Poliflw

Utrecht begon als de stad van mijn studie. Daar volgde ik college en dáár discussieerde ik tot diep in de nacht op mijn studentenvereniging. 

Utrecht, het werd de stad waar wij in het huwelijksbootje stapten en kinderen kregen. De stad waar ik politiek actief werd. En de stad die me confronteerde met grote verschillen. Terwijl jij studeert en een nieuw bestaan opbouwt, is er om je heen volop armoede en eenzaamheid. Je ziet dakloosheid en de gevolgen van verslaving. 

En toch. Juist hier, op deze plek heb ik ervaren dat je hoopvol mag leven. 

Vandaag debatteert de Tweede Kamer over de vrijgegeven notulen van de Ministerraad. Opnieuw een debat over het ongekende onrecht dat in de toeslagenaffaire duizenden ouders trof en levens verwoestte. Opnieuw een debat over de fouten die de overheid maakte en niet of te traag herstelde. Opnieuw spreken we over het functioneren van de overheid en de gebreken in onze politieke cultuur.

Haast geruisloos nam de Eerste Kamer vorige week de wet “Meer ruimte voor nieuwe scholen” aan. Deze wet is een voorbeeld van politiek van de lange adem. Vier jaar in dit geval. En met succes: de wet zorgt ervoor dat de komende tientallen jaren het bestaansrecht van kleine christelijke scholen wordt gewaarborgd. Een mooi resultaat, zeker omdat de situatie er vier jaar geleden nog heel anders voor stond.

Maandagavond stond ik tegenover collega Klaas Dijkhoff in een speciaal debat over de vrijheid van onderwijs. Als ChristenUnie zullen we altijd blijven opkomen voor de vrijheid van ouders om een school te kiezen voor hun kinderen die past bij hun opvoeding. Mijn dochters hebben alledrie op een christelijke school gezeten en ik heb daar geen moment spijt van gehad.