Poliflw

In Groentje van de Maand vertelt iedere maand een GroenLinkser uit de gemeente Rheden iets over zichzelf. Deze maand maken we kennis met Pauline Wenderich, interim bestuursvoorzitter van GroenLinks Rheden/Rozendaal.

Wie? Pauline WenderichWoont? In Velp, sinds 2015Met? Sander en dochters Elise (9) en Lotte (7)

Wat is je favoriete landschap? Wadden, uiterwaarden, bossen op de Veluwezoom, delen van Drenthe. 

Waar word je enthousiast van? Ik word enthousiast van gedreven en betrokken mensen, die voor ogen hebben waar ze de wereld een klein beetje zouden kunnen verbeteren, die oog hebben voor samenwerking, die niet zomaar iets roepen en die af en toe om zichzelf kunnen lachen. 

Waar weet jij veel vanaf? Ik weet van alles over onderwijs, literatuur, religie en filosofie, eten, leiderschap, thee, nieuws.

Heb je tot slot een citaat dat je inspireert? Ja, twee: 'De shit van vandaag is de mest van morgen'  en 'Elke ontmoeting is een kans'.

GroenLinks-raadslid Linda Nieuwenhoven legt uit waarom de partij tegen het besparingsplan van de gemeente heeft gestemd.

Op dinsdag 11 juni 2019 besloot de gemeenteraad van Rheden in grote lijnen over het geld dat ze in 2020 wil uitgeven. Veel te kiezen was er niet, omdat de gemeente ontzettend grote tekorten heeft. We kunnen dus niet kiezen waaraan we extra geld willen uitgeven, maar juist waarop we moeten bezuinigen. Daarover hebben we nu nog niet besloten. Dat doen we pas in de herfst, bij de begroting. Dat worden pijnlijke keuzes: we moeten zo’n 6 miljoen euro per jaar besparen.

De grootste bezuinigingen zullen worden gezocht in het sociaal domein. Dat heeft de raad kort geleden besloten. In het sociaal domein geven we namelijk veel meer geld uit dan we binnenkrijgen. Dat komt omdat het Rijk ons elk jaar minder geld geeft voor de taken die we als gemeente moeten uitvoeren. Daar protesteren gemeenten hevig tegen, maar we moeten het nu rooien met de centen die we hebben.

GroenLinks wil niet dat we het grootste deel van de besparingen in het sociaal domein gaan zoeken. Dat betekent namelijk dat er grote klappen gaan vallen bij jeugdzorg, Wmo en de participatiewet. De lasten komen daarmee terecht op de schouders van toch al kwetsbare inwoners.

Het college presenteerde afgelopen week een nieuw besparingsplan voor het sociaal domein. GroenLinks maakt zich zorgen over de voorstellen. De gemeente wil bijvoorbeeld het aantal aanvragen voor zorg dat ze per jaar goedkeurt beperken. Stel dat je in de herfst een aanvraag indient. Als de gemeente op dat moment al het maximum aantal besluiten voor dat jaar heeft bereikt, moet je dan wachten tot volgend jaar? Ook wil de gemeente de zorgaanbieders waarmee ze samenwerkt een vast bedrag per jaar geven voor hun werk. Ook dat geld kan voor het eind van het jaar opraken, bijvoorbeeld als meer mensen zorg nodig hebben dan verwacht. En dan?

We moeten besparen, dat kan niet anders. Maar GroenLinks gelooft niet dat we geld uitsparen als we mensen laten wachten op zorg die ze nodig hebben. Sterker nog, we denken dat het meer geld gaat kosten. Als problemen niet meteen worden opgelost, kunnen ze namelijk groter worden. Dat is niet alleen slecht voor de inwoner, maar ook voor de gemeente. Bij grotere problemen is namelijk duurdere zorg nodig. Zo snijden wij onszelf in de vingers. GroenLinks heeft daarom tegen het besparingsplan gestemd.

GroenLinks-bestuurslid Iris Kleinlugtenbelt las het boek Eerste hulp bij klimaatverandering van Anabella Meijer en is enthousiast.

Een boek over klimaatverandering maar anders dan alle andere! Anabella Meijer (alias Kanai) wilde het serieuze thema wat je zelf aan klimaatverandering kan doen zo beschrijven dat het wél gelezen wordt. Eerste hulp bij klimaatverandering wordt dan ook gepresenteerd als een boek waardoor je gegarandeerd schuldgevoelvrij blijft. De vele tekeningen en zelfs complete stripsectie in dit boek geven het een zeer aantrekkelijk uiterlijk. En toch gaat het van begin tot eind over klimaatverandering, de ernst daarvan en maakt Meijer er duidelijk wat de problemen zijn en hoe die ontstaan zijn. Juist de combinatie van beeld en woord maakt de informatie toegankelijker voor een breed publiek.

Het boek is opgedeeld in vijf verschillende secties, ook wel stappen genoemd. Je kunt willekeurig beginnen in één van de verschillende 'secties'. Het eerste hoofstuk gaat over klimaatwetenschap met recente feiten, gevolgd door een hoofdstuk over psychologische elementen, waarom we dingen doen zoals we die doen. Dan in het hart van het boek vind je een serie goed gevatte strips. Vervolgens komt een aantal andere mensen aan het woord middels interviews. Het laatste hoofdstuk vond ik persoonlijk erg sterk. Waar andere boeken ophouden en je achterlaten met een hoeveelheid rampspoedkennis, roept Meijer op om zelf een 'superheld' te worden. Ze wakkert op een leuke en humoristische manier je eigen 'activisme' aan en roept je op om zelf te kijken wat jij belangrijk vindt en wat jij kunt doen met een aantal concrete opdrachten  - en wederom met ruime visuele inspiratie.

Kortom: dit is een boek waarin iedereen wel iets kan vinden wat hem of haar aanspreekt. Zeker de moeite van het lezen en bekijken waard!