Poliflw

Raadslid Judith Klokkenburg blikt terug op de behandeling van de Begroting 2022-2025 van 4 november: ''Het debat over de begroting liet zien hoe politiek ook lelijke kanten heeft. In dit debat hebben we specifiek gesproken over buurtcentrum De Mussen. Het oudste zelfstandige buurtcentrum van onze stad, zelfs van ons land. Al 95 jaar spil in de Schilderswijk. Een buurtcentrum dat geroemd wordt om de integrale manier van werken, waar niet verkokerd wordt gewerkt, maar hele gezinnen betrokken zijn, volledig ingebed in de wijk en in alle haarvaten. Waar veel vrijwilligers betrokken zijn, een huis vóór de wijk en van de wijk. Kortom, De Mussen doet ongelooflijk belangrijk werk. 

En nu zijn we op een punt dat buurthuis De Mussen failliet dreigt te gaan, ten onder aan haar eigen succes: er is een jaarlijks tekort van €300.000. De Mussen heeft kritisch naar zichzelf gekeken en kan nog verder €150.000 bezuinigen. Dan is er nog een structureel gat van €150.000. Wat de ChristenUnie/SGP betreft kun je structurele tekorten niet oplossen met incidentele middelen. Ik heb daarom een amendement ingediend om De Mussen te redden, en structureel het gat op hun begroting te dichten. Dat geld komt van een potje (van 2,5 miljoen euro jaarlijks) voor innovatieve en kleinschalige welzijnsregelingen. Van geld wat precies bedoeld is voor het werk dat De Mussen doet en wat bovendien niet ten gaat koste van de rest van de buurthuizen.

De coalitiepartijen, dat zijn VVD, PvdA, D66, CDA en GroenLinks, kwamen met een eigen motie om De Mussen te “redden”. Zij waren ook bereid €150.000 te geven, maar alleen incidenteel én pas als De Mussen een sluitende begroting kan aanleveren, iets wat het afgelopen jaar niet is gelukt. Maar met incidentele middelen los je geen structureel probleem op, en blijft de toekomst van De Mussen aan een zijden draadje hangen. En dat is de lelijke kant van de politiek, waar we ondanks onze inzet niet iets aan hebben kunnen veranderen. Ons amendement is niet aangenomen en De Mussen is daarvan de dupe.

En toch, ondanks dat politiek soms lelijke kanten heeft, het is ook de plek waar je het verschil kan maken. We hebben ook een aantal mooie resultaten behaald. Zo wordt er samen met scholen die op de nominatie staan om op middellange termijn vervangen te worden, gekeken hoe zij toch kunnen verduurzamen, zodat hun energierekening omlaaggaat. En een ergernis van velen: gaten in straten en stoepen die lelijk ingeklinkerd worden na ondergrondse werkzaamheden. We hebben als afspraak: laat de straat na je werk achter zoals je hem aantrof. Die bestaande afspraken worden te vaak aan de laars gelapt na werkzaamheden, dus moet er beter worden gecontroleerd en gehandhaafd. En dat gaat na een aangenomen motie ook gebeuren. De bedrijven die ondergrondse wegwerkzaamheden uitvoeren worden daar ook aan gehouden, en als ze het niet netjes achterlaten worden de uitvoeringskosten alsnog op hen verhaald. Zo krijgen we goede, mooie en veilige wegen, ook na ondergrondse werkzaamheden: geen lappendekens in Den Haag!”

De stad van Vrede en Recht krijgt deze winterperiode eindelijk een permanente winteropvang voor alle Haagse dak- en thuislozen. Dit gebeurt dankzij een aangenomen motie op 7 oktober jongstleden van de Partij voor de Dieren en ChristenUnie/SGP die hiertoe oproep en op een meerderheid in de raad kon rekenen. In de Lozerhof wordt nu plek gemaakt voor 160 mensen die daar van 4 november tot 1 april 24/7 gratis terecht kunnen.

De fracties Partij voor de Dieren, ChristenUnie/SGP, PvdA, D66, Groep de Mos/Hart voor Den Haag, HSP en de SP eisen in de raadsvergadering van 7 oktober permanente winteropvang voor alle dak- en thuislozen. Deze moet van 1 november tot 1 april elke nacht open zijn en gratis toegankelijk.

Nu gaat de winteropvang alleen open als de (gevoels)temperatuur (in Utrecht!) onder het vriespunt is of als er sprake is van een KNMI-waarschuwing code geel. Omdat er onvoldoende plekken zijn in de reguliere daklozenopvang, moeten mensen daarom bij een (gevoels)temperatuur boven het vriespunt op straat slapen. De Haagse gemeenteraad vraagt al jaren om een permanente winteropvang. Zo is er een pilot gekomen, maar het stadsbestuur wil hier geen doorgang aan geven omdat dit te duur zou zijn. “Ik kan hier met mijn hoofd niet bij. Ook als de weersomstandigheden boven het vriespunt zijn, is het schrijnend dat mensen op straat moeten slapen,” aldus raadslid Robin Smit (PvdD). Volgens Judith Klokkenburg (ChristenUnie/SGP) is een permanente opvang prima mogelijk. “Er is een locatie, er zijn bedden en het Leger des Heils staat klaar om iedereen op te vangen. Daarom begrijp ik niet dat het moet vriezen om daklozen op te vangen.”

“Drie jaar geleden stelde een meerderheid van de raad al een laagdrempelige, gratis en permanente opvang voor. We waren dolblij dat dit toegezegd werd. Nu is het nog steeds niet geregeld; dat is echt een gemiste kans. Deze winter willen we die kans niet weer missen,” aldus Janneke Holman (PvdA). Extra onbegrijpelijk vindt Monique van Stuijvenberg (Hart voor Den Haag) dat het in Den Haag nog steeds niet geregeld is. “In een stad van vrede en recht zou niemand in de winter op straat mogen slapen.” De partijen Partij van de Dieren, de ChristenUnie/SGP, PvdA, D66, Groep de Mos/ Hart voor Den Haag, HSP en SP dienen donderdag een motie in om de permanente winteropvang deze winter nog te realiseren.

Vandaag was er na hele lange tijd weer een raadsvergadering met alle raadsleden in de zaal. Het was een lange vergadering maar we hebben mooie successen weten te behalen! Judith Klokkenburg, raadslid, aan het woord:

"Na deze lange dag vergaderen ben ik vooral dankbaar dat we eindelijk een permanente winteropvang hebben kunnen realiseren. Dak- en thuislozen zijn kwetsbaar, zeker met de winter voor de deur. En door de gezamenlijke inzet met mijn collega van de Partij voor de Dieren Robin Smit slaapt in onze stad van vrede en recht deze winter niemand op straat!

Eerst was er alleen een winterkouderegeling, die regelt dat wanneer de (gevoels)temperatuur op of onder de 0 graden is de winteropvang opengaat. Wij vinden en vonden dat onmenselijk, en zijn dan ook blij dat deze winter de winteropvang vanaf 1 november tot 1 april volledig geopend is. Ik vind het triest dat we dit college via een motie moesten dwingen om nou eindelijk een keer een permanente winteropvang te regelen. Maar dat maakt ook strijdbaar, en met succes dus!

Ik ben ook blij met het aangenomen voorstel dat mysteryshoppers kunnen worden ingezet om lachgaskoeriers aan te pakken. We hebben eerder in de raad ons hard gemaakt voor een lachgasverbod. En dat is er gekomen maar nog steeds krijgen inwoners flyers in de bus met de aanbieding om lachgas aan huis te bezorgen en de lachgaskoeriers scheuren nog altijd door onze stad. De afschrikwekkende werking van de mysteryshoppers moet de verkoop van lachgas terugdringen.   

En tot slot heb ik mij verzet tegen de bouw van te veel kleine woningen in de stad. Het is belangrijk om genoeg diverse woningen te hebben: voor gezinnen, senioren en zeker ook voor starters. Het college wil nu met vooral kleine woningen de woningnood oplossen, maar alleen maar kleine woningen heeft Den Haag niet nodig op de langere termijn. Daarom wil de ChristenUnie/SGP een betere onderbouwing als er wordt afgeweken van de norm die we hebben afgesproken als raad."

Benieuwd over welke moties Judith het precies heeft, en wat we nog meer hebben gedaan? Hier de complete lijst van onze aangenomen moties en amendementen!

Ondanks een verbod op het recreatief gebruik en verkoop van lachgas, wordt het nog steeds volop verkocht en verhandeld in Den Haag. Raadslid Judith Klokkenburg: “Sinds een half jaar is het dankzij een initiatiefvoorstel van de ChristenUnie/SGP verboden om lachgas op straat te gebruiken en te verkopen. Toch hoor ik nog regelmatig dat mensen flyers met aanbiedingen in de brievenbus ontvangen, waarbij lachgas aan de deur bezorgd kan worden. Dat is verboden en moet aangepakt worden. Lachgas is slecht voor je gezondheid, gevaarlijk in het verkeer en de overlast van rondslingerende lachgaspatronen is velen een doorn in het oog.” Ze zal daarom in de raadsvergadering pleiten voor de inzet van mysteryshoppers om lachgaskoeriers- en verkopers aan te pakken.

Op 16 maart 2022 zullen er weer gemeenteraadsverkiezingen worden gehouden. De ChristenUnie zal meedoen aan de verkiezingen in Den Haag en in Leidschendam-Voorburg. In de afgelopen jaren heeft de ChristenUnie in beide gemeenten een betekenisvolle bijdrage geleverd aan de lokale politiek en dat willen we de komende vier jaar weer doen. We zijn daarom op zoek naar potentiële raadsleden, fractievertegenwoordigers (Den Haag) en raadscommissieleden (Leidschendam-Voorburg). Maar ook zoeken we enthousiaste mensen die niet zozeer een concrete functie in het stadhuis ambiëren, maar wel graag een bijdrage willen leveren, bijvoorbeeld door de contacten met de brede achterban van de ChristenUnie te onderhouden of door simpelweg betrokkenheid te tonen met een plek op de lijst. Wij hopen zo tot een brede vertegenwoordiging van sociaal betrokken christenen te komen!

Inmiddels komen de verkiezingen al snel dichterbij. Daarom hebben we een strakke planning. Uiterlijk 1 oktober kun je je beschikbaarheid doorgeven voor een plek op de lijst. Dat kan via bijgaand formulier: https://forms.gle/ACoGTvqAxop8WysX6.

Mocht je een plek in de top-10 (Den Haag) of top-6 (Leidschendam-Voorburg) ambiëren, dan willen we je vragen om ook een motivatie te sturen naar selcieCUDH2022@gmail.com. Qua vorm ben je hierin vrij: het mag een brief zijn (max. 300 woorden), maar bijvoorbeeld ook een filmpje (max. 2 minuten) of een presentatie. Kies vooral wat bij jou past en verras ons! ;-)

In ieder geval met potentiële kandidaten die een plek hoog op één van de twee lijsten ambiëren, zullen we een gesprek voeren. Begin november willen we de concept-kandidatenlijsten klaar hebben.

We hopen uiteraard dat het proces van werving en selectie prettig en succesvol verloopt. Mocht je nu of op een later moment vragen hebben, dan kun je ons bereiken via contactpersoon van de selectiecommissie: Pim Roza (selcieCUDH2022@gmail.com, tel. 06-52766124).

Vz, het is bijna 2 jaar geleden dat dit college het coalitieakkoord “Samen voor de stad” presenteerde. Veel plannen om de stad vooruit te helpen, om inwoners te faciliteren en zo nodig te helpen. Vandaag zou ik willen terugblikken op de realisatie van die plannen, maar vz, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dat ingewikkeld is. Want wie had kunnen bevroeden dat nog geen 3 maanden na de installatie van dit college een pandemie zou uitbreken? Een pandemie die de wereld plat legde, ons land, onze stad, ja zelfs onze lokale democratie.

Voorzitter, langzaamaan krabbelen we uit de pandemie. De afgelopen tijd is de samenleving steeds verder open gegaan, hebben mensen elkaar weer ontmoet, zijn allerlei welzijnsactiviteiten weer van start. En juist nu, nu is het moment om te laten zien waar je voor staat, waar je heen wil. Nu is het moment om keuzes te maken. En een begroting is daar het ideale middel voor. Om te laten zien waar je hart voor klopt. Om te laten zien hoe we de kwetsbare mensen in onze stad vooruit helpen. 

Voorzitter, maar dat mis ik in deze begroting: een visie op de toekomst van onze stad. De Spreukendichter Salomo schreef het lang geleden: “door gebrek aan visie gaat een volk ten onder, maar een keur aan raadgevers brengt het tot bloei.” En vandaag wil ik een van die raadgevers zijn om onze visie te geven op dienstbaarheid en recht. 

Voorzitter, het vertrouwen in de overheid is het afgelopen jaar sterk gedaald, blijkt uit onderzoek van de Erasmus Universiteit. Minder dan de helft van de ondervraagden had afgelopen maart nog (veel) vertrouwen in de landelijke en lokale overheid, terwijl dit een jaar eerder nog 60 tot 70 procent was. 

Eerlijk gezegd verbazen deze cijfers mij weinig. Er is bij een gedeelte van de samenleving onvrede over het gevoerde coronabeleid en de toeslagenaffaire maakte pijnlijk duidelijk hoe onze overheidssystemen mensenlevens kunnen vermorzelen. En ook dichterbij geeft het optreden van de lokale overheid soms weinig vertrouwen. Ik noem het recente rapport over de Energieacademie, de wachttijden bij de loketten of de dienstverlening bij schuldhulpverlening. Mensen moeten te lang wachten voor ze worden geholpen en in de bureaucratische mallemolen raken ze soms juist de weg kwijt. 

Het komt erop neer dat de gemeente de basis niet op orde heeft. Ik las de begroting dan ook met gemengde gevoelens. Aan de ene kant ben ik blij dat er, na lang aandringen, incidenteel meer geld komt voor publiekszaken en dat geld wordt vrijgemaakt voor het op orde brengen van de privacy organisatie. Maar het is eigenlijk ongelofelijk dat dit college zulke zaken niet “gewoon” op orde heeft. Met incidenteel geld los je geen structurele problemen op. Het is slechts een doekje voor het bloeden. 

Voorzitter, het geeft ook aan dat het college de prioriteiten niet op orde heeft. Slechts 6 ton voor de menselijke maat bij schrijnende casuïstiek, maar wel toekomstige colleges opzadelen met €6 miljoen voor de finish van een wielerwedstrijd in Den Haag. Hoe rijmt het college dit? Graag een reflectie.

Nog te vaak staat de regel centraal en niet de mens. Al eerder hebben we het gehad over de gemeentelijke kinderopvangregeling. Dit is een goed voorbeeld van een regeling waarbij de regel centraal staat en niet de kwetsbare mensen die van deze regeling gebruik moeten maken, maar ik denk ook aan het rekenkamerrapport ‘Aan de slag’ waaruit bleek dat de cijfers en vinkjes belangrijker bleken dan de jongeren zelf. Ik ben blij met het voorstel voor een doorbraaklab, waar de mogelijkheid bestaat om een uitzondering te maken op regels en processen. Zorg dat hiervan gebruik gemaakt wordt. Want regels zijn belangrijk maar niet heilig: regels mag je loslaten, mensen nooit. 

De vraag die voorligt is: wat voor overheid willen wij zijn? Moet het allemaal zo efficiënt mogelijk? Inwoners die klant worden genoemd en zich mogen melden bij een klantcontactcentrum als ze vragen hebben? Het centraliseren van publiekszaken omdat dat efficiënt is? Participatie als een vinkje, in plaats van echt luisteren naar omwonenden en hun zorgen serieus nemen? Of willen we, als een dienstbare overheid bekendstaan: benaderbaar, dicht bij mensen en op gelijkwaardig niveau, ook als je afhankelijk bent van de overheid. Vz, het spreekwoord luidt “vertrouwen komt te voet en gaat te paard” en we moeten hard werken aan herstel van vertrouwen in wijken waar dat vertrouwen ver is weggezakt.

Voorzitter, ik sprak onlangs een informele zorgverlener die het schrijnende verhaal vertelde van een vrouw die niet ingeschreven stond bij de gemeente. Houtje-touwtje knoopte ze haar maand aan elkaar, met haar netwerk, met goedwillende mensen om haar heen. Op de vraag waarom ze dit niet durfde kwam het antwoord: als ik me inschrijf, als ik in beeld kom, dan komen de schuldeisers weer die ik niet kan betalen, dan wordt mijn vrijwilligerswerk me afgenomen. Het beeld van een overheid die je juist verder de penarie in helpt, in plaats van eruit. 

Voorzitter, dat is niet de dienstbare overheid waar de ChristenUnie/SGP voor staat. Dat is niet een overheid die naast de mensen staat. Daarom mijn oproep: ga de wijken in, ga de buurten in, zorg dat hulpverleners daar beschikbaar zijn, werp geen drempels op. Een treffend voorbeeld van drempels opwerpen is de helpdesk geldzaken. Lijkt heel goed, maar alleen open op afspraak. Dat verhoogt de drempel om ernaartoe te gaan. Zorg dat zulke helpdesken open zijn, zodat mensen laagdrempelig binnen kunnen lopen. Ik hoor graag hoe het college hier werk van gaat maken.

We hebben het voorrecht te wonen in een stad van vrede en recht. Dat mogen geen loze termen zijn, of inhoudsloze marketing. Het gaat principieel over hoe je recht doet en vrede brengt. Dat moet ons allereerst bescheiden maken. Ik noemde al het onderzoek van de Erasmus Universiteit. Terwijl het vertrouwen in de overheid flink daalde, bleek tegen de verwachtingen van de onderzoekers in dat de bereidheid van mensen om elkaar te helpen niet is afgenomen. 

Want de veerkracht van onze stad zit niet in stenen of stadhuis, maar in mensen. Hagenaars en Hagenezen, Loosduiners en Scheveningers. Gedurende de pandemie lieten mensen bij uitstek zien dat we niet alleen leven. Dat we samenleven. Dat we omzien naar elkaar. En die veerkracht zit ook in allerlei maatschappelijke organisaties, sociaal ondernemers, kerken en scholen. Hoe zij de afgelopen anderhalf jaar steeds weer initiatieven hebben ontplooid om kwetsbare mensen te bereiken, elkaar al dan niet online te laten ontmoeten en te zorgen voor een warme maaltijd. En vz, het is de taak van de overheid om dit te faciliteren, te ondersteunen. 

Tegelijkertijd staat die samenleving onder druk, nemen spanningen toe. Spanningen tussen jong en oud, ziek en gezond, rijk en arm. Studenten die zich eenzaam voelen, starters die geen woning voor zichzelf kunnen vinden, werkloosheid of armoede, gezinnen die niet meer betaalbaar in onze stad kunnen wonen. En geeft deze begroting antwoorden op deze vragen, op deze uitdagingen? Hoe doen we recht aan al deze uitdagingen? 

Voorzitter, het college kijkt in de begroting terecht niet alleen naar de huidige coronacrisis, maar ook naar de crisis na de crisis: als overheidssteun wegvalt en ondernemers het weer zelf moeten rooien. Ook de mentale gezondheidscrisis wordt kort benoemd: veel mensen, vooral jongeren, kampen met eenzaamheidsgevoelens, spanning en depressieve gevoelens. Maar waarom wordt er dan alleen een reserve armoedefonds opgetuigd en is er verder geen extra aandacht voor de mentale gezondheid van inwoners? Sterker nog, als we de begroting moeten geloven dalen de lasten voor zorg en welzijn de aankomende jaren in totaal met 30 miljoen. Hoe verklaart het college dit?

Want voorzitter, er moet meer gebeuren. Meer aandacht voor die eenzame student, voor die kwetsbare werkloze in Moerwijk, voor die tientallen daklozen die op de wachtlijst staan voor een plek in de noodopvang. Er is meer nodig om niet alleen recht te prediken, maar ook recht te doen.     

Voorzitter, ik begon mijn beschouwing met de constatering dat het vertrouwen in de overheid laag is, maar de onderlinge bereidheid om elkaar te helpen niet. De ChristenUnie/SGP wil bouwen aan een overheid die dat laatste maximaal ondersteunt en faciliteert. Een dienstbare overheid die recht doet. Om dan met Salomo te eindigen: tot bloei van het volk.

Raadslid Judith Klokkenburg maakt zich zorgen over de uitgavendrift van dit college die tentoongespreid wordt in de vandaag gepresenteerde begroting 2022-2025: “De gemeente Den Haag staat er financieel slecht voor. We hebben te maken met grote tekorten en de reserves raken uitgeput. Het college komt met een noodgreep van €12 miljoen uit de spaarpot en schuift een structureel tekort van bijna €20 miljoen door op het bordje van een nieuw college. En dat terwijl het stadsbestuur erkent dat er in de toekomst nog veel grotere tekorten dreigen. Het betekent simpelweg dat we niet klaar zijn voor de grote uitdagingen van de komende jaren: de energietransitie, voldoende nieuwe woningen, goede en betaalbare jeugdzorg en de zorg voor de meest kwetsbaren die door corona extra hard zijn geraakt. Tegenvallers kunnen we niet opvangen in de toekomst: de rek is eruit.’’

De financiële meevallers die er ondanks de coronacrisis toch waren in 2020 worden gebruikt om zaken op orde te krijgen die allang geregeld hadden moeten zijn. Klokkenburg: “Hoe is het mogelijk dat de gemeente de privacybescherming van burgers niet op orde heeft terwijl dat in 2018 al zo had moeten zijn? Nu moet daar ineens nog €600.000 euro aan besteed worden, terwijl dat gewoon een basistaak van de gemeente is!” Ook is Klokkenburg ontstemd over het nieuwe paradepaardje van het college, de oude atoombunker aan de Schedeldoekhaven, die omgetoverd moet worden in een extra depot voor het gemeentearchief en oefenruimtes voor muzikanten: “Dit plan komt volledig uit de lucht vallen. Ruim €2 miljoen wordt er geïnvesteerd om de bunker om te vormen. Waarom heeft het gemeentelijk archief opeens extra opslagruimte nodig? Ze zetten toch juist in op digitalisering? Bovendien is net het gigantische cultuurpaleis Amare geopend. Is daar niet genoeg oefenruimte voor muzikanten?”

Klokkenburg is blij dat er, na lang aandringen, eindelijk eenmalig extra geld aan publiekszaken wordt besteed, maar pleit voor structureel meer geld: “Het is belangrijk dat onze burgers goed geholpen worden. Als je vragen of zorgen hebt moet de gemeente goed en makkelijk te bereiken zijn. Dat betekent bijvoorbeeld je paspoort op kunnen halen bij een stadsdeelkantoor in de buurt.”

De besturen van de Haagse ChristenUnie en de SGP dragen huidig fractievoorzitter Judith Klokkenburg (36) voor als lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen van 16 maart 2022. Judith was de afgelopen 7 jaar beleidsmedewerker van de fractie, 3 jaar fractievertegenwoordiger en sinds april 2021 raadslid. Zij is getrouwd met Leendert en moeder van twee zoons en twee dochters. In het najaar zullen de leden naar verwachting met de voordracht instemmen.

ChristenUnie-voorzitter Anil Kumar heeft veel vertrouwen in Klokkenburg als lijsttrekker: “Met Judith dragen we iemand voor die de afgelopen zeven jaar zowel voor als achter de schermen hard gewerkt heeft voor onze stad en zijn inwoners. Ze kent de stad en diens mensen door en door. We kennen haar als ijverig, doortastend en iemand die recht wil doen aan de ander. In een stad als Den Haag, waar de verschillen tussen veen en zand groot zijn, is er behoefte aan dat geluid. Judith is wat ons betreft een dienstbare vertolker van dat geluid.” Ook voorzitter Henk Bal van de SGP Den Haag is helder over de voordracht: “We zijn blij met Judiths ruime ervaring in het raadswerk. We kennen haar als een integer en actief fractiemedewerker, fractievertegenwoordiger en sinds april van dit jaar ook als raadslid. Met die ervaring en gedrevenheid zien wij met Judith de verkiezingen met vertrouwen tegemoet.” 

Judith Klokkenburg is vereerd met de voordracht en heeft veel zin om ook de komende jaren de Haagse ChristenUnie/SGP te leiden: “De afgelopen jaren als medewerker en de afgelopen maanden als raadslid, heb ik mij met veel plezier en energie ingezet voor de mooiste stad achter de duinen én voor zijn inwoners. Ik ben vereerd dat de besturen het vertrouwen in mij hebben uitgesproken om de lijst aan te voeren, want er is nog genoeg te doen. Ik wil mij de komende jaren blijven inzetten voor een sociaal, rechtvaardig en duurzaam Den Haag voor iedereen: van Scheveningen tot de Schilderswijk en van Leyenburg tot Leidschenveen.”

Klokkenburg wil zich de komende jaren inzetten voor een dienstbare overheid: “Het stadhuis heeft als bijnaam het IJspaleis. En als je slechts op twee plekken in de stad je paspoort kunt halen, maanden moet wachten voordat je geholpen wordt als je aanklopt met schulden of afval niet wordt opgeruimd ondanks je meldingen, dan kan de gemeente inderdaad voelen als koud, kil en afstandelijk. Ik wil een lokale overheid die naast haar burgers staat en niet ertegenover.” Daarnaast zal ze aandacht blijven vragen voor genoeg woonruimte voor iedereen: “Ook voor gezinnen en bijvoorbeeld leraren en politieagenten moet het mogelijk zijn om in onze stad te blijven wonen. Daarom moeten er genoeg betaalbare woningen worden gebouwd, op het veen én op het zand.”

In het debat over de programmarekening roept de ChristenUnie/SGP het college op meer te investeren in het voorkomen van (v)echtscheidingen. Naast het persoonlijk leed voor ouders en kinderen dat gepaard gaat met een (v)echtscheiding, zijn de maatschappelijke kosten voor de gemeente gemiddeld €18 miljoen in totaal per jaar. De fractie pleit daarom voor betere begeleiding voor aanstaande ouders. Judith Klokkenburg: “Eigenlijk is het gek dat je, naast de lichamelijke zorg, zo weinig begeleiding krijgt om je als stel psychisch voor te bereiden op de komst van je kind. Het zou goed zijn als verloskundigen, huisartsen, kraamzorg laagdrempelig hulp kunnen bieden bij de transitie naar het ouderschap. Ik heb de wethouder gevraagd hier een actieplan voor op te stellen.”