De ironie kan haast niet groter. Vijfenzeventig jaar geleden werd Eefde bevrijd. Vijf april het oostelijk deel tot de Rustoordlaan, daags erna de rest. En nu? Thuisblijven vanwege besmettingsgevaar… Bizar maar waar…
Ik realiseer me meer dan ooit hoe belangrijk vrijheid is. Kunnen gaan waar je wilt, samenzijn met wie je wilt en zonder zorgen leven. Beelden van oude mensen achter glas, communicerend via bel-TV met familie en vrienden. Zo hoort het niet te zijn maar zo is het nu wel. Het CBS berekende dat afgelopen week meer mensen overleden dan in april ’45…
Onze bevolking is natuurlijk behoorlijk gegroeid (nu 17,3 miljoen tegenover 9,2 toen) en we worden gemiddeld nog steeds ouder maar toch. Dat soort berichten raakt. Het aantal pagina’s overlijdensberichten in de krant maakt het zichtbaar. Overigens denk ik dat het CBS bij de cijfers van 1945 de overleden Amerikanen, Britten, Polen en Canadezen niet heeft meegerekend. En daar is onze vrijheid toch echt aan te danken.
Ik weet ook wel, jaarlijks overlijden enkele duizenden mensen aan de griep, en ook fijnstof leid tot duizenden doden maar daar zijn we schijnbaar al immuun voor. Dat overbelast ons zorgsysteem niet en dus accepteer ik gelaten de maatregelen die onze overheid oplegt. Als er ergens een economie en een volkje op de wereld is dat daar wel weer overheen komt is het ons volkje wel. Alle vertrouwen.
Het is niet zozeer de pragmatische kant waar ik over nadenk. Ik geniet van de creativiteit en de vindingrijkheid van ondernemers die zich aanpassen. ‘Darwin-to-the-next-level!’ Ik hoor ook de zorg, boosheid en wanhoop van diegenen die even geen uitweg zien of die nu al, ondanks alle goede bedoelingen van de overheid, vastlopen in de bureaucratie. En met een beetje geduld en de prima inzet van onze lokale afdeling economie komt ook dat goed. Het duurt even maar ons land lost dit op.
Nee, mijn gedachten gaan vandaag maar over één ding. Ik mis vrijheid! Ik mis de sociale contacten, ik mis de aanraking van een hand, ik mis de schouderklop, de knuffel, de sfeer van mensen om me heen. Stel je voor dat dit nog vijf jaar duurt net als toen… Dat nooit. Vier vrijheid, blijf thuis, hou afstand en vol en realiseer je dat het toen nog veel erger was! D’ran!
Erik Haverkort