Poliflw

Afgelopen woensdag werd in de Provinciale Statenvergadering het Statenvoorstel Fundament voor de nieuwe omgevingsvisie behandeld. Onze fractievoorzitter Renilde Huizenga sprak haar bijdrage uit.

“Voorzitter,

Een visie op de omgeving is nu essentieel maar zeker voor jongeren en toekomstige generaties. Eigenlijk is een paar minuten wat zeggen dan ook veel te kort.

Wij kunnen ons nog steeds vinden in het fundament. Wij herkennen ons in de grote opgaven, klimaatadaptatief worden en meer duurzame energie naar een duurzame economie.  Vandaag kunnen wij zienswijzen indienen voor de uitwerking van het fundament naar de omgevingsvisie. Wij doen dat door verschillende moties in te dienen, zodat er scherpte ontstaat. Om precies dat te doen waar GS om heeft gevraagd. Niet terug in de tijd of het proces, maar opbouwen naar een volgende sta. Progressief en vooruit.Met innovatie en oplossingen en regelingen om te kunnen veranderen. Denk aan mogelijkheden voor vrijkomende agrarische bedrijven.

Wij zijn eerder kritisch geweest op de regierol van de provincie. Daarom komen wij met een motie die over deze sturing gaat, om dit beter te verankeren. Bij de uitwerking verwachtingen in beeld te brengen en besluitvorming te verankeren en hierover te communiceren. En we missen ook nog een verdieping op een belangrijke rode draad namelijk gezondheid.

Het lijkt vaak een gevecht om de ruimte en in een klein land als het onze, waar iedereen wil opkomen voor zijn eigen belangen. Maar bij een visie gaat het om een collectief belang. We benoemen regelmatig de afstand tussen stad en platteland.  Maar dat wat je aandacht geeft groeit!

“Als ik bijvoorbeeld skiles geef en aangeef om niet naar de bomen te skiën, skiën mijn cursisten recht op de bomen af. ”

Rijksopgaven worden door de provincie uitgevoerd. Dit heeft effect op alle inwoners van Overijssel. Dit kan alleen in nauwe afstemming met vertegenwoordigende organisaties, via invloed en maximale participatie voor iedereen die zich uit wil spreken. En dus door instrumenten in te zetten die dit bevorderen, zoals het uitdaagrecht.  Maar ook door tussentijds te toetsen of we op koers liggen, door een onafhankelijke autoriteit, denk aan een klimaatautoriteit die ons helpt te controleren en tijdig bij te stellen. Dat we niet ingehaald worden door de werkelijkheid en weer te maken krijgen met een uitspraak van DE raad van state.

Dat vraagt wat van ons allemaal, inwoners en wij als volksvertegenwoordigers en bestuurders in alle lagen in de samenleving. Het gaat erom elkaar te blijven vinden en uit te blijven gaan van vertrouwen.

Wij gaan voor een provincie met een sterke sociale samenhang, waar we elkaar respecteren en naar elkaar luisteren. Want samen maken wij Overijssel

“Want als we straks wel voldoende verduurzaamd zijn en elkaar kwijt zijn dan is de missie om de balans tussen mens en natuur te herstellen alsnog mislukt.”

Wij dienen diverse moties in, waar mijn fractiegenoten ook nog wat over toelichten.

Bedankt voorzitter.

Na de stemmingen bleek dan vier van de zeven ingediende moties steun hebben ontvangen.

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.