Niet graag eenzaam Tijdens mijn opleiding had ik een voorbeeld. Een jonge vrouw, die in mijn ogen alles had bereikt. Ze woonde in een prachtig Scandinavisch land en had daar een droombaan. Een authentiek mens met idealen, die ze heeft kunnen verwerkelijken. Maar één ding is me het meest blijven hangen toen ik haar sprak over haar ervaringen. We hadden het over het mooie land, de mooie baan tot ze zei ´Susanne, ik ben graag alleen maar niet graag eenzaam.` Dat zag ik niet aankomen. Het is maar een voorbeeld van velen bij wie we het niet verwachten – eenzaamheid. Jaren later tijdens een stage maakte ik het zelf mee. Je bent in een onbekende stad, doet je dagelijkse verplichtingen en na het werk of in het weekend zit je alleen. Het kostte me enorm veel lef om met mijn boek (als smoesje) alleen op een terras te gaan zitten om zo mijn kamer te ontvluchten. Mijn studiegenoot is inmiddels verhuisd, mijn stage voorbij – ons ´alleen zijn´ was tijdelijk. Deze week is er de Week tegen Eenzaamheid, een kans om bij dit grote maatschappelijk probleem stil te staan en het bespreekbaar te maken. Ik schok toen ik las dat meer dan een miljoen Nederlanders zich zeer eenzaam voelt. Dus reden genoeg om in actie te komen, op elkaar af te stappen - want iedereen is waardevol en telt mee! Als fractie van de ChristenUnie in Hengelo hebben we het volgende bedacht. Kent u iemand, die eenzaam is en waar we met een bezoekje van meerwaarde kunnen zijn? We hebben vijf zelfgebakken appelcakes in de oven, die we volgende week graag langs willen brengen. Hartelijke groet, Susanne van den Beukel