Poliflw

De Europese ministers gaven de Europese Commissie dinsdag een mandaat om onderhandelingen te starten over de oprichting van een multilateraal investeringshof. Dit permanente hof zou de arbitrage tussen staten en investeerders in de toekomst op zich moeten nemen. GroenLinks is ontsteld dat de EU-landen hiermee de rechten van internationale investeerders verder versterken zonder daaraan internationale plichten op het vlak van mensenrechten en duurzaamheid te verbinden.

Europarlementariër Bas Eickhout: “In plaats van multinationals die betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen of vernietiging van de natuur aansprakelijk te maken, geeft de EU prioriteit aan het verder versterken van de positie van investeerders ten koste van overheden.”

Het hof voorziet in een hervormde vorm van de gedateerde en uiterst controversiële arbitrage tussen investeerders en staten (ISDS), maar die hervormingen gaan slechts over de procedures. Rechters worden onafhankelijker, de rechtsgang wordt transparanter en er komt een mogelijkheid tot beroep. Maar al deze zaken veranderen niets aan de ongelijkheid die dit systeem in stand houdt: investeerders krijgen een permanent hof om staten aan te klagen wanneer zij menen dat investeringsverdragen geschonden worden. Maar staten of slachtoffers van misdragingen van bedrijven kunnen niet aankloppen bij het hof om hen tot de orde te roepen.

Eickhout: “De EU mist hier een grote kans om investeerders op hun plichten te wijzen. De bescherming van investeerders wordt verder geïnstitutionaliseerd. Maar in het mandaat voor het multilateraal hof staat geen enkel streven om multinationals die zich inlaten met zaken als kinderarbeid of landroof ter verantwoording te roepen.”

De Commissie heeft nu het mandaat om het investeringshof namens de EU met geïnteresseerde partijen uit te onderhandelen. Als er een akkoord komt, zal dit moeten worden voorglegd aan het Europees Parlement en de lidstaten. GroenLinks wilde dat het Europees Parlement voorafgaand aan het onderhandelingsmandaat een positie zou innemen, maar een rechtse meerderheid verhinderde dat.

Wil je ook GEEN uitbreiding van Lelystad Airport en GEEN laagvliegroutes? Stem GroenLinks!

Wij delen deze campagne inspirerende verhalen van inwoners. Behoeften, wensen en ideeën die wij meenemen de komende vier jaar. Ellen Ninaber maakt zich sterk voor Wolfheze en benadrukt het belang van laagdrempelige ontmoetingsplekken. Lees haar verhaal hier.

Leefbaarheid, participeren, inclusieve samenleving, mensen in hun kracht zetten, naoberschap: prachtige termen waar boekenkasten mee gevuld kunnen worden. Uiteindelijk gaat het erom dat mensen zich thuis voelen op de plek waar ze wonen, zich verbonden voelen met en bijdragen aan onze samenleving. 

De overheid heeft veel verantwoordelijkheden op het bordje van de burger gelegd. Daar sta ik achter en daar zet ik me met liefde voor in. Als ik op woensdagavond thuiskom na een avond Taalcafé Renkum ben ik altijd vrolijk. En ja, het maakt me gelukkig en dankbaar als ik zie hoe een handjevol bewoners in Wolfheze zo veel in gang heeft gezet - en resultaten geboekt heeft - nadat de eerste groep statushouders eind 2015 in ons dorp arriveerden. (Taalcafé Renkum is voortgekomen uit Taalcafé Wolfheze en opgezet op verzoek van de statushouders die vanuit Wolfheze verhuisden naar Renkum. Het bleek in een grote behoefte te voorzien. Mijn grote wens is dat méér Nederlanders de weg naar Taalcafé Renkum vinden. Eenmaal binnen kom je gegarandeerd terug).

En ik vind het leuk dat met een beetje netwerken zomaar weer nieuwe sportactiviteiten kunnen worden opgezet voor de jeugd in Wolfheze. Het geeft me wel een ongemakkelijk gevoel wanneer mijn inzet als bewoner gebruikt wordt door bestuurders als legitimatie van de afbraak van het sociaal en publiek domein. Een gemeenschapshuis, de school, de gymzaal, de speeltuintjes en de sportkantine: zijn plaatsen waar mensen elkaar ontmoeten, met elkaar in gesprek raken en daarom essentiële voorzieningen, zeker nu kerkgebouwen sluiten.

Ik verwacht van een gemeente dat zij actief burgerschap faciliteert omdat de maatschappij veel geld bespaart met al die vrijwillige inzet. Betaalbare ontmoetingsplekken zijn daarbij cruciaal. Net als het bedrijfsleven wil ik graag met mijn initiatieven aan kunnen kloppen bij één loket en een meedenkend ambtenaar.

Ik hoop dat de politiek de komende periode een visie ontwikkelt op het versterken van het sociale kapitaal en welke voorzieningen er nodig zijn in iedere wijk en dorpskern om actief burgerschap mogelijk te maken. Multifunctioneel gebruik kan soms win-win oplossingen bieden. Gek genoeg zijn er wel normen voor het aantal parkeerplaatsen in een wijk, maar niet voor de aanwezigheid van ontmoetingsplekken. Een bestuur dat niet investeert in stenen (lees: informele ontmoetingsplekken), hoeft ook niet op zoek te gaan naar nieuw cement in de wijken.