De tweedeling groeit als gevolg van de coronacrisis, stellen 15 burgemeesters deze week terecht. Met name de inwoners van achterstandswijken zijn de klos, maar ook mensen met weinig opleiding, met schulden of met een onzeker contract. Het zou oliedom zijn om deze groepen aan hun lot over te laten. Als we de KLM met miljarden kunnen redden, laten we dan ook deze mensen een steuntje in de rug geven.
Wetenschappers Van Bavel en Scheffer onderzochten welke gevolgen grote historische schokken zoals crises en oorlog hebben voor de verdeling van de welvaart. Zij publiceerden hier over in Trouw van 15 mei, en wat blijkt? Crises vergroten de ongelijkheid tenzij de overheid ingrijpt om dit tegen te gaan. De bankencrisis in 2008 vergrootte de ongelijkheid. De hulp en andere maatregelen zorgden er na de Tweede Wereldoorlog juist voor dat de ongelijkheid kleiner werd. Niet alleen de burgemeesters trekken nu aan de bel, ook Voedselbanken Nederland en allerhande armoedecoalities constateren een toename van de armoede. Moeten we nu al concluderen dat de coronacrisis de tweedeling in Nederland vergroot en de armoede verdiept? Waarschijnlijk wel, want de armoede verergert, schulden nemen toe, achterstandswijken gaan verder achteruit en wonen wordt steeds duurder.
Dit is geen toeval, dit is een voortzetting van het beleid van de afgelopen jaren dat er in heeft geresulteerd dat in het rijke Nederland 400.000 kinderen in armoede opgroeien, het aantal dakloze jongeren in 10 jaar is verdubbeld en het aantal miljonairs wederom is gegroeid. Flexibiliteit in de arbeidsmarkt wordt eenzijdig opgevangen door kwetsbare groepen. Groepen mensen met wat meer inkomen worden weggeduwd uit probleemwijken, waardoor een concentratie van armoede ontstaat. De huren en de kosten voor zorg en BTW zijn gestegen, maar de lonen stijgen niet mee met de economische groei.