Poliflw

Het Rijk laat gemeentes financieel in de kou staan met tekorten op zorg. In gemeente Renkum willen we goede ondersteuning en zorg geven aan onze inwoners, maar we moeten tegelijk miljoenen bezuinigen. Wij willen niet dat de kwetsbaarste inwoners hier de dupe van worden. Het Rijk heeft een paar jaar geleden een aantal zorgtaken aan de gemeentes overgedragen. Daarbij is een fikse bezuiniging doorgevoerd op de budgetten voor die zorg. Overal in het land lopen de tekorten op. We laten onze stem horen, samen! In de raad van Renkum namen we unaniem een motie aan die het Rijk oproept gemeentes meer middelen te geven om de zorgtekorten op te lossen. We roepen ook de gemeentes in onze regio op ditzelfde signaal af te geven aan Den Haag. In de woorden van onze fractievoorzitter Eveline Vink: "Dit gaat zo niet langer. We moeten samenwerken."

Gemeente Renkum wil geld zien van minister voor zorgtekorten

Voor sport is in er onze gemeente een jaarlijks budget van bijna 2 miljoen. Op de vraag of we vier ton extra willen investeren in de sportparken aan onder meer renovatie, hekwerk en een sproeiautomaat antwoordde GroenLinks: op dit moment niet. De komende maanden moet Renkum enorm bezuinigen, omdat we minder geld van het Rijk krijgen en tekorten hebben op bijvoorbeeld Jeugdzorg. Er moet voor miljoenen euro's geschrapt worden in de volgende begroting. Wij willen een investering in de sportparken integraal kunnen afwegen met die andere financiële keuzes. Bovendien wordt er op dit moment gewerkt aan nieuw sportbeleid. Als we investeren, willen we de dat doen in de context van het nieuwe sportbeleid, dat nu samen met inwoners en verenigingen gemaakt wordt.

Sportparken in Renkum krijgen voorlopig geen groot onderhoud

HEELSUM/ OOSTERBEEK - Er komt voorlopig geen groot onderhoud voor de Renkumse sportparken Wilhelmina (Heelsum) en Bilderberg (Oosterbeek). De plannen van het college van de gemeente Renkum om circa 3 ton uit te trekken voor onder meer herstel van de voetbalvelden, het hekwerk, nieuwe automatische be...

Stem op Charlotte de Roo voor de Provinciale Staten. #voorverandering #PS2019 Waarom? Lees hier haar motivatie: "Bijen, bloemen, biodiversiteit en bijzonder landschap, daar word ik blij van. Daarmee gaat het bedroevend slecht in Gelderland. We hebben steeds minder vogelgeluiden en steeds minder kleur en geur van bloemen. De transitie in de landbouw moet nu voorrang krijgen. Van intensieve bio-industrie naar gezonde voedselproductie ( biologisch, natuur inclusief). We hebben steeds minder rust, denk aan laagvliegen (Airport Lelystad) en het toenemend verkeer. Terwijl die rust zon belangrijk is voor mensen en dieren. We hebben steeds minder ruimte. Dat terwijl we niet niet alles moeten volbouwen, maar plek moeten hebben voor natuur. In de politiek ben ik actief om het kwetsbare in onze wereld te beschermen. Denk aan natuur, dieren, kinderen en volwassen, die in de knel zitten. Na negen jaar in de Renkumse gemeenteraad ga ik nu voor groene resultaten in Gelderland. Daarvoor was ik tien jaar actief in Brussel als medewerker van de groene fractie in het Europees Parlement en de koepel van consumentenbonden. Ik wil de Gelderse energietransitie versnellen en de natuur in Gelderland herstellen. Ik wil rust en ruimte bewaren. Hoe ga ik dat doen? Liever een half stapje vooruit, dan met 100% gelijk aan de kant staan. Maar wel duidelijk met het groene doel voor ogen. Zo zijn we in Renkum de grootste partij geworden. Nu Gelderland nog!"

Mooi Renkum: Wonen in de negentiende eeuw op Landgoed De Kamp Irene Bouwma, bewoonster van landgoed De Kamp, had al gewaarschuwd: de toegangsweg naar haar huis en het landgoed is moeilijk te vinden. Vanaf de Utrechtseweg moet je tussen Heelsum en Renkum vrij plotseling een achterpad naast papierfabriek Schut inrijden. Ben je de verweerde fabriek eenmaal voorbij dan opent zich een gat in de tijd: een negentiende-eeuws landgoed met paarden in de wei langs de kabbelende Heelsumse Beek. Rechts een romantisch scheefgezakt paadje naar een huisje in Engelse cottage-stijl met een simpel schapenhekje er omheen. Ik kijk verbaasd om naar mijn auto: nee, geen T-Ford geworden. Irene hoort haar gasten aankomen, zo stil is het hier. Alleen de snelweg A50 ruist op de achtergrond. ‘Dat hoorde ik op de Wadden ook. Bleek het de zee te zijn’, zegt ze droog. In haar woonkamer, een paar meter boven het landschap op een heuvel, heb je een fantastisch uitzicht over het kleine landgoed van vijftien hectare. Het hoogteverschil is groot, wandelaars zien de bewoners niet op het terras zitten. Dankzij de verstopte ingang is het hier bijna uitgestorven. ‘Het is al iets drukker door de klompenpaden’, zegt Irene. Ze vindt het prima dat mensen van het landgoed genieten. Maar niet teveel. Irene is lid van een van de werkgroepen in het Heelsumse Beekdal, ontstaan na een streekconferentie van Natuurmonumenten. Doel is de beek herstellen, de landgoederen te verbinden en toegankelijk te maken. Online is straks alles te vinden over de acht papiermolens die in het Heelsums beekdal stonden. De beek werd uit het midden van het dal opgelegd naar de voet van de stuwwal, zodat verval ontstond voor de papiermolens. Het heldere water zorgde voor mooi wit papier en energie. Nu is dat niet meer nodig en krijgt de beek ‘cascaden’: watervalletjes die het verval mooi aangeven en zuurstof leveren. Een paar honderd meter van haar huis ligt de eerste. Met grind op de bodem voor de zeldzame kokerjuffer. ‘Een heel lelijk insect’, zegt Irene grijnzend. ‘Hij maakt zijn huisje van steentjes.’ In haar vrije tijd geeft ze rondleidingen in de natuur. Ze weet veel over de geschiedenis van dit gebied. Daarom was het ook zo’n buitenkans dat ze een huis kon kopen op De Kamp. ‘De ene helft van mijn vrienden zei: jullie zijn knettergek, de andere helft was enthousiast.’ Het huis was heel klein, enkelsteens en zonder comfort. Ze bouwden zelf een woonkamer aan met rondom ramen op het betoverende uitzicht. Haar man houdt zwartblesschapen, de kinderen zijn altijd buiten. Op het landgoed staat nog een handvol huizen, waaronder een prachtige verbouwde varkensstal met een rieten dak en een villa. De Kamp is een van de weinige nog particuliere landgoederen. Wie er komt wonen, helpt bij het onderhoud. Tijdens de wandeling kom je langs de grote schoorsteen van de oude steenfabriek, het boerenbedrijf aan de rand en het hoge talud van de A50. Even verderop loopt de Heelsumse Beek onder het viaduct van de A50 door. Hij stroomt door een brede bak, zodat dieren de beek kunnen volgen. Wie over zijn schouder onder het viaduct doorkijkt, ziet de negentiende eeuw langzaam uit het zicht verdwijnen. Lees meer edities van #MooiRenkum op renkum.groenlinks.nl/mooirenkum

Slijpbeekpark, Zo gaat de groene, natuurlijke verbinding tussen het landgoed Mariendaal, de nieuw te bouwen woningen op de Hes en de Rosandepolder in de uiterwaarden van Oosterbeek, heten als het een aantal inwoners ligt. Zij hebben met steun van o.a. Renkum, Arnhem, de provincie Gelderland, maar ook met Gelders Landschap en Kastelen en de Bekenstichting een plan ontwikkeld om de Slijpbeek meer ruimte te geven, de toegankelijkheid te vergroten door een betere verbinding bij de Utrechtseweg en de gebieden voor mens en dier ‘op te peppen’. Een prima aanzet om barrieres voor de natuur weg te nemen bij een gelijktijdige stedelijke ontwikkeling. Lees meer..

Nieuw park voor mens en dier tussen Arnhem en Oosterbeek

ARNHEM/ OOSTERBEEK - Tussen Arnhem en Oosterbeek wordt in de komende vijf tot tien jaar een nieuw park gevormd met de in vol ornaat te aanschouwen Slijpbeek als natuurlijke verbinding.

Kijk in de ziel van de knotwilg Het is wetenschappelijk bewezen: een mens wordt gelukkiger van de natuur. Gelukkig heeft Renkum heel veel prachtigs vlak voor de deur. Bekende en meer verborgen plekken. De gemeente ondersteunt inwoners die willen investeren in de natuur om de hoek. Dit keer neemt Albert Smit ons mee langs de knotwilgen in de uiterwaarden van Oosterbeek. Wie bij Albert Smit binnen stapt, begrijpt meteen waarom hij op vrijwillige basis wilgen knot in de gemeente Renkum: hij kijkt vanuit de grote ramen in zijn negentiende-eeuwse huis uit op een prachtige rij knotwilgen in de Uiterwaarden van Oosterbeek. ‘Het is ook een beetje eigenbelang’, zegt hij met een knipoog. Samen met hond Bartje gaat hij op pad door de drassige uiterwaard. Erfgoed Het historische landschap voor het huis van architect Albert Smit en zijn vrouw is levend cultureel erfgoed. De knotwilgen zijn jaren geleden ontstaan toen mensen de bovenste takken van wilgen afknipten voor het maken van erfafscheidingen, rieten manden, wiegjes, rozenbogen en allerlei ander moois. Als je dat maar vaak genoeg doet, ontstaat vanzelf een knot op de boom. Of meerdere knotten. Juist in Oosterbeek, waar soms wel honderd jaar oude knotwilgen staan, levert dat een grappig beeld op van verwarde, kromme oudjes met woeste pruiken, die hun gebutste lijven in allerlei bochten wringen langs een kalm stromend beekje. Karaktervolle bomen zijn het. Sommige knotwilgen zie je uiterst traag in het water storten, anderen houden stoer stand, ondanks een totaal gespleten stam of aangevreten wortels. ‘Sinds kort komen in de gemeente Renkum bevers voor, die de bomen aardig beschadigen en dammen bouwen van het hout, waardoor het waterpeil omhoog gaat en de wortels nat worden.’ Albert Smit wijst op een omgevallen reus: ‘Deze heeft nog heel lang staan wiebelen op een potloodpuntje. De bevers hadden de boom doorgeknaagd tot een soort appelklokhuis.’ Smit blijft er blijmoedig onder. ‘We planten gewoon weer nieuwe wilgen aan. Zet een tak een meter in de grond en er groeit een nieuwe boom.’ Landschapsonderhoud De werkgroep Landschapsonderhoud van IVN, waar Albert coördinator van is, besteedt een groot deel van haar tijd in het najaar en voorjaar aan het onderhoud van 500 wilgen in Renkum. Het is zwaar werk door de hoogte van sommige bomen, het zagen met de hand en het waden door weilanden en sloten. Ook moeten de takken naar een container gesleept worden. ‘Burgers Zoo is dolblij met de takken’, zegt Smit. ‘Grote dieren die op stal staan in de winter halen veel vitamines uit de bast. Bovendien leven er allerlei beestjes in de bomen.’ Knotten is trouwens leuk om te doen, vertelt hij. ‘Je ontmoet allerlei heel verschillende mensen en je hebt na een ochtend veel resultaat van je werk.’ De werkgroep houdt zich ook bezig met het onderhouden van heidevelden bij Wolfheze en het opschonen van de uiterwaarden. Een paar jaar geleden is een vlinder-v gemaakt. Dat is een doorgang in een rij hoge bomen langs het spoor van Wolfheze. Vlinders blijken daar anders niet overheen te komen. ‘Ik was er vrij sceptisch over, maar als je in de zomer in die opening gaat staan, is het een gefladder van jewelste. Het werkt!’ Was hij altijd al zo’n natuurliefhebber? ‘Nee, dat is ontstaan. Al werkend leer je meer over de natuur en dat maakt het steeds bijzonderder.’