Poliflw

Internetgekte. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen, maar het eerste internetabonnement heb ik in 1995 afgesloten bij de Rabobank. Na het bezoek aan het kantoor aan de Hofstraat liep ik zo trots als een pauw met een pakketje onder de arm naar huis met de apparatuur en mijn eerste emailadres smit@trefpunt.nl. Ik kreeg toegang tot het World Wide Web op mijn eerste pc gekocht van het centen van het vakantiebaantje bij Obelink. Wel moest ik eerst verbinding maken via een internetmodem. Dat geluid vergeet ik nooit meer. Nadat het piepend geluid van het modem stopte ik verbinding had en toegang tot een nieuwe wereld. Na enkele uren ineens een schreeuw naar boven van mijn moeder: “Zet dat piepding eens uit. We kunnen helemaal niet bellen of gebeld worden. ​ Dit was toen eigenlijk op dat moment het enige vervelende en onschuldige aan internet. Hoe anders is het nu. Internet is zo onschuldig niet meer. Het is heel handig en ook onmisbaar geworden, maar de laatste jaren zorgt voor internet en met name de sociale mediakanalen voor een tweedeling in onze samenleving. Ongenuanceerde berichten en onwaarheden worden gedropt en moeiteloos voor waar aangenomen. Hoe makkelijk is het om mensen te kwetsen en opzettelijk pijn te doen? Heel makkelijk en men hoeft er zelfs geen verantwoording over af te leggen of zich te verdedigen. Men er nog een schepje doet en doet gewoon op de delete knop alsof het nooit bestaan ​​heeft. Natuurlijk is er niets mis met het hebben van een stellige mening. Goed zelfs. Maar doe er dan iets mee en ga het gesprek aan. Ik denk dat dit een sleutel tot succes is om de tweedeling in onze samenleving te stoppen. IJdele hoop wellicht, m ​​aar ik steek de kop niet in het zand. Daarnaast is internet een e en gemaakte wereld. Het moet als maar mooier en gekker. De lat wordt hoger en hoger gelegd en zelfs zo hoog dat het grootste deel van onze jeugdigen niet meer over de lat kan springen met alle gevolgen van dien. Men gaat aan zichzelf twijfelen. Doe ik het wel goed? Ja je doet het uitstekend, maar je kunt niet op tegen de gemaakte wereld. Ik was gek op het internet en was een van de eersten die het had, maar de blijdschap van toen is omgeslagen naar vrees voor wat komen gaat. Willen we het anders? We hebben het toetsenbord en de muis zelf in de hand!

Vrijheid. “Doe je voorzichtig vandaag?”, gevolgd door een dikke kus en knuffel. Al jaren een vast ritueel voor het vertrek naar mijn werk. Natuurlijk doe ik voorzichtig. Politiewerk brengt altijd gevaren met zich mee en we willen allemaal weer gezond thuiskomen. Hoe anders is het bij de vele politiemensen thuis de afgelopen week. Meerdere kussen en een lange knuffel gevolgd door een angstige blik. Kinderen en geliefden die angst hebben dat hun geliefde, mama of papa iets overkomt. Een terechte angst. Het is niet vanzelfsprekend dat je weer gezond thuiskomt als je zwaar vuurwerk, bakstenen, stoeptegels en allerlei straatmeubilair naar je hoofd gegooid krijgt door een stelletje randdebielen. Tuig van de richel die zeggen te vechten voor de vrijheid, maar helemaal niet weten waar ze over praten. Ze grijpen de Corona maatregelen aan om te rellen en de confrontatie te zoeken met de politie. Het zijn geen vredelievende demonstranten, maar criminelen die gewapend op pad gaan waaronder voetbalhooligans, rechtsextremisten en jongeren die aan het radicaliseren zijn. Ze maken misbruik van het recht op demonstratievrijheid zoals in de grondwet staat. En dat onder het mom van vrijheid. Wees blij dat we in een land leven waar vrijheid een van de belangrijkste pijlers is. Iedereen mag vrijuit zijn mening geven, mag zijn wie men wil zijn en mag het laten horen als men het ergens niet mee eens is. Maar zonder geweld. Geweld is nooit een middel om iets af te dwingen. En het mooiste van het ons prachtige land is dat men zelf de keus heeft onderdeel te zijn van deze samenleving. Dat is vrijheid. Niet onder het mom van, maar echte vrijheid. Wellicht is er ergens op de wereld nog een betere plek? Ik denk het niet! De keus is aan jou, maar laat de politiemensen en anderen met rust zodat duizenden kinderen en geliefden niet met pijn in de buik van angst op de bank hoeven te zitten.

Zojuist is bekend gemaakt dat de wethouder Ted Kok één van de drie genomineerden is voor de titel Beste Bestuurder Kleine Gemeente 2020! Ted Kok is verantwoordelijk voor de portefeuille Ruimtelijke Ordening, Grondzaken, Financiën, Cultureel erfgoed, ICT en de Omgevingswet. Hij wordt geprezen vanwege zijn rol als verbinder, met aandacht voor de menselijke verhoudingen en aanjager van lokale initiatieven. Wethouder Kok is zeer ervaren, heeft kennis van zaken en is daadkrachtig. Bij de gemeente Aalten is hij 11 jaar wethouder. Daarvoor was hij 16 jaar wethouder in de gemeente Montferland en voor de herindeling gemeente Didam. Vindt u ook dat hij deze titel verdient? Breng dan Uw voort uit via www.bestebestuurder.nl. Deze Kan tot en met 31 januari. De uitslag wordt op 4 februari bekend gemaakt.

De afgelopen jaren hebben gemeenten grote moeite om de kosten voor de jeugdzorg op te brengen. Omdat op initiatief van de landelijke VVD de zorg is overgeheveld naar de gemeenten, maar een groot deel van het benodigde geld in de schatkist achterbleef. Natuurlijk hebben we ook vanuit Gemert-Bakel opgeroepen om de gemeenten een eerlijke vergoeding voor de kosten te geven. Maar daar is het niet bij gebleven. In Gemert-Bakel gaan we niet achterover zitten, we gaan zelf aan de slag. Met als gevolg dat we nu eindelijk grip hebben op de kosten voor de jeugdzorg. Dat ging niet zomaar, daar is hard aan gewerkt. En er is lef getoond om het voor elkaar te krijgen. Want om zaken te verbeteren, moet je durven het anders aan te pakken. En dat is gebeurd. De opvoedondersteuners zijn in dienst genomen. De losse eilandjes van verschillende organisaties zijn nu één groep en als zodanig direct aanspreekbaar. Dat ging niet zonder slag of stoot. Er werden grote vraagtekens bij gezet, door de (ex)werkgevers van de professionals en de oppositiepartijen in de Raad, de VVD voorop. Het zou slecht zijn voor de jeugdprofessionals en voor de zorg. En nergens anders waren gemeenten zo dom dit te doen. Maar wij als CDA zagen kansen. Terecht! We hebben nu een club gemotiveerde professionals. Die goed samenwerkt met de huisartsen. Er is onderling vertrouwen. Onze jeugdprofessionals leveren nu zelf de zorg waar ze voor opgeleid zijn. Dat heeft ertoe geleid dat er minder jongeren worden doorverwezen naar externe trajecten. Als het nodig is wordt uiteraard wel doorverwezen. De kwaliteit van zorg blijft altijd vooropstaan! En deze kan nog verbeteren. Het CDA staat volledig achter de volgende stap die het college gaat zetten. Een verdere integratie van het team rondom de zorg van onze jongeren. Door ook de jongerenwerkers in huis te halen. Want die positie dichtbij, daar is winst te behalen. Er is nu ook al overleg met het CJG, op reguliere basis, met contactpersonen. Maar wij zien meerwaarde in betere contacten, onderling sparren, om te kijken hoe dingen het beste aan te pakken. Hou ik een zaak in eigen beheer, of is het beter op te schalen? Of andersom, iemand die vanuit het CJG bij de jongerenwerkers terecht komt. Ook nu is er weerstand, uit precies dezelfde hoek. Maar het CDA is ervan overtuigd dat ook deze stap de juiste zal blijken te zijn. We hebben goede jongerenwerkers, professionals, die prima bij onze andere professionals passen. Of de werkplek nu in het gemeentehuis is of in een grote maatschappelijke instelling, het zijn de jongerenwerkers zélf en hún kwaliteit die ervoor zorgen of jongeren hen wel of niet vertrouwen. Zij zullen, net zoals de opvoedondersteuners, onbezwaard kunnen werken. Ze krijgen de vrijheid en ruimte om dat te blijven doen wat ze nu al doen en waarschijnlijk meer ruimte voor eigen invulling en ontwikkeling. En dat komt, denken wij, de jongeren in onze gemeente alleen maar ten goede. CDA Gemert-Bakel Rick van Kessel 0651071512 rickvankessel@gmail.com

Beste leden van het CDA Aalten-Dinxperlo, Binnen enkele weken is het leven door de Corona-crisis voor velen van u ingrijpend veranderd. De maatregelen die we met elkaar in acht nemen, hoe nodig ze ook zijn, brengen ons dagelijkse leven uit balans. Dat voelen we allemaal. We zien de beelden uit andere gebieden en landen en vragen ons af wat ons nog te wachten staat, hoe lang het nog gaat duren. Maar we houden ons samen aan de regels, omdat we ons verantwoordelijk voelen voor elkaar.Iedereen beleeft deze tijd op zijn eigen manier, heeft zijn eigen verhaal. De bewoner van een verzorgingshuis, die plots geen bezoek meer mag ontvangen. Schoolgaande kinderen, die hun vriendjes en vriendinnetjes missen. Ondernemers die hun bedrijf, waar ze zo hard voor hebben gewerkt, in de gevarenzone terecht zien komen. Mensen die bang zijn om hun baan te verliezen. We hebben allemaal zorgen over wat nog komen gaat. Door de ‘sociale onthouding’ kunnen we die zorgen ook niet altijd even makkelijk met elkaar delen. Dus zoeken we naar andere manieren om toch contact te houden. Want zonder contact kan niemand. Wie had dit twee maanden geleden gedacht. Dagelijks bereiken ons aangrijpende verhalen van mensen. Het is heftig wat er gebeurt. Met deze brief willen wij u allen een groot hart onder de riem steken. We leven met u mee en delen uw zorgen. Corona kunnen we niet wegnemen, maar u kunt erop vertrouwen dat we juist ook nu ons best doen om die dingen te doen die nodig zijn om het leed te verzachten. En om te zorgen dat onze gemeente ook na de crisis gezond verder kan. Want ook al is het stil op straat; de zorg voor elkaar en voor onze gemeenschap is nog nooit zo belangrijk geweest.Politieke kleur doet er dan even minder toe. We werken samen om te steunen waar het kan en om de juiste keuzes te maken in het belang van onze inwoners. Op deze plaats past een groot compliment aan alle fracties in de raad en aan het college. Wat ons bindt is nu even veel belangrijker als wat ons onderscheidt.We zijn hulpvaardig en veerkrachtig hier in de Achterhoek. Ook in onze gemeente ontstaan tal van initiatieven om elkaar te helpen. Van het boodschappen doen voor mensen die dat nu niet kunnen tot online-danslessen van een plaatselijke dansschool. Van bloemen voor verzorgingshuizen tot maaltijdservices. We lopen een stapje harder voor de ander. Dit is Naoberschap 2.0! Geweldig om te zien!We hebben meer dan ooit respect voor mensen in vitale beroepen, die ons overeind houden als het erop aan komt. De snelheid waarmee leerkrachten inspelen op de situatie en volledig op afstand lesgeven is echt een prestatie. De gezondheidszorg, de veiligheidsdiensten, de mensen die de schappen vullen in de supermarkt; ze verdienen allemaal een diepe buiging. En als de crisis voorbij is, laat ons dan die waardering blijven tonen. Want zij gaan ook dan gewoon door.Bovenal zijn we trots op onze inwoners, op u. Door de aanbevelingen en regels zoveel mogelijk te volgen, houden we het virus zoveel mogelijk in toom. Dat doen we niet alleen voor onszelf, maar juist ook voor de mensen om ons heen. Uit respect. Zo hoort dat en zo werkt dat hier. Laten we dat volhouden, want we zijn er nog niet.Voor het CDA betekent deze crisis omschakelen. We vergaderen via video-verbindingen, want we zoeken elkaar niet op. Ook de Algemene Ledenvergadering, die eind april zou plaatsvinden, kan vanwege de maatregelen niet doorgaan. We weten nog niet zeker of het mogelijk is om voor de zomer een nieuwe datum te plannen. U hoort van ons zodra dat duidelijk wordt. Ondertussen willen we u wel blijven informeren over wat we allemaal aan het doen zijn. In de komende weken kunt u daarom een nieuwsbrief van ons verwachten, met daarin de laatste ontwikkelingen.Pasen staat voor de deur. Een feest om samen te vieren en om elkaar op te zoeken. Een feest van verbinding. Dit jaar zal het anders zijn. We zullen elkaar bellen, misschien een bloemetje voor de deur zetten en vooral veel aan elkaar denken. Dat is misschien wel het meest typerende aan deze tijd: fysiek houden we afstand, maar de verbondenheid groeit. Een mooie gedachte om de feestdagen mee in te gaan.Wij wensen u van harte een mooi en gezegend paasfeest toe. Blijf op elkaar letten en blijf de maatregelen volgen, dan komen we deze crisis samen door.Namens het bestuur, de fractie en de wethouders van het CDA Aalten-Dinxperlo.Hans te Lindert, WethouderTed Kok, WethouderRaimond Smit, Fractievoorzitter Arnold Joost, Bestuursvoorzitter

Beste leden van het CDA Aalten-Dinxperlo, Binnen enkele weken is het leven door de Corona-crisis voor velen van u ingrijpend veranderd. De maatregelen die we met elkaar in acht nemen, hoe nodig ze ook zijn, brengen ons dagelijkse leven uit balans. Dat voelen we allemaal. We zien de beelden uit andere gebieden en landen en vragen ons af wat ons nog te wachten staat, hoe lang het nog gaat duren. Maar we houden ons samen aan de regels, omdat we ons verantwoordelijk voelen voor elkaar.Iedereen beleeft deze tijd op zijn eigen manier, heeft zijn eigen verhaal. De bewoner van een verzorgingshuis, die plots geen bezoek meer mag ontvangen. Schoolgaande kinderen, die hun vriendjes en vriendinnetjes missen. Ondernemers die hun bedrijf, waar ze zo hard voor hebben gewerkt, in de gevarenzone terecht zien komen. Mensen die bang zijn om hun baan te verliezen. We hebben allemaal zorgen over wat nog komen gaat. Door de ‘sociale onthouding’ kunnen we die zorgen ook niet altijd even makkelijk met elkaar delen. Dus zoeken we naar andere manieren om toch contact te houden. Want zonder contact kan niemand. Wie had dit twee maanden geleden gedacht. Dagelijks bereiken ons aangrijpende verhalen van mensen. Het is heftig wat er gebeurt. Met deze brief willen wij u allen een groot hart onder de riem steken. We leven met u mee en delen uw zorgen. Corona kunnen we niet wegnemen, maar u kunt erop vertrouwen dat we juist ook nu ons best doen om die dingen te doen die nodig zijn om het leed te verzachten. En om te zorgen dat onze gemeente ook na de crisis gezond verder kan. Want ook al is het stil op straat; de zorg voor elkaar en voor onze gemeenschap is nog nooit zo belangrijk geweest.Politieke kleur doet er dan even minder toe. We werken samen om te steunen waar het kan en om de juiste keuzes te maken in het belang van onze inwoners. Op deze plaats past een groot compliment aan alle fracties in de raad en aan het college. Wat ons bindt is nu even veel belangrijker als wat ons onderscheidt.We zijn hulpvaardig en veerkrachtig hier in de Achterhoek. Ook in onze gemeente ontstaan tal van initiatieven om elkaar te helpen. Van het boodschappen doen voor mensen die dat nu niet kunnen tot online-danslessen van een plaatselijke dansschool. Van bloemen voor verzorgingshuizen tot maaltijdservices. We lopen een stapje harder voor de ander. Dit is Naoberschap 2.0! Geweldig om te zien!We hebben meer dan ooit respect voor mensen in vitale beroepen, die ons overeind houden als het erop aan komt. De snelheid waarmee leerkrachten inspelen op de situatie en volledig op afstand lesgeven is echt een prestatie. De gezondheidszorg, de veiligheidsdiensten, de mensen die de schappen vullen in de supermarkt; ze verdienen allemaal een diepe buiging. En als de crisis voorbij is, laat ons dan die waardering blijven tonen. Want zij gaan ook dan gewoon door.Bovenal zijn we trots op onze inwoners, op u. Door de aanbevelingen en regels zoveel mogelijk te volgen, houden we het virus zoveel mogelijk in toom. Dat doen we niet alleen voor onszelf, maar juist ook voor de mensen om ons heen. Uit respect. Zo hoort dat en zo werkt dat hier. Laten we dat volhouden, want we zijn er nog niet.Voor het CDA betekent deze crisis omschakelen. We vergaderen via video-verbindingen, want we zoeken elkaar niet op. Ook de Algemene Ledenvergadering, die eind april zou plaatsvinden, kan vanwege de maatregelen niet doorgaan. We weten nog niet zeker of het mogelijk is om voor de zomer een nieuwe datum te plannen. U hoort van ons zodra dat duidelijk wordt. Ondertussen willen we u wel blijven informeren over wat we allemaal aan het doen zijn. In de komende weken kunt u daarom een nieuwsbrief van ons verwachten, met daarin de laatste ontwikkelingen.Pasen staat voor de deur. Een feest om samen te vieren en om elkaar op te zoeken. Een feest van verbinding. Dit jaar zal het anders zijn. We zullen elkaar bellen, misschien een bloemetje voor de deur zetten en vooral veel aan elkaar denken. Dat is misschien wel het meest typerende aan deze tijd: fysiek houden we afstand, maar de verbondenheid groeit. Een mooie gedachte om de feestdagen mee in te gaan.Wij wensen u van harte een mooi en gezegend paasfeest toe. Blijf op elkaar letten en blijf de maatregelen volgen, dan komen we deze crisis samen door.Namens het bestuur, de fractie en de wethouders van het CDA Aalten-Dinxperlo.Hans te Lindert, WethouderTed Kok, WethouderRaimond Smit, Fractievoorzitter Arnold Joost, Bestuursvoorzitter

De Nederlandse economie draait al jaren op volle toeren. De werkloosheid is historisch laag. Echter achter de mooie economische cijfers groeien de zorgen. Het is de paradox van deze tijd. Ongemak over tweedeling, polarisatie, korte lontjes, verlies aan gemeenschapszin en de toekomst van komende generaties. Het begon sluimerend, maar het is steeds meer aan de oppervlakte gekomen. Het wantrouwen tegen de overheid, politiek maar ook de democratie en de rechter is groeiende. Het is de erfenis van 30 jaar neoliberaal marktdenken en doorgeschoten individualisering. En dat terwijl we aan het begin staan van een decennium vol van grote politieke en maatschappelijke uitdagingen.In de afgelopen decennia hebben individualisering, globalisering en doorgeslagen marktdenken hun tol geëist in onze samenleving. Een land bijeen houden vereist nou eenmaal meer visie dan het managen van de ‘BV-Nederland’. De scheidslijnen tussen verschillende groepen zijn steeds scherper geworden. De strijd tussen verschillende gepolariseerde belangen is steeds meer een ‘zero sum game’ geworden. Waarbij er steeds minder begrip is voor elkaars positie, het ervaren van het eigen gelijk absoluut is en het de ander is die het verlies zal moeten nemen. En er eigenlijk geen ruimte is elkaar aan te horen en de dialoog te voeren. Maar het recht van de hardste schreeuwer de boventoon voert. Of het nu gaat om zwarte piet, klimaat of migratie. We herkennen allemaal dezelfde patronen van verharding in het publieke debat.Tussen die extremen zit meestal een grote groep gevangen die de polarisatie met zorg en onmacht aanschouwt. Het is de stille meerderheid van Nederland, die niet wordt vertegenwoordigd door de schuttersputjes op de flanken.Wie herkent niet dat moment op een feestje, waarbij één van de aanwezigen heel omfloerst, ongemakkelijk en voorzichtig een genuanceerde mening naar voren probeert te brengen. Meestal bang om geattaqueerd te worden vanuit één of beide van de uiterste posities. Niet voor niets wordt polarisatie in recente SCP onderzoeken door steeds meer mensen als grote bedreiging genoemd. In het politieke debat zijn fragmentatie en polarisatie aan de orde van de dag. Mede daardoor biedt de politiek te vaak geen antwoord op de vragen waar mensen mee zitten, maar vergroot juist de verschillen uit en wakkert het wantrouwen alleen maar aan. Als dat zo doorgaat lopen we vast in een vetocratie, met besluiteloosheid als gevolg.Volgens de Amerikaanse politicoloog Fukuyama is de moderne democratie gegrondvest op drie pijlers: een sterke overheid, een onafhankelijke rechtsstaat en de democratische verantwoording. Maar wanneer het gezag van de overheid en het vertrouwen in de politiek onder druk staat, voorziet Fukuyama een verzwakte democratie in de vorm van een vetocratie. Noodzakelijke hervormingen komen steeds moeilijker tot stand en worden geblokkeerd. In tijden van onzekerheid en wantrouwen richting politici is het tenslotte veel makkelijker om hard te schreeuwen waar je tegen bent, dan rustig uit te leggen waarom je ergens voor bent. Een politieke verlamming ligt op de loer. Denk aan het voorbeeld van de Brexit. In het Engelse Parlement waren jarenlang alleen meerderheden te vinden om besluiten tegen te houden.Maar ook in ons eigen land zagen we het afgelopen jaar gevoelens van wantrouwen toenemen. Zo stroomde het Malieveld vol met boeren, baggeraars en bouwers die hun toekomst bedreigt zien door de stikstof- en PFAS-crisis. En vanuit de politiek werd de onrust verder aangewakkerd door uitspraken over het halveren van de veestapel. Vervolgens geeft een politicus als Baudet de rechter de schuld, maar eigenlijk past het de politiek eerder reflectie op de eigen rol als mede-veroorzaker van het probleem.Want de uitdagingen voor het komende decennium zijn groot en dat voelen mensen dus haarfijn aan. De gevoelens van onzekerheid worden alleen maar vergroot als de politiek vastloopt in gepolariseerde posities. De overgrote meerderheid van Nederland wordt niet vertegenwoordigd door gekrakeel vanuit de flanken, maar voelt ook de onmacht in het politieke midden. Het geduld en het vertrouwen van zelfs de meest gematigde personen wordt zo op de proef gesteld. Die stille meerderheid van Nederland vraagt van de politiek meer visie op de toekomst van ons land, onze economie en onze samenleving. Op het beheersbaar maken van migratiestromen, op een duurzame toekomst en op het oplossen van de tweedeling op de arbeidsmarkt. Het is die handschoen die het politieke midden moet oppakken, willen we polarisatie en wantrouwen ombuigen naar vertrouwen in een gezamenlijke toekomst. Zo wordt een spiraal naar beneden omgezet in de weg omhoog. Pieter HeermaFractievoorzitter CDA in de Tweede Kamer

De Nederlandse economie draait al jaren op volle toeren. De werkloosheid is historisch laag. Echter achter de mooie economische cijfers groeien de zorgen. Het is de paradox van deze tijd. Ongemak over tweedeling, polarisatie, korte lontjes, verlies aan gemeenschapszin en de toekomst van komende generaties. Het begon sluimerend, maar het is steeds meer aan de oppervlakte gekomen. Het wantrouwen tegen de overheid, politiek maar ook de democratie en de rechter is groeiende. Het is de erfenis van 30 jaar neoliberaal marktdenken en doorgeschoten individualisering. En dat terwijl we aan het begin staan van een decennium vol van grote politieke en maatschappelijke uitdagingen.In de afgelopen decennia hebben individualisering, globalisering en doorgeslagen marktdenken hun tol geëist in onze samenleving. Een land bijeen houden vereist nou eenmaal meer visie dan het managen van de ‘BV-Nederland’. De scheidslijnen tussen verschillende groepen zijn steeds scherper geworden. De strijd tussen verschillende gepolariseerde belangen is steeds meer een ‘zero sum game’ geworden. Waarbij er steeds minder begrip is voor elkaars positie, het ervaren van het eigen gelijk absoluut is en het de ander is die het verlies zal moeten nemen. En er eigenlijk geen ruimte is elkaar aan te horen en de dialoog te voeren. Maar het recht van de hardste schreeuwer de boventoon voert. Of het nu gaat om zwarte piet, klimaat of migratie. We herkennen allemaal dezelfde patronen van verharding in het publieke debat.Tussen die extremen zit meestal een grote groep gevangen die de polarisatie met zorg en onmacht aanschouwt. Het is de stille meerderheid van Nederland, die niet wordt vertegenwoordigd door de schuttersputjes op de flanken.Wie herkent niet dat moment op een feestje, waarbij één van de aanwezigen heel omfloerst, ongemakkelijk en voorzichtig een genuanceerde mening naar voren probeert te brengen. Meestal bang om geattaqueerd te worden vanuit één of beide van de uiterste posities. Niet voor niets wordt polarisatie in recente SCP onderzoeken door steeds meer mensen als grote bedreiging genoemd. In het politieke debat zijn fragmentatie en polarisatie aan de orde van de dag. Mede daardoor biedt de politiek te vaak geen antwoord op de vragen waar mensen mee zitten, maar vergroot juist de verschillen uit en wakkert het wantrouwen alleen maar aan. Als dat zo doorgaat lopen we vast in een vetocratie, met besluiteloosheid als gevolg.Volgens de Amerikaanse politicoloog Fukuyama is de moderne democratie gegrondvest op drie pijlers: een sterke overheid, een onafhankelijke rechtsstaat en de democratische verantwoording. Maar wanneer het gezag van de overheid en het vertrouwen in de politiek onder druk staat, voorziet Fukuyama een verzwakte democratie in de vorm van een vetocratie. Noodzakelijke hervormingen komen steeds moeilijker tot stand en worden geblokkeerd. In tijden van onzekerheid en wantrouwen richting politici is het tenslotte veel makkelijker om hard te schreeuwen waar je tegen bent, dan rustig uit te leggen waarom je ergens voor bent. Een politieke verlamming ligt op de loer. Denk aan het voorbeeld van de Brexit. In het Engelse Parlement waren jarenlang alleen meerderheden te vinden om besluiten tegen te houden.Maar ook in ons eigen land zagen we het afgelopen jaar gevoelens van wantrouwen toenemen. Zo stroomde het Malieveld vol met boeren, baggeraars en bouwers die hun toekomst bedreigt zien door de stikstof- en PFAS-crisis. En vanuit de politiek werd de onrust verder aangewakkerd door uitspraken over het halveren van de veestapel. Vervolgens geeft een politicus als Baudet de rechter de schuld, maar eigenlijk past het de politiek eerder reflectie op de eigen rol als mede-veroorzaker van het probleem.Want de uitdagingen voor het komende decennium zijn groot en dat voelen mensen dus haarfijn aan. De gevoelens van onzekerheid worden alleen maar vergroot als de politiek vastloopt in gepolariseerde posities. De overgrote meerderheid van Nederland wordt niet vertegenwoordigd door gekrakeel vanuit de flanken, maar voelt ook de onmacht in het politieke midden. Het geduld en het vertrouwen van zelfs de meest gematigde personen wordt zo op de proef gesteld. Die stille meerderheid van Nederland vraagt van de politiek meer visie op de toekomst van ons land, onze economie en onze samenleving. Op het beheersbaar maken van migratiestromen, op een duurzame toekomst en op het oplossen van de tweedeling op de arbeidsmarkt. Het is die handschoen die het politieke midden moet oppakken, willen we polarisatie en wantrouwen ombuigen naar vertrouwen in een gezamenlijke toekomst. Zo wordt een spiraal naar beneden omgezet in de weg omhoog. Pieter HeermaFractievoorzitter CDA in de Tweede Kamer

Onze wethouder Hans te Lindert is verkozen tot beste bestuurder van 2019 van kleine gemeenten. Hans is verantwoordelijk voor de portefeuille onderwijs, jeugd, sport, kinderopvang, peuterspeelzalen en gastouderopvang. Hij is pas 1,5 jaar wethouder in de gemeente Aalten en heeft nu al deze prachtige prijs van Binnenlandse Bestuurders in de wacht weten te slepen. Hans wordt geprezen om zijn communicatieve kwaliteiten en zijn betrokkenheid. Stemmers roemen hem omdat hij zoveel bezoeken brengt aan inwoners van de gemeente Aalten. Hierdoor is hij gemakkelijk aan te spreken en toegankelijk voor de inwoners. Wethouder Te Lindert kan met passie over zaken vertellen en draait niet om zaken heen. Mede hierdoor heeft hij nauwe banden met de jeugd en het verenigingsleven in onze gemeente.Hans wijst erop dat deze prijs niet alleen zijn verdienste is. “Winnen doe je samen”, is zijn leus. Hij denkt hierbij aan de prettige samenwerking binnen het college, de manier waarop de Aaltense politiek met elkaar en met elkaars standpunten omgaat. En last nut not least het ambtelijk apparaat, die hij een verzameling van harde werkers noemt en dat zij met z’n allen het beste voor de gemeenschap willen. We zijn er trots op deze positieve, altijd vriendelijke en hard werkende kanjer in ons midden te hebben.