Poliflw

We zijn eruit! Het coalitieakkoord is rond en we gaan starten met wethouders Gijs van Heeswijk (Jong Uden), Franko van Lankvelt (CDA), Maarten Prinssen (VVD-Leefbaar Uden) en Ingrid Verkuijlen (Gewoon Uden). De coalitie gaat voor een bruisend Uden! Wil je het akkoord lezen? Check deze link: https://bit.ly/2HmkVep #JU18 #GR2018 #coalitie #bruisend #uden

Geplaatst op 13:40h in Uncategorized door Jong Uden

Ylse van Lanen, Oud-fractievoorzitter Jong Uden (1998-2002)

Het is februari 2018 en het is alweer zo ver; de gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur. Natuurlijk gaan mijn gedachten zo nu en dan terug naar twintig jaar geleden. Het was februari 1998 en mijn leven was het toppunt van hectiek.

Nog maar een maand of twee eerder was Jong Uden namelijk opgericht. Toen ik erbij werd gevraagd was mijn eerste reactie: “Politiek? Wil ik daar iets mee te maken hebben? Is dat iets voor mij?”

Mijn vader was lang actief geweest in het CDA en toen ik een tiener was, waren er geregeld vergaderingen bij ons thuis. Dan trok er een stoet – in mijn ogen – stoffige, ongelooflijk saaie mensen ons huis in en wist ik één ding zeker: daar had ik helemaal niets mee. Hoe eerder ze weer weg waren, hoe beter ik het vond.

Onlangs hoorde ik voor de zoveelste keer een hardnekkig idee voorbij komen: “Jong Uden is ontstaan uit het CDA.” Ik legde maar weer eens uit wat ik lang van de politiek in het algemeen en het CDA in het bijzonder had gevonden. Of dat ook zo gold voor de mannen van het eerste uur – zoals natuurlijk Marnix, Remco en Ron – weet ik niet precies, maar zeker was wel dat zij zich niet geroepen voelden om zich bij die oude garde aan te sluiten. Jong Uden is wat mij betreft niet ontstaan uit of dankzij het CDA, maar eerder ondanks het CDA.

Jong Uden in oprichting bleek een verademing. Leuke mensen, gezelligheid, goede discussies die echt ergens over gingen. Niet lang daarna werd ik gekozen als lijsttrekker en kwamen de verkiezingen met rasse schreden dichterbij. De campagne barstte los en hoe! Ik racete van tv-opnames (RTL volgde ons, op weg naar de verkiezingen) naar radiodebat, naar kranteninterview en weer terug. Tussendoor debatteerden wij zelf tot diep in de nacht en schreven we ons eerste partijprogramma; vijf punten slechts, maar ontzettend to the point, want het heeft ons daarna nog heel vaak de juiste weg gewezen bij de meningsvorming over heel veel onderwerpen! Ons officieuze campagnelied was “We doen het zelf wel” van Stef Bos. Want al zóuden we al bij andere partijen actief zijn geweest, dan hadden we lang mogen wachten op een verkiesbare plek op de lijst. Zoveel raadsleden die jaren en jaren die zetels lekker warm hielden voor zichzelf, terwijl van vernieuwing nauwelijks sprake leek.

Na drie maanden van geregel, gerace en geratel was het eindelijk zover: de eerste verkiezingsdag voor Jong Uden. De rest is geschiedenis; we haalden twee zetels. In de raadsperiode die volgde, heb ik bijzondere dingen mogen doen en veel geleerd, waar ik nu, twintig jaar later, nog steeds profijt van heb. Ik heb het stokje na vier jaar weer overgedragen, omdat ik andere prioriteiten had en de politiek mij toch niet zo lag. Mijn fractiegenoot Marnix gelukkig wel; van hem zullen we nog veel en lang horen, dat weet ik zeker. (eerste burgemeester van gemeente Maashorst?!)

Ik moet toegeven dat ik wel een beetje vreesde dat een stukje Ujese geschiedenis zich zou herhalen; in de jaren ’60 is er hier een jongerenpartij actief geweest (met ook een Van Lanen als eerste lijsttrekker! Overigens geen familie), maar die hield na twee raadsperiodes op te bestaan. Zou het Jong Uden lukken om nieuwe, capabele mensen te blijven trekken, ook na twee raadsperiodes? Ik herinner me een grote bijeenkomst in Den Haag, waar ik speciaal als jong raadslid was uitgenodigd. Bijna wanhopig probeerden hordes mensen hét geheim voor het krijgen van jongeren in je partij, uit mij te trekken. Ik wist het wel: goede jonge mensen veel sneller echte kansen geven en niet zo stijf en stoffig zijn. Bij Jong Uden konden de voeten gerust op tafel tijdens een fractievergadering, om maar een voorbeeld te noemen, en moet je na maximaal acht jaar raad en pluche plaatsmaken.

Er is veel veranderd in die twintig jaar. Onze eerste fractiekamer was nog in het oude Raadhuis. We rookten allemaal als een ketter en dat kleine hokje stond altijd blauw. Dat is inmiddels ondenkbaar. De twee zetels zijn er nu vijf, Jong Uden zit in het college. En wat het aller-, allerbeste is: het lukt nog steeds bijzonder goed om nieuwe, jonge mensen te vinden die er zin in hebben om zich politiek in te zetten voor Uden. De door mij gevreesde herhaling van de (korte) geschiedenis van de eerdere Jongerenpartij is niet bewaarheid. Jong Uden boeit wél. Jong Uden doet het nog steeds zelf wel en is niet meer weg te denken uit Uden. Jong Uden #tagt Uden!!!