Veel vrouwen van kleur krijgen te maken met seksisme én racisme en staan daardoor dubbel op achterstand. Hun positie verdient meer aandacht vindt raadslid Melody Deldjou Fard. Ze wil dat er in Utrecht specifiek beleid komt voor zwarte, migranten en vluchtelingen vrouwen. En roept hen op daarvoor ideeën aan te dragen bij de politiek.
Dankzij de Black Lives Matter beweging is er nu veel aandacht voor institutioneel racisme en discriminatie. Ook in Utrecht gingen we met zijn allen, zwart en wit, de straten op. Samen riepen we luid en duidelijk uit dat we een land willen waar ruimte is voor ons allemaal. Ik vond dit emotioneel, maar ook mooi. Het gaf me hoop. Het is belangrijk dat de politiek hier nu op doorpakt.
Als het gaat om uitsluiting kunnen verschillende factoren als etnische afkomst, gender, seksuele voorkeur of klasse elkaar beïnvloeden. Als vrouw is het nog altijd moeilijker om naar de topposities te groeien. Ben je vrouw én van kleur dan krijg je waarschijnlijk met nog meer weerstand te maken. Een vrouw van kleur in een machtspositie is namelijk niet wat de maatschappij traditioneel gewend is. En dat roept bij sommige mensen onbewust weerstand op.
Afgelopen jaren heb ik veel vrouwen gesproken die hiermee te maken krijgen. Ook zie ik steeds meer journalisten, politici, en andere sterke vrouwen van kleur verhalen openbaar maken over de bagger die ze op sociale media over zich heen krijgen en de obstakels die ze dagelijks moeten overwinnen. Desondanks zetten deze moedige vrouwen zover het kan in stilte door. Ik vind het onacceptabel dat anno 2020 ook verhalen zijn waarin we zien dat racisme, seksisme en discriminatie op basis van iemands seksuele geaardheid er toe hebben geleid dat mensen soms niks anders kunnen dan stoppen met schrijven, politieke vertegenwoordiging of werk.
Het is hoog tijd dat er meer aandacht komt voor de stille strijd van vrouwen van kleur. En dat hun rechten en positie hoger op de politieke agenda komt te staan. Utrecht doet al jaren veel om discriminatie van verschillende minderheidsgroepen tegen te gaan. Wat mij betreft gaan we nog een stapje verder. We moeten deze verhalen horen, ze verzamelen en een plek geven binnen het beleid. Er is nu in veel steden te weinig aandacht voor deze groep en de netwerken zijn door de eerdere landelijke bezuinigingen versplinterd geraakt. Laten we in Utrecht strijden voor verandering. Tegelijkertijd roep ik ook deze vrouwen op om hun verhalen meer te delen. Word actief bij een politieke partij of bij de maatschappelijke bewegingen, kandideer je voor de gemeenteraad, schrijf stukken, publiceer vlogs en podcasts of meng je in discussies in de media. En kom vooral ook naar het stadsgesprekken die de gemeente over aanpak discriminatie zal organiseren. Laat je horen! Pas als we al onze krachten bundelen, komt er de echte verandering.
*** Deze column is ook verschenen in het AD Utrechts Nieuwsblad op 25 juli 2020 ***