flexwerkers voor een zo laag mogelijke prijs moeten werken. Maar ook het onderwijs individualiseert en de tweedeling neemt toe. Daarom is het alleen maar mooi dat jongeren zelf inzien dat we ons moeten verenigen in plaats van uit elkaar laten spelen om rijkdom te verdelen.
Het is nu aan jongeren om in actie te komen op thema’s waar zij zich zorgen om maken. Waar afgelopen jaren bewegingen ontstonden zoals de strijd tegen het schuldenstelsel en voor een schone aarde, gingen jongeren voorop. Alle reden om als partij naar hun goede ideeën te luisteren en hun aan te moedigen om samen met ons op te staan.