Poliflw

Door Gert-Jan Segers op 8 april 2020 om 15:20

Dat was de boodschap van de Minister-president en de Minister van Volksgezondheid tegen ons bij hun persconferentie van gisteren. Dank daarvoor. Maar ik wil het ook tegen hen zeggen. Houd vol! Want dit is een strijd van een lange adem. Maar het is nog belangrijker om dit te zeggen tegen al die geweldige mensen in de zorg: houd vol! We hebben ze namelijk nog lang heel hard nodig.

Dan moeten we er wel voor zorgen dat zorgmedewerkers het kunnen volhouden. De stress, de tragedies, het telefonisch moeten informeren van familieleden. Het hakt er enorm in. Diederik Gommers waarschuwde vanochtend voor burn-outs. We zien nu dat ziekenhuizen en instellingen eigen nazorg organiseren en dat de landelijke organisatie voor traumazorg, ARQ-IVP, gespecialiseerde hulp biedt. Dit is goed voor de korte termijn.

Maar ook op de lange termijn moeten we oog hebben voor mentale hulp aan patiënten, hun familie en nabestaanden, zorgpersoneel, mantelzorgers, ggz-patiënten en mensen met mentale klachten door deze crisis. Is het kabinet bereid om dit op te pakken en welke rol kan preventie hierin spelen? Want als we niets doen, hebben we straks een samenleving met heel veel PTSS.

Vorige week heb ik aandacht gevraagd voor geestelijke verzorging. Ik dank de minister dat hij hier aandacht aan besteed in zijn brief. Mensen hebben hier echt behoefte aan, zeker in de verpleeghuiszorg en zeker in de stervensfase. In deze fase is er meer ruimte voor bezoek van familie, het zou goed zijn als deze ruimte er ook komt voor geestelijk verzorgers, predikanten en priesters, zeker nu veel instellingen zelf geen geestelijke verzorger meer in dienst hebben. Wil de minister hiervoor een oproep doen aan instellingen?

Dan nog een aantal korte vragen:

1.    Er is nog steeds een tekort aan beschermingsmiddelen. In de acute zorg, verpleeghuiszorg, maar ook de gehandicaptenzorg, de thuiszorg en bij de huisartsen zijn die nodig. Wanneer komt er meer duidelijkheid over de verdeling?

2.    Welke prioritering komt er in het testbeleid als we straks overgaan naar de 1,5 meter-samenleving? Komt er een testprotocol vanuit het RIVM voor het serologisch testen van specifieke groepen?

3.    Op dit punt leven er ook veel vragen over de app, waarover de minister van VWS gisteren sprak. Zeker als het gaat om onze privacy. Wil de minister nog eens aangeven waarom deze app cruciaal is en hoe onze privacy beschermd blijft?

4.    Dan het economisch pakket. Goed dat 90% van de loonkosten vergoed gaan worden. Maar wat als een groot deel van de kosten bedrijfskosten zijn die in deze lockdown gewoon doorlopen terwijl je omzet nihil is geworden? Ik denk specifiek aan de sierteelt. Als de dóórlopende bedrijfskosten in deze sector niet worden vergoed, zullen veel ondernemers de komende weken alsnog omvallen. Ik vraag het kabinet om specifiek voor deze sector een regeling uit te werken die grote en kleine bedrijven in deze sector helpen. Graag een reactie.

5.    Een groep waar onze fractie zich speciaal nog zorgen om maakt, zijn vrouwen en mannen in de prostitutie. Vrouwen verdwijnen van achter de ramen naar de thuisprostitutie, met alle risico’s van dien. Hoe kan deze groep worden geholpen en de online advertenties voor thuisprostitutie worden stopgezet?

6.    Ik zou graag een update willen over de Europese discussie over onderlinge hulp. Goed dat we hulp hebben aangeboden en laten zien dat we solidair zijn, maar ook goed dat we als Nederland een streep trekken bij Eurobonds.

7.    Tot slot, er dreigt ook een humanitaire ramp op de Griekse eilanden onder vluchtelingen daar. Wat doet Nederland om Griekenland en de mensen op de eilanden concreet te helpen?

Vrijdag is het Goede Vrijdag, de dag van het lijden, en dan klinkt het Erbarme Dich. Ontferm u over ons, Heer. En dat is een gebed voor al de zieke mensen, de mensen in de zorg, voor ons allemaal. En het mooie van Pasen is dat het daarna ook zondagmorgen wordt, de dag van de opstanding, de dag van nieuwe hoop. En in die wetenschap zeg ik het dan ook nog maar een keer: houd vol!

Door Webredactie op 3 april 2020 om 15:13

ChristenUnie: Fidesz uit EVP-partij en -fractie

De ChristenUnie hoopt dat er een meerderheid in de EVP komt om de Hongaarse partij Fidesz uit de EVP-partij te zetten. De voorzitters van christendemocratische partijen uit elf Europese landen schreven gisteren een brief aan EVP-partijvoorzitter Donald Tusk om dit in gang te zetten. Volgens de ChristenUnie kunnen vertegenwoordigers van Fidesz daarna ook niet meer geloofwaardig deel uit maken van de EVP-fractie.

De ChristenUnie is zelf lid van de partij ECPM, een christelijke Europese partij, en dus niet van de EVP. De ChristenUnie maakt echter wél deel uit van de EVP-fractie.

De ChristenUnie is om die reden niet gevraagd om de brief aan Tusk te ondertekenen, maar wil zich niettemin graag uitspreken, zegt de partij in een verklaring.

“De autocratische koers die Orban vaart staat haaks op de rechtsstatelijke principes die door ons worden uitgedragen en verdedigd. Dat is al langer duidelijk en dus had een soortgelijke brief wat ons betreft zelfs al eerder verstuurd mogen worden. Nu Orbán zelfs bij volmacht reageert, is het versturen van deze brief de enige juiste reactie,” zo stelt de verklaring die ondertekend is door partijvoorzitter Piet Adema, politiek leider Gert-Jan Segers en Europarlementariër Peter van Dalen.

Door Gert-Jan Segers op 1 april 2020 om 15:51

Tien vragen aan het kabinet over de strijd tegen corona (debatbijdrage)

Als er mensen iets ergs overkomt – brand in huis of een kettingbotsing in het verkeer – dan kunnen mensen elkaar aankijken en zeggen ze: gelukkig hebben we elkaar nog! Want wat je samen hebt, is belangrijker dan een huis of een auto.

Ook nu valt er veel weg. Werk, school, winkelen, een handdruk, een hug. En des te mooier is het om nu ook om ons heen te kijken, te zien hoeveel saamhorigheid, verantwoordelijkheidsgevoel, creativiteit en naastenliefde er is. En om nu tegen elkaar te zeggen: gelukkig hebben we elkaar nog. En dan zeg ik het kabinet na: alleen samen krijgen we het coronavirus onder controle.

Maar het verdrietige van deze periode is dat we steeds meer mensen moeten missen. Mensen die heel ziek zijn en steeds meer mensen die overlijden aan de gevolgen van dit virus. Ik wens iedereen die daar in de nabije omgeving mee te maken heeft heel veel sterkte!

Ik wil het kabinet danken voor de crisisbestrijding, de enorme inzet die nu wordt gepleegd en voor de heldere communicatie sinds vorige week.

Het kabinet hoopt op groepsimmuniteit. Wanneer en hoe weten we of we op het goede spoor zitten?

Er wordt met man en macht beschermende kleding ingekocht. Komt die beschermende kleding ook ten goede aan mensen die werken in verpleeghuizen, de gehandicaptenzorg en de GGZ?

Ik sluit mij aan bij mijn collega Heerma over vragen van mensen die van elders naar hier komen. Vindt er op Schiphol al een gezondheidscheck plaats bij mensen die uit oa New York hier landen? Ik hoop dat daar goede mogelijkheden voor worden genomen. En hoe voorkomen we toerisme vanuit bijvoorbeeld Duitsland tijdens het paasweekend?

Dank voor de extra aandacht voor dak- en thuislozen en de richtlijn van de staatssecretaris Blokhuis op dat punt. Hoe zorgen we ervoor dat er niet alleen goede nachtopvang is, maar ook goede dagopvang? Kan daarbij gebruik worden gemaakt van nu leegstaande kerken en scholen en klaarstaande vrijwilligers?

We krijgen wisselende signalen van mensen die geen of beperkt afscheid kunnen nemen van geliefden die gaan sterven. Er zijn ziekenhuizen die daar wel ruimte voor geven, bijvoorbeeld door een soort hospice in een hotel in te richten, maar ik hoor ook verhalen van mensen die helemaal geen afscheid kunnen nemen. Ik begrijp dat ziekenhuizen daar gewetensvolle afwegingen in maken, ook gezien de gezondheidsrisico’s. Maar is er een manier om hier ziekenhuizen en familieleden bij te helpen?

Veel kwetsbare mensen bevinden zich nu in een ziekenhuis of in een lock-down in een verpleeghuis. Zij worstelen soms met existentiële vragen, maar hebben te weinig toegang tot geestelijke verzorging. Kunnen we daar meer ruimte aan geven?

Goed dat minister Slob zich inzet voor goede zorg voor kinderen die extra aandacht nodig hebben, voor wie het thuis niet veilig is en voor kinderen die naar het speciaal onderwijs gaan. Werken alle gemeenten goed mee in het opnemen van contact met alle scholen?

Wat we na 28 april straks nodig hebben, is niet alleen een 1,5 meter-economie, maar bovenal een 1,5-meter samenleving. Hoe bereiden we de samenleving daarop voor en welke testcapaciteit is daarvoor nodig?

Dan een vraag over de tijdelijke noodmaatregel overbrugging voor behoud van werkgelegenheid (NOW), die minster Koolmees heeft afgekondigd. Komen maatschappelijke en vrijwilligersorganisaties met betaalde krachten daar ook voor in aanmerking?

Tot slot, er was de afgelopen dagen onduidelijkheid over onze bijdrage aan Europese solidariteit in deze crisis. Ik heb ook gezien hoe de minister van Financiën zijn inzet verhelderd heeft, dank daarvoor. Is de minister-president bereid onze inzet voor Europese samenwerking en solidariteit ook in dit debat te onderstrepen?

Door Gert-Jan Segers op 26 maart 2020 om 13:20

Het is zo erg om te zien. Een oude vrouw die achter het raam van een verpleeghuis alleen nog maar kon zwaaien naar haar dochter en kleindochter. Zoveel mensen die angstig zijn. Bang om ziek te worden. Bang om hun baan, hun bedrijf te verliezen. Bang om een geliefde te moeten missen.

En zoveel zieke mensen. Hartverscheurende verhalen over doodzieke patiënten die hun geliefde en hun kinderen achter hebben moeten laten en nu op de Intensive Care liggen met de afschuwelijke angst om alleen te moeten sterven. En dan maar hopen dat er nog een verpleger is die even hun hand kan vasthouden. Zodat ze niet helemaal alleen in het donker zijn.

Wat zou het fijn zijn als we nu al zouden weten wanneer dit klaar is. Maar we weten het nog niet. En je zou willen dat we nu al weten dat dit ergens goed voor is. Dat we er vriendelijker van gaan worden. Dat we beter voor elkaar gaan zorgen. Beter weten wat echt belangrijk is in ons leven.

Het is waar dat we nu merken hoeveel goede zorg er nu voor elkaar is. Er zijn heel veel hartverwarmende initiatieven van behulpzame mensen die hulpbehoevenden laten weten dat ze er niet alleen voor staan. Op de site www.NietAlleen.nl, een initiatief van maatschappelijke organisaties en de kerken, zijn in één week tijd al zo’n 1000 van dat soort initiatieven bij elkaar gebracht. We blijken verrassend veerkrachtig en zorgzaam. Maar of dat blijvend is, weten we niet.

We bevinden ons in het oog van de storm. De ellende raast door ons land en het is nog te vroeg om te voorspellen hoe we onszelf in het najaar weer zullen aantreffen. Het enige wat we zeker weten is dat we hier en nu moeten doen wat we kunnen.

Ik wil de mensen die in de zorg in de frontlinie staan ook uit de grond van mijn hart bedanken en ik wens hen heel veel kracht toe. Juist ook als dit langer duurt dan gedacht.

Ik wil het kabinet bedanken voor de crisisbestrijding en wijsheid toewensen. En aanmoedigen om de belofte van de minister-president te houden dat we niemand in de steek laten. Het is ook goed om te zien dat naast het economische steunpakket er ook aandacht is voor voedselbanken en mensen in de GGZ en dat er nu geen huisuitzettingen zullen plaatsvinden. Maar ik mis in de brief aandacht voor daklozen, de mensen waarvoor het Leger des Heils vandaag de noodklok heeft geluid. Graag een reactie.

Ik heb nog zes andere vragen:

Diederik Gommers had gisteren geen geruststellende mededeling over de IC-capaciteit. Wat zijn de noodscenario’s?

Kan de Minister van VWS al meer vertellen over de testcapaciteit, ook in het licht van signalen van medici en wetenschappers die zeggen dat er nu al meer getest kan worden?

In het Verenigd Koninkrijk zijn er nu goedkope zelftesten aangeschaft die snel aangeven of je corona hebt gehad. Kunnen die ook in Nederland worden aangeschaft? En kan de test op betrouwbaarheid niet Europees plaatsvinden, in plaats van dat al die landen dat los van elkaar doen? Deze test zou ons beleid zoveel preciezer maken. En zou ook bijvoorbeeld de gehandicaptenzorg enorm helpen.

Dhr. Gommers voerde ook een pleidooi voor betere coördinatie met betrekking tot de ziekenhuiscapaciteit. Waarom is dat pleidooi nog steeds nodig?

Moeten we niet in ieder geval op Schiphol testen? Zeker nu duizenden Nederlanders weer vanuit allerlei buitenlanden gaan terugkeren, met alle risico’s van dien.

Een aanmoediging: communiceer helder en voorkom onduidelijkheid, zoals na de persconferentie van maandag. Ik vraag die helderheid voor scholieren, studenten, ondernemers, bewoners van verpleeghuizen en hun familieleden. En al die andere Nederlanders die nu op u rekenen.

Door Gert-Jan Segers op 27 maart 2020 om 14:49

Het zijn ongekende en zware tijden. De verhalen van mensen die alleen en zonder hun geliefden op de Intensive Care liggen met de angst om alleen te moeten sterven, grijpen me enorm aan. De eenzaamheid van zoveel mensen in onder meer verpleeghuizen is zo ontzettend verdrietig. En ik hoor van veel kanten hoezeer mensen zich zorgen maken om hun gezondheid, hun geliefden, hun inkomen. Meer dan ooit weten we hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn..

En toch. Meer dan ooit ben ik ook diep onder de indruk van de toewijding waarmee mensen in de zorg hun naaste dienen. Meer dan ooit is er een hartverwarmende saamhorigheid en naastenliefde in onze samenleving. Meer dan ooit ervaar ik een eenheid onder christenen, kerken en christelijke organisaties.

Toen we voelden dat we ons in deze crisis allereerst tot God moesten richten, leidde dat zomaar tot een indrukwekkende Dag van Nationaal Gebed. Als de Paus ons aanmoedigt om gezamenlijk het Onze vader te bidden, dan doen we dat. Als de PKN, gereformeerde en evangelische kerken, de EO, 4e Musketier, Present, Leger des Heils en heel veel andere organisaties waaronder ook wij als ChristenUnie de handen ineen slaan en www.nietalleen.nl starten, dan stromen de honderden lokale initiatieven en duizenden euro’s binnen waarmee ons geloof handen en voeten krijgt. Hartverwarmend!

Ook als ChristenUnie doen we wat we moeten en wat we kunnen. Lokale bestuurders gaan voorop in het dienen van hun stad, hun dorp, hun gemeenschap. Carola Schouten maakt deel uit van het crisisteam van het kabinet en steunt de tuinders, boeren en vissers. Arie Slob helpt scholen om ervoor te zorgen dat er juist ook nu onderwijs aan onze jongeren wordt gegeven en het is indrukwekkend hoe dat wordt opgepakt. Paul Blokhuis zorgt ervoor dat ook kwetsbare mensen in de GGZ worden geholpen en dak- en thuislozen nu niet in de steek worden gelaten. En als kabinet, kamer en dus ook als fractie doen we alles wat we kunnen om er nu voor te zorgen dat mensen zo gezond mogelijk blijven en dat gezinnen hun inkomen behouden.

Ooit zei Mordechai tegen koningin Esther dat het ‘misschien voor een tijd als deze is’ dat zij op haar positie was gekomen. Misschien geldt dat ook wel voor ons. Dat het ‘voor een tijd als deze is’ dat wij als leden van de ChristenUnie ook op plaatsen van invloed en verantwoordelijkheid zijn geplaatst. Op hoop van zegen..

Op de laatste pagina’s van de bijbel staat de laatste belofte van Jezus. Hij zegt daar tegen Johannes: ‘Ik ben de blinkende Morgenster’. Die ster verschijnt als de nacht op zijn donkerst is, als een aankondiging van de dag die gaat komen. Het is nu donker. We zitten in een crisis. Maar ik zie mensen en hulpinitiatieven die licht geven in een donkere tijd.

Bovenal hebben we de belofte van Jezus dat Hij erbij is, ons nooit in de steek laat en dat Hij de Morgenster is. Hij kondigt een nieuwe dag aan waarop het niet langer donker is. Ziekte en angst hebben niet het laatste woord. Ik hoop dat ook jullie daar moed uit putten.

Dank voor jullie gebeden voor deze wereld, ons land, voor bestuurders, voor mensen in de zorg, voor iedereen die het nodig heeft en ook voor jullie gebeden voor ons!

Houd je aan de voorschriften en zorg goed voor elkaar!

Door Webredactie op 6 maart 2020 om 10:08

Segers (ChristenUnie): “Coalitie met Forum niet geloofwaardig”

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers acht het vormen van een coalitie tussen zijn partij en het Forum voor Democratie van Thierry Baudet ‘niet geloofwaardig’. Segers reageert hiermee op de stellingname van WI-directeur Wouter Beekers, die vindt dat de partij moet nadenken over samenwerking. Volgens de partijleider “ondermijnt Forum de rechtsstaat, houdt partijleider Baudet onvoldoende afstand tot racisme en trekt hij wetenschap en onafhankelijk onderzoek voortdurend in twijfel. Het is niet geloofwaardig om ons daaraan te verbinden.”

Segers: “Ik ben het met Beekers eens dat je heel goed moet luisteren naar de stem van alle kiezers, ook van hen die op populistische partijen stemmen. Maar uiteindelijk moeten we die zorgen voorzien van een eigen, christelijk-sociaal antwoord. Dat wil dus ook niet zeggen dat je met iedere partij móet samenwerken in een coalitie. Ik zie het momenteel niet gebeuren.”

De ChristenUnie sluit uit principe nooit een partij op voorhand uit: democratisch gekozen partijen worden door de kiezer verplicht om samen te zoeken naar oplossingen voor maatschappelijke vraagstukken.

Segers: “Ik zal dat ook nu principieel niet doen. Je kunt altijd een bak koffie doen, je kunt altijd praten. Soms steunen we moties, of dienen we ze zelfs samen in. Daarbij zijn onze idealen leidend, bijvoorbeeld als het gaat om het omgaan met de schepping en het bouwen aan een samenleving waarin elk leven waardevol is, waarin we omzien naar elkaar en waarin we tegenstellingen verkleinen. Maar als je uiteindelijk de afweging moet maken of je geloofwaardig met elkaar in een coalitie kunt stappen, dan denk ik van niet. Dan zou er zó veel moeten veranderen bij Forum en zou Baudet terug moeten komen op bepaalde uitspraken die hij heeft gedaan, dat je op dit moment moet zeggen: een coalitie met Forum is niet realistisch.”

Eerder sprak de ChristenUnie in Zuid-Holland kortstondig met onder andere Forum voor Democratie over een mogelijke coalitie. De ChristenUnie brak deze gesprekken uiteindelijk af, mede vanwege uitingen van partijleider Baudet op Twitter. In het Europees Parlement verliet de ChristenUnie de ECR-fractie toen die fractie mede door toetreding van Forum voor Democratie steeds meer opschoof van een conservatieve naar een rechts-populistische fractie.

Door Gert-Jan Segers op 4 februari 2020 om 09:29

Excuses en de plicht tot het goede (ND-column)

Op zondagmorgen zit ik altijd in de kerk. Behalve vorige week. Ik was bij de indrukwekkende Nationale Holocaust Herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam, precies 75 jaar na de bevrijding van Auschwitz. Het was de herdenking met het indrukwekkende en ontroerende moment waarop premier Rutte namens de regering de Joodse gemeenschap excuses aanbood. Eindelijk.

Premier Rutte erkende in zijn toespraak vorige week dat er goede en dappere Nederlanders zijn geweest en sprak over ‘de hoop van onderduik, de moed van verzet, het collectieve opstaan tijdens de Februaristaking’. Hij wilde zich niet moreel verheffen boven anderen die destijds in hun overlevingsdrang niets hadden gedaan of als verkeerd loyale ambtenaren zelfs hadden meegewerkt aan deportaties. Maar hij zei vervolgens wel wat moest worden gezegd en wat al lang had moeten worden gezegd. Dat het goede te weinig was geweest, dat we zijn tekortgeschoten. ‘Te weinig bescherming, te weinig hulp, te weinig erkenning.’ Toen premier Rutte zijn excuses uitsprak, ging er een golf van emotie door de rijen aanwezigen. Na afloop en in de afgelopen week hoorde ik van veel kanten wat deze excuses hebben losgemaakt. Het ontroerde ook mij, ook omdat de aanloop naar deze excuses ook voor mijzelf bijzonder is geweest. Maar dat vertel ik later nog wel een keer.

Wat me nu nog bezighoudt, is de indringende vraag die premier Rutte opwierp: wat zou ìk hebben gedaan? Als we nadenken over ons antwoord moeten we vooral niet te snel denken dat wij als vanzelfsprekend een heldenrol zouden hebben vervuld. Dat wij wel moedig zouden zijn geweest. Ik hoor nu ook van verschillende kanten ook hoe de tragedie voor Joden na de oorlog nog lang niet over was. Ik kreeg afgelopen week een mail van iemand die me het verhaal vertelde van een Joodse jongen, uit een Fries dorpje, die met zijn moeder de concentratiekampen had overleefd en als enigen van de 14 Joden uit het dorp terugkwamen. Ze arriveerden in hun kampvodden en kregen nieuwe kleren. Tot zover de beschaving. Daarna werden ze vriendelijk doch dringend verzocht om alle achterstallige betalingen van de SS’er die in hun huis had gewoond te voldoen. Ze belanden in een vorm van schuldsanering en hebben uiteindelijk alle rekeningen betaald.. In 1955 kwam vervolgens nog een rekening voor de kleding die ze tien jaar eerder bij terugkeer hadden gekregen. En toen er in 1965 vergoedingen aan slachtoffers werden uitbetaald, kreeg deze Friese Jood niets omdat zijn moeder twee jaar eerder was overleden. De man is van ellende uit Nederland weggegaan en naar de VS vertrokken..

Het morele appèl dat deze beschamende episode op ons doet, is niet om nu te zeggen dat wij betere mensen zijn dan onze ouders en grootouders. Na de meer dan terechte, maar ook late excuses van premier Rutte hoop ik op verdere verzoening tussen ons land en de Joodse gemeenschap, op vergeving en op een nieuw samenleven waarin we bij het minste of geringste spoortje van antisemitisme al alarm slaan. Maar ik hoop ook dat we hierdoor onszelf iedere dag de indringende vraag stellen: wat is mìjn blinde, morele vlek? Welk onrecht in mijn eigen en ons gezamenlijk doen en laten zie ik niet? Waar schiet ik tekort in naastenliefde en het opkomen voor recht en gerechtigheid?

De Joodse jongen, zijn moeder en duizenden andere Joodse Nederlanders zijn slachtoffer geworden van een denken waarin de letter van de wet belangrijker was dan de nood van die ene mens die voor je staat. Ze werden vermalen door letterknechten die hen niet meer zagen staan en niet meer hoorden wat voor tragedie ze hadden meegemaakt. Het enige wat voor letterknechten geldt, is de regel en de genadeloze toepassing ervan. Tot de dag van vandaag zijn er steeds weer nieuwe slachtoffers van dat denken in onze samenleving, onze bureaucratie, onze kerken, onze gezinnen en in mijzelf. Moge God het ons vergeven. En moge God ons bekeren tot een denken waarin niemand belangrijker is dan die ene mens die voor ons staat, waarin we geen andere plicht voelen dan onze naaste van harte lief te hebben en waarin we het goede doen wat die ene mens nodig heeft.

Door Gert-Jan Segers op 31 december 2019 om 07:43

Laten we een olijfboom planten! (ND-column)

Nog een laatste keer kijk ik om. Van de dingen die ik graag achterlaat in dit jaar denk ik vooral aan de digitale bitterheid. Het zijn berichten op sociale media en in de mail die – als je ze echt binnen laat komen – even alle zuurstof uit je leven opzuigen en de grond onder je voeten verschroeien. Natuurlijk moet er alle ruimte zijn voor legitieme kritiek op iedereen die in het openbaar het woord voert, maar die bijtende bitterheid mag van mij in het oude jaar begraven worden.

En iedereen die zich ook komend jaar weer in woord en geschrift gaat uiten, zou ik willen vragen: wat breng je in circulatie? Is het op de persoon gerichte afbraak of bouw je op? Is het wanhoop of hoop? Wantrouwen of vertrouwen? Haat of liefde?

Als ik nog een keer omkijk, weet ik dat ik er soms echt naast zat. Ik heb niet iedereen altijd helemaal recht gedaan en heb keuzes gemaakt waarover ik gemengde gevoelens heb. Zo realiseer ik me nu meer dan ooit dat het grote gevaar in een coalitie is dat je veel vaker op je radar kijkt dan op je kompas. Dat je zo blij bent dat je een pensioenakkoord hebt, een klimaatakkoord en een begin van de oplossing van de stikstofcrisis, dat je makkelijk kunt vergeten waarom en voor wie je het allemaal doet.

Maar het zwaarst zijn de herinneringen aan de momenten waarop ik voor die ene groep, voor dat ene gezin, die ene naaste misschien wel meer had kunnen doen dan ik het afgelopen jaar heb gedaan. Als we nog een laatste keer omkijken, is er ook schuld en schaamte.

Tweede Kerstdag keken Rianne en ik – zoals vele anderen – de prachtige Netflix-film The Two Popes. De oude Paus Benedictus trekt daarin een tijdje op met de Argentijnse aartsbisschop Jorge Bergoglio, die bedelt om een handtekening van de paus onder zijn ontslagbrief. Hij had genoeg van de hoge kerkelijke verantwoordelijkheid en verlangde terug naar de lokale gemeente. Tot zijn verbijstering merkt Bergoglio dat de oude Duitse paus wil aftreden en uitgerekend in de tango dansende Argentijn zijn opvolger ziet.

Als er echt geen ontsnappen meer aan is, vertelt Bergoglio dat hij schuldiger is dan de oude paus denkt. In de donkerste momenten tijdens het bewind van de junta in Argentinië liet Bergoglio dappere priesters in de steek die daarna gearresteerd en gemarteld werden. Een van hen zou het hem nooit meer vergeven, een ander omhelst Bergoglio tijdens de mis weer als broeder. Maar de als nieuwe paus aangewezen Argentijn voelt zich te belast door schuld en schaamte om leider van de kerk te kunnen worden.

Dan zegt de oude paus, de strenge Ratzinger, woorden waaraan ook wij ons op de drempel van het oude en nieuwe jaar mogen optrekken: ‘Aanvaard nu de genade die je zelf altijd predikt.’

Als ik vervolgens vooruitkijk, wil ik me voortaan minder verlaten op mijn radar, me minder richten op de korte termijn. Net als in de Griekse mythes klinkt ook in onze levens de constante lokroep van de sirenen. Facebook, Instagram, Twitter, Netflix, schouderklopjes van omstanders, peilingen, succes, salaris, uitverkoop, werk. Het kan je leven vullen, maar als je je hoop erop vestigt, zal het je uiteindelijk berooid achterlaten. In plaats daarvan wil ik me meer richten op mijn kompas, op de lange termijn. Aandacht geven aan dat wat waar is, wat rechtvaardig is, zuiver, lieflijk en eervol, alles wat deugdzaam is en lof verdient (Filippenzen 4:8).

Andrea Riccardi, de Italiaanse stichter van de gemeenschap van Sant’Egidio, leert ons de les van de olijfboom. Als die geplant wordt, duurt het nog jaren voordat die vrucht draagt. De vruchten moeten daarna ook nog eens maandenlang in een badje liggen voordat ze eetbaar zijn. Maar als de olijfboom tot bloei komt, gaat die honderden jaren mee.

Als je weet wat je later wil achterlaten – vriendschap, liefde, wijsheid, geloof, recht, vrijheid – dan weet je wie en wat je komend jaar de meeste aandacht moet geven. Laten we onze schuld en schaamte van het afgelopen jaar in Gods handen leggen, genade ontvangen, en komend jaar olijfbomen planten. Op hoop van zegen.

(Deze column verscheen vandaag ook in het Nederlands Dagblad)

Door Webredactie op 13 november 2019 om 08:50

ChristenUnie wil af van dubbele nationaliteit

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers wil af van de dubbele nationaliteit voor mensen van buiten de Europese Unie. Dat schrijft hij in het boek ‘De verloren zoon – en het verhaal van Nederland’ dat vandaag uitkomt. Segers schrijft dat “een land als Turkije nu zo onvrij en autoritair is geworden, dat een dubbele nationaliteit en een dienstplicht voor Turkse Nederlandse jongens onhoudbaar is.”

Wat Segers betreft mogen nieuwkomers van de eerstegeneratie hun dubbele paspoort houden, maar moeten volgende generaties een keuze maken. “Onze democratische rechtsstaat is een kostbaar bezit en van een andere orde dan een inwisselbaar clublidmaatschap,” stelt Segers. Hij pleit daarom ook voor een ‘canon van Nederlandse waarden’: “Naast een canon van de Nederlandse geschiedenis voel ik daarom wel voor een canon van de Nederlandse waarden. Laten we ze maar opschrijven: de waarden van onze rechtsstaat en de vrijheden die ons in deze vrije, open samenleving bij elkaar brengen en houden.”

Verloren zonen en dochters

Segers beschrijft in zijn boek zijn analyse van de Nederlandse samenleving van vandaag aan de hand van het bijbelse verhaal van de verloren zoon. Hij beschrijft in navolging van Pim Fortuyn hoe veel Nederlanders zich verweesd voelen. Hij ziet dat bijvoorbeeld terug in de grote aantallen mensen die in Nederland in eenzaamheid leven en legt een link naar de discussie over ‘voltooid leven’.

Segers: “In zo’n context is het levensgevaarlijk een dodelijke pil beschikbaar te stellen aan gezonde ouderen die hun leven ‘voltooid’ vinden. Terwijl eenzaamheid bestreden kan worden en afhankelijkheid tot de essentie van het leven behoort. Is het antwoord een pil of zorgzame aandacht? Anders dan wanneer jongeren suïcidaal zijn, vinden we het plotseling blijkbaar aanvaardbaar als gezonde ouderen een einde aan hun leven maken. Laten we liever beginnen met meer oprechte aandacht en betere zorg voor ouderen.

Hoop

In zijn boek beschrijft de ChristenUnie-leider hoe de overheid meer een ‘thuis’ kan bieden dan zij nu doet. Segers wil daartoe onder meer het belastingstelsel op de schop nemen. “Een eenvoudiger en rechtvaardiger belastingstelsel is nodig voor het herwinnen van vertrouwen bij burgers en bedrijven. Een nieuw belastingstelsel, van de grond af opgebouwd. Eerlijker, rechtvaardiger, uitlegbaar en begrijpelijk. Het is echt mogelijk dat we minder verweesd en ontheemd zijn en thuiskomen in een economie zoals die letterlijk bedoeld is: betrokken op elkaar, waarbij een ieder bijdraagt naar vermogen en deelt naar behoefte.”

Door Gert-Jan Segers op 12 november 2019 om 12:09

Hoop voor een verweesde samenleving

Onze samenleving is verweesd. Zo constateerde Pim Fortuyn bijna twintig jaar geleden. En het is de vraag of we sindsdien meer geborgenheid gevonden hebben. Ik vrees het tegendeel. De kloven in de samenleving dijen uit. De politiek polariseert. Het maatschappelijk klimaat verkilt.

Sinds najaar 2017 zit de ChristenUnie in de regeringscoalitie. Ik ben dankbaar voor wat we op die plek bereiken. Soms zijn er op lastige thema’s grote doorbraken, soms zetten we met de voeten in de modder kleine stapjes. Maar in alles wat we doen, laat dat beeld van die verweesde samenleving mij niet los. Bij het toetreden tot de coalitie en alle drukke dagelijkse overleggen die daarbij horen, heb ik voor mezelf een opdracht geformuleerd: ik wil niet ophouden te zoeken naar hoop voor dit verweesde en verdeelde land.

In mijn nieuwe boek ‘De verloren zoon en het verhaal van Nederland’ zoek ik naar die hoop. In mijn zoektocht herlas ik het verhaal dat Jezus vertelt over een verloren zoon, of misschien beter gezegd: over twee verloren zonen. Ik ging daarin een portret van deze tijd zien. De jongste zoon relativeert zijn afkomst en trekt er als ambitieuze globetrotter op uit. Hij komt zichzelf hard tegen als hij bij tegenspoed toch een gemeenschap nodig blijkt te hebben. Maar ook de oudste zoon, die thuis is gebleven, is niet helemaal op z’n plek. De avonturen van zijn jongere broer voelen als een bedreiging, en bitterheid is zijn tweede natuur geworden.

In dit boek wil ik het verhaal van de verloren zonen in duiken. Bij alle zegeningen van ons land en onze tijd wil ik de morele crisis die er ook is onder ogen zien. Ik ge- loof dat we samen opnieuw moeten zoeken naar ons gemeenschappelijk huis waarin we ons vertrouwd kunnen voelen. De rol van de politiek is daarin belangrijk, maar ook beperkt. Het is van groot belang dat de overheid ons gemeenschappelijk huis beschermt, en daarin is zij de afgelopen tijd tekortgeschoten.

Maar thuiskomen, dat kunnen alleen wij: u en ik. Thuiskomen, dat heeft uiteindelijk ook een geestelijke, spirituele dimensie, zo is mijn diepe overtuiging. Maar thuiskomen hier en nu doen we ook bij elkaar. Alleen wij, verloren zonen en dochters van deze tijd, kunnen bouwen aan een samenleving met aandacht voor elkaar.

(Dit is het voorwoord van mijn nieuwe boek ‘De verloren zoon. En het verhaal van Nederland’, hier te bestellen bij Uitgeverij Balans: https://www.uitgeverijbalans.nl/boeken/de-verloren-zoon/. Mocht je het ergens in de komende tijd lezen, ik hoor graag wat je er van vond!)