Poliflw

Aanstaande zaterdag 11 september vindt het bijzonder partijcongres plaats in Den Bosch. Samen met veertien CDA-afdelingen hebben we een brief naar het partijbestuur gestuurd. Met deze brief willen we bouwstenen aandragen voor het CDA-verhaal, de veranderingen die wat ons betreft noodzakelijk zijn om het CDA bijeen te houden en het vertrouwen van CDA-leden en stemmers te herwinnen. We geven hiermee gehoor aan de oproep van het partijbestuur. Bepaal een heldere christendemocratische koers Ten eerste moet het CDA weer duidelijk staan voor een heldere christendemocratische koers. Deze uitgangspunten zijn nu voor de kiezer niet meer herkenbaar. Geef duidelijk invulling aan onze CDA-kernwaarden: rentmeesterschap, gespreide verantwoordelijkheid, publieke gerechtigheid en solidariteit. Ga verder met het toekomstperspectief voor 2030 ‘Zij aan Zij’en kom met concrete plannen. Nederland heeft onze kernwaarden nu meer dan ooit nodig. We komen als christendemocraten op voor gezinnen, familiebedrijven, het verenigingsleven en sociale cohesie. Hier moeten we met overtuiging voor staan en dit ook duidelijk uitdragen in onze politieke koers en in de organisatie van het CDA. Toon het sociale gezicht Ten tweede moet het CDA in haar beleid haar sociale gezicht tonen en uitdragen. Inwoners en ondernemers komen steeds vaker tussen de wielen van de overheid terecht en worden daar vermorzeld. Er ontstaat een tweedeling in de maatschappij. Mensen met wie het goed gaat en die zichzelf goed redden en mensen die aan hun lot worden overgelaten. We hebben een overheid nodig die benaderbaar is en een menselijk gezicht heeft en toont, zeker aan inwoners die van de overheid afhankelijk zijn. Stel mensen en hun rechtsbescherming weer centraal, in plaats van planbureaus en modellen leidend te laten zijn. Pak met concrete voorstellen de tweedeling in de maatschappij aan op het gebied van wonen, inkomen, onderwijs en zorg. Maak zo snel mogelijk werk van haalbare en betaalbare oplossingen voor het klimaatprobleem en maak wetgeving, EU-richtlijnen en internationale verdragen juridisch ondergeschikt aan het klimaatdoel. Kies voor Europese samenwerking en sta daarbij pal voor de rechtsstaat. Bied perspectief voor de boeren en het platteland, de natuur én iedereen die daarin woont en werkt. Pleit voor duurzame leefbaarheid van (kleine) kernen en het ommeland, nu en in de toekomst. Doe dit in een tempo dat de samenleving kan volgen. Voer ook het regionale kiesstelsel in om de band tussen kiezer en gekozene te versterken. Doorbreek de huidige bestuurscultuur Ten derde moet de huidige bestuurscultuur doorbroken worden. Als CDA moeten we bijdragen aan transparantie en actief zorgen dat tegenmacht de ruimte krijgt in het openbaar bestuur. Blijf weg van de achterkamertjes en de daaruit voortvloeiende akkoorden. Blijf open staan voor kritische geluiden. De Haagse ‘ons-kent-ons’ bubbel moet plaats maken voor een open beleid dat recht doet aan allen, zowel binnen als buiten het CDA. Zorg ervoor dat politiek Den Haag het goede voorbeeld geeft en wet- en regelgeving niet alleen voor inwoners en ondernemers geldt maar ook voor de bewindspersonen en hun organisaties. Het is essentieel dat de impact en effectiviteit van nieuwe wet- en regelgeving vooraf aan introductie wordt getoetst in een pilotproject waarin doelgroep, stakeholders en testregio deelnemen. Verenig de partij Ten vierde moet de partij verenigd worden. Maak van het CDA weer de brede volkspartij die het altijd is geweest, voor jong én oud, stad én platteland. Doe dit door het mogelijk te maken dat iedereen kan meepraten en zich gehoord voelt in de partij. Versterk daarvoor het democratische gehalte van het CDA. Concreet betekent dit dat een conceptregeerakkoord voorgelegd moet worden aan het congres. Daarnaast moet het CDA openlijk afstand nemen van de gevoerde praktijken in het CDA rond donaties, omgangsvormen, bestuursamendementen en andere parallelle circuits die voor het gewone lid ongrijpbaar en onbegrijpbaar zijn en waarop bestuurders en politici moeilijk aangesproken kunnen worden. Zorg voor transparante en controleerbare procedures waar iedereen weer vertrouwen in kan hebben. Herstel de verbroken verbinding Ten vijfde moet het CDA als partij, gelet op alle commotie, de geconstateerde afdwaling van de oorspronkelijke beginselen, en de grote afstand tussen partij en haar leden gereorganiseerd worden. Herstel de verbroken verbinding tussen lokale en provinciale afdelingen en de landelijke partij. Het CDA wordt in de eerste plaats gedragen door de vele leden die lokaal actief zijn en hun steentje bijdragen aan hun afdeling. Zij vormen de basis van het CDA en de partij moet dan ook meer van onderop georganiseerd worden, in plaats van door een kleine selecte groep in Den Haag. Maak dankbaar gebruik van de eigen identiteit en authenticiteit van lokale CDA’ers en afdelingen. Denk nog eens kritisch na over de manier waarop leden van de verenigingsraad en het landelijk bestuur worden voorgedragen. Het rechtstreeks laten verkiezen van leden van de verenigingsraad door de leden in de provincies dient serieus onderzocht te worden om een betere binding tussen de landelijke partij en lokale en provinciale afdelingen te krijgen. Reorganiseer op basis van deze punten de partijorganisatie. Wat ons betreft vormt het partijcongres van 11 september 2021 de start van een nieuwe fase in het CDA waarin we aan de slag gaan met de noodzakelijke veranderingen zodat we onze christendemocratische waarden geloofwaardig kunnen uitdragen. Hartelijke groet, CDA Dinkelland CDA Enschede CDA Losser CDA Oldenzaal CDA Tubbergen CDA Deventer CDA Raalte CDA Almelo CDA Hardenberg CDA Berkelland CDA Borne CDA Wierden CDA Haaksbergen CDA Twenterand CDA Bronckhorst

Vakantie vierende politici Er zijngenoeg redenen te verzinnen om het niet over de zomervakantie van politici te hebben. Vakantie vierende politici zijn een dankbaar doelwit voor boze burgers op sociale media. Maar politici die altijd op hun post blijven, lopen weer het risico als monomane workaholics te worden beschouwd. Hebben politici niet ook recht op vrije tijd en een gezinsleven dat is onttrokken aan het publieke oog? Moeten zij hun privacy inleveren omdat zij ervoor hebben gekozen om de publieke zaak te dienen? Enige rust op z’n tijd komt het functioneren van politici bovendien alleen maar ten goede. Overwerkte, door de waan van de dag opgeslokte leiders, verliezen het essentiële vermogen om hoofdzaken van bijzaken te scheiden, zo valt bijvoorbeeld op te maken uit het boekIn Sickness and in Power: Illness in Heads of Government During the Last 100 Yearsvan de Britse politicus en medicus David Owen. Personalisering van de politiek De opmars van vakantiefoto’s van onze politici lijken dan ook niet zozeer een teken van democratische gezindheid als wel een gevolg van wat doorgaans de personalisering van de politiek wordt genoemd: het idee dat politiek meer dan ooit om personen en minder om programma’s en partijen draait. Kiezers zouden zich in hun keuze tegenwoordig vooral laten leiden door de indruk die ze hebben van de persoon van de politicus en minder door de standpunten van een partij. Hoewel uit kiezersonderzoek blijkt dat dit maar in zeer beperkte mate het geval is, heeft deze theorie het gedrag van politici in ieder geval sterk beïnvloed. Meer dan ooit proberen zij tegenwoordig behalve hun standpunten ook hun authentieke persoonlijkheid te slijten. In interviews en ook via sociale media als Twitter en Facebook maken zij de kiezer deelgenoot van allerlei op het oog politiek weinig relevante privézaken als het gezinsleven, de persoonlijke hobby’s, de favoriete televisieserie, de strijd tegen de kilo’s of de verrichtingen van het eigen voetbalteam. In het verledenzijn er genoeg voorbeelden van politieke leiders die hun persoonlijke hobby’s uitventten, zoals Winston Churchill met zijn schildersezel, De Duitse oud Bondskanselier Helmut Schmidt achter de vleugel en in Nederland natuurlijk Dries van Agt op zijn eeuwige wielrenfiets. Maar de politisering van het persoonlijke lijkt zeker sinds de introductie van Twitter en Facebook een nieuw stadium te hebben bereikt. Zo zijn we in Nederland alleen al in de afgelopen maanden geconfronteerd met de liefdesbaby van Fleur Agema, een macarena dansende Alexander Pechtold, de publieke ontlading van Frans Timmermans bij de promotie van zijn voetbalploeg en de vreugde van verschillende Kamerleden omdat Netflix een nieuwe serie afleveringen vanHouse of Cardsheeft besteld. Voorbeeldfunctie Een politieke cultuur waarin de persoon achter de politicus zo belangrijk wordt gemaakt maakt politici enerzijds misschien normaler, anderzijds maakt het ze ook extra kwetsbaar. Als de persoon achter het standpunt net zo belangrijk wordt geacht als het standpunt zelf zal immers niet alleen het standpunt maar ook de persoon kritischer tegen het licht worden gehouden. Het verwijt dat leer en leven niet met elkaar in overeenstemming zijn, ligt dan al snel op de loer. Afhankelijk van de aangehangen ideologie wordt niet alleen het gezinsleven, maar ook de vakantie een relevant politiek feit. Dat geldt ook voor de vraag waar, hoe en hoe lang politici op vakantie gaan. Het begint al bij de vakantiebestemming. Moet een politicus die het eigen land een warm hart toedraagt niet in eigen land op vakantie? Waarom zou je naar het buitenland gaan als je over het eigen land in de laatste verkiezingscampagne nog uitvoerig de loftrompet hebt gestoken? Zeker in tijden van crisis verwacht men in ieder geval van politici een voorbeeldfunctie en daarbij hoort een bescheiden vakantie in eigen land. Om die reden wandelt Angela Merkel in de Duitse Alpen en vierde de voormalig Franse president François Hollande vakantie in een door de Franse staat aangekocht zomerverblijf in Besançon. Aanvankelijk drong Hollande er ook bij zijn kabinetsleden op aan om het goede voorbeeld te geven en in eigen land te blijven. Ook in dat opzicht wilde hij breken met zijn voorganger Nicolas Sarkozy, wiens regeerperiode soms een aaneenschakeling leek van luxueuze vakanties in mondaine oorden. In Nederlandzijn de vakanties van politici tot nu toe minder gepolitiseerd dan in Duitsland, of Frankrijk. In Duitsland is de bevolking tegenwoordig beter bestand tegen foto’s van politici in zwembroek. Zelfs de publicatie van een (stiekem gemaakte) foto van voormalig bondskanselier Helmut Kohl in badkleding bracht de Duitse democratie niet aan het wankelen. Strandpoliticus Een beproefd middel om de buitenwereld te laten merken dat er gewoon wordt doorgewerkt is dreigen om de Tweede Kamer en bewindslieden te laten terugkeren voor een spoeddebat. Vooral erkend workaholic Geert Wilders en de nimmer versagende SP-fractie verstoren graag de zomerrust van hun collega-parlementariërs. Meestal komt het er niet van, maar zowel bewindslieden als fractieleden dienen er wel permanent rekening mee te houden dat ze mogelijk spoorslags naar Den Haag moeten. Doen zij dit niet, dan is hoon hun deel, zoals de GroenLinks-fractie ooit merkte. Bij het spoeddebat over de eurocrisis bleek de helft van de GroenLinks’ers nog met vakantie. ‘Strandpartij’, schamperde blonde Geert tot grote hilariteit van de Tweede Kamer. De terughoudendheid van onze media en politici staat in schril contrast met de luidruchtige reacties die op Twitter te vinden zijn bij begin en einde van ieder parlementair reces. Dat reces hetzelfde is als vakantie blijft een hardnekkig misverstand. Tegenwoordig proberen veel politici die indruk weg te nemen door hun volgers tijdens het parlementair reces bijna dagelijks op de hoogte te houden van hun drukke agenda. Zo leren we onder meer dat een SP-Kamerlid tijdens de kerstvakantie met chauffeurs op pad is geweest om banketstaven bij bejaardenhuizen te brengen, dateen VVD-Kamerlid in militair uniform deelnam aan een oefening van de Pantsercompagnie 112 en dat Ard van der Steur als Kamerlid met eigen ogen heeft gezien hoe dagvers brood op transport naar de afnemers ging. Onmisbaar Het politieke kerkhof ligt vol politici die tijdens hun vakantie plots onmisbaar bleken. Zo zal de naam van een voormalig PvdA-voorzitter wel eeuwig verbonden blijven aan haar verzuim om direct haar fietsvakantie af te breken toen beginjaren negentig in de PvdAdeWAO-crisis uitbrak. Hoewel ze daarvoor acceptabele privéredenen kon aanvoeren, werd ze vervolgens door de partijtop als zondebok geslachtofferd. De positie van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Johan Remkes wankelde eveneens omdat hij tijdens zijn kerstvakantie in Thailand op het strand bleef liggen terwijl in een ander deel van het land de tsunami duizenden slachtoffers had gemaakt. Dat de termen crisis en noodsituatie aan inflatie onderhevig zijn, merkten de burgemeesters Jozias van Aartsen (Den Haag) en Aleid Wolfsen (Utrecht). Beiden kregen de wind van voren omdat zij niet direct hun vakantie hadden afgebroken nadat hun stad zwaar was getroffen door respectievelijk een lichtelijk uit de hand gelopen demonstratie in de Schilderswijk en het vrijkomen van asbest in een flat in Kanaleneiland. Dankzij de mobiele telefonie is er nu geen enkel excuus meer mogelijk voor de politicus op vakantie. Daarbij geldt de vuistregel dat terugkeren voor een storm in een glas water altijd beter is dan verder als een strandpoliticus door het leven te moeten gaan. Welke gevolgen dit heeft voor het gezinsleven van politici kan later worden vernomen in roddelblad én tegenwoordig ook kwaliteitskrant. Wat dat betreft hadden politici het vroeger makkelijk. Zo was premier Joop den Uyl in de zomer van 1974 een tijdlang letterlijk onvindbaar tijdens zijn vakantie in Portugal. In samenspraak met het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken ging de Portugese politie naarstig op zoek naar de Nederlandse premier. Na dagen speurwerk werd Den Uyl uiteindelijk op een camping nabij Lissabon gevonden terwijl hij volgens de overlevering in zijn korte broek sardientjes aan het bakken was. Goedaardig als hij was bood hij de Portugese dienders een vismaaltijd aan alvorens hij onverwijld terugkeerde naar Nederland.