Poliflw

En weer vinken we een onderdeel van ons verkiezingsprogramma af ✅👌🏼 “Veel jonge mensen hebben de ambitie een eigen onderneming te starten. Van een bloeiende zaak in hartje Uden tot een internetbedrijf met wereldwijd succes. Om de ambities van deze startende ondernemers ook daadwerkelijk te kunnen realiseren, kan de lokale overheid best een handje helpen. Jong Uden wil dat er voor startende ondernemers een optimaal klimaat wordt gerealiseerd. Gelukkig zijn er al goede initiatieven zoals D’n Office en de Ideeënfabriek.” = citaat uit ons verkiezingsprogramma 📑

Uden steekt ruim een ton in steun aan startende ondernemers

UDEN - De gemeente Uden steekt komende drie jaar ruim een ton in de steun aan startende ondernemers. De begeleiding van deze starters, jong en oud, is in handen van ondernemersvereniging UOV De Kring en de Misfits.

Alaafffff! Wij zijn heel trots op deze nieuwe Prins Porcellus! 'Onze' Thijs Vonk!

Carnavalsstichting De Knoerissen

CS de Knoerissen is trots op haar kersverse Prins Porcellus LIV Thijs Vonk. Voor de ogen van zo’n 600 nieuwsgierige bezoekers werd de nieuwe prins vrijdag tijdens de eerste van vier pronkzittingen in Markant Uden onthuld. Verstopt in een grote kluis werd de nieuwe prins het podium opgedragen, waarna hij met een spectaculaire knal onthult werd. Thijs woont samen met Caren van der Lee en hebben twee kinderen. Zoon Koos van 3 jaar en dochter Mieke van 1,5 jaar. Samenloop voor Hoop PP LIV is werkzaam als manager dagelijkse bankzaken bij Rabobank Uden/Veghel. Buiten zijn dagelijkse bezigheden is hij o.a. nog bestuurslid van Samenloop voor Hoop en lid van Jong Uden. Na een verdienstelijke carrière in het zesde elftal van Udi’19, ligt zijn focus nu op wielrennen. Uiteraard is PP LIV daarnaast ook een fervent feestvierder! “Dè loat ik nie skieete!” Prins Porcellus LIV heeft ontzettend veel zin in het komende carnavalsjaar. Het motto van 2019: “Dè loat ik nie skieete!”, is hem op het lijf geschreven. Hij vraagt aan iedereen om er samen met hem één groot feest van te maken, want carnaval in Uje, dè kunde nie loate skieete! De Knoerissen bieden Prins Porcellus LIV en zijn gezin een prinsenreceptie aan op zondag 24 februari 2019 vanaf 11.11 uur in Markant Uden. Hier kunnen familie, vrienden, kennissen, collega’s, bevriende (carnavals)verenigingen uit de regio en alle andere geïnteresseerden, onze kersverse PP LIV feliciteren. Kortom; iedereen is van harte welkom tijdens deze gezellige dag. We maken er een geweldig carnavalsjaar van want carnaval, “Dè loat ik nie skieete!” Foto: Bianca van den Broek fotografie

🚴‍♀️'GUUS beweegt je' 🚴‍♀️ De programmalijnen van GUUS zijn gericht op gezond en actief leren, wonen, werken en meedoen. In opdracht van de Gemeente Uden zijn regisseurs en buurtsportcoaches van SSNB (Stichting Sportservice Noord-Brabant) samen met diverse partners actief met de programma's Bewegen en Sport (met onder meer Kicks), Jongeren Op Gezond Gewicht (JOGG) en Positieve Gezondheid. 🏃‍♀️🏃‍♂️ #bewegen #jongeren #JOGG #GUUS #gezond #actief

Buurtsportcoaches en regisseurs Uden vanaf nu 'GUUS beweegt je' [FOTO'S]

UDEN | In opdracht van de gemeente Uden zijn regisseurs en buurtsportcoaches van SSNB (Stichting Sportservice Noord-Brabant) samen met diverse partners actief met de programma's Bewegen en Sport (met onder meer Kicks), Jongeren Op Gezond Gewicht (JOGG) en Positieve Gezondheid. Vandaag werd in&nb...

Jong Uden maakt graag plaats voor ambitie!

Geplaatst op 13:30h in Uncategorized door Jong Uden

Stan Willems, Nr. 3 Lijst Jong Uden & fractievoorzitter

Alweer bijna vier jaar ben ik raadslid. Een vraag die ik nog steeds vaak krijg is: “Stan, hoe ben je eigenlijk in de politiek terecht gekomen?” Een vraag die ik trouwens heel leuk vind om te beantwoorden! Benieuwd naar mijn antwoord? Lees dan verder!

Het begon allemaal op het Udens College. Sinds 4 havo ben ik daar lid geweest van de debatclub. De debatclub was een extra module die je kon toevoegen aan je vakkenpakket. Elke vrijdagmiddag na schooltijd kwamen we bijeen om over actualiteiten en politiek te praten. We kregen ook les in debatteren en argumenteren en organiseerden ook wedstrijdjes voor onszelf. We hebben ook vaak meegedaan aan landelijke debatwedstrijden, zoals ‘Op Weg Naar Het Lagerhuis’ en het Nederlands Kampioenschap debatteren.

Op de middelbare school wist ik al snel wat ik wilde gaan studeren, dat moest natuurlijk iets met politiek te maken hebben! En dus was de keuze voor bestuurskunde snel gemaakt. Bestuurskunde is een brede opleiding met onder meer economie, recht, organisatiekunde en politicologie. Tijdens mijn stage op Vliegbasis Volkel en vooral tijdens mijn minor Integrale Veiligheid en Internationale Conflict Studies (IVICS) werd mijn interesse gewekt voor Internationale Betrekkingen, en dat werd dus het volgende op mijn pad. Inmiddels volg ik een Master International Relations aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.

Maar even terug naar het begin, want hoe ben ik nu bij Jong Uden en in de gemeenteraad terecht gekomen? Dat gebeurde al tijdens die periode van de debatclub op de middelbare school. Voor een debatwedstrijd was ik met de club op het gemeentehuis en daar heb ik eigenlijk voor de eerste keer kennis gemaakt met mensen uit de Udense politiek. Het was namelijk Thijs Vonk, onze oud-wethouder, die mij die dag aansprak. “Tof die debatclub”, en of ik al meer geïnteresseerd was in de lokale politiek, “kom maar eens een keer een kop koffie doen.” Thijs heeft mij toen verteld over Jong Uden; vooral de filosofie over vernieuwing en het feit dat Jong Uden een lokale partij is, spraken mij aan.

Toen ging het snel, heel snel! Kort na een eerste ontmoeting met ook andere leden van Jong Uden, ben ik lid geworden. Ik was toen achttien jaar oud. Mijn interesse in politiek bleef niet onopgemerkt en al snel werd ik gevraagd of ik niet meer wilde gaan doen voor Jong Uden, én of ik op de lijst wilde staan. Natuurlijk wilde ik dat wel! Tot mijn grote verbazing werd ik in de zomer van 2013 gebeld; het bestuur van Jong Uden aan de lijn. “We hebben een plekje voor je op de lijst, nummer zes, tevreden?” Dat had ik natuurlijk nooit durven hopen!

Ik kan me de spanning van de avond van de verkiezingsuitslag nog goed herinneren. Alle politieke partijen van Uden met aanhang hadden zich verzameld in de hal van het gemeentehuis. En toen kwamen de uitslagen van de stembureaus één voor één binnen en verschenen op het scherm. Jong Uden vijf zetels! Wat was dat fantastisch! Gegroeid van vier naar vijf (nét geen zes…) zetels. In eerste instantie betekende dat voor mij dat ik met mijn plaats zes net buiten de boot zou vallen. Maar mijn hoop was gevestigd op de coalitieonderhandelingen. Als onze nummer één en wethouderskandidaat daadwerkelijk wethouder zou worden, zou ik alsnog kunnen toetreden. Een tijdje later kwam het verlossende antwoord, Jong Uden zou gaan toetreden en ik mocht dus plaatsnemen in de raad.

Dat is natuurlijk ook het mooie van Jong Uden. Ik was negentien jaar oud en mocht al plaatsnemen in de gemeenteraad. Bij Jong Uden maak je na twee periodes plaats voor de volgende en dat betekent dat bij ons de wachtrij nooit lang is! Jongeren krijgen écht een kans. Je mag écht meedoen en er wordt écht naar je geluisterd. Het was en is ontzettend fijn om bij zo’n club te komen. Allemaal verschillende mensen met verschillende achtergronden en verschillende leeftijden, maar allemaal met dezelfde passie om sámen iets moois neer te zetten.

Nu zijn we vier jaar verder en staan we weer voor datzelfde spannende moment: de gemeenteraadsverkiezingen. Inmiddels ben ik weer vier jaar ouder en meer ervaren. Wederom gaan we met onze club voor een mooie uitslag. Maar wat er ook gebeurt, Jong Uden heeft al heel wat mooie dingen voor Uden voor elkaar gekregen en daarvoor zullen we altijd blijven knokken! Dat is ook waar het voor mij allemaal om gaat. Natuurlijk vind ik politiek en het werk als raadslid ontzettend leuk en interessant, ik doe dat niet voor mezelf, maar voor Uden. Jong Uden en haar leden willen graag een steentje bijdragen aan onze samenleving en Uden nóg mooier en beter maken! Voor ons betekent dat niet aan de zijlijn staan, maar meedoen!

Geplaatst op 10:17h in Uncategorized door Jong Uden

Ellen Troost, Nr. 2 Lijst Jong Uden & burgerlid

Vandaag begin ik met een overleg op een vmbo-school waar ik aansluit vanuit mijn werk; basisteam jeugd & gezin. In dit zorgoverleg bespreken we leerlingen die vastlopen op school of daarbuiten. Er wordt een jongere besproken die veel ziek is geweest de afgelopen maanden. Een hoog ziekteverzuim, waarbij we vraagtekens hebben. Wat zit er achter het ziek zijn? Het lukt deze jongere niet meer om naar school te komen. Uit een gesprek tussen de zorgcoördinator en de ouders blijkt dat de ouders het afgelopen jaar gescheiden zijn en dat heeft een behoorlijke impact op het gezin. We weten dat hoe langer een leerling niet op school komt, hoe hoger de drempel wordt om wel weer te komen en dat willen we zo snel mogelijk doorbreken. We maken een plan om deze jongere zo snel mogelijk weer op school te laten terugkeren. Daarbij kijken we naar wat het basisteam jeugd en gezin voor dit gezin kan betekenen, zodat deze jongere snel weer lekker in zijn vel zal zitten.

Na dit overleg heb ik een afspraak met een 17-jarige dame. Zij wil graag een woonplek voor haarzelf. Ondanks alle hulp die we de afgelopen jaren hebben ingezet voor haar en haar ouders, gaat het thuis niet zo lekker. Samen met haar ouders heeft ze de beslissing genomen om voor een eigen plekje te gaan. Soms lukt het beter om op afstand van elkaar weer een goede relatie op te bouwen. We brengen in kaart wat zij nodig heeft om zelfstandig te kunnen wonen, zowel praktisch als relationeel. Vooronderzoek wijst uit welke zorgaanbieder het beste past bij haar hulpvraag en we vragen een beschikking bij de gemeente aan (een soort verwijsbrief), zodat ze aanspraak kan maken op de hulp.

Het zal helaas nog wel een paar maanden duren voordat er een plekje is voor haar.

Dan is het tijd voor lunch! Tijdens de lunch bespreek ik hoe mijn ochtend eruit heeft gezien en krijg ik nog goede tips van een collega. Met collega’s bepsreken we vaker casussen. Iedereen heeft namelijk werkervaring binnen andere velden en dat levert nuttige inzichten op.

De rest van de middag vliegt voorbij. Ik ben druk bezig met een aanvraag voor gespecialiseerde zorg voor een andere jongere. We hebben helder wat nodig is, maar de wachttijd is te lang voordat de juiste zorg kan starten. Hoe kunnen we deze tijd overbruggen? Wie kan daar wat in betekenen? Zijn er andere zorgaanbieders die ongeveer dezelfde zorg kunnen bieden? Is daar de wachttijd minder lang? Hoe lang trekken ouders dit nog? Hoe kunnen we een zo’n situatie voorkomen?

Dit zijn de minder mooie dingen van mijn werk, nou ja eerlijk gezegd het meest frustrerende. Ik wil dat mijn cliënten binnen een korte tijd terecht kunnen, als blijkt dat gespecialiseerde zorg nodig is. Ik wil me niet bezig hoeven houden met of en waar er nog plek is. Is dit een nieuw probleem? Nee, hiervan was ook al sprake van voor de transitie van de jeugdzorg (transitie jeugdzorg is de overgang van de zorgverantwoordelijkheid van de provincies naar gemeentes). Het blijft een moeilijk probleem, waar niet zomaar een oplossing voor handen is. Het zit hem niet enkel in de financiering. Frustratie levert het wel op. Gezinnen die ik niet goed kan doorverwijzen, blijven bij mij. Gezinnen die aangemeld zijn bij ons team, wachten helaas ook langer doordat de uitstroom minder vloeiend verloopt.

Toch vind ik mijn werk heel leuk! Dit vanwege de afwisseling en het dynamische karakter. Elke aanmelding is namelijk anders. Het onderzoeken en graven waar de moeilijkheden liggen en dan bouwen aan het vergroten van mogelijkheden en vaardigheden van het gezin en de jongere. Het regelen en meedenken binnen ons stuk van de jeugdzorg waar wij als team invloed op hebben.

Ook aan deze drukke dinsdag komt een eind. Door naar de BSO om mijn eigen twee kids van bijna 6 en 7 jaar oud op te halen. Waar een van de belangrijkste vragen voor de 7-jarige door hem gesteld wordt: “Wat eten we vandaag?” Het antwoord levert standaard een mokkend kind op. Inmiddels is manlief ook thuis en gaan we aan tafel.

Wat zou het fijn zijn als ik met mijn kennis en ervaring voor onze Udense gezinnen mee mag gaan denken over hoe wij dit proces beter, soepel en toegankelijk kunnen laten verlopen als er meer nodig is. Jong Uden staat voor onze jeugd en ouders en we vinden het belangrijk dat zij zich goed en optimaal kunnen ontwikkelen binnen onze samenleving. Eén loket voor WMO en jeugdzorg is een belangrijke stap in de goede richting!

Geplaatst op 10:22h in Uncategorized door Jong Uden

Marnix Bakermans, Erelid & oud-wethouder Jong Uden

Met veel trots en plezier heb ik gekeken naar de uitzending van EenVandaag waarbij Jong Uden zich presenteert. Het spat van het scherm en laat zien wat ooit is gehoopt, want nog steeds fris, jong en vernieuwend met een scherpe blik op de toekomst van heel Uden.

Het brengt me terug naar 20 jaar geleden. Samen met Ylse van Lanen en Remco Koenen mocht ik voor RTL5 vertellen waar Jong Uden voor stond. Wat onze ambities waren en hoe we die dachten te bereiken. Ik maak het vergelijk en zie dat het Jong Uden is gelukt om in de afgelopen 20 jaar waar te maken wat het heeft beloofd. Blijvende vernieuwing binnen de partij en blijvende vernieuwing in de politiek van Uden. De top 10 nog steeds gemiddeld onder de 30 jaar en bij Jong Uden geen “plucheplakkers”, maar keurig ruimte maken voor nieuwe goede frisse mensen en ideeën. En dat is goed om te zien, want daar is het om begonnen.

Maar het is meer dan dat. Jong Uden is beter dan ooit tevoren. Jong Uden weet nog beter waar ze voor staat, heeft haar ambities nog duidelijker verwoord en laat zich vertegenwoordigen door nog gepassioneerdere Jong Udenaren. En dat belooft wat, want als je naar de erfenis van 20 jaar Jong Uden politiek kijkt, is het toch al indrukwekkend.

Hoewel ik niet meer in Uden woon, kom ik er nog regelmatig en dan is het mooi om veel van de Jong Uden ideeën en dromen gerealiseerd te zien. Het is verrassend om te zien hoeveel dingen we alweer normaal zijn gaan vinden. Zo staan veel kinderen regelmatig op de skatebaan in het opgeknapte bevrijdingspark. Samen met hun opa en oma lopen ze naar de extra verbrede terrassen aan de opgeknapte markt. Ook in de winter, want de terrassen zijn alweer een tiental jaren het gehele jaar toegankelijk. Zeer regelmatig bezoeken ze een evenement dat met een klein duwtje van de evenementensubsidie is mogelijk gemaakt. Sommige evenementen hebben extra ruimte gekregen en zo staat de kermis er eindelijk 10 dagen. Parkeren is gelukkig ook wat eenvoudiger, want met het afmaken van Centrum-West en het 8-tje van Uden, zijn extra parkeerplaatsen gerealiseerd en is de beloofde H&M gekomen.

Door de komst van Stichting C hebben onze kinderen een betere kijk op kunst en cultuur en beseffen ze dat dit een verrijking is in hun eigen ontwikkeling. Ongedekte rekeningen waardoor theater Markant ons telkens weer verraste, zijn door de privatisering verleden tijd. Met de komst van de evenementenhal kregen we zelfs meer aanbod en bleef de kwaliteit. De stichting Compass zag het levenslicht en kreeg extra ruimte om invulling te geven aan het jeugdwerk. Versterking van de Pul en natuurlijk het MC.

Heb ik het al gehad over ziekenhuis Bernhoven? De revitalisering van de bedrijventerreinen? De aanleg van glasvezel? Het verbeterde armoedebeleid? De starterslening?

Zomaar een greep uit het vele succes van Jong Uden

En wat mooi om in het programma van Jong Uden weer nieuwe dromen te lezen. Dromen die, naar ik hoop, ook waargemaakt gaan worden!

Veel succes Jong Uden!

Geplaatst op 15:51h in Uncategorized door Jong Uden

Dennis van Tiel, Nr. 5  Lijst Jong Uden

De dag begint en daar zit ik weer, op hetzelfde plekje als gisteren, in de bus richting Tilburg. Als 23-jarige student, met rijbewijs, maar zonder auto. Ik zit gemiddeld tussen de negen en twaalf uur per week in het openbaar vervoer. Voor de reis van het prachtige Uden naar Tilburg en weer terug. Wanneer ik studenten uit Uden spreek, hoor ik vaak: ‘’Wat is de reistijd toch lang naar school, gelukkig zijn die bussen tegenwoordig wel ‘chill’ en ze rijden nog vaak ook.” Maar een treinstation in Uden is toch wel de meest gehoorde wens/droom… Laat dit nou net een ambitie zijn waar Jong Uden zich al sinds het bestaan van de partij hard voor maakt! Dit zou mijns inziens niet alleen goed zijn voor de studenten onder ons, maar ook voor forenzen en winkelend publiek. Uden is zo mooi dat iedereen daar van moet kunnen genieten met of zonder auto.

Het gemeentehuis en daar zit ik weer, op hetzelfde plekje als 5 weken geleden. Op de tribune bij de gemeenteraadsvergadering in Uden. Als nummer 5 op de kandidatenlijst, met ambitie, maar zonder ervaring. Nu ben ik nog student maar over een jaar hoop ik te zijn afgestudeerd en een baan te hebben. Op dit moment heb ik al zeven jaar een leuke vriendin en wij willen graag op onszelf gaan wonen. Zoals wellicht veel mensen in mijn situatie. De starterslening is een mooi voorbeeld die mede dankzij Jong Uden weer terug is in Uden. Wat ik nu leuk en mooi aan Jong Uden vind, is dat wij in de nieuwe periode naast jonge mensen ook oudere mensen willen helpen aan een geschikte woonvorm. We willen dat (zorg)wooninitiatieven voor jong en oud ruim baan krijgen, zodat Uden voor jong en oud geschikt blijft.

Daar lig ik weer, op hetzelfde plekje als gisternacht, op mijn eigen bed. Nu nog bij mijn ouders, maar hopelijk volgend jaar in mijn eigen huis! Ik kijk terug op de avond en besef me hoe mooi het is om te zien hoe een ploeg jonge mensen zoveel passie toont voor ons Uden. Ik zit in een fase van mijn leven waarin twee werelden langzaam kruisen, vanuit het studentenleven denk ik steeds meer na over de toekomst ‘de grote mensen wereld’. Beide fases hebben hun charmes en zijn uitdagend. Ik denk graag in oplossingen en die mindset wil ik meenemen naar een gemeenteraad waar ik hopelijk na 21 maart deel vanuit maak.

Geplaatst op 08:19h in Uncategorized door Jong Uden

Remco Koenen, Erelid & Nr. 37  Lijst Jong Uden

Donderdag 30 Juli 2016, Hovden, Noorwegen.

De zomervakantie van 2016! Samen met mijn vrouw en drie kinderen, toen 5, 6 en 7 jaar oud, naar Noorwegen. Yes! Eindelijk, onze droom kwam uit. Een heerlijk vooruitzicht met eindeloze bergachtige landschappen, fenomenaal mooie fjorden en oneindig aanbod aan sportieve activiteiten.

De oudste dochter had zo haar bedenkingen over Noorwegen. Zij prefereert duidelijk een vakantie in een luxe all-inclusive-resort met zwemparadijs. Waar die fascinatie bij dochterlief vandaan komt, is voor mij en mijn vrouw nog steeds een raadsel. Wij kunnen beide vol verbazing kijken naar YouTube filmpjes waarop om 07.00 uur in de ochtend, na het startschot van de dienstdoende badmeester, een hele menigte rennende vakantiegangers zich op slippertjes duwend en vechtend een weg baant om als eerste een zo dicht mogelijk bij het zwembad gelegen ligbed te veroveren. Voor ons een nachtmerrie. Wij trekken liever de natuur in!

Onze zoon ontpopte zich in de Noorse bergen als de jongere versie van wereldreiziger Roald Amundsen en leidt sindsdien alle expedities gedurende onze vakanties tot grote successen. Tot slot onze jongste dochter van destijds 5 jaar. Voor haar kan het niet gek genoeg. Het liefst beklimt zij de Mount Everest en de K9 in 1 dag. Hoe groter het gevaar, hoe breder de grijns op haar gezicht.

Hartevassnuten! Op die bewuste donderdagochtend besloten wij om de Hartevassnuten (1068m) te beklimmen met het hele gezin. Allemaal de bergschoenen stevig gestrikt, goed en warm gekleed en met voldoende proviand in de rugzak zijn wij vertrokken. Op de kaart van de plaatselijke VVV stond beschreven: Een leuke en plezierige wandeling voor het hele gezin. Duurt ongeveer 2,5 uur. Max! Moeilijkheidsgraad: Gemiddeld. Prima wandeling dus. Wij hadden onszelf thuis immers goed voorbereid door regelmatig het kabouterpad te lopen, zowel linksom als rechtsom. En ook op Bedaf hadden wij de blote kont een aantal keren op 1 dag beklommen om vervolgens urenlang na te praten in het base-camp bij Rems Verbossen. Hartevassnuten, here we come!

We startten in de zon en wandelden gezellig langs een paar schattige typisch Noorse huisjes. Al redelijk snel veranderde het Noorse “Kabouterpad’’ in een beklimming op handen en voeten, waarbij wij elkaar handen en knietjes moesten geven om het hoogteverschil te kunnen overbruggen. Prachtig, wat een teamwork. De kinderen genoten van het samen zijn. Even rusten. Kijkend naar het adembenemende Noorse landschap, dronken en aten we wat. En doorrrr… En nog verder. De top! Na ongeveer 1,5 uur bereikten wij de summit. Tijd voor high-fives en het nemen van enkele victory-foto’s.

Na een kleine discussie over de te vervolgen “blauwe” route gingen we voorwaarts. Op naar de volgende blauwe stip op een steen. Na nog eens een uur verder gewandeld en geklommen te hebben, waren het dal en de finish nog altijd niet in zicht. Nog een keer goed kijken op de kaart. Hmmm, waarschijnlijk moeten we dat kleine bergkammetje nog over voordat we weer aan de afdaling kunnen beginnen. Tijdens het vierde uur werd langzaam maar zeker duidelijk dat de kaart waardeloos was of dat wij waardeloze kaartlezers waren. Verdwaald!

Verdwalen op het kabouterpad in slabroek is praktisch onmogelijk. En mocht het toch gebeuren, dan kun je altijd een richting in blijven lopen en komt het vanzelf goed. Mocht dat ook niet lukken, dan kun je de navigatie op je telefoon aanzetten of zelfs 112 bellen. In Noorwegen, op een “wandelpad” met een gemiddelde moeilijkheidsgraad, kom je erachter dat altijd één richting in lopen in zijn geheel GEEN optie is. Tevens blijkt je telefoon volstrekt nutteloos. Nou ja, nutteloos, je kan er leuke foto’s mee maken. Foto’s van een hele boze vrouw of drie huilende kinderen op een berg. Totaal geen bereik! Tot overmaat van ramp kwam Murphy ook nog aanwaaien. De wet van Murphy, welteverstaan: “Anything that can go wrong, will go wrong”

De zon was overigens onopgemerkt al een aantal uren verdwenen, en nu werd het steeds donkerder en behoorlijk mistig, met als dieptepunt hagel en natte sneeuw. We waren op zomervakantie! Ineens stonden wij in het donker op een mistige berg in Noorwegen in de sneeuw. Ook veranderde de gekozen wandel-survival route in een soort 250 meter brede oversteek van een rotsen-gletsjer met diepe gaten om allebei je benen als luciferhoutjes, in een keer te breken.

Dit was serieus! Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en begrepen direct dat absolute focus nu noodzakelijk was. Wat mij achteraf altijd is bijgebleven van dit moment, is dat kinderen ook direct instinctief in de gaten hebben wanneer focus en doorzettingsvermogen noodzakelijk zijn.

Vanaf dit moment zeurde niemand meer. De knop was om! Na meer dan 6 uur “wandelen” en wat verkennerswerk van mijn vrouw, besloten we vervolgens gezamenlijk om niet de volledige route terug te lopen, maar de route te vervolgen. Eindelijk, na 8,5 uur “overleven” waren we weer beneden. De high-fives en omhelzingen binnen het gezin zal ik nooit meer vergeten. Wat waren wij blij! En wat waren wij ontzettend trots op onze kinderen. Wat een teamwork! Hartevassnuten!

Vanaf die dag is het woord “Hartevassnuten” een normaal Nederlands woord binnen ons gezin. Hartevassnuten staat voor focus, doorzetten, niet zeuren en finishen! Wanneer wij bij onze kinderen langs de lijn staan, roep ik nog regelmatig “Hartevassnuten” richting de kinderen. Ook wanneer er  een tekening is “mislukt” zeggen de kinderen tegen elkaar “Hartevassnuten”. Afgelopen Carnaval wilde ik op maandagavond/-middag op tijd naar huis, maar riepen mijn kinderen in koor: “Kom op pap, Hartevassnuten!”

Twintig jaar geleden, in 1997 besloten Marnix en ik een nieuwe politieke partij op te richten. Een partij die voor vernieuwing en permanente lente binnen de Gemeente Uden zou gaan zorgen. En dat is gelukt! Niet alleen toen in 1997, maar nu nog steeds. En dat komt niet door mij of Marnix of door alle andere oprichters van het eerste uur. Nee, dat komt omdat het Hartevassnuten-DNA diep in de partij Jong Uden geworteld is. Dat komt omdat iedere keer weer een nieuwe generatie Udenaren opstaat om ervoor te zorgen dat Uden de allermooiste plek is én blijft om te wonen, voor jong en oud!

Hartevassnuten! Jong Uden zet al meer dan 20 jaar door! Jong Uden heeft al meer dan 20 jaar focus op de wensen van de Udenaren. Jong Uden blijft resultaten boeken. Jong Uden blijft vernieuwen, niet zeuren en finishen! Hartevassnuten Jong Uden! Hartevassnuten Uden!

Jong Uden: de permanente lente in de Udense politiek!

Geplaatst op 09:51h in Uncategorized door Jong Uden

Marius Maas, Erelid & Nr. 43  Lijst Jong Uden

“Waarom sta jij op de lijst bij ‘Jong’ Uden?” is in deze verkiezingsperiode een vraag die af en toe aan mij gesteld wordt. “ Het heet toch geen ‘Oud’ Uden?“ is de vervolgvraag, die met een tevreden glimlach wordt vergezeld, daarbij indirect refererend aan mijn leeftijd. Een leuke vraag vind ik dit, vooral omdat ik zo een kans voor open doel aangeboden krijg om de oorsprong en de betekenis van de naam Jong Uden nog eens goed onder de aandacht te brengen. Bij dezen!

De naam ‘Jong Uden’ heeft niets te maken met de leeftijd van de mensen die deze partij een warm hart toedragen en ook niet met de leeftijd van de mensen in Uden waarvoor deze partij zich wil inzetten. De naam Jong Uden heeft álles te maken met de primaire doestelling van Jong Uden; zich altijd weer met nieuwe talenten inzetten voor de belangen van jong en oud in Uden. Het zit in de genen van de partij dat een raadslid of wethouder maximaal twee raadsperioden meebestuurt. Daarna moeten deze plaatsmaken voor nieuwe, frisse talenten, die periodiek zorgen voor de permanente lente in de Udense politiek.

Dát zijn ook de redenen waardoor ik me 20 jaar geleden geroepen voelde om Remco Koenen, Ylse van Lanen, Ron Smits en Marnix Bakermans uit te nodigen en te stimuleren om Jong Uden mee op te richten. Vanuit mijn professie als loopbaanadviseur, stimuleer ik dagelijks mensen om zelf de knoppen van hun carrière en loopbaan te bedienen. Jong Uden wil zelf ook mee aan de knoppen zitten van de toekomst van Uden en daarmee zélf ook het goede doen voor ouderen en jongeren in ons prachtige stadse dorp. Er is geen haar op mijn hoofd – zoals anderen wel eens suggereren –  die er aan denkt om door mijn lidmaatschap ‘jong’ te blijven. Dat is het laatste wat ik wil en ook mijn haren laten dat duidelijk zien.

Jong Uden is een politieke partij. Dat zeker. En heeft in die rol al heel veel gerealiseerd. Denk onder andere aan het prachtige ziekenhuis, het nieuwe centrum hoek Promenade, de starterslening, verbetering openbaar vervoer en onderwijsvoorzieningen. Kortom, Jong Uden #tagt Uden!

Maar… Jong Uden is nog veel méér dan een politieke partij. Jong Uden is een beweging met een beleving. De beleving van het fijne gevoel, dat het heerlijk is om op een mooie manier oud te kunnen worden in Uden, om er als jongere de ruimte te kunnen voelen, om elkaar overal te kunnen ontmoeten, om de fantastische gemeenschapszin te ervaren, om  prachtige evenementen te kunnen organiseren. De beleving, dat je daarvan kunt genieten én daaraan op bestuurlijk niveau ook zélf een steentje mag bijdragen. En voor Jong Uden is het anderzijds ook geweldig om te beseffen dat we gesteund worden door jong en oud, dat we alsmaar blijven groeien en voor Uden een constante en betrouwbare bestuurder zijn.

Ik ben ervan overtuigd, dat Jong Uden nog tot in lengte van dagen blijft meebewegen op de golven van de toekomst van Uden. Ik ben er super trots op, dat ik van deze partij erelid mag zijn. Ik wens Uden én Jong Uden een prachtige toekomst toe en ik nodig je van harte uit om op deze mooie partij te gaan stemmen op 21 maart of zelfs lid te worden. Welkom!

Geplaatst op 20:07h in Uncategorized door Jong Uden

Niek van Lanen, Nr. 9 Lijst Jong Uden & bestuurslid

Afgelopen januari was het tijd voor vakantie. Het was een poos geleden dat ik weer eens langer dan een week aaneengesloten weg was geweest. Mijn voorkeur gaat uit naar een actieve vakantie en dat maakte dat ik het grootste deel van deze reis op de fiets heb afgelegd. Ruim drie weken fietsend door Thailand, Laos en Cambodja. Prachtige landen, ieder op zijn eigen manier. Laos wordt gekenmerkt door prachtige natuur en vriendelijke mensen in prachtige authentieke dorpjes. Thailand lijkt op veel plekken alweer een stuk verder, een stuk ontwikkelder.

Het meest bijgebleven is mij echter Cambodja. Een land dat bekend staat om parelwitte stranden, prachtige eilanden en, misschien wel het meeste, om tempelcomplex Angkor Wat.

Maar ook een land dat bekend staat om een inktzwarte bladzijde in zijn rijke geschiedenis.  Tussen 1975 en 1979 trachtte Pol Pot’s Rode Khmer, van Cambodja een communistische staat te maken. De Cambodjaanse steden werden ontruimd en de bevolking werd gedwongen te verhuizen naar collectieve boerderijen op het platteland. Hier moest 12 tot 14 uur per dag worden gewerkt, 7 dagen per week, onder een slavendrijversregime.

Onder barbaarse omstandigheden is in deze periode bijna een kwart van de bevolking van Cambodja om het leven gebracht. Mensen die op dat moment op geen enkele manier invloed konden uitoefenen op hun eigen lot, laat staan op de beslissingen die in hun land werden gemaakt.

Het is voor mij onmogelijk om uit te leggen wat er in deze tijd precies is gebeurd omdat ik het zelf niet kan bevatten. Misschien is het ook gek/ongepast om het in dit verhaal te benoemen. Het heeft echter dusdanig veel indruk op mij gemaakt dat ik me nog meer besef dat ik in een land leef waar ik mijn stem kan laten horen, ik mee kan beslissen en waar ik invloed kan uitoefenen. Een groot goed wat nog steeds lang niet overal ter wereld vanzelfsprekend is.

Ik oefen deze invloed uit door bestuurstaken uit te voeren bij een politieke partij die uitdraagt waar ik achter sta. Het is echter aan een ieder om zelf te bepalen hoe je hier invulling aan geeft. Wat mij betreft begint het met het gebruik maken van je stemrecht. Hét recht dat iedere Nederlander boven de 18 heeft, een groot goed! Op deze manier oefen je invloed uit op de beslissingen die worden gemaakt over jouw leefomgeving.

Hoewel ik niet hoop dat bovenstaande een te groot pleidooi gaat worden, vind ik het toch van groot belang om iedereen op te roepen om op 21 maart 2018 tijdens de gemeenteraadsverkiezingen zijn stem te laten horen! Doordat ik met eigen ogen heb gezien wat er met een land kan gebeuren als de bevolking niets te zeggen heeft, lijkt het mij vanzelfsprekend om gebruik te maken van je stem. Op deze manier heb je namelijk wel iets te zeggen over dat wat er om je heen gebeurt!