Poliflw

Dit kan niet wachten. Iedere dag gaan er jonge mensen kapot. Vrijwel ieder voorstel dat nu wordt gedaan moet worden bevochten, niets gaat vanzelf. Er zijn altijd allerlei redenen om het niet te doen. Of is de goklobby gewoon té machtig? Onze Kamervragen over het openbaar maken van de contacten tussen ministerie en goklobby zijn nu al maanden niet beantwoord, omdat het zo gigantisch veel werk was dit document op te stellen. Dat zegt genoeg.

Aan ideeën en voorstellen om de boel te repareren geen gebrek. Het reclameverbod moet verder worden uitgebreid. Met speellimieten moet haast worden gemaakt. Er moet een koppeling komen met het BKR en banken moeten een grotere verantwoordelijkheid krijgen om opvallende verliezen te voorkomen. De Kansspelautoriteit moet meer bevoegdheden krijgen. Er moet een afdwingbare richtlijn komen voor de zorgplicht op het gebied van verslavingspreventie, opgesteld door onafhankelijke deskundigen. Wie zich daar niet aan houdt, krijgt eerst een forse boete, bij recidive wordt de vergunning van het gokbedrijf ingetrokken.

Wat ons betreft is het einde verhaal voor gokbedrijven zonder moraal. Tenslotte moet er een verbod komen op lobbyactiviteiten van gokbedrijven. De gokwet is willens en wetens te ruim gemaakt. Dat moet gerepareerd worden, vanaf nu staan de belangen van de samenleving centraal. We gaan luisteren naar de spelers, naar (ex-)verslaafden, naar de zorgsector en deskundigen. Niet langer naar de lobby. Die is al te goed gehoord in het verleden.

Daardoor zitten we nu met grote ellende, de geest is nauwelijks nog in de fles te krijgen. Maar dat moet wel en daar moet alles nu op gericht zijn. Daarbij kunnen we de goklobby missen als kiespijn.

ChristenUnie-fractievoorzitter Mirjam Bikker en SP-Kamerlid Michiel van Nispen

Dit opiniestuk verscheen op 23-03-2024 ook in het Algemeen Dagblad

Op dit moment zijn er ruim 23.000 mensen door Israël gedood in de Gazastrook, waarvan bijna de helft kinderen. Er zijn 2,3 miljoen mensen op de vlucht. Elke dag verliezen meer dan 10 kinderen in Gaza een of beide benen, vaak door amputaties zonder verdoving. Als niet door kogels of bommen sterven kinderen nu door ziekte en honger. Nederland moet zich nu inzetten voor een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren en een corridor voor humanitaire hulp opzetten. Een betere inzet van onze schepen of vliegtuigen is op dit moment niet te bedenken. Geen bommen, maar brood, en wel nu meteen, betogen Jimmy Dijk en Sarah Dobbe van de SP.

Wat is het internationaal recht waard voor de Nederlandse regering als wordt weggekeken van oorlogsmisdaden? De gruwelijkheden op 7 oktober die zijn begaan door Hamas met de afschuwelijke aanval op Israëlische burgers zijn oorlogsmisdaden. Er waren extreem gewelddadige verkrachtingen en afschuwelijk seksueel geweld. Premier Rutte veroordeelde vrijwel direct de aanval van Hamas. Deze duidelijke en stellige reactie is terecht.

De maanden daarna werd zijn houding, en die van de Nederlandse regering, met de dag beschamender. Tweemaal onthield Nederland zich van stemming in de Verenigde Naties toen om een staakt-het-vuren en het vrijlaten van alle gijzelaars werd gevraagd. Landen zoals Frankrijk, Spanje en Ierland spreken zich wel duidelijk uit.

We mogen nooit wegkijken van oorlogsmisdaden. Maar dat doet de Nederlandse regering wel. Een aantal keer heeft de regering geld voor humanitaire hulp toegezegd. Maar het zijn loze beloften omdat bekend is dat humanitaire hulp de Gazastrook nog steeds nauwelijks en veel te weinig inkomt door de aanhoudende Israëlische blokkade. Intussen levert Nederland wel F-35 onderdelen aan het Israëlische leger. Deze jachtvliegtuigen worden inzet voor het platbombarderen van complete woonwijken, van ziekenhuizen en scholen. Het is goed dat het Internationaal Gerechtshof gaat onderzoeken of hier sprake is van genocide. Als genocide dreigt is het ook onze morele plicht om ons hierover uit te spreken. De Gazastrook is afgesloten van water, elektriciteit en voedsel. Honger wordt als wapen ingezet.

De Nederlandse regering moet zich nu ook inzetten voor een permanent staakt-het-vuren en het vrijlaten van alle gijzelaars.

We kunnen en mogen niet langer wachten. De Nederlandse regering moet zich keihard gaan inzetten voor directe humanitaire hulp, door samen met de internationale gemeenschap de levering van hulpgoederen af te dwingen. Zolang Israël hulp via land blijft blokkeren zou Nederland zich moeten inzetten voor hulp via een luchtbrug of via schepen. Frankrijk en Jordanië hebben laten zien dat het kan door samen 7 ton aan hulpgoederen via de lucht in Gaza te droppen voor burgers en hulpverleners.

De Nederlandse regering moet zich nu ook inzetten voor een permanent staakt-het-vuren en het vrijlaten van alle gijzelaars. Doorgaan met geweld zal alleen maar meer onschuldige slachtoffers tot gevolg hebben, de honger en nood vergroten, de voedingsbodem voor een nieuwe generatie Hamas-aanhangers doen toenemen en verdere escalatie van conflicten in het Midden-Oosten veroorzaken.

Er zal gewerkt moeten worden aan een structurele oplossing van het conflict in Israël/Palestina en een einde aan de bezetting en het dagelijks geweld in de bezette gebieden. Dat begint met de erkenning van een Palestijnse staat, die automatisch voortvloeit uit een tweestaten-oplossing waarbij het bestaansrecht van beide staten wordt erkend. Voor organisaties die Israël niet erkennen, zoals Hamas, is dan ook geen plaats.

Daarna kan de Nederlandse regering haar rol als voorvechter van internationaal recht herstellen door zich hard te maken voor het uitgebreid onderzoeken van oorlogsmisdaden. We mogen geen straffeloosheid accepteren.

Volgens de VN woont op dit moment 80 procent van de hongerlijdende wereldbevolking in Gaza. Bommen worden op dit moment makkelijker gegooid dan voedsel. Nederland moet andere en betere keuzes maken.

Marijnissen: ‘Alle voorstellen die meer mensen stimuleren of dwingen om meer te gaan werken, werken positief uit in de doorrekeningen. Het tegenovergestelde is ook waar. De pensioenleeftijd verlagen is bijvoorbeeld desastreus in de CPB-modellen. Met deze modellen was kinderarbeid nooit verboden, de 8-urige werkdag nooit ingevoerd, waren sociale zekerheidsvoorzieningen nooit ingesteld en was er nooit een AOW gekomen. Die modellen belemmeren dus een goed politiek debat over dit soort ideeën.’

Marijnissen hekelt hoe het CPB bijvoorbeeld kostenbesparingen in zorg door het stoppen met de het marktdenken en het eigen risico uit de zorg weegt: ‘Wij willen een ander zorgsysteem zonder concurrentie en besparen daardoor een hoop geld door onder andere minder bureaucratie. Maar dit past niet in een CPB-model. We willen af van het eigen risico maar dit wordt door het CPB gezien als ‘kosten’ terwijl het op lange termijn juist kan besparen. In de discussie over de bezuinigingen op de GGZ stelde het CPB dat de bezuinigingen geld op zouden leveren. Maar later bleek dat de kosten tóch veel hoger waren door bijvoorbeeld overlast en duurdere zorg op andere plekken. Het is niet alsof dat niet gezegd werd destijds, het paste simpelweg niet in de modellen.’

Het CPB rekent ook geen zaken door die nu in strijd zijn met EU-wetten. Maar in de praktijk blijkt telkens dat die ingewikkelde set aan verdragen, verordeningen en richtlijnen kunnen veranderen onder druk. Ook rekent het CPB alleen door wat de overheid eigenhandig kan regelen in een kabinetstermijn. Voorstellen die medewerking van private organisaties vragen en complex zijn, worden vaak niet of beperkt meegenomen. Marijnissen: ‘Het CPB beperkt met de modellen de creativiteit en dwingt te denken binnen het huidige falende systeem. Op deze manier gaan we de echte problemen in de samenleving niet oplossen.’

Het kabinet Rutte 4 is opgestapt. Dat is goed nieuws voor Nederland! Dit kabinet heeft meer problemen gecreëerd dan opgelost. Het is tijd voor een andere, eerlijke politiek die wel wat doet aan de hoge kosten, de woningnood en de tekorten in de zorg. Wij zijn klaar voor nieuwe verkiezingen, maar daar hebben we u voor nodig.

Rutte 3 moest opstappen omdat zij de levens van mensen getroffen in het toeslagenschandaal heeft verwoest. Daarna gingen dezelfde partijen, met dezelfde ideeën en dezelfde mensen, gewoon door in Rutte 4. Maar ze kunnen niet de problemen oplossen waar ze zelf verantwoordelijk voor zijn. Dat is wel gebleken. Daarom moeten er snel nieuwe verkiezingen komen. Dit is onze kans om te kiezen voor een ander Nederland.

Wij zijn er klaar voor. Op zondag 17 september trappen wij onze verkiezingscampagne af in Den Haag en staan we op voor Nederland. Een Nederland met goede zorg, betaalbare woningen en een overheid die er voor mensen is. Een Nederland zonder Rutte.

In Den Haag hoor je politici volop zeggen hoe belangrijk voorzieningen ‘in de regio’ zijn. Maar als belangrijke basisvoorzieningen - zoals een ziekenhuis - uit een regio verdwijnen, weigeren diezelfde politici in te grijpen. In Zutphen en Zoetermeer wordt het ziekenhuis uitgekleed, in Friesland verdwijnen er twee ziekenhuizen en ook in de rest van het land dreigen (delen van) ziekenhuizen te verdwijnen. Zorgminister Kuipers wil nog verder ‘centraliseren’. Een foute manier van denken: schaalvergroting lost problemen niet op, maar maakt het juist slechter en duurder. Met een verbod op het sluiten van (delen) van ziekenhuizen, het stoppen met het marktdenken en inwoners en personeel meer zeggenschap geven, versterken we onze ziekenhuiszorg in plaats van deze uit te kleden.

Sinds enkele weken is in Zutphen de afdeling acute verloskunde gesloten en de spoedeisende hulp dreigt te worden uitgekleed. Na vele acties kwamen personeel en patiënten daarom vorige week met een bus naar het ziekenhuisdebat in de Tweede Kamer om minister Kuipers aan de tand te voelen. Hoewel Kuipers de sluiting wijt aan het personeelstekort, stelde ziekenhuisbaas Pier Eringa dat een ziekenhuis nu eenmaal ‘rendement’ moet maken en ‘concurrentievoordeel’ moet hebben. Terecht haalde hij hiermee de woede van vele Zutphenaren op de hals. Want zodra Eringa klaar is in Zutphen, laat hij zorgverleners en inwoners achter met een uitgekleed ziekenhuis. Een onafhankelijk onderzoek naar de gevolgen van sluiting – zoals een aangenomen SP-voorstel stelt - kwam er nooit in Zutphen, de minister weigert voorlopig dit onderzoek uit te voeren.

Sterker nog: als het aan de minister ligt worden in navolging van Zutphen nog veel meer afdelingen spoedzorg en acute verloskunde gesloten. Het personeel is er immers niet. Alle spoedzorg afdelingen openhouden, zou volgens hem leiden tot ‘schijnveiligheid’. Dit is een rampzalig plan. Iedereen begrijpt dat zeer complexe zorg niet in alle ziekenhuizen geboden kan worden. Maar dicht bij huis kunnen bevallen, een spoedeisende hulp in de buurt en naasten in het ziekenhuis kunnen bezoeken – dat is geen luxe, maar noodzaak. Het ziekenhuis is een basisvoorziening.

Het kabinet kiest een foute aanpak voor een zelfgecreëerd probleem. Eerst is de zorg jarenlang overgelaten aan de markt en op afstand geplaatst van de politiek. Ziekenhuizen moesten vooral concurreren, in plaats van samenwerken. Niet zorgverleners en inwoners, maar ziekenhuisbestuurders, zorgverzekeraars en banken beslissen over de toekomst van een ziekenhuis. De spoedzorg stroomde over door opeenvolgende bezuinigingen in de ouderenzorg, de geestelijke gezondheidszorg en de thuiszorg. Al voor corona sloten spoedposten in ziekenhuizen tijdelijk de deuren, vanwege de grote drukte. Nu vervolgens zorgverleners de zorg massaal verlaten vanwege de hoge werkdruk, enorme bureaucratie en slechte waardering, kiest de minister voor meer afbraak. Het gevolg? Méér mensen die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben. En juist méér zorgverleners die de zorg verlaten omdat ze hun werk simpelweg niet meer kunnen doen.

We moeten nu ingrijpen. Stel daarom direct een verbod in op het sluiten van (delen van) ziekenhuizen, pak de verspilling in de zorg aan en investeer in de ziekenhuiszorg. Geef zorgverleners en inwoners zeggenschap over hun eigen (streek)ziekenhuis. Goede ziekenhuiszorg is bij mensen in betere en veiligere handen dan bij zorgverzekeraars, ziekenhuisbestuurders en neoliberale ministers.

Een versie van dit opiniestuk is op 1 juli 2023 verschenen in het Algemeen Dagblad.

De dag erna ontmoette ik Michelle, straathuisarts in Rotterdam. Ik ging bij haar langs om meer te horen over haar werk en waar ze zich zorgen om maakt.

De politiek is vaak bezig met de waan van de dag, terwijl een ander deel van Nederland bezig is met hoe haal ik het einde van de dag. Deze middag werd me dat nog eens duidelijk toen ik met een aantal mensen sprak die kwamen eten in de Pauluskerk.

Voor een euro kun je hier een warme maaltijd krijgen, en bovenal een dak boven je hoofd en een praatje. Sommige mensen komen hier omdat ze geen huis meer hebben, anderen omdat dit nog de enige manier is om in contact te komen met andere mensen. Het raakte me om te horen hoe mensen hier of op straat zijn beland.

Niet alleen voor een maaltijd of een praatje, maar ook voor een bezoek aan een huisarts kunnen mensen hier terecht. Straathuisarts Michelle behandelt hier een dag in de week mensen die niet verzekerd zijn en zelf geen zorg kunnen betalen. Wie je ook bent en wat er ook met je aan de hand is: haar deur staat voor je open. Het is triest dat het nodig is, maar ze doet ontzettend belangrijk werk samen met de mensen om haar heen. Want als je ziek bent zou toch iedereen recht moeten hebben op een arts?

Helaas worden de problemen steeds erger en komt dat ook door de manier waarop de zorg in Nederland is georganiseerd. Michelle vertelde me over alle zinloze zorg waar op dit moment miljarden aan wordt besteed. Gemeenten kopen zorg in die vaak niet aansluit bij wat nodig is, en vanwege die strenge contracten met de zorgorganisaties lukt het dan niet om mensen de zorg te geven die ze juist wél nodig hebben. En dit alles onder het motto van ‘kosten besparen’. Maar als mensen uiteindelijk bij alle instanties moeten aankloppen omdat ze het niet meer redden is de samenleving veel meer geld kwijt - tot frustratie van Michelle en vele anderen. Dit systeem van ‘marktwerking’ werkt dus helemaal niet, behalve voor hen die er geld aan verdienen. Het is duur en onnodig. En er is een alternatief: zorg gebaseerd op samenwerking in plaats van concurrentie.

Armoede is vaak de oorzaak waarmee de ellende begint. Zo vertelde Michelle bijvoorbeeld over een alleenstaande jonge moeder die ‘s nachts in een distributiecentrum werkt om te kunnen rondkomen, terwijl ze overdag voor haar zoontje zorgt die veel zorg en aandacht nodig heeft. Voordat ze de juiste zorg kreeg was ze meer dan een jaar verder en de situatie verslechterde. Door de inzet van Michelle is het gelukt om deze moeder te helpen, maar door wegkijken van de gemeente heeft het veel te ver moeten komen.

Ook ziet Michelle veel arbeidsmigranten uit Oost-Europa. Met mooie praatjes door het uitzendbureau hierheen gelokt maar als hun werkgever ze beu is, belanden ze soms op straat omdat ze dan ook het dak boven hun hoofd verliezen.

Haar ideeën zijn uitgesproken en Michelle vertelde me dat ze inmiddels cynisch wordt van de huidige politiek. Dat snap ik heel goed. Als je elke dag tegen een systeem aanloopt dat niet werkt terwijl je weet dat het anders kan, dan moet je stevig in je schoenen staan om door te gaan met je werk. Toch staat haar deur iedere dinsdag voor iedereen open. Reden genoeg om haar een Gouden Roeispaan te overhandigen. Dat is de prijs die ik af en toe uitreik aan mensen die tegen de stroom inroeien. Deze middag gaf ik haar deze prijs voor haar werk als straathuisarts.

Ook vandaag merkte ik weer dat de Haagse realiteit vaak mijlenver afstaat van de spreekkamer van Michelle. Er is nog zoveel te doen.

Weet u het nog? Het kabinet Rutte 3 trad meer dan een jaar geleden af vanwege het toeslagenschandaal. Na een hoop gekonkel maakte Rutte 3 een doorstart als Rutte 4 met dezelfde partijen, ideeën en politici. Vandaag is het kabinet Rutte 4 honderd dagen onderweg en blijkt minder dan een kwart van Nederland nog vertrouwen te hebben in dit kabinet. Van het zogenaamde ‘nieuwe leiderschap’ van Kaag is niks terecht gekomen en van de ‘nieuwe bestuurscultuur’ van Rutte ook niet. Intussen wachten de getroffen gezinnen in het toeslagenschandaal nog steeds op een oplossing, heeft een steeds groter deel van Nederland moeite om de rekeningen te betalen en betalen de superrijken nauwelijks belasting terwijl werkende mensen zich scheel betalen. Het is tijd voor een radicaal eerlijke economie die werkt voor iedereen en een betrouwbare overheid.

Het kan anders. Kies voor ons uitgewerkte idee voor de ‘oplossing in één dag’ voor herstel van de getroffen gezinnen in het toeslagenschandaal. En pak het fundamentele probleem aan dat werkende mensen zo weinig verdienen dat ze toeslagen nodig hebben door het minimumloon te verhogen, de belasting op werk te verlagen en winstdeling in te voeren. De lonen in Nederland blijven al jarenlang achter, terwijl de prijzen keihard stijgen.

En leg de rekening waar die hoort: bij de superrijken. De ruim 2000 rijkste Nederlanders bezitten meer vermogen dan de tien miljoen armste Nederlanders. Dat is bizar. Zij betalen nu nauwelijks belasting, terwijl gewone werkende mensen juist veel belasting moeten betalen. Zelfs in de verkiezingsprogramma’s van de coalitiepartijen stond nota bene een belasting op grote vermogens, maar die is er nu niet. In plaats daarvan wil dit kabinet de AOW ontkoppelen van het minimumloon en bezuinigen op de verpleeghuis- en jeugdzorg. Dat moet anders.

We blijven zowel binnen als buiten het parlement onze strijd voeren voor een eerlijke economie en een betrouwbare overheid. Mocht u hier meer over willen horen, als ook over hoe we kijken naar samenwerken op links, dan kunt u hier het interview van afgelopen zaterdag op NPO radio 1 terugluisteren.

We gaan ervoor. Ik reken op u!

Dit kabinet Rutte 4 wil bijna vijf miljard euro bezuinigen op de zorg, de salarissen van zorgverleners worden niet verhoogd, het eigen risico blijft 385 euro en dit kabinet doet niets aan het slopen van de markt uit onze zorg. Dit kunnen we niet accepteren. Dit is een mes in de rug van de zorg. Samen met de zorg zullen we in actie komen.

De rekening stijgt, terwijl vertrouwen daalt

Het minimumloon wordt nauwelijks verhoogd en de AOW stijgt niet mee. De pensioenen blijven al jaren achter. En dat terwijl de kosten van onze boodschappen, energierekening en huren wél enorm stijgen. Het kabinet Rutte 3 trad af vanwege het enorme falen in het toeslagenschandaal, en gaat nu met dezelfde partijen verder alsof er niets gebeurd is. Minder dan 30 procent van Nederland heeft nog vertrouwen in de overheid.

Het kan en moet anders. Strijd met ons mee!

Het is tijd voor echte oplossingen. Wij hebben die oplossingen klaar liggen. Investeer in de zorg, stop met de markt in de zorg en maak van samenwerking de norm. We verlagen de huren en bouwen betaalbare woningen. De tweedeling pakken we aan en de superrijken en de grote winstgevende bedrijven betalen hun eerlijke deel. Maar vooral: een eerlijke politiek die opkomt voor mensen. Dat is nu keihard nodig.

Iedereen zegt dat de wooncrisis aangepakt moet worden. Maar ondertussen wordt de woningnood alleen maar erger en de huizen duurder en slechter. Politici leverden onze volkshuisvesting over aan de markt, waardoor beleggers en huisjesmelkers maximaal winst maken op woningen. Het is tijd dat de politiek ingrijpt en weer gaat doen wat ze moet doen: het recht op een goed en betaalbaar huis voor mensen garanderen.

Dat krijgen wij niet alleen voor elkaar. We moeten samen van ons laten horen. Kom daarom ook naar de woonopstand op zondag 17 oktober om 14 uur aan het Afrikaanderplein in Rotterdam! Ben jij erbij? Laat het ons weten, dan houden we je op de hoogte van de informatie over de demonstratie. Ook rijden er gratis bussen. Hiervoor kun je je hieronder aanmelden.

Er rijden in het totaal 10 bussen. Een aantal bussen heeft meerdere opstapplaatsen.

Kies hieronder met welke bus je graag mee wilt reizen.

Als een bus vol is en je je niet meer aan kan melden, neem dan contact op met het campagneteam (campagne@sp.nl). Dan zetten we je op de reservelijst!

Tijdens de verkiezingscampagne is me regelmatig gevraagd wat ik als eerste zou willen veranderen in Nederland. Dat is dus dit. Een eind maken aan de armoede onder kinderen. Hoe hartverwarmend het initiatief van Johan ook is, het zou niet nodig moeten zijn. Veel van de ouders die geen geld hebben voor ontbijt voor hun kinderen, hebben namelijk wel een baan. Maar liefst een half miljoen mensen in Nederland moet rondkomen van het minimumloon. Zij werken, maar verdienen daarmee te weinig om van te kunnen leven. Die lonen moeten omhoog. En we moeten zorgen dat de lasten, zoals de huur en zorgkosten, omlaag gaan. En dat kan! In Nederland bezit de rijkste 10% maar liefst twee derde van ons totale vermogen. Dat betekent dus dat 90% van Nederland het moet doen met de rest. We moeten de rijkdom eerlijker verdelen. En daarmee een eind maken aan de armoede onder kinderen.

Wil je meer weten over het initiatief van Johan of steunen? Dat kan op de website van ‘Niet graag een lege maag’.