De toekomstvisie waarop de woningbouwplannen van het huidige Schiedamse college zijn gebaseerd, heeft als uitgangspunt dat Schiedammers wooncarrière willen, kunnen en dus zullen maken. Het is voor hen dé onderbouwing voor de bouw van meer woningen in het midden en hoge koop- en huursegment en het verminderen van het aantal goedkopere en betaalbare woningen.
GroenLinks is niet tegen het bouwen van woningen in het midden- of hoge segment. Maar we zijn realistisch genoeg om in te zien dat een wooncarrière zoals andere partijen die voorstellen niet voor iedereen is weggelegd. Die voorstelling is namelijk gebaseerd op de idee dat iedereen dezelfde toekomstverwachtingen en mogelijkheden heeft en dezelfde keuzes maakt. Zowel actuele als historische maatschappelijke en sociaaleconomische ontwikkelingen laten zien dat dat niet waar is. Dat betekent dat ook voor lagere inkomens voldoende goede woningen beschikbaar zullen moeten zijn.
Met een laag gemiddeld inkomen en veel uitkeringsgerechtigden die deels afhankelijk zijn van toeslagen is de wooncarrière voor een grote groep Schiedammers helemaal niet bereikbaar. Zelfs al vinden al die uitkeringsgerechtigden nu allemaal een betaalde baan, het verleden heeft uitgewezen dat zij zich voornamelijk tevreden moeten stellen met tijdelijke contracten met een inkomen op of rond het minimumloon. Precies de mensen die bij de vorige hoogconjunctuur helemaal niet hebben geprofiteerd, zoals de schoonmaker, de heftruckchauffeur en de medewerker aan de lopende band. Die mensen gaan niet duurder wonen, dat kan gewoonweg niet.
En zelfs al vinden deze Schiedammers een beter betaalde baan, dan nog is nergens in Europa het aandeel mensen met een tijdelijk contract, flexwerkers en zzp’ers zo groot als in Nederland. Bedrijven noemen dat heel eufemistisch ‘de flexibele schil’, maar eigenlijk is het een gezond bedrijfsrisico afwentelen op de samenleving. De mensen in die ‘flexibele schil’ komen nauwelijks in aanmerking voor een hypotheek. Als dat wel lukt moeten zij met de huidige wetgeving een behoorlijke spaarsom meenemen voor hun koopwoning. Dat kan dus niet. En dat zijn nu net de mensen die we in onze stad willen houden. Het zijn de startende leraar, de beginnende politieagent en de net afgestudeerde verpleegkundige. Ook zij zijn nog op zoek naar betaalbare woningen.
De onzekerheid dankzij toenemende flexibilisering geldt ook voor mensen die nu wel financieel stabiel zijn. Situaties veranderen, ten positieve en ten negatieve. Bouwen doe je echt voor decennia. De levensduur van een woning is veel groter dan de vooruitblikken op sociaaleconomisch gebied. Praktisch houdt dit in dat we nu wel bouwen aan een huis voor over 30 jaar, maar eigenlijk niet kunnen zeggen wat de behoefte van de Schiedammer dan is. Mocht het op werkgebied tegen zitten of mocht je om andere redenen terug moeten naar een goedkopere huurwoning, dan heb je een probleem. Nu al is de gemiddelde wachttijd 41 maanden. Dat betekent dus dat je ruim 3,5 jaar moet interen op je kapitaal of schulden op moet bouwen voordat je mogelijk een woning naar je inkomen vindt.
Daarnaast speelt nog het immer groeiende aantal eenpersoonshuishoudens, zeker jongeren en ouderen. Die kunnen lang niet altijd een dure woning betalen en hoeven helemaal geen grotere woning. Ook voor hen moet worden gebouwd.
GroenLinks vindt dat er gebouwd moet worden, ook in het midden en dure segment. GroenLinks vindt het daarentegen onverstandig en onwenselijk om het aantal en aandeel goedkope woningen af te bouwen omdat die altijd nodig zullen blijven. Er is al een groeiend tekort, dat verandert niet zomaar. Tenzij je natuurlijk vindt dat een heleboel mensen niet meer welkom zijn in Schiedam. Mensen die er nu al wonen maar waar geen plek meer voor is. GroenLinks wil dat niet, wij bouwen voor iedereen!