Zoals u misschien weet is de huidige coalitie verder in de minderheid gekomen. Zoals het zich nu laat aanzien bestaat de coalitie uit 10 raadszetels. De oppositie daarin tegen uit 15 raadszetels. In de raadsvergadering van donderdag 29 september is hierover gesproken.
Hieronder de speech die Pierre Schefferlie hield tijdens de raadsvergadering.
Vz,
Het debat vanavond is dringend nodig omdat bij verder geslonken minderheid de inwoners van de stad recht hebben over een uitleg. Een uitleg over de legitimatie van het huidige bestuur en beleid van de gemeente. Dat geldt zeker ook voor een uitleg van de PvdA als grootste oppositie partij. Wij vangen deze periode veel teleurstelling en verwondering van mensen op. Aanvankelijk begreep iedereen dat de huidige coalitie nu eenmaal een meerderheid had. Nu de coalitie na de gebeurtenissen binnen GL nog slechts 10 zetels telt van de 25 hebben juist ook kritische oppositie partijen de plicht om hun doelen na te streven. Met ‘wij kunnen er nu ook niets aan doen’ komen we niet weg en dat willen we ook niet.
Nadat de coalitie na D66 ook het CDA niet heeft weten te binden, ontstond de eerste minderheidscoalitie. Echter nog zonder dat daar meteen een redelijk homogene meerderheid vanuit de oppositie tegenover stond. Tijdens de deelname van het CDA, die de nodige energie bracht, werd in die partij echter al meer en meer duidelijk dat zonder de inzet van redelijke en overigens beschikbare middelen er geen stappen gezet kunnen worden op een aantal vitale dossiers. Denk aan het Binnenstadsmanagement. Maar ook tav het Huis van Inspiratie en het dossier cultuur zijn vanuit de CDA bestuurder in die periode veel signalen afgegeven die wezen op een kanteling ten aanzien van het dilemma tussen versneld aflossen versus het overeind houden van de stad.
Gelukkig voor Gorcum zijn er naast het CDA meer partijen blijven kijken naar de noodzaak die er is om perspectief te bieden en daarbij oog te houden voor de zich inmiddels herstellende financiële situatie. Deze raadsperiode is vanaf de formatie in de ban van het dilemma tussen tempo in het financieel herstel en het voorzieningenniveau in de stad. Het dilemma lijkt zelfs een dogmatische kloof geworden, maar wat ons betreft is de tijd rijp om die kloof te dichten.
In een kritische zelfreflectie kan ik op zijn minst vaststellen dat het mij in 2014 niet is gelukt de dames Mager, Molengraaf en Dansen te verleiden om die kloof te dichten. Dat was ook wel wat veel gevraagd. We zaten er allemaal geharnast in en dat mag. Want ieder ging voor het beste voor de stad vanuit eigen perspectief. We hadden ons zelf wel meer tijd kunnen gunnen die harnassen uit te trekken. Want hoe verleidelijk is een harnas? Maar ferm staan voor je programma zijn we de eigen kiezers wel verplicht. Gaan voor je beloften.
Vanuit de lange PvdA historie in deze stad was dat slikken. Voor ontkenning was geen tijd maar voor boosheid en verdriet wel even, al zijn we installatie destijds sportief ingegaan. Met een verwijzing naar Koen van Doesburg die toen net geboren was. Onder het mom van het is Koen voor wie we het doen wilde wij sportief mee werken aan Morgen. Inmiddels moet Koen dus ongeveer 2,5 zijn en er is in die tijd veel gebeurd. En ik weet niet of Koen vindt dat we er nu voor of op achteruit zijn gegaan. Maar wij zelf zagen vooral veel gedoe. Met komen en gaan van bestuurders en partijen in de coalitie. En wat onze eigen sportiviteit betreft, dat had hier en daar vast ook beter gekund, gegeven die belofte aan Koen. Maar laten we constructief maar ook feitelijk vooruit kijken.
Door de gebeurtenissen in Groenlinks is helder dat deze coalitiepartij een zetel minder bijdraagt aan de nu zo smalle coalitie. Vz, het kan niet zo zijn dat je als oppositiepartij kritisch bent over een beleid en een bestuur en tegelijk niet blijft kijken naar beïnvloeding van dat beleid en bestuur. Dat kan je op straat zeker niet uitleggen als de coalitiepartijen nog maar 10 van de 25 zetels innemen. Een situatie waarin het eigenlijk een parlementaire gewoonte is om als bestuur de portefeuilles aan te bieden en een nieuwe informatie ronde te starten. Maar laten we daar niet moeilijk over doen.
Er is eigenlijk iets veel belangrijkers gebeurd waardoor een aantal oppositiepartijen zich hebben gemobiliseerd. Tijdens de Perspectiefnota is door deze partijen een relatief bescheiden voorstel gedaan in een amendement van bijsturing. De wijze waarop de coalitie en dan met name vanuit het college reageerde getuigde in onze ogen niet van een goed besef van de actuele verhoudingen. Het leek er wat op dat euforie van weleer was opgewarmd tot iets als hoogmoed. En nu mag een bestuurder wel eens bluffen, maar door de waarschuwing vanuit het college dat ons amendement voor de provincie aanleiding zou kunnen zijn om Gorinchem financieel onder curatele te stellen, voelden wij ons kinderlijk bejegend. Dat was de tigger om de handen meer in één te slaan.
Een feit is nu er een meerderheid in de raad, namelijk de fracties van de Stadsbekang, CDA, D66, Hoogesteger en de PvdA, voornemens is het beleid in Gorcum op een aantal belangrijke onderwerpen aan te passen. Perspectief te bieden voor er reële bedragen voor vrij te maken. Bedragen die beschikbaar zijn, want we lossen 2 miljoen meer af dan nodig. Het liefst wil je een bestuur dat zich volledig schaart achter die intentie.
Maar wat er ook gebeurt in een gemeente, er komen nooit eerder verkiezingen. Om nog meer gedoe te voorkomen, willen wij daarom bij voorkeur samenwerken met de coalitie. Dat betekent ook respect hebben voor de meer voorzichtige visie van de coalitie. Dat betekent niet de meerderheid gebruiken om wat door de keel te drukken. Maar wel een middenweg waarin ook de oppositie zich voldoende herkent.
In dat geval mobiliseren we wellicht eindelijk weer een team Gorinchem. De eerder genoemde partijen hadden een motie voorbereid die de raad opriep om een dialoog aan te gaan op weg naar een breed akkoord. Op verzoek van de coalitie nodigen wij hier vanavond zonder zo’n motie uit tot die dialoog. Er is wel haast. Om deze periode nog bij te sturen, zien wij de begrotingsraad van november als deadline.
Er is overigens nog wel een reden Vz waarom de huidige wethouders verdienen de rit af te maken. Waar wij kritisch staan tegenover de zuinigheid, kan je het college wel prijzen om hun moed. Bezuinigen en transformeren is niet eenvoudig. Moed hebben we ook gezien in de opvang van asiel zoekende mensen. Met meer financiële ruimte op enkele dossiers kunnen de huidige bestuurders vast ook beter uit te voeten. Weer creatief gaan opbouwen is toch leuker dan stoïcijns boekhouden.
Zelf zonder harnassen Vz, is succes niet verzekerd. Wij gaan oprecht voor een compromis. Maar dat is dus niet alleen een kop thee en een babbel over betere verhoudingen. Met respect voor de coalitie en hun inzet, gaan we niet voor het onderste uit de kan, maar er is ook een ondergrens. Als het moet is er een plan B. Maar laten we uitgaan van een positief resultaat.