Poliflw

Linkse leraren? Wat is “Links” eigenlijk? Betekent “Links” vóór de rechtsstaat, mensenrechten en verscheidenheid aan meningen? Vóór de EU? (of was dat nu juist een rechts kapitalistisch complot?). Vóór zelfstandig denkende, kritische burgers? Is “Links” durven twijfelen in plaats van De Enige Waarheid op te dringen? Is dat de discussie aangaan met anderen, samenwerken en compromissen durven sluiten in plaats van zich terug te trekken in de loopgraven van het eigen gelijk? Betekent “Links” stáán voor gelijke rechten, voor vrouwen en mannen, voor LHBTI mensen, voor nieuwe Nederlanders, voor gelovigen en ongelovigen van alle soorten? Betekent “Links” pragmatisch en realistisch zijn, en erkennen dat we moeten handelen om migratie en klimaatverandering in goede banen te leiden? Betekent Links naar de toekomst kijken, in plaats van naar een imaginair verleden? Als dat links is, dan kunnen we niet genóeg Linkse Leraren hebben.

Wij zijn alle kiezers die ons hun vertrouwen hebben gegeven dankbaar. Wij gaan dat vertrouwen niet beschamen. Wij gaan de stemmen van onze kiezers laten werken. Hun idealen omzetten in daden. Wij blijven werken aan een open en eerlijke samenleving. Want een stem op D66 is een stem voor realistische aanpakpolitiek. Voor échte verandering. Ik ben ongelooflijk trots op al onze lijsttrekkers, kandidaten en vrijwilligers, die met zoveel enthousiasme de straat op zijn gegaan. Daarom doet het natuurlijk pijn dat we ondanks al ons harde werk, op straat en in de coalitie, ondanks de resultaten, stemmers zijn kwijtgeraakt. Maar het is voor ons ook een wake-up call. Een aansporing. Om nog harder te werken. Om mensen nog meer te betrekken bij de politiek. Bij wat nodig is om samen vooruit te gaan op weg naar een schonere, betere wereld met kansen voor iedereen. We moeten nuchter en realistisch zijn. De kiezer heeft een partij in het zadel geholpen die niet gelooft in op wetenschap gebaseerd beleid. Die doet aan feitenvrije politiek. Een partij die bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet en verdeeldheid zaait. Die universiteiten en docenten verdacht maakt. En die Nederland dezelfde soort chaos als de Brexit wil bezorgen. D66 zal daar altijd tegen blijven strijden. We zullen er zijn als onvermijdelijk duidelijk wordt dat roeptoeteren langs de kade niet werkt. Nu is het moment, meer dan ooit, voor alle mensen van goede wil om samen te komen. Samen te werken. De handen ineen te slaan om onze kwetsbare open samenleving te beschermen. Zet nu de volgende stap. Sluit je aan, word lid 👇 https://wordlid.d66.nl/

We zijn er even stil van. En directeur Gert-Jan de Koster glundert. Op het #GoedGeldGala van de BankGiro Loterij werd net bekendgemaakt dat er een fantastische cheque voor ons is gereserveerd: 750.000 euro, voor hét nieuwe cultuurpodium in Veere. En het is een feestje voor drie Zeeuwse instellingen: samen met Zeeuws maritiem muZEEum en Zeeuws Museum ontvingen we ruim 1,3 miljoen euro voor de musea en het erfgoed van Zeeland. Uit het persbericht van de BankGiro Loterij: "Dankzij de bijdrage van de loterij dient de open kerk straks als ontmoetingsplek voor beeldende kunst, dans, theater, film, literatuur, fotografie en muziek en kunnen de 1,5 miljoen dagjesmensen per jaar de geschiedenis van kerk, stad en regio beleven". Persfoto's zijn van Roy Beusker. Wij zijn beduusd. Bedankt BankGiro Loterij en alle donateurs!

Alexander Pechtold: “Bijna 12,5 jaar geleden kozen jullie mij voor de eerste keer tot lijsttrekker. Het was op ons congres in Den Haag. Dáár begon het. Dáár begon het avontuur. Dáár stapte ik het podium op. En vandaag, vandaag eindigt het. Op ons congres in Den Bosch stap ik het podium af. Na 12,5 jaar maak ik als partijleider de balans op en concludeer ik: ik heb alles gegeven, we hebben er alles uitgehaald, het is tijd voor nieuw leiderschap. Het juiste moment om afscheid te nemen van de politiek bestaat niet. Twitteraars, reaguurders en andere gezelligerds, ze zullen ongetwijfeld denken - én gaan schrijven - dat recente publicaties mij tot dit besluit hebben gebracht. Ik moet ze teleurstellen. Dierbaar is mijn herinnering aan het moment in maart dat ik met mijn kinderen besprak dat ik dit najaar zou stoppen. Het was tijdens het eten. Mijn dochter en zoon, beide puberende tieners, keken me opgelucht aan. “Goed zo pap, dan ben je mooi wat vaker thuis.” Waarna meteen ook de bezorgdheid toesloeg: “Ga je ons huiswerk dan ook doordeweeks overhoren?” Mijn kinderen vroegen ook: waarom nu? Een vraag die ik de afgelopen weken vaker kreeg. Een logische vraag. Na de verkiezingen van 2017 had ik één duidelijk doel. Mijn einddoel: D66 in het kabinet brengen. Vele jaren constructieve oppositie hadden mij gesterkt in het idee: we kunnen het aan. De partij was hongerig om de idealen te verwezenlijken. Regeringsdeelname was dus partijbelang. Is partijbelang. En is ook - zo bleek in de lange formatie - landsbelang. We waren er klaar voor. We wisten wat we wilden bereiken. En we hadden uitstekende mensen voor deze klus. We zijn een jaar verder. Onze bewindspersonen drukken hun stempel. Onze ideeën vinden hun weg naar de samenleving. Onze fractie van negentien is goed uit de startblokken gekomen. Want ook dat heeft tijd nodig. Een grotere, vernieuwde fractie van negentien moet z’n weg vinden. Heeft z’n weg gevonden. En is nu klaar voor een nieuwe fase. Ik ben dankbaar voor waar de partij nu staat. We hebben een unieke plaats verworven. Natuurlijk, het gaat even wat minder met de kiezersgunst. Daar sluit ik de ogen niet voor. Maar dat hebben we eerder meegemaakt. Dat brengt ons niet in verwarring. Ik ben ervan overtuigd dat mensen weer gaan zien dat bij de verkiezingen een stem op ons een waardevolle stem is. Want vergeet niet wat we zijn. Een stabiele middenpartij. Regeringspartij. De grootste liberale ledenpartij. De grootste progressieve partij van Nederland. We zijn geprezen om onze ‘constructieve oppositie’. Omdat we geloven dat Nederland alleen vooruitkomt als we samenwerken. Met oog voor de ander. Met oog voor de samenleving als geheel. En ik wil jullie allemaal natuurlijk nog iets meegeven. Blijf waakzaam als anderen zich in slaap laten sussen. Blijf de openheid verdedigen waar anderen de geslotenheid omarmen. Blijf opstaan tegen venijnig populisme, tegen onverdraagzaamheid. Ik heb met hart en ziel gewerkt aan een waardig alternatief. Tegen recht en onzin. Voor recht en redelijkheid. Vandaag stap ik van het podium. Een tikkeltje weemoedig. De partij in m’n hart. Maar bovenal vastberaden. En nieuwsgierig naar wat morgen brengen zal. Een plan is er nog niet. Zin wel. Zin in een nieuw avontuur. Het is mooi geweest. Het ga jullie goed.” Alexander, bedankt! Lees hier de hele afscheidsspeech 👇 d66.nl/afscheidsspeech-alexander-pechtold-c108