Poliflw

Kiezen voor de Hoge Dijk als fusielocatie.

KL kan zich daarin vinden. Het onderzoek wijst uit dat het alleen daar past.

Mooi om te zien dat er zoveel positieve energie vrijkomt bij de nieuw opgerichte VV Egmond. Laten we er alles aan doen zodat er ook snel op het vernieuwde complex gevoetbald kan worden. Want vernieuwing is hard nodig!

Toch even terug in de tijd…….

Een nieuw complex op een centrale locatie is 12 jaar lang het doel geweest en toch zit er nu niets anders op dan te kiezen voor De Hoge dijk.

Een centrale locatie aan de Egmonderstaatweg was de Egmondse droom.

Het werd een kansloze nederlaag: een nederlaag voor de sociale samenhang van de Egmondse kernen, de gezondheid van onze jeugd en de volksgezondheid in het algemeen.

Het werd een overwinning voor het Bollenconcentratiegebied, waar, volgens de rechter, te kleine spuitzones een gevaar voor de volksgezondheid opleveren. En dan te bedenken dat bijna geen enkel bollenveld in de regio een spuitzone heeft…….

Het is eigenlijk te gek voor woorden………….

De pijn wordt vooral gevoeld in Egmond aan Zee. Begrijpelijk. Een prachtig plek met heel veel historie, een van de mooiste locaties in de wijde omtrek en gelegen in de duinen, dreigt verloren te gaan. Te klein om de nieuwe vereniging te huisvesten en gewild door de provincie en het PWN.

Samen met GL en het CDA hebben we een motie voorbereid om te kijken of we deze mooie locatie kunnen behouden voor sport, spel, evenementen en ontspanning. Het past misschien niet helemaal bij dit beslispunt (het gaat hier immers niet over de bestemming en het gebruik van velden van Egmondia en Adelbert) maar het doet wel recht aan de emotie die met deze beslissing gepaard gaat en wellicht kan het de pijn die gevoeld wordt in Derp iets verzachten.

Deze gevleugelde uitspraak komt van Emile de Girardin, een flamboyant journalist, uitgever en politicus in het Frankrijk van de negentiende eeuw. De Girardin schopte graag in felle bewoordingen tegen heilige huisjes. De Fransman had weinig op met politici die in zijn tijd heel gewichtig zaten te doen, maar in werkelijkheid niets klaarstoomden.

Het gezegde “Regeren is vooruitzien” wil zeggen dat regeerders, bestuurders voortdurend rekening moeten houden met de toekomst. Een goed beleid beperkt zich niet alleen tot het heden, maar strekt zich juist uit tot in de toekomst.

Als KIES Lokaal maken wij ons zorgen over de bestuurskracht van onze raad en waar de toekomst van onze mooie gemeente heen gaat. Wij willen zeker niet zeggen dat deze raad gewichtig zit te doen en weinig klaarstomen.

Integendeel, de ambities van deze raad zijn onuitputtelijk, lijkt het soms? Het gaat dan ook veel verder dan de raad maar ook, wat wij noemen de “solocratie” waar individuele inwoners democratisch genomen besluiten eindeloos kunnen tegenhouden, en dat wij ze daar alle ruimte voor bieden!

Goed beschouwt zijn de afgelopen jaren waarin KL onderdeel uitmaakt van de raad, enorm veel besluiten genomen maar nog erg weinig tot wasdom gekomen………..helaas.

Als we het huidige systeem in het verleden hadden toegepast, was er nooit een Bello of een Stationsstraat geweest in Bergen, De Meerwijklaan was er niet geweest, Bergen aan Zee had niet bestaan, de Abdij en het Slot op den Hoef in de Egmonden waren er nooit gekomen. Bergen was nooit een kunstenaarsdorp geworden, met al die verrassende en vernieuwende bouwstijlen. Alles wat in het verleden bereikt is was het werk van vrije denkers, veranderaars, mensen met visie, dromen en lef!

Er zijn door de eeuwen heen vele veranderingen geweest in onze dorpen waar je op je vingers kan natellen dat als je de inwoners had gevraagd dat zij er niet mee hadden ingestemd. Oh wat zijn we trots op de familie van Reenen. Dat soort mensen worden nu met pek en veren uit het dorp verjaagd. Niets mag er veranderen, alles bij het oude laten!

Het is misschien een gotspe om dit te zeggen maar wij vinden dat de participatie en inspraak is doorgeschoten en dat een gedeelde visie voor onze mooie Gemeente een vereiste is en daarom willen wij vooral inzetten op de Omgevingsvisie in het komende jaar. En vandaar uit voorstellen doen en besluiten nemen die de meerderheid van de inwoners voordeel gaat brengen.

Wij zullen echt onze rol moeten pakken en moeten gaan besluiten en beslissen vanuit ons mandaat als volksvertegenwoordiger hoe ingewikkeld dit ook misschien soms is en niet als persoonsvertegenwoordiger of straat-wijk vertegenwoordiger. Wij moeten nog meer onze verantwoordelijkheid gaan nemen en goed onderbouwde besluiten nemen in het belang van de meerderheid van de inwoners. Daar zijn wij voor gekozen!

KIES Lokaal zal zich vooral willen inzetten waar voor zij is opgericht:

Lage lokale lasten

Woningen voor de jeugd

Leefbare dorpen

Deze drie uitgangspunten zullen vooral vanuit de omgevingsvisie worden gestuurd en getoetst en dan moeten we denken aan cultureel erfgoed, water, wonen, milieu, landschap, gezondheid, bodemkwaliteit, mobiliteit, economie en vestigingskwaliteit. En helaas minder aan de wensen of eisen van individuen.

Dat betekent zeker niet dat wij betrokken inwoners niet willen betrekken, dat willen we juist wel maar dan in een andere vorm, veel meer op de inhoud en het beter maken van een besluit dan of het wenselijk is.

Kortom KIES Lokaal gaat vol voor de omgevingsvisie en een helder mandaat voor de raad om daadwerkelijke de visie voor de Gemeente Bergen 2030 te realiseren voor onze gemeente, dorpen en inwoners. Wij willen investeren in de BUCH zodat deze werkorganisatie ons op een professionele wijze kan ondersteunen in het realiseren van de toekomst van deze prachtige dorpen.

Dank u wel voorzitter

Egmond-Binnen – Al jaren staat de N512 bekend als een onveilige weg zeker als het gaat om het gedeelte tussen Bakkum en Egmond aan den Hoef. Verkeer dat te hard rijdt en ook een aantal onoverzichtelijke oversteekplekken zorgen voor vele onveilige situaties. De inwoners van Egmond-Binnen vragen al jaren om aanpassingen om deze onwenselijke situaties op te lossen.

Door Peter de Lange (D’66) en Sjaak Swart (KIES Lokaal) werd naar aanleiding van deze al lang lopende problematiek een gesprek aangevraagd met de betrokken afdelingen bij de Provincie.

Inmiddels zijn in een prettig en open gesprek zorgen gedeeld en is ook gekeken en gesproken over mogelijke oplossingen. De N512 is een 60km weg maar nodigt uit tot harder rijden zeker op het genoemde traject. Gesproken is hoe die snelheid naar beneden te krijgen is en ook hoe auto- en motorrijders beter te informeren zijn daar waar zich onoverzichtelijke situaties voordoen. De Provincie zal gaan kijken wat er op zeer korte termijn aangepast en veiliger gemaakt kan gaan worden en daarin worden ook voornoemde zaken meegenomen.

Verder is er gesproken over de mogelijkheid een rotonde te realiseren ter hoogte van de St. Adelbertusweg. Een lang gekoesterde wens van de inwoners voor dit inmiddels beruchte kruispunt. Wat zoveel duidelijk werd is dat deze er niet 1-2-3 zal liggen maar dat komende ontwikkelingen in Egmond-Binnen ( mogelijke nieuwbouw / mogelijke verplaatsing supermarkt ) ruimte geeft om het totale verkeersplaatje in en rond het dorp te bekijken en daar waar nodig dan grote aanpassingen / investeringen te doen. Een aantal verschillende partijen, o.a. gemeente Bergen, Dorpsbelangen Egmond-Binnen en ook wij als politiek zijn al bezig om deze broodnodige aanpassingen onder de aandacht te brengen en ook te houden. D’66 en KIES Lokaal hopen dat onze gezamenlijke inspanning zal leiden tot het door iedereen gewenste resultaat. Wij, KIES Lokaal en D’66 blijven het in ieder geval nauwgezet volgen en zullen de druk op de ketel houden.

Links : Peter de Lange / D’66

Rechts : Sjaak Swart / KIES Lokaal

Natuur & Milieu, Recreatie, Politiek, Beheer & Onderhoud aanwezig bij Dialoogtafel

Middels een informele setting tijdens de ‘dialoogtafel’ over het Bergense duingebied bleek dat veel partijen het weliswaar niet altijd met elkaar eens waren, maar dat ze wel degelijk in staat zijn om te luisteren naar elkaar. Daar ligt misschien wel de grootste winst na de ‘dialoogtafel’ in De Beeck op 28 maart.

Het was een grote opkomst met nagenoeg alle belanghebbenden om tafel: professionals en betrokkenen uit zowel politiek (gemeente, Provincie) als uit recreatie (Recron, Fietsersbond), Natuur & Milieu (o.m. Groen Platform Bergen, Stichting Behoud Schoorlse Duinen, Vogelwerkgroep Alkmaar), horeca- en agrarische ondernemers (met daarbij ook de LTO) en van natuurliefhebbers tot de Schoorlse Reddingsbrigade. Uiteraard waren ook de twee duinbeheerders aanwezig: voor het Noord-Hollands Duinreservaat PWN en voor de Schoorlse Duinen is dat Staatsbosbeheer. Voeg daaraan toe een volle publieke tribune met ook veel raadsleden – en een aantal (toekomstige) Statenleden – en het is duidelijk dat het onderwerp – het Bergense duingebied – leeft.

Vooraf sprak het organisatiecomité, bestaande uit Sjaak Swart, Arend Jan van den Beld, Froukje Krijtenburg, Wilma Grooteman en Jan Houtenbos, de wens uit dat deze avond vooral zou bestaan uit het stellen van vragen, het luisteren naar elkaar en – misschien het belangrijkste – niet direct een oordeel vellen over hetgeen ter tafel komt. Die wens kwam in ieder geval uit.

Rollen, verantwoordelijkheden, toekomst en de samenspraak

Een aantal zaken kwam aan de orde bij deze avond, die kundig werd geleid door de ervaren gespreksleider Elizabeth van den Hoogen. In een verkapte voorstelronde werd de deelnemers aan de tafel gevraagd wat (welke emotie) hen ertoe had gebracht deel te nemen. Daaruit werd al direct duidelijk dat er uiteenlopende motivaties waren, verschillende standpunten en – uiteraard – verschillende invalshoeken. De rol van de gemeente en de rol van de Provincie werden besproken: wie is waarvan eigenaar en wie kan besluiten nemen over welke zaken? Waar liggen de verantwoordelijkheden van de beheerders, PWN en Staatsbosbeheer, en wat zijn de verwachtingen daarover bij ‘gebruikers’ van het duingebied? Uiteraard, niet te vermijden in deze setting, ook de op handen zijde kap van ca. 16 ha dennenbos in de Schoorlse Duinen kwam regelmatig terug.

Op zoek naar balans

Een belangrijk onderwerp van gesprek tijdens de avond was ook het antwoord op de vraag hoe we moeten/kunnen zoeken naar de balans tussen natuur & milieu, het recreatief gebruik en het belang van bijvoorbeeld het winnen van schoon drinkwater en/of de bereikbaarheid van bepaalde delen van het duingebied voor de hulpdiensten. Die uiteenlopende belangen geven als resultaat dat er een toenemende druk ontstaat op een gebied dat toch al onder druk staat, was het oordeel. Hoe kunnen we elkaar daar vinden?

Van gedetailleerd tot globaal

Soms ging de discussie over heel gedetailleerde, maar wel actuele zaken als de kosten voor het vrijmaken van het fietspad aan de Blijdensteinsweg, of de afnemende biodiversiteit in ‘ons’ duin. Echter, in het deel na de pauze kwam ook de bredere context meer aan de orde: wat kunnen we hier verwachten van een zeespiegelstijging? Wat is het effect van de opkomst van zout water (verzilting) die de zoetwaterbel wegdrukt? Hoe moeten we omgaan met de wens van een aantal partijen om steeds meer toeristen naar ons land/onze regio te halen als die ook allemaal gebruik willen maken van de duinen? Welke rol kan de gemeente daarin spelen, welke de Provincie? Ook de stikstofproblematiek passeerde de revue net als de verzuring van de grond.

Eigen invalshoek

De verschillende deelnemers spraken allemaal vanuit hun eigen invalshoek, of het nu ging om de stand van de insecten, het gebruik van fietspaden, het beheer van kwetsbare natuur, het recreatief gebruik van een MTB-parcours of het winnen van drinkwater. Het goede nieuws was dat iedereen volop de gelegenheid kreeg zijn of haar verhaal te vertellen, zonder dat daarop ‘ingehakt’ werd. Er werd met respect naar elkaar gereageerd, er was meestal ook (tenminste enig) begrip voor elkaars standpunt, maar dat wilde niet meteen zeggen dat aan het eind van de avond iedereen het met elkaar eens was. Het mindere nieuws, als je daar tenminste over kunt spreken, was dat op lang niet alle vragen direct een antwoord is te geven. Echter, dat zal ook niet iedereen hebben verwacht; veel van de uitdagingen liggen niet alleen bij Bergen op het bordje.

Over hoe deze avond een passend vervolg kan krijgen kon de organisatie nog niet zo veel zeggen. Eerst maar eens alles op een rij zetten, aldus Arend Jan van den Beld namens het comité. ‘Maar geeft u ons ook vooral ideeën over hoe we dit verder kunnen uitbouwen.’

Overwegend positieve geluiden over het initiatief

Veel van de deelnemers waren na afloop positief over het verloop van de avond. Zowel van de publieke tribune als van de deelnemers zag men toch vooral de goede kanten van zo’n avond. Een kleine greep uit de reacties:

Jacqueline Groen (Provincie NH) heeft al vaker aan vergelijkbare bijeenkomsten meegedaan: ‘Het is voor ons als Provincie, de beleidsmakers, belangrijk dat we luisteren naar wat er per gebied onder de mensen leeft. Niettemin zijn ook wij gebonden aan bijvoorbeeld Europese wet- en regelgeving als het gaat om Natura2000-gebieden. De gemeente Bergen ligt zo ongeveer helemaal in Natura2000-gebied, dus onze mogelijkheden zijn beperkt als het gaat om het anders te willen doen. Er zijn, zeg maar, hogere wetten en regels die we moeten naleven. En hoezeer is sommige standpunten ook begrijp, het is altijd een afweging van belangen. In zo’n afweging kan nu eenmaal niet iedereen aan zijn trekken komen. Dan kunnen en willen we uiteraard graag in overleg gaan om te zien hoe we de pijn kunnen verzachten voor die groep. Duidelijkheid over hoe, wat, waarom precies is gedaan is echter cruciaal. Daar doen we ons best voor, en daarbij helpen dit soort avonden zeker. Maar wellicht dat daar voor ons nog wel iets te verbeteren valt.’

Voor Linda Hes (PWN) was het ook niet de eerste avond, maar deze avond was wel heel goed: ‘Omdat de discussie direct werd uitgezonden, voor iedereen dus bereikbaar. Alles was openbaar en transparant en daarmee kon direct volgen wat de ander had te vertellen over zijn of haar standpunten en ideeën. Je merkte gaandeweg de avond volgens mij wel dat voor veel mensen nu wat meer duidelijkheid was over al die uiteenlopende rollen en functies van bijvoorbeeld Provincie en gemeente en de beheerders. Ook werd duidelijk hoeveel behoeften en belangen moeten worden bediend. Dat betekent dat we keuzes moeten maken en die keuzes zullen misschien niet altijd jouw keuzes zijn. Dan is het belangrijk dat we ze kunnen uitleggen. Misschien dat de meesten er dan wellicht in ieder geval vrede mee kunnen hebben. Ik heb tenminste het idee dat hier vanavond wel wat meer begrip is ontstaan voor elkaar. Ik zag ook dat diverse telefoonnummers werden uitgewisseld…’

Reinoud de Haan (Fietsersbond) had een goed gevoel over de aanwezigheid van zovele belanghebbenden. ‘Ik denk echter net dat de standpunten nu zoveel dichter bij elkaar zijn gekomen. Wat ons betreft n ieder geval niet. Maar ik vond het wel prettig dat we nu gezichten zagen bij de diverse instanties en betrokkenen.’

Ook de recreatiesector was vertegenwoordigd. Jan Apeldoorn (Recron) was blij eindelijk eens aan tafel te zitten. ‘Dat gebeurt niet te vaak. In veel gevallen worden onze belangen wat ondergewaardeerd, heb ik het idee. Terwijl we als sector toch een belangrijke economische kurk vormen voor de hele regio. Dus ik ben heel tevreden met deze avond en inderdaad, ik ben een van de deelnemers die met een aantal anderen gaat afspreken…’

Horecaondernemer Martin van Bourgonje (Merlet) keek met een beetje dubbel gevoel terug op de avond. ‘Veel is eigenlijk nog onduidelijk. Het een is het gevolg van het ander, ik heb echter het idee dat niet alles over die gevolgen goed is doorgedacht. Zoals die terugkeer naar de natuur, of het herstel van natuur, hoe je het ook wilt noemen. Dat betekent dus dat andere aspecten – letterlijk – onderstuiven. Maar hoe ga je dat dan opvangen? Wie bepaalt dat dan? Wat ik wel leerzaam vond was dat je door zo’n avond meerdere partijen leert kennen en dat maakt een volgend gesprek wellicht wat makkelijker.’

Niet lang na mijn begin als wethouder in maart 2019, met als portefeuilles duurzaamheid, mobiliteit, recreatie en toerisme, strand, buitenruimte en dienstverlening, schreef ik een column in de Gemeentekrant over Beppie. Dat is een standbeeldje van een vrouw met twee boodschappentassen voor het hoofdkantoor van een bekende grootgrutter uit Zaandam waar ik ooit werkte. Onder het standbeeldje staat de tekst: “Opdat wij nooit vergeten voor wie we werken”. Dat beeldje van kunstenaar Cees Braat staat daar om iedereen in het hoofdkantoor eraan te helpen herinneren voor wie de supermarktketen het eigenlijk doet. Een fantastisch symbool.

In de afgelopen drie jaar heb ik regelmatig aan Beppie gedacht. Vooral als ik samen met bewoners, met ons team, de gemeenteraad en het college doende was met het maken en uitvoeren van beleid. Het waren intensieve jaren, vanwege een ambitieuze politieke en bestuurlijke agenda en daarbij kwam nog eens de coronacrisis. Voor veel ondernemers was het een barre en onzekere tijd zowel persoonlijk en zakelijk. Los van een luisterend oor en veelvuldig proberen een hart onder de riem te steken hebben we als college getracht onze ondernemers binnen de mogelijkheden maximaal te ondersteunen onder andere speciale activiteiten vanuit de corona task forces, de zogeheten corona terrassen, het leveren van maatwerk en een stevige bestuurlijke lobby richting De Haag om concreet aandacht te vragen voor al die ondernemers en ZZP’ers die tussen de wal en het schip dreigden te raken onder het motto “rechtmatig # rechtvaardig”.

Als wethouder zie ik ook veel positieve, veelbelovende ontwikkelingen.

In Egmond aan Zee zijn ondernemers in de BIZ inmiddels samen druk bezig met het vormgeven van de toekomst en in Schoorl heeft de ondernemersvereniging met een energiek bestuur en een fris elan diverse nieuwe initiatieven opgestart waarvan ik alleen maar onder de indruk kan zijn. Er ligt een heldere visie wat we nodig hebben als gemeente voor de benodigde vitalisering van onze lokale economie en misschien zijn we als ondernemende gemeente op weg om er zelfs sterker uit te komen.

Op het gebied van groen, milieu en klimaat en het klaar zijn voor de toekomst, hebben we als bestuur belangrijke stappen gezet. Er ligt een ambitie document Klimaat waarbij voor de gemeente Bergen is gekozen voor het plus-pakket, er zijn extra middelen beschikbaar gesteld om te versnellen. Dit jaar gebeurt dat onder andere met de focus op minder energieverbruik (“isoleren, isoleren, isoleren”) en de inzet van energie coaches voor persoonlijk advies voor onze inwoners.

Onze gemeente stond een paar jaar geleden met stip op nummer één van de lijst met gemeenten met het meeste restafval per huishouden. Ik sta graag op één, maar dit was het verkeerde lijstje. We waren goed voor 230 kilo per huishouden per jaar! Samen met de inwoners hebben we stap voor stap een heel nieuw grondstoffenbeleid vormgegeven met als klapstuk (en het meest zichtbaar) de uitrol vanaf eind 2021 van de oranje bak voor plastic, metaal en blik.

Met het integraal vergroenen van onze gemeente zijn we ook verder gekomen. Het groen- en bomenbeleidsplan is voor de komende tien jaar vastgesteld en daar is in totaal bijna drie miljoen euro voor uitgetrokken. Het plan is natuurlijk meer dan groenbeheer; het gaat over klimaatadaptatie, hittestress, water vasthouden en biodiversiteit. Alles in het plan is met elkaar verweven en wordt uitgevoerd.

Een mooi voorbeeld, vanuit mijn rol als ambassadeur verkeersveiligheid, van hoe wij de afgelopen jaren hebben geluisterd naar de bewoners vind ik de proef met de ‘beloonpaal’ op de Hoflaan in Bergen, een alternatieve vorm van snelheidshandhaving. De buurt kreeg geld van de provincie als de passerende automobilisten zich aan de snelheid hielden. Dit geld is in samenspraak met de Van Reenenschool en buurtbewoners besteed aan buitensporttoestellen op de buitenspeelplaats in het bos bij de school.

De gemeente Bergen heeft de afgelopen jaren ook het probleem aangepakt van overlast van het motorenlawaai, waardoor inwoners op mooie zonnige dagen weer rustig in hun tuin willen zitten. Inmiddels hebben we het vraagstuk – mede namens tientallen andere gemeenten in Nederland – naar Den Haag verplaatst waar nieuwe wetgeving vandaan moet komen die tot een oplossing kan leiden.

Allemaal zaken waar ik met plezier op terugkijk. En waarom vertel ik dit allemaal? Ik zal er niet langer omheen draaien. Ik heb besloten om het stokje door te geven. Het waren drie mooie en intensieve jaren en ik ga niet op voor een tweede termijn als wethouder in Bergen NH. Ik blijf natuurlijk nog wel aan – als het mij gegund is – totdat het nieuwe college aantreedt en zal uiteraard ook het parkeerbeleid nog verder begeleiden. Eind mei wordt de uitvoeringsparagraaf parkeren in de raad besproken met voorstellen en aanpassingen die wellicht de bezwaren van sommige bewoners tegen de digitalisering in het parkeerbeleid kunnen wegnemen.

Als ik terugkijk naar alles wat we in de afgelopen collegeperiode hebben gerealiseerd en wat er daadwerkelijk ook wordt uitgevoerd kan ik oprecht alleen maar trots zijn. Op veel plekken is het beleid vormgegeven en vooral verankerd; er is geld en er is menskracht waarmee het beleid kan worden uitgevoerd. Drie jaar geleden hadden we ook beloofd dat we de gemeente na een rumoerige tijd bestuurlijke en politieke rust zouden geven. Dat is voor een belangrijk deel gelukt.

Mooier voor mij dan de afgelopen drie jaar kan het niet worden. Ik ga mij oriënteren op een andere rol, waarbij ik – denkend aan ‘Beppie’ – diezelfde maatschappelijke impact mag hebben.

Erik Bekkering

Wethouder gemeente Bergen NH