“Zoek niet meteen het compromis. Stel eisen waarvan je zelf nauwelijks gelooft dat ze realiseerbaar zijn.”. Deze woorden komen van een activiste van ‘Stadt von Unten’, een Berlijnse groep die wil laten zien dat het ook in hartje stad mogelijk is om woningen te bouwen met 100% sociale huur en 100% invloed van bewoners.
Ik bezocht Berlijn vorige maand met een groep GroenLinks politici uit het Europees Parlement, de Tweede Kamer en de vier grote steden om te leren van de Berlijnse aanpak van de wooncrisis. Die inspiratie heb ik hard nodig. Wonen is een recht, maar in onze stad is dat recht er nu niet voor iedereen. In Utrecht kun je met een modaal inkomen geen huis kopen, sta je voor een sociale huurwoning meer dan 10 jaar op een wachtlijst en kost een gemiddeld huurappartementen 1200 euro per maand.
Als raadslid wil ik wonen in Utrecht weer betaalbaar maken. Tot mijn frustratie loop ik daarbij vaak aan tegen de grenzen van Haagse regels. Regels over het maximeren van huurprijzen of -stijgingen worden in Den Haag bepaald. De landelijke verhuurdersheffing zorgt ervoor dat woningcorporaties niet genoeg geld hebben om meer te bouwen. En het is als stad moeilijk om te voorkomen dat speculanten de koopprijzen omhoog jagen.
Binnen de mogelijkheden doen we in Utrecht veel. Zo zijn er met ontwikkelaars en corporaties afspraken gemaakt over het bouwen en betaalbaar houden van woningen. Maar Berlijn gaat een stap verder. En kijkt over grenzen heen. Sociale huurwoningen worden daar niet verkocht, maar teruggekocht. En de huurstijgingen worden niet beperkt, ze worden bevroren voor 5-jaar.
Het meest opvallend aan het bezoek vond ik de laconieke houding van de Berliners. Mag dit wel volgens de wet? ‘Misschien niet, we zullen zien’. Zal er hierdoor minder geïnvesteerd worden in Berlijn? ‘Vast niet, Berlijn is hip en blijft dat nog wel’. Het lef om te gaan staan voor de stad die je wil zijn, waarin iedereen kan wonen en haar inwoners bepalen wat er gebouwd wordt.. Dat blijft me bij. Dat lef ga ik meenemen naar de Utrechtse raadszaal!
Wil je meer lezen over het werkbezoek, lees dan vooral dit mooie artikel in de Volkskrant.