Poliflw

Grote investeringen: er gaat nogal wat gebeuren de komende jaren. Vaak gaan (heftige) discussies, ook op Facebook, over kleinere dingen, dingen die mensen direct raken. Een schommel, een afvalcontainer, een boom of parkeerplaatsen. Heel begrijpelijk. Maar er is meer dan dat. Regeren is toch vooral vooruitzien. En dat is ook hard nodig. Onder andere ten aanzien van verkeer, want een weg leg je niet ‘eventjes’ aan, dat duurt járen. Het Schouw gaat onder andere op de schop, de A7 en A8 gaan aangepast en verbreed worden.

De landelijke mega investeringen zijn veel in het nieuws deze week. En omdat het ook onze gemeente betreft heb ik vorige week ook een handtekening gezet onder het bestuursakkoord. En lokaal doen we ook een duit in het zakje. Neem de 3e ontsluitingsweg. Afgelopen donderdag maakte de gemeenteraad ruim € 11 miljoen vrij om deze weg te gaan aanleggen. Volgende maand volgt het bestemmingsplan. En nog deze maand wordt de gemeenteraad bijgepraat over de reconstructie van de Julianaweg, een enorme operatie, waar we in de loop van 2020 voor bij de inwoners langsgaan.

Maar ik maakte meer dingen mee deze week. Het leukste was de “Debattle”. Ja, inderdaad. Een debatbattle. Het was een feestje in de PX. Met leerlingen van de Triade en het Don Bosco College, werd er gedebatteerd over 2 stellingen. Niet alleen is het ontzettend leuk om te zien en te doen, maar er werden ook goede ideeën naar voren gebracht en het is natuurlijk een mooie manier van leren. Als leden van de jury mochten burgemeester Sievers en ik de twee winnaars hun prijs overhandigen.

En dan had ik nog van alles in de regio. Onder andere een bijeenkomst van alle burgemeesters en wethouders uit heel Zaanstreek-Waterland. En een bestuurlijk overleg over Duurzaamheid, ditmaal bij Wieland Textiles, dat oud textiel upcyclet (wat een woord, maar het schijnt echt zo geschreven te worden). En samen met burgemeester Sievers werden we geïnterviewd in het kader van de zelfevaluatie van de gemeenten Oostzaan en Wormerland.

En tenslotte was er nog een beladen onderwerp aan de orde: de huurovereenkomst tussen de gemeente en FC Volendam. Er was na een uitvoerige discussie aan het einde breed draagvlak voor een lagere, op een onafhankelijke taxatie gebaseerde huurprijs. Goed voor de FC, voor de onderlinge verhoudingen, voor de duidelijkheid en het leidt er toe dat de gemeente slechts twee jaar later dan was voorzien, winst gaat maken op het stadion.

Wim Runderkamp,Wethouder

Soms heb je van die weken, die je aan het denken zetten. Grote dilemma’s, kleine dilemma’s. Dit was zo’n week. Mijn thema van de week is daarom: hoofd of hart? Ik denk regelmatig na over wensen, doelen, resultaten en hoe de omgeving helpt om van het een naar het ander te komen. Of juist niet. Ik wil dingen begrijpen, inzicht verwerven. Om het vervolgens goed of beter te doen. Een vrij rationele benadering, al zeg ik het zelf. Maar zo simpel is het niet altijd. Mijn meer rationele benadering is een middel. Maar wat we willen, dat is emotie, een gevoelskwestie. Ook in de politiek.

Neem het bepalen van kaders voor herontwikkelingen. Vaak gaan hart en hoofd goed samen. Dat zagen we afgelopen week rondom de kaders voor de Hoogstraat. Complimenten alom. Of bij de Parallelweg, waar vanuit verschillende wensen en motieven, twee heldere vervolgacties werden geformuleerd. Maar er zijn ook locaties waar het moeilijker ligt. Waar het hoofd ingeeft dat iets wel kan/moet/wenselijk is, bijvoorbeeld vanwege financiën of uitstraling of behoefte. Terwijl het hart ingeeft dat we iets toch niet willen, of vice versa. Zoals bij parkeerterreinen of -garages. Wil je dan een oplossing? Of is de vorm een doel op zich? Waarom wil je iets? Als hart en hoofd het niet met elkaar eens worden, dan is sprake van een dilemma. ‘Kiezen voor’ betekent dan ook altijd ‘kiezen tegen’.

En wat te denken van burenruzies, al dan niet in de dop. De laatste weken komen een aantal zaken langs, waarbij mensen niet met elkaar (willen) praten, maar de gemeente in stelling brengen. Wat we ook beslissen, er is een ‘winnaar’ en ‘verliezer’, rationeel gezien. Gevoelsmatig zijn er alleen verliezers, als mensen niet meer met elkaar willen praten, bemiddeling afwijzen en de gemeente aankijken. Elke beslissing is olie op het vuur. Waar je voor de één je verantwoordelijkheid zou nemen als gemeente, laat je je volgens de ander ‘gebruiken’.

Wat doe je dan? En hoe bouw je dan een brug? Want hart en hoofd verstaan elkaars taal nogal slecht. Het hoofd zoekt houvast in processen en logica en in regels. Het hart zoekt het in intuïtie, harmonie en verbinden. Vooralsnog richt ik me bij dilemma’s dan op het hoofd, als ik een beter resultaat voor me kan zien, dan ga ik voor focus. Is de uitkomst onzeker? Dan ga ik voor het hart.

Wim RunderkampWethouder

Van een rustige winterslaap is echter allesbehalve sprake. In de politiek stonden er eerder ‘hete’ onderwerpen op de agenda, zoals parkeren, duurzaamheid en de CAI, het gemeentelijke kabelbedrijf. Onderwerpen, waarover de meningen vaak uitgesproken zijn en ook flink kunnen verschillen. Een heerlijke week dus, voor een portefeuillehouder.

De winter is gekomen. Eindelijk. Helaas is het niet genoeg om te kunnen schaatsen. Met de sneeuw was mijn hoop sowieso al vervlogen. Maar de gemeente heeft het dan druk met strooien. En in deze periode ook met de Kerstbomenactie, waarvan de winnaars nu bekend zijn.

Van een rustige winterslaap is echter allesbehalve sprake. In de politiek stonden er eerder ‘hete’ onderwerpen op de agenda, zoals parkeren, duurzaamheid en de CAI, het gemeentelijke kabelbedrijf. Onderwerpen, waarover de meningen vaak uitgesproken zijn en ook flink kunnen verschillen. Een heerlijke week dus, voor een portefeuillehouder.

Mijn dominante thema deze week is echter duidelijk de CAI. De gemeenteraad had gevraagd om een heroverweging of we het gemeentelijke kabelbedrijf zouden gaan verkopen of niet. Ingegeven door de zorg dat het netwerk op termijn veel minder waard zou kunnen worden, terwijl je het als gemeente op zich kúnt verkopen. Het uitgevoerde onderzoek geeft antwoord op een hele rits onderzoeksvragen die de gemeenteraad eerder had vastgesteld. Neutraal en zakelijk beschreven, zonder advies. Want de weging is aan de politiek zelf. Dus dat is altijd even spannend, want het is ook maar net wat je er in wilt lezen.

In essentie is het een keuze tussen principe en pragmatisme. Ben je principieel, dan verkoop je de CAI omdat het geen zuivere gemeentelijke taak is en krijg je een zak geld ineens (die over plm 10-12 jaar op is). Ben je pragmatisch, dan kies je voor behoud van de CAI en daarmee voor jaarlijkse winst, tevreden inwoners en ook ondernemersrisico.

Er is gekeken naar verschillende criteria (draagvlak, kwaliteit, toekomstbestendigheid, risico’s en financiën voor abonnees en gemeente). De moraal van het verhaal is dat draagvlak en financiën naar behoud leiden. Kwaliteit en toekomstbestendigheid blijken in beide scenario’s gewaarborgd te kunnen worden. En de risico’s vallen mee, zeker voor de korte termijn. Het college is daarom voor behoud van de CAI en onderzoek naar glasvezel op termijn (los van de gemeente wordt nu glasvezel aangelegd in de Zeevang en Purmer).

Maar het onderwerp ligt altijd gevoelig. In het verleden is al meerdere keren verkoop overwogen en soms op het laatste moment niet doorgegaan. Bijna iedereen in de kernen Edam en Volendam is aangesloten op dit kabelnetwerk en velen hebben er ook een uitgesproken mening over. De kwaliteit is goed, de tevredenheid hoog en de prijs is laag. Het leidde in de gemeenteraad tot een goede discussie, waar op basis van argumenten werd gediscussieerd en waar vervolgens overeenstemming werd gezocht. Kritiek was er op de mate van onzekerheid en marges, zowel financieel als qua toekomstbestendigheid. De uitkomst is dat de CAI voorlopig niet in de verkoop gaat, dat we wel enkele scenario’s gaan verdiepen en dat we gelijk onderzoek gaan doen naar de mogelijkheden van glasvezel. 1-0 voor het pragmatisme.

Wim Runderkamp,Wethouder