Gastblog - ‘Je studententijd is de mooiste tijd van je leven’ is wat de volwassen burger vaak met een mysterieus glinstertje in zijn of haar ogen verzucht. In veel opzichten zal de gemiddelde student deze uitspraak zeker beamen. Tegelijkertijd zijn er veel studenten die ‘de mooiste tijd van hun leven’ maar nauwelijks volhouden en als resultaat van een overactief leven thuis komen te zitten met een burn- out. Dit overactieve leven lijkt te wijten te zijn aan de steeds nadrukkelijker wordende absentie van één van de meest simpele woorden in de Nederlandse taal: nee. Het wordt tijd dat we dit woord, en daarmee onszelf, weer serieus gaan nemen.
De gevolgen van nee-zeggen zijn van betekenis op twee gebieden. Ten eerste draait het om hoe je je verhoudt tot een ander. Hier is het in drie gevallen lastig om nee te zeggen, namelijk wanneer je je vergelijkt met de ander, last hebt van Fear Of Missing Out (Fomo) of wanneer je je verplicht voelt gehoor te moeten geven aan verzoekjes van je omgeving. Jezelf vergelijken met anderen is altijd funest. Het maakt je ontevreden en ongelukkig, omdat wat je zelf doet dan nooit goed genoeg is. Fomo houdt in bang te zijn iets te missen wanneer je er niet bent en daarom te besluiten overal bij aanwezig te zijn. Naast het feit dat leven uit angst onprettig is en niets toevoegt, leidt het ook af van wat je zelf wél wilt. Als derde is het lastig ‘nee’ te zeggen tegen verzoekjes van de omgeving. Als een vriendelijk doch beslist ‘nee’ hier uitblijft, bestaat het risico geleefd te worden door wat de omgeving inbrengt. Het is beter zelf de regie over de agenda te houden. Zeg dus ‘nee’, maak korte metten met deze drie afleidingsmanoeuvres, en richt je aandacht op wat je zelf wilt.
Daarmee komen we op het tweede gebied waar nee-zeggen van betekenis is: hoe je je verhoudt tot jezelf. Met ambitie is niets mis. Het is goed om jezelf doelen te stellen en je honderd procent in te spannen om deze te bereiken. Toch, ‘less is more’ geldt soms ook in dit geval. Hoewel nee-zeggen soms voelt alsof je jezelf ontzegt van een bepaalde ‘kans’, geeft het indirect ruimte voor iets anders. Nee-zeggen tegen het één is namelijk impliciet ja-zeggen is tegen iets anders. Zeg je ‘nee’ tegen die ene borrel waar je toch al geen zin in had, dan zeg je impliciet ‘ja’ tegen eindelijk eens dat boek lezen dat al maanden op je ligt te wachten. Als je nee-zeggen onder de knie hebt, toont dat aan dat je weloverwogen keuzes weet te maken, niet met alle winden meewaait, tevreden bent met wat je hebt en doet en een gebalanceerd leven nastreeft. Nee-zeggers weten wat ze willen en kunnen daardoor makkelijker wegstrepen wat ze niet hoeven.
Concluderend brengt nee ons meer dan we realiseren. Wanneer we ons niet laten afleiden door onze omgeving, we niet bang zijn een eigen plan te trekken en de regie houden over onze agenda, komen we dichter bij wat we echt willen, zonder overwerkt te raken. Met nee mag je je studententijd weer met recht ‘de mooiste tijd van je leven’ noemen.
Deze blog werd geschreven door Sara van der Laan. Zij is student Bestuurs- en Organisatiewetenschappen en Franse Taal en Cultuur. Met dit essay won zij de schrijfprijs tijdens een politieke training van PerspectieF, de jongerenverenging van de ChristenUnie.