Vorige week heeft de Raad van onze gemeente tot grote teleurstelling ingestemd met de begroting 2019-2022 waarin op voorhand al 1,2 miljoen wordt genomen uit onze spaarrekening, de algemene reserve, om het begrotingstekort te dichten. Wij noemden dat gekscherend het ‘gat van Gerrit’. De grote vraag voor ons was en is: waarom gaat de Raad akkoord met een begroting waarmee onze schuld met 1,2 miljoen euro wordt vergroot? Want voor alle helderheid: een gat van 1,2 miljoen in de begroting dat gedekt wordt uit de algemene reserve betekent op voorhand al een stijging van onze schuld met 1,2 miljoen euro. Waarom hiervoor kiezen terwijl wij ook een sluitende alternatieve begroting op tafel legden? In onze ogen een onbegrijpelijke keuze van onze Raad. Het amendement van ons kreeg alleen de steun van BVHLokaal.
En natuurlijk klinkt het ‘gat van Gerrit’ grappig. Maar een greep uit de algemene reserve van 1,2 miljoen en daarmee het verhogen van de schuld met 1,2 miljoen vinden wij niet grappig. Zeker ook omdat de toename van de schuld in feite geen 1,2 miljoen is. Het is in 2018 alleen al 7 miljoen euro als we het volgende rijtje zien:
Jaarrekening 2017 gaf een verlies van 3,1 miljoen Voorlopige resultaat van de Jaarrekening 2018 laat een verlies zien van 2,7 miljoen En de voorliggende begroting heeft een tekort van 1,2 miljoen.Nadat we in de jaren 2014, 2015 en 2016 elk jaar een flink overschot hadden op de Jaarrekening geven we in 2017, 2018 en op voorhand 2019 ruim 7 miljoen euro te veel uit, en dan met name in het sociaal domein. Dit is onder andere het gevolg van de bewuste keuze die de raad heeft gemaakt voor ons goede beleid in het sociaal domein, maar daaraan hangt dus wel een ‘prijskaartje’ dat een direct effect heeft op de vergroting van onze schuld.
In de raadsvergadering hebben wij een voorstel gedaan om het gat van 1,2 miljoen euro te dichten zonder gebruik te maken van de algemene reserve. Een combinatie van het verlagen van uitgaven (door onder andere de overheadkosten van de gemeente te bevriezen) en het verhogen van inkomsten in de vorm van de toeristenbelasting en leges. Het was dus mogelijk voor fracties in de Raad om voor een alternatief te kiezen zonder de schuld te verhogen. Helaas heeft de Raad daar niet voor gekozen, tot onze grote teleurstelling.
Wij blijven ons inzetten voor gezonde financiën met behoud van voorzieningen in de dorpen, wat gezien de situatie in het Sociaal Domein heel lastig is! De Raad had de mogelijkheid om op 8 november jl. op de rem te trappen, maar heeft de scherpe keuzes doorgeschoven naar volgend jaar. En dat betreuren wij. De keuzes worden er dan echt niet makkelijker door.