Poliflw

Onderweg zijn vele gesprekken gevoerd. Met jonge ondernemers, gepensioneerde landbouwers, toevallig passerende SP leden en andere buurtbewoners. Sommige gesprekken gingen over plaatselijke zaken zoals de problemen met de gaswinning of het groenonderhoud, andere gesprekken gingen over landelijke of zelfs landelijke politiek of de contacten met instanties als bijvoorbeeld onze Gemeente. En die gesprekken werden gewaardeerd, iemand van een heel respectabele leeftijd nam zelfs nog de moeite langs te komen om een oud Gronings gedicht voor te lezen over de belevenissen van een arme arbeider en zijn werkgever, de rijke boer. 

Natuurlijk waren er een aantal grieven, zaken zoals van de twee boeren die kwamen vertellen over hun slechte ervaringen met het waterschap, mensen die de plaatselijke politiek in hun dorpen misten, hun dorp, eens het middelpunt van hun gemeente, nu niet meer dan onderdeel van het grotere Westerkwartier. Men maakt zich zorgen om de steeds groter wordende scholen, het verdwijnen van bibliotheken en het steeds verder moeten reizen naar voorzieningen, voor ouderen maar met name voor jeugd.

Maar gelukkig waren er ook veel positieve berichten, we ontmoeten zo bijvoorbeeld een aantal ontzettend leuke mensen die zich als vrijwilliger inzetten op allerlei gebieden om de leefbaarheid en gezelligheid in hun dorp in stand te houden.

Wat ons in het bijzonder opviel was de zelfredzaamheid van de mensen in de kleinste dorpen aan de rand van onze Gemeente. Gewend aan de verre afstanden en meer op zichzelf en burenhulp aangewezen had men eigenlijk het minst last ondervonden van de Gemeentelijke herindeling.

Het waren niet alleen vaak bijzondere gesprekken maar ook veel vragen werden gesteld. Vragen als: Waar gaat het nieuwe gemeentehuis gebouwd worden en worden we als buitendorpen nog wel serieus genomen? Zoals al eens eerder gesteld bleek voornamelijk de gemeentelijke herindelingen niet voor iedereen een zegen. De afstanden tot het gemeentehuis zijn toegenomen en dit vormt voor veel mensen een probleem want hogere reiskosten en een langere reistijd maken het er voor de meeste mensen niet makkelijker op.

Iets wat steevast in ieder dorp en alle gesprekken naar voren kwam was de suggestie om in de grotere dorpen van de gemeente een loket of een steunpunt in te richten waar mensen met simpele vragen terecht kunnen als waar kan ik terecht voor informatie over subsidie regelingen voor zonnepanelen, kom ik in aanmerking voor huishoudelijke hulp en hoe vraag ik een vergoeding voor aardbevingsschade aan als huurder? Waar mensen om zitten te springen is contact, zowel politiek contact als menselijk contact. Men vindt op de website van de Gemeente vaak niet de antwoorden op hun vragen. Als men dan een aanvraag doet via de website dan wordt men vaak niet teruggebeld of goedbedoelde hulp wordt ervaren als het bekende van kastje naar de muur gestuurd worden. Men heeft over het algemeen liever persoonlijk contact met iemand dan dat ze antwoorden op hun vragen via een één of andere website moeten proberen te vinden. 

De SP, een goede naam op te houden als actie partij natuurlijk heeft naar de bewoners geluisterd en gaat hier mee aan de slag. We openen vanaf  begin December in het dorpshuis de Til in Leek een spreekuur voor jong en oud met vragen van allerlei aard. Dat kunnen vragen zijn over zorg, over problemen met het vinden van de juiste instantie of simpelweg vragen en een leuk gesprek over politiek natuurlijk. De deur staat open op elke vrijdagmiddag van 15:30 tot 17:00 uur, de koffie staat altijd klaar. 

Ten eerste: Volgens onze regering moet de gaskraan verder open! Dit terwijl de schade van vorige aardbevingen nog niet eens is gerepareerd of zelfs maar is erkend …. en dan hebben we het nog niet eens over de verschillen in beoordeling van de schades door de verschillende zogenaamde schade experts en deskundigen. 

Ten tweede: De subsidie van €10.000,00 per huishouden voor woningwaarde vermindering, zie je de beelden nog voor je? Waarom moesten er zulke enorme lange rijen staan? Veelal oudere mensen, midden in de winter.  Dat is toch geen beleid? De mensen die moesten werken, de mensen die ziek thuis zitten, die krijgen nu geen subsidie? Dat is toch wanbeleid? Wie verzint zoiets? Waarom worden niet alle mensen uit de wingebieden een beetje tegemoet gekomen? Dit beleid leidt tot verdeeldheid. Of zou dat de bedoeling zijn?

Ten derde: De afdeling hartchirurgie voor kinderen van ons UMCG wordt gesloten. Dit betekent dus dat ieder gezin van een jonge hartpatiënt naar Utrecht of Rotterdam moet reizen om te worden geholpen...als dat door de enorme afstand in geval van spoed niet veel te laat is…. Alleen voor meer winst. De zorg wordt er immers niet beter door, de reiskosten worden bij de burger neergelegd. Dit gaat om enkele honderden gezinnen per jaar. Wat als je alleenstaand ouder bent, of wat als je meerdere jonge kinderen hebt, hoe doe je dat? Hoe organiseer je dat?.

Ten vierde: De oorlogszuchtige taal van onze regering en de NAVO die ze richting Rusland bezigen, het land wat verantwoordelijk is voor 40% van alle gas dat aan de EU geleverd wordt, het land waar we al eeuwenlang handel mee drijven. Wat als Rusland onze dreigementen en sancties zat is en de levering van gas staakt, wat dan? Hoeveel gas gaan ze dan nog meer uit Groningen en de rest van het Noorden halen?

Dit zijn onderwerpen waar wij ons de komende tijd behoorlijk al onze energie in zullen steken, voor de mensen nu en voor de mensen in de toekomst.

Onze regering in Den Haag kan veel beweren en beloven. Wij zijn Groningers. Wij zijn nuchter, betrouwbaar en geduldig. Maar de dag is gekomen dat we moeten zeggen: Stop! Tot hier en niet verder!

Wij geloven niet meer in de beloftes van de overheid….. de grens is nu bereikt!

Die boodschap moet naar Den Haag. Laten we die boodschap met zijn allen gaan brengen. We vragen niet langer aandacht of dat ze afspraken nakomen, we eisen dat ze afspraken nakomen.

Wie gaat er mee naar Den Haag!

Met een strijdbare groet,

Bestuur SP Westerkwartier.

Het is tijd voor respect voor Groningen! Onder die leus wordt daarom zaterdagavond vanaf 20:00 een massale fakkelactie georganiseerd op de Vismarkt in Groningen. Ook digitaal kan er worden meegedaan. Initiatiefnemers zijn de Groninger Bodem Beweging (GBB), het Groninger Gasberaad, Chris Garrit en Sandra Beckerman. Zij zullen samen met een grote groep medestanders de actie organiseren.

Respect voor Groningen betekent: een ruimhartige en rechtvaardige schadeafhandeling, een vlotte en doortastende versterkingsoperatie en een wettelijk vastgelegde einddatum voor het sluiten van de Groninger gaskraan. Met het massale protest willen we laten zien dat we het falend overheidsbeleid niet langer accepteren. Het wordt tijd dat de veiligheid van Groningers voorop komt te staan, én dat er ruimhartige financiële compensatie komt voor alle gedupeerden. Doe mee! kom samen met ons in actie! Wanneer? Zaterdag 15 januari om 20:00 Waar? De Vismarkt in Groningen

Onderweg zijn vele gesprekken gevoerd. Met jonge ondernemers, gepensioneerde landbouwers, toevallig passerende SP leden en andere buurtbewoners. Sommige gesprekken gingen over plaatselijke zaken zoals de problemen met de gaswinning of het groenonderhoud, andere gesprekken gingen over landelijke of zelfs landelijke politiek of de contacten met instanties als bijvoorbeeld onze Gemeente. En die gesprekken werden gewaardeerd, iemand van een heel respectabele leeftijd nam zelfs nog de moeite langs te komen om een oud Gronings gedicht voor te lezen over de belevenissen van een arme arbeider en zijn werkgever, de rijke boer. 

Natuurlijk waren er een aantal grieven, zaken zoals van de twee boeren die kwamen vertellen over hun slechte ervaringen met het waterschap, mensen die de plaatselijke politiek in hun dorpen misten, hun dorp, eens het middelpunt van hun gemeente, nu niet meer dan onderdeel van het grotere Westerkwartier. Men maakt zich zorgen om de steeds groter wordende scholen, het verdwijnen van bibliotheken en het steeds verder moeten reizen naar voorzieningen, voor ouderen maar met name voor jeugd.

Maar gelukkig waren er ook veel positieve berichten, we ontmoeten zo bijvoorbeeld een aantal ontzettend leuke mensen die zich als vrijwilliger inzetten op allerlei gebieden om de leefbaarheid en gezelligheid in hun dorp in stand te houden.

Wat ons in het bijzonder opviel was de zelfredzaamheid van de mensen in de kleinste dorpen aan de rand van onze Gemeente. Gewend aan de verre afstanden en meer op zichzelf en burenhulp aangewezen had men eigenlijk het minst last ondervonden van de Gemeentelijke herindeling.

Het waren niet alleen vaak bijzondere gesprekken maar ook veel vragen werden gesteld. Vragen als: Waar gaat het nieuwe gemeentehuis gebouwd worden en worden we als buitendorpen nog wel serieus genomen? Zoals al eens eerder gesteld bleek voornamelijk de gemeentelijke herindelingen niet voor iedereen een zegen. De afstanden tot het gemeentehuis zijn toegenomen en dit vormt voor veel mensen een probleem want hogere reiskosten en een langere reistijd maken het er voor de meeste mensen niet makkelijker op.

Iets wat steevast in ieder dorp en alle gesprekken naar voren kwam was de suggestie om in de grotere dorpen van de gemeente een loket of een steunpunt in te richten waar mensen met simpele vragen terecht kunnen als waar kan ik terecht voor informatie over subsidie regelingen voor zonnepanelen, kom ik in aanmerking voor huishoudelijke hulp en hoe vraag ik een vergoeding voor aardbevingsschade aan als huurder? Waar mensen om zitten te springen is contact, zowel politiek contact als menselijk contact. Men vindt op de website van de Gemeente vaak niet de antwoorden op hun vragen. Als men dan een aanvraag doet via de website dan wordt men vaak niet teruggebeld of goedbedoelde hulp wordt ervaren als het bekende van kastje naar de muur gestuurd worden. Men heeft over het algemeen liever persoonlijk contact met iemand dan dat ze antwoorden op hun vragen via een één of andere website moeten proberen te vinden. 

De SP, een goede naam op te houden als actie partij natuurlijk heeft naar de bewoners geluisterd en gaat hier mee aan de slag. We openen vanaf  begin December in het dorpshuis de Til in Leek een spreekuur voor jong en oud met vragen van allerlei aard. Dat kunnen vragen zijn over zorg, over problemen met het vinden van de juiste instantie of simpelweg vragen en een leuk gesprek over politiek natuurlijk. De deur staat open op elke vrijdag avond van 15:30 tot 17:00 uur, de koffie staat altijd klaar.