Poliflw

Jan Peter staat op de foto bij de brandweerkazerne.  Als je het hebt over veiligheid, wat één van onze speerpunten is en waar ik mij hard voor wil maken, dan moet er meer aandacht komen voor ons brandweerkorps. 

Op veiligheid moet je niet bezuinigen, maar dat is wel gebeurd sinds 2008. De gemeentelijke brandweerkorpsen zijn samengevoegd tot regio-brandweerkorpsen met als achterliggende gedachte dat het goedkoper kon en dat de korpsen meer slagkracht zouden krijgen. Het zou efficiënter en effectiever zijn. In de praktijk blijkt deze reorganisatie echter mislukt. De brandweerkorpsen, die voor het grootste deel bestaan uit vrijwilligers, zijn er helemaal niet blij mee en dit heeft geleid tot een leegloop bij de brandweer.

Brandweerkorpsen waren voorheen een hecht team, met een eigen identiteit, hadden korte lijnen met de gemeente en problemen konden snel worden opgepakt en opgelost. De korpsen werden serieus genomen en gerespecteerd want zij zorgden immers voor de veiligheid van onze bewoners en daar waren ze trots op. Dit droeg bij aan het werkplezier en er waren dan ook voldoende vrijwillige brandweermannen en -vrouwen.

Sinds de reorganisatie hebben alle korpsen, en dus ook die in Hilversum, bluswagens en personeel ingeleverd. Ze moeten niet alleen klaar staan voor calamiteiten in eigen gemeente, maar ook voor andere gemeenten en daardoor kan de veiligheid van de burgers in het geding komen. Bluswagens moeten steeds vaker van verder weg komen. En zeker als er meerdere incidenten kort na elkaar plaatsvinden, duurt het veel te lang voordat de brandweer op de stoep staat, met alle gevolgen van dien! Door een tekort aan beschikbare vrijwilligers heeft de brandweer ook moeite met het vullen van de wagens. Hierdoor komt het helaas voor dat de brandweer niet uit kan rukken, wat de druk op de aanrijtijden en de ontevredenheid bij onze helden vergroot.

Het is er niet veiliger op geworden in Hilversum en branden blussen is niet meer die heroïeke jongensdroom, maar eerder de nachtmerrie van uitgebluste brandweerkorpsen. We moeten ervoor zorgen dat de brandweer weer serieus genomen wordt en de korpsen de slagkracht krijgen die ze nodig hebben om onze veiligheid te garanderen.

 

Pierre staat op de foto bij het Oosterspoorplein. Het is mijn inziens onbegrijpelijk dat bewoners kennelijk niets te zeggen hebben over de invulling van hun wijk waar ze vaak al heel lang wonen.

Er staan veel bouwplannen op stapel voor het Oosterspoorplein waarin te weinig rekening wordt gehouden met de wensen van de bewoners in dat deel van ons dorp. De bewoners zien te weinig of helemaal niets van hun ideeën terug in de bouwplannen van het college, terwijl ze wel inspraak hebben gehad.

Je ziet dit ook gebeuren bij andere bouwlocaties in Hilversum-Oost: bewoners richten buurtcomités op, verzamelen input, spreken in bij commissievergaderingen van de gemeenteraad, schrijven plannen en voeren acties. Kortom, bewoners doen er alles voor om gehoord te worden, zoals ook van ze wordt verwacht in deze participatiemaatschappij. Maar hun zorgen, wensen en input worden van tafel geveegd. Het is mijn inziens onbegrijpelijk dat bewoners kennelijk niets te zeggen hebben over de invulling van hun wijk waar ze vaak al heel lang wonen. Bewoners begrijpen heus wel dat er gebouwd moet worden voor jongeren, ouderen en andere doelgroepen, zoals voor beschermd wonen, en ze zijn daar ook niet op tegen. Maar moeten het zo veel woningen worden, hoog op elkaar gestapeld? Hilversum‑Oost is nu al het meest dichtbebouwde deel van Hilversum.

Naast zorgen over de dichtheid van de bebouwing zijn er ook zorgen over de bereikbaarheid. Als het Oosterspoorplein afgesloten wordt voor autoverkeer levert dat wel een autoluw gebied op, maar de wijken in Oost worden daarmee nagenoeg onbereikbaar.

De grootste zorg van de bewoners in Hilversum-Oost, en de SP deelt die zorg, is de ambitie van het huidige college om van Hilversum een grote, bruisende versteende stad te maken, een metropool die kan wedijveren met Amsterdam en Utrecht. Wij Hilversummers moeten ons ernstig af gaan vragen of we dat wel willen. Willen wij zo´n stad worden of willen we het tuindorpkarakter van Hilversum behouden. We kunnen bouwen, we kunnen groeien, we kunnen een bruisend en levendig Hilversum zijn, maar we moeten eerst een keuze maken over hoe we willen dat Hilversum er in de nabije toekomst uitziet. Ik denk dat daarin een belangrijke taak voor ons nieuwe college is weggelegd, om samen met de inwoners van Hilversum die keuze te maken en binnen de grenzen van die keuze onze stad optimaal leefbaar te houden

Arjo staat bij de Cocon op de foto. Helaas raken steeds meer mensen dakloos, ook in deze regio. Daarom is het zo belangrijk dat de SP weer stevig aanwezig is in de gemeenteraad en bij voorkeur ook een wethouder kan leveren.

Als mensen in de Cocon terecht komen zijn ze alles al kwijt, hun baan, huwelijk, huis, sociale netwerk en hun waardigheid. Deze mensen hebben pech gehad in hun leven, ze hebben een slecht lot getrokken, hebben het vaak moeilijk en zijn kwetsbaar. Ze hebben ook veelal te maken met psychische problemen of alcohol- en drugsverslaving. Voor deze mensen wil ik mij graag inzetten, omdat ik vind dat in een beschaafde wereld ook zij alle kansen moeten krijgen om mee kunnen doen in onze maatschappij.

Natuurlijk nemen mensen ook verkeerde beslissingen in het leven. Dat doen we allemaal weleens, maar niet iedereen heeft een sterk vangnet.

Toen ik wethouder was, voerde de SP actie met de daklozen om aandacht te vragen voor hun situatie. Dat zorgde voor enige beroering aan de bestuurderstafel, maar het gevolg was wel dat hun problematiek op de agenda kwam en dat de containerwoningen bij Kerkelanden er kwamen.

Helaas raken steeds meer mensen dakloos, ook in deze regio. Daarom is het zo belangrijk dat de SP weer stevig aanwezig is in de gemeenteraad en bij voorkeur ook een wethouder kan leveren. Want meer dan wie ook, weten de mensen van de SP wat dakloosheid betekent en wat te doen.

In mijn periode als wethouder hebben we er ook voor gezorgd dat er weer een buurtbeleid kwam. Het gaat om de leefbaarheid en veiligheid in de buurten. Goede voorzieningen in buurten zijn essentieel. Met goede ontmoetingsplekken en de juiste professionele ondersteuning zorgen we ervoor dat jongeren opgevangen worden, oudere mensen een praatje hebben, mensen met psychische problemen ergens terecht kunnen en dat mensen in de buurt er voor elkaar kunnen zijn. Het gaat om de gezamenlijkheid en betrokkenheid. Dat begint in de eigen buurt. Het zou geweldig zijn als we dit beleid in de komende periode zouden kunnen voortzetten

Gregory staat op de Groest op de foto. Bovenop de geleidelijnen die vrij hadden moeten zijn. Geleidelijnen zijn bedoeld als looplijn voor blinden en slechtzienden, niet voor horecaondernemers om hun tafels en stoelen op te zetten. 

We zijn drie jaar bezig zijn geweest om de Groest voor iedereen toegankelijk te krijgen en dat is vanaf de rotonde bij Gooiland ook goed gelukt. Ik vraag mij echter af of mensen wel weten dat die geribbelde stoeptegels die in een rechte lijn over de Groest liggen, geleidelijnen zijn voor blinden en slechtzienden. Ik loop namelijk regelmatig tegen de tafeltjes of stoeltjes aan die op de terrassen staan. 

Bij de Stationsstraat houdt de toegankelijkheid ook op, deze plek is niet geschikt voor een gedeeld ruimtegebruik toepassing (shared space). Het is eigenlijk gewoon een doorgaande weg zonder zebrapad, met als gevolg dat je als voetganger amper kan oversteken naar het marktplein. De plannen voor de Leeuwenstraat, die de verbinding vormt van de Groest naar het station baren mij, qua toegankelijkheid ook zorggen.

Het Zevenstraatjesplan ziet er op papier gezellig uit, maar de toegankelijkheid voor fietsers en voetgangers zie ik er niet in terug. Er zijn geen geleidelijnen ingepast en de ogenschijnlijke gezellige rommeligheid kan leiden tot opstoppingen; moeders met kinderwagens, fietsers, slechtzienden, rolstoelen, scootmobielen en rolatorgangers moeten veilig naar het station toe kunnen. Opstoppingen bij de oversteek van en naar het station maken dat gebiedje trouwens ook niet echt toegankelijk.

Ik zie graag een gebied waar voetgangers en fietsers elkaar niet in de wielen lopen en voor de voeten fietsen. Een plek waar je niet stoepje op en stoepje af hoeft om ergens te komen. Het is de doorgang van het centrum naar het station, die vrij toegankelijk moet zijn voor iedereen en geen hindernisbaan van fietsers en voetgangers die om elkaar heen moeten bewegen.

Hilversum is een fijne plek om te wonen; ik woon hier sinds 1974 en heb veel goede en ook minder goede veranderingen meegemaakt. Het verkeer was en is nog steeds een crime, maar de natuur om ons heen maakt veel goed. Dat maakt dat mensen graag in Hilversum wonen. Laten we er met z´n allen voor zorgen dat we die kwaliteit van wonen kunnen behouden en dat iedereen overal aan mee kan doen en zich vooral veilig door Hilversum kan bewegen.

Lees hier meer over de inzet van Gregory voor toegankelijkheid van ondermeer het centrum. Of bekijk zijn obstacle run door het centrum.

Paul staat op het station bij Hilversum Sportpark. Als ik langs het station loop, kijk ik toch altijd weer met veel bewondering en interesse naar de monumentale bogen over het spoor. 

Het sportpark betekent veel voor mij, want ik ben een sportfanaat. Ik heb destijds mijn debuut gemaakt in een uitwedstrijd van mijn club SV Olympia ‘25 bij de voetbalclub op het sportpark tussen de drafbanen die er toen nog waren en ik heb daar hele goede herinneringen aan.

Ook de bogen over het spoor daar hebben mijn interesse. Deze monumentale bogen stammen uit de Tweede Wereldoorlog. Toen het staal op was hebben ze de bogen uit beton moeten gieten, want de bovenleidingen moesten wel gelegd worden. Als ik langs het station loop, kijk ik toch altijd weer met veel bewondering en interesse naar deze monumentale bogen.

Nog een reden waarom ik hier op de foto sta, is het openbaar vervoer in zijn algemeenheid. Ik ben een groot voorstander van uitbreiding van het openbaar vervoer. Als meer mensen de auto laten staan en gebruik maken van het openbaar vervoer, dan hoeven we ook geen discussies meer te voeren over wegen over of onder de hei.

Als er op het Arenapark meer mensen gaan wonen, dan is een groter station natuurlijk wenselijk. Ik wil daarbij wel één grote “maar” aanvoeren en dat is het Laapersveld.

We hebben niet zoveel parken in Hilversum en het Laapersveld is een prachtig park. Uitbreiding van het Station zou dus wat mij betreft aan de andere kant, richting Baarn, mogelijk zijn en niet aan de kant van het park. Een groter station met bijbehorende voorzieningen is verder een goed idee, want het is een levendig stukje Hilversum met alle sportaccommodaties, bedrijven, scholen en nog te realiseren woningen.

Eigenlijk heb ik nog een “maar” en dat is dat het station wel zijn naam Hilversum Sportpark behoudt. Afgezien van het feit dat de naam Arena mij te veel doen denken aan het stadion van Ajax, waar ik als fanatiek Feyenoordfan niet veel mee heb, ben ik van mening dat je niet te snel namen moet veranderen. Namen hebben veelal een verwijzing naar de geschiedenis en ik vind dat belangrijk. Zo moet de Kerkbrink ook onze Kerkbrink blijven en niet het Mediaplein worden. Dat er zo respectloos wordt omgesprongen met onze geschiedenis vind ik schandalig. Dus Hilversum Sportpark moet Hilversum Sportpark blijven!

Lees hier over de SP inzet voor meer woningen op ht Arenapark

De SP tekende afgelopen weekend het regenboogakkoord - een afspraak om zich in de komende raadsperiode wederom in te zetten voor een diverse en inclusieve gemeente waar iedereen zichzelf kan zijn, ongeacht seksuele oriëntatie, genderidentiteit, genderexpressie en geslachtskenmerken of welke grond dan ook.

Vijf jaar geleden diende de SP een motie in om van Hilversum een regenboogstad te maken - een gemeente waar LHBTI-emancipatie duurzaam in opgenomen in het lokale beleid.

Als gevolg daarvan heeft Hilversum zich daar ook in de laatste jaren voor ingezet. Zo is er geld vrijgemaakt om activiteiten te organiseren en is er zelfs een LHBTI wethouder gekomen. Het leidde tot de vorming van de werkgroep HIlversum Inclusief, die uiteindelijk is uitgegroeid naar een regionale stichting: Gooi en Vecht Inclusief, met als hoogtepunt elk jaar de Gooise Rainbow Week.

Op initiatief van die stichting én het COC - de belangenorganisatie voor lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, trans- en intersekse personen (LHBTI’s) - werd vier jaar geleden al een regenboogakkoord gepresenteerd en getekend. Maar het werk is niet af, dus ook dit jaar volgde een uitnodiging. Natuurlijk heeft de SP daar gehoor aan gegeven.

SP raadslid Pierre van Rooden kwam samen met leden van de CU, Hart voor Hilversum, LHB, Groenlinks, Democraten Hilversum en D66 bijeen bij het grote gele raadhuis om het akkoord te tekenen. 

Tekenen is één ding. Het is van belang daar ook - wederom - gevolg aan te geven en ons beleid aan te scherpen.

Hoe dat kan is te lezen in het akkoord zelf, maar ook in een lijst van suggesties die het COC ons mailde. Onder de suggesties zite het informeren over het bestaan van Roze in Blauw, het LHBTIQ+-netwerk van de politie, en het discriminatie meldplatform “We Blijven Onszelf”, maar ook voorlichting over LHBTI+ op scholen en aandacht voor LHBTIQ+jongeren en de 'roze ouderen'.

Zie de bijlagen voor het volledige akoord en de suggesties van het COC.  

De SP zal hier aandacht voor blijven vragen en streven naar een inclusief Hilversum. 

Met een ruime meerderheid hebben de leden van de Hilversumse SP de kieslijst voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022 vastgesteld. Met trots presenteren wij kersverse lijsttrekker Paul Vonk. Hij is naast basisschooldocent ook fervent sportliefhebber en socialist in hart en nieren. Hij voert nu al het woord in de raadscommissie. Wij weten zeker dat zijn hart klopt voor kansengelijkheid, rechtvaardigheid, onderwijs, sport en betaalbare woonruimte. “Ik heb ontzettend veel zin om met dit topteam de komende vier jaar aan de slag te gaan” laat Vonk weten.

Huidige raadsleden Pierre van Rooden en Bianca Verweij zitten vol ervaring en gaan de komende jaren het nieuwe talent ondersteunen. Pierre van Rooden: ‘’We staan hier echt als een team, een mix van fris talent waarmee we ons echt gaan inzetten voor de inwoners van Hilversum“  Verweij is blij met haar plek. ‘’Een groot deel van het politiek werk speelt zich af buiten de gemeenteraad, daar kan ik me als nummer drie nu meer mee bezig houden”. Na een break keert Joep Meddens, die tussen 2006 en 2014 al voor de SP in de Hilversumse gemeenteraad zat, terug op plek vier. Hij neemt als oud raadslid en advocaat een schat aan ervaring en deskundigheid met zich mee

Plek vijf en zes worden ingenomen door twee getalenteerde jonge mannen, Ben Bedeker (29) en Jan Peter Otto (25). Ben wil zich gaan richten op wonen, jeugdzorg en groen. Jan Peter is momenteel al commissielid en houdt zich al een aantal jaren bezig met openbare orde en (verkeers-)veiligheid, horeca en ondernemers. Voormalig GGZ-medewerker en huidig fractiemedewerker Nienke Muller staat op plek zeven, zij brengt een berg aan zorgdeskundigheid met zich mee.

Nummer acht is studente verpleegkunde Livia Bouma (22). Plek negen wordt gevuld door onze jongste kandidaat Jochem Buwalda, hij is zestien jaar en studeert momenteel op het Roland Holst College. Beiden willen zich inzetten voor de (mentale) gezondheid van jongeren, ook zetten zij zich in voor meer woningen en activiteiten voor jongeren.

De tiende plek op de kieslijst van de SP wordt ingenomen door Gregory Dunker. Hij heeft zich zowel als fractiemedewerker als privé afgelopen jaren gespecialiseerd tot expert toegankelijkheid en inclusie.

De kieslijst van de SP Hilversum is helemaal compleet met:

11. Ysbrand van Dijk, SP Hilversum en werkt voor de universiteitsbibliotheek van de UvA;

12. Arjo Klamer, oud wethouder, hoogleraar in de economie van de kunst en cultuur en SP Hilversum bestuurslid;

13. Wolter Raes, actief in de opvang en begeleiding van daklozen, tevens afdelingsvoorzitter van de SP Hilversum;

14. Karin Schmidt, werkt in de kinderopvang;

15. Wil Goedemans, zet zich graag in voor haar buurt in Kerkelanden;

16. Rien Schragen, ondernemer en schrijver;

17. Rein Weller, taxichauffeur;

18. Edwin den Braber, zorg professional werkt met mensen met niet aangeboren hersenletsel;

19. Menso (roepnaam Rob) Hovius, de bloemenman van het C&A plein.

De kieslijst van de SP barst van jong talent en ervaring. Een kieslijst waar we blij mee zijn en vol vertrouwen de verkiezingen van maart 2022 tegemoet zien.

 

De integrale tekst van de SP Hilversum e.o. op de Programmabegroting 2022 van de gemeente Hilversum.

Wat de SP graag wil is een gemeente die aandacht geeft aan haar inwoners. Aan de zorg, het welzijn, de buurten. Die participatie serieus neemt. Dat zouden we graag willen. Investeren in onze inwoners.Maar dit college doet dat met deze begroting weer niet. Wederom is de aandacht vooral bij de grote projecten. Aandacht voor zorg en welzijn is er nauwelijks, behalve als er moet worden afgeknepen.

Sterker nog, van het geld voor de jeugdzorg, zo'n zes miljoen, wordt maar een miljoen echt voor de jeugd ingezet. 5 ton voor een stelpost, 3 ton om de bezuinigingen volgend jaar niet te hoeven uitvoeren, en twee-en-een-halve ton voor de tarieven jeugdverblijf. De rest wordt gebruikt on de begroting op te plussen zodat we leuk kunnen pochen dat het zo goed gaat. En de coalitiepartijen grijpen de gelegenheid aan om zichzelf kadootjes toe te delen, alsof het al sinterklaas is. De doelen zijn niet verkeerd, maar het steekt dat dit wel geld is dat uit de jeugdzorg komt.

Het is als een pestkop die op het schoolplein de kleine kinderen hun lunchgeld afpakt en daar zelf snoep van koopt.

We zijn gewoon slecht bezig als we vijf miljoen van de jeugdzorg moeten aftroggelen om onze begroting op orde te krijgen.Dan begroot je gewoon niet goed. De wethouder financieën maakt er een potje van. 

Kortom, die zes miljoen moet gewoon naar de jeugdzorg. I.i.g. 75% daarvan. Daarom het amendement Extra middelen jeugdzorg, dat dat regelt.en ja, dat betekent dat we met de begroting in de min gaan. Maar wiens schuld is dat? Dan moet je gewoon beter begroten!

Los van deze olifant in de porceleinwinkel hebben we nog een paar andere zaken:

We hebben al eens met de burgemeester van gedachte gewisseld over het sekswerk. De focus ligt nu erg op de aanpak van illegale mensenhandel. Dat moet natuurlijk aangepakt worden. Maar er zijn ook mensen voor wie sekswerk gewoon werk is. We horen graag hoe de burgemeester concrete maatregelen wil treffen om het sekswerk te decriminaliseren. Wellicht kan dat in de uitwerking van het integraal veiligheidsplan.

De burgemeester was positief over het koffieshopkeurmerk. Een evaluatie is toegezegd. Daar zijn we blij mee. we hebben nog wel een suggestie. Het Trimbosinstituut heeft een cursus 'goed gastheerschap in koffieshops'. In kader v handhaving en preventie kunnen we dat wellicht toevoegen aan het keurmerk. En evt ook de cursus goed gastheerschap in smartshops, ook al hebben we die (nog) niet.

Wethouder Kuijpers heeft toegezegd samen met de SP een beeldvormend blok zorg en economie te gaan organisren. Daar zien we er naar uit. Trek de agenda maar vast!

Dan hebben we vier moties te bespreken:

Motie: Uitvoeringspraktijk hulpmiddelen merkbaar beter. Teken de twee convenanten waarmee de toegang tot hulpmiddelen voor mensen met een beperking verbeterd. Het hele land doet het. Dus wat ons betreft Hilversum ook. 

Motie: Verduurzamen voor iedereen.Verduurzamen moeten we samen doen. De huidige regelingen voldoen echter niet om iedereen in staat te krijgen mee te doen. Zorg daarom voor een regeling waarmee de minima mee kunnen in de verduurzaming.

Motie: Zicht op ambtelijke capaciteitDeze hebben we eerder ingediend. Maar het is nodig het nogmaals te doen omdat onze ambtenaren op hun tandvlees lopen.We hebben als raad inzicht nodig om te bepalen of onze ambities te verwezenlijken zijn. Vandaar het verzoek om periodieke updates over de ambtelijke capaciteit.

En dan de Voor Nix met de bus motie die eerder unaniem is aangenomen. Deze is nog niet uitgevoerd. We horen graag wanneer dat wel gebeurd.

En tenslotte: we zijn tégen de hondenbelasting.

 

Na jaren de inwoners in de buurt te hebben genegeerd vroeg Hoogvliet in de commissie van woensdag 28 oktober of ze hun verhuisplannen naar de Stam garage even een 'akkoord' stempel konden geven. Met die goedkeuring konden ze dan wel de participatie in. De SP, en gelukkig het gros van de commissie was echter duidelijk: zonder draagvlak geen akkoord. En voor de SP is al zonneklaar dat dát er niet gaat komen.

Hoogvliet wil namelijk niet meer in Chatham blijven, waar de supermarkt nu zit. Die plek is voor hun niet haalbaar meer. Ze willen massaal uitbreiden en dat kan daar naar hun zeggen niet. De buurt was, en is, echter massaal tegen de verhuizing naar de Stam garage op de Bosdrift. Mensen rond Chatham willen daar geen supermarkt kwijt. De bewoners rond Stam willen juist géén supermarkt in hun buurt. Er is totaal geen draagvlak. Hoogvliet bleef hier echter doof voor. Eerder reikte de SP aan hen al eens de 'gouden wattenstaaf' uit, om hun oortjes uit te peuren (foto). Maar dat heeft tot nog toe niets geholpen. Naar de inwoners wordt nog steeds niet geluisterd.

Het was daarom überhaupt een gotspe dat het onderwerp geagendeerd was. De SP had eerder al tegen agenderen geadviseerd:

"In de eerdere commissie is aangegeven dat gebrek aan draagvlak een belangrijke reden is om een positieve grondhouding af te wijzen, en dat daar dus eerst aan gewerkt moet worden.Omdat er niet actief gewerkt is aan draagvlak wordt er ons inziens niet voldaan aan de randvoorwaarden voor een eventuele nieuwe bespreking."

Daarnaast is het voorstel geen college stuk. Het is ingezet door de ontwikkelaar, die om steun vraagt voor een bestemmingsplan wijziging. Dat het college er nog vlug een stempeltje opzet verandert daar niets aan. Zoals SP-er Jan Peter Otto het verwoordde: "Het voorstel leest als een stuk van de raad van bestuur van Hoogvliet." Een ondernemer die raadstukken schrijft. Gekker moet het niet worden.

Gelukkig liet de commissie zich niet in de luren leggen. Er waren bar weinig fracties over die nog twijfelden aan het gebrek aan draagvlak. Naast een aantal inwoners die in persoon kwamen inspreken waren er bijna twintig geschreven reacties van inwoners aan het voorstel toegevoegd - stuk voor stuk bezwaar makend tegen de verhuizing.Blind het plan goedkeuren - met het risico dat dat op een later moment als drogreden wordt gebruikt om de boel erdoor te drukken - zat er dan ook niet in.Voor de SP is echter ook al zonneklaar dat dat draagvlak er niet meer gaat komen. Er is geen vertrouwen dat Hoogvliet enige vorm van participatie kan inzetten waarmee er wél een gedragen voorstel komt.Het is dus tijd om te kijken naar ándere opties.

Zo is tekenend dat andere supermarkten goed draaien met een stuk minder ruimte. Dat Hoogvliet niet kan draaien op Chatham ligt dan wellicht niet zozeer aan de locatie. Het lijkt ons daarom verstandig te kijken of een ándere supermarkt zich wellicht in Chatham kan vestigen. Hoogvliet gaf enigszins morrend toe dat ze hun ruimte ook wel aan een ander konden verhuren.

En op de plek van Stam garage kan natuurlijk ook iets anders dan een supermarkt gevestigd worden. Sterker nog - in dezelfde vergadering was de Stichting Millis Gorus nog op zoek naar een plek. Er zijn iig genoeg gegadigden.

Wat de SP betreft verdwijnt het verhuisvoorstel dus linea recta in de kattenbak. Ga op zoek naar een andere supermarkt voor Chatham, investeer samen met de buurt in de ontwikkeling van het winkelcentrum, en zoek, met de buurt, een alternatieve invulling voor Stam.

Want met Hoogvliet komt het niet goed. Dat bleek pijnlijk duidelijk aan het eind van de vergadering.Toen een inwoner wederom zijn frustraties over de  wijze van participatie uitte, riep de Hoogvliet vertegenwoordiger: "Ik heb nooit met u gesproken!"

Tja. Dát is nou precies het probleem.

De kadernota van de gemeente Hilversum zet wederom in op groot geld voor grote projecten. Goed voor de CV van de wethouders. Maar de minima en wie afhankelijk is van zorg en welzijn komen er bekaaid vanaf. Bezuinigingen op zorg en welzijn gaan gewoon door. Als het geld voor het fysiek domein tegen de plinten van de te realiseren projecten klotst en er tegelijkertijd binnen het sociaal domein mensen verzuipen vanwege bezuinigingen dan is er iets mis. Dat moet echt anders.

De SP zal voor de kadernota een aantal voorstellen doen om de aandacht voor het fysiek en sociaal domein recht te trekken:

Een taakstelling van 3% op bedrijfsvoering en projectkosten, met name op externe inhuur Géén taakstelling te leggen op Jeugdzorg of WMO De inkomensgrens voor de minimaregelingen terug naar 130% van het minimumloon Een jaarlijkse rapportage van de ambtelijke capaciteit van de gemeente Kaders opstellen voor een kadernotitie digitalisering en data-gedreven werken Inzetten op een visie op ondernemen in buurten en wijken, en ondersteuning voor ondernemers in de aanloopstraten en buitengebieden.

Hiermee gaat de aandacht naar diegenen die het het meest nodig hebben, en hebben we daarnaast meer grip op de werkdruk in de gemeente en dienstverlening naar onze inwoners. Hieronder leggen we uit waarom we deze maatregelen willen.

Zuinig met geld?

De Kadernota pretendeert zuinig met het geld om te gaan. "Incidentele tekorten worden zoveel mogelijk door incidentele inkomsten gedekt." Maar alle nieuwe grote projecten stomen door. Het Stationsplein en Arenapark kosten tientallen miljoenen, wat Hilversum niet heeft en zal moeten lenen. Men wil aan de gang gaan met een cultuurplein op de Kerkbrink, er is werk aan de winkel Over het spoor, de HOV lijn loopt nog steeds en wordt steeds duurder, en er wordt al gespeeld met ideeen rond het Mediapark en een weg op én onder de hei. Voor je het weet is heel Hilversum een bouwput. 

We moeten echt kijken wat de gevolgen van al deze projecten zijn. Dat is nog steeds niet overal duidelijk. Voor welke zaken kunnen we meer tijd nemen zodat de kosten worden gespreid? Welke kunnen worden uitgesteld en welke kunnen soberder, bijvoorbeeld door met minder externe inhuur te werken? Grote ambities op Arenapark, Stationsgebied etc moeten niet gaan leiden tot minder inzet op de verduurzaming en al zeker niet op minder geld voor zorg, welzijn of de bestrijding van armoede. 

Laat zaken als een cultuurplein of uitbreiden van het mediapark maar wat later ontwikkeld worden. Dat is voor sommigen vervelend maar het is geen halszaak. Dat is de zorg in de gemeente wél.

Uit de coronacrisis

Mede dankzij het door de SP voorgestelde coronadebat is er een coronareserve ingesteld en werkt het college nu aan een breed gedragen coronaherstelplan. Het huidige college zet daarmee in op coronasteun, vooral voor ondernemers. De inzet van dit college om mensen die hun baan zijn kwijtgeraakt te helpen met loopbaanbegeleiding en scholing waarderen we ook enorm. Echter, de kleine ondernemers in buurten en wijken en ZZP´ers verdienen meer maatwerk en verruiming van de toekenningen van de TONK regeling. Hierin mogen we ruimhartiger zijn. Ook pleit de SP voor meer investeringen in onderwijs en welzijnswerk. Eenzaamheid, toenemend huiselijk geweld en leerachterstanden zijn immers ook ingrijpende gevolgen van de coronacrisis. En we moeten goede ondersteuning bieden voor onze minima. De gevolgen voor hen blijven namelijk ook als corona weer over is. 

Aandacht voor zorg

De enige toezegging in deze kadernota is dat de woonlasten met maximaal de inflatie worden verhoogd. Dat is een begin, maar de SP mist in deze kadernota extra investeringen voor het tegengaan van wachtlijsten in de zorg en voor de meest kwetsbaren in onze samenleving. De Advies Raad Sociaal Domein adviseerde ongevraagd en vroeg zich hardop af waar de investeringen waren voor de meest kwetsbaren?

Zorg, welzijn en minimabeleid vragen gewoonweg meer aandacht. In plaats van extra investeringen is er echter sprake van een taakstelling op het sociaal domein en dat is volgens de SP onacceptabel. De bestrijding van armoede is dé primaire taak van de gemeente. Die moet mensen die een beroep doen op het Sociaal Plein niet als kostenpost zien. Dat gebeurt nu wél. 'Weet u wel hoeveel u kost?' lijkt een vraag te zijn die nog wel eens wordt gesteld. Dat kan dus écht niet. We moeten stoppen met inwoners die het moeilijk hebben zo te behandelen, en onze zorgtaak serieus gaan nemen. 

De bezuinigingen van de vorige kadernota moeten daarom worden teruggedraaid. Dat kost geld, maar zolang we er niet in slagen om mensen uit de put te halen én te houden omdat we meer aandacht hebben voor het bouwen van kantoren en wegen moet dat dan maar.Hiervoor is ook een versnelde uitvoering van de minima effect rapportage nodig -vóór de kadernota van 2022 - zodat we weten wie we steun moeten geven.

Het Sociaal Plein moet ook echt gaan werken met één dossier, één consulent en één plan, want dat gebeurt nog steeds onvoldoende. Er moet worden ingezet op maatwerk. Op dit moment wordt er gestuurd op algemene voorzieningen, wat niet voor iedereen het gewenste resultaat heeft. Daarbij vragen we nu dat iedereen langer zelfstandig thuis blijft wonen. Dit betekent echter wel dat er voorzieningen tegenover dienen te staan en dat kost geld.

Steun voor schuldenpreventie is ook van belang. Het college zet nu vooral in op ondernemers in coronatijd, maar dat moet voor iedereen gelden. Ervaringen die we opdoen moeten we blijvend inzetten, zodat we ook in de toekomst erger kunnen voorkomen en zo indirect de kosten voor inwoner én gemeente kunnen beheersen.

Digitalisering en data

Door de coronacrisis moet veel dienstverlening digitaal. Dit gaat niet altijd goed. Voor een goed werkende digitale gemeente zijn belangrijke keuzes te maken. Hoe helpen we mensen het best, zoals mensen die niet digi-vaardig zijn? Is onze gemeentelijke communicatie wel toegankelijk voor iedereen? En hoe verzamelen we data en verwerken we dat? 

Meer groen en een goed OV

Gezondheid heeft ook belang bij een groene omgeving. Het is van belang de status van ons groenbestand te monitoren. Niet alleen van het aantal bomen, maar ook van de verstening en de biodiversiteit, met bv bijen- en vogelstand zou een jaarlijkse rapportage moeten komen, zodat de raad kan bijsturen naar een groenere en diervriendelijkere omgeving. Er moet kritisch gekeken worden naar het kapbeleid, omdat door het afschaffen in diverse wijken daarvan we minder mogelijkheden hebben om ons bomenbestand te beheersen.Ondertussen moeten we blijven inzetten op een toegankelijk en fijnmazig OV. Er wordt ingezet op vergroening en de toegankelijkheid van bushokjes, maar op Station Mediapark kan je nog steeds niet met een rolstoel de trein in. En hoewel de concessie voor de buslijnen bij de provincie ligt, kunnen we als gemeente ook afspraken maken. Zo hadden we eerder een gratis bus voor senioren en WMO-pashouders, en voor iedereen op zaterdag - dat kunnen we opnieuw afspreken.

Betaalbaar wonen

Waar we bouwen - en dat is nodig - dienen we in te zetten op betaalbaarheid en duurzaamheid. Kansen om betaalbaar te bouwen- zoals op de Naarderweg – moeten we omarmen in plaats van afstoten. We moeten voorkomen dat exploitanten steeds zo duur mogelijk bouwen voor de winstmarges. In elk plan moet daarom ruimte zijn voor betaalbare woningbouw. Hiervoor kunnen kaders worden opgenomen in de omgevingsvisie. In de tussentijd kunnen we hier al beleid voor vaststellen.

Sterke buurten

Het wijkgericht werken met sterke buurten en wijken is ook nog lang niet klaar. Een paar wijken zijn goed ingericht, maar er zijn ook wijken die nog aan het begin staan en waarbij er nog zeer weinig geregeld is. Er moet geld vrij worden gemaakt om alle wijken naar het zelfde niveau te tillen zodat mensen er prettig en veilig kunnen wonen.Ondertussen krijgen de buurten wel activiteiten van de gemeente, zoals het groenonderhoud, toegeschoven, maar zonder het budget wat daarbij hoort. Dat wordt nu uit het wijkbudget gehaald. Dat is gewoon een verkapte bezuiniging.

Diversiteit

Op het gebied van diversiteit en inclusie gebeurt er ook nog te weinig. Voor LHBTI worden stappen gezet, maar de inclusie agenda is een papieren tijger. Ervaringsdeskundigen zouden met ondersteuning van de gemeente samen worden gebracht om activiteiten te organiseren. Men zou naar scholen gaan waar de ervaringsdeskundigen hun verhaal kunnen vertellen om scholieren bewust te maken. De week van de toegankelijkheid in oktober zou elk jaar worden ingeruimd voor een activiteit. Dit alles staat leuk op papier maar komt niet van de grond. Er moeten doelen worden gesteld die jaarlijks bekeken kunnen worden op haalbaarheid. We zien dat andere gemeenten veel verder zijn als het gaat om toegankelijkheid en inclusie. Daar is in Hilversum nog een behoorlijke slag te maken.

En onze inwoners?

Tenslotte: we moeten als gemeente de inwoners serieus nemen, en participatie dieper uitvoeren dan met een paar enquêtevragen. Nu wordt er aan de hand van wat vage antwoorden een plan geschreven dat direct uit het politieke vuistje van de wethouder komt. Zo komt de mobiliteitsvisie met een tunnel onder de hei waar niemand om heeft gevraagd, en wordt een plan voor het Oosterspoorplein doorgedrukt dat de wijk niet ziet zitten.

We moeten minder werken met klankbordgroepjes en minder zenden. Meer participatieavonden waarbij iedereen in een buurt input kan geven op plannen – en daar dan ook iets mee doen! Bereidheid tonen plannen te wijzigen. Meer openstaan voor inwonersinitiatieven en daar steun aan geven. Neem de inwoners serieus, en dan doen ze dat met ons ook.