Poliflw

De ruimtelijke opgaven in onze steden zijn divers en complex. Veel steden in Nederland worstelen met enorme tekorten op de woningmarkt en met de opdracht van ‘Den Haag’ om te bouwen. Tegelijkertijd hebben veel steden te maken met stagnerende bouwprojecten vanwege hoge kosten, oplopende rente en te weinig buitengebied. De oplossing moet daarom veelal gezocht worden bij binnenstedelijke projecten en hoogbouw. Daarnaast spelen nog vragen als: Hoe vang je de klappen van de klimaatcrisis op? Hoe pak je de sociale ongelijkheid aan? Hoe kunnen we wonen haalbaar en betaalbaar houden voor alle inwoners?

Vaak verschilt de problematiek ook nog eens van wijk tot wijk.

Over dat laatste vond op 9 oktober in Arnhem een symposium plaats: ‘De stad van dichtbij’. Namens de Stadspartij heb ik daar aan deelgenomen. Samen met experts en bewoners zijn we een wijk in Arnhem van dichtbij gaan bekijken om te zien hoe oplossingen bedacht kunnen worden om een wijk leefbaarder en gezonder te maken. Ook Wageningen worstelt met bovenstaande vragen en met de ruimtelijke competitie tussen wonen, energietransitie en buitengebied.

Ik heb veel inspiratie opgedaan die we de komende tijd hard nodig zullen hebben bij het oplossen van de opgaven waar we ook in Wageningen voor staan.

Na een mooie zomerperiode zijn de eerste politieke stappen weer gezet. Wat vooral opviel was dat heel veel burgers de weg naar het gemeentehuis konden vinden. Wat was er aan de orde?

Allereerst het bestemmingsplan Churchillweg – Spelstraat. Dit plan is goed voor de bouw van 90 woningen. We zijn al jaren bezig om dit plan tot een goed einde te brengen. En toch is er nog steeds discussie. Daarnaast werd gesproken over de nota van uitgangspunten van de Costerweg. Het ging vooral over de toezegging over de bouwhoogte van de ongeveer 200 geplande woningen. Ook hier de nodige discussie terwijl we behoefte hebben aan besluitvorming. Zodat we gaan bouwen in plaats van praten.

Tot slot. Dat sporten goed voor de gezondheid is weet iedereen. Maar er moet wel ruimte zijn. Dat ontbreekt in Wageningen in toenemende mate. Wat ook ontbreekt is daadkracht bij het college. Al jaren wordt er gesproken over een herverdeling van de sportvelden op de Zoom en in Noordwest waardoor de leegstand bij de ene sportclub het tekort bij de andere sportclub kan opheffen. Ook een winterse blaashal op de velden van KV Wageningen kan voor een forse toename van sportruimte zorgen. Ook hier besluiteloosheid. De Stadspartij gaat bij de herijking van het sportbeleid maar weer hameren op snelheid van handelen en besluitvaardigheid.

De zomervakantie is weer voorbij en de agenda’s stromen weer vol. Voor de gemeenteraad wordt het vooral een drukke tijd met het goedkeuren van (gewijzigde) bestemmingsplannen. De Stadspartij is wel heel blij dat er eindelijk iets gebeurt. Op het gebied van bouwen hebben veel plannen te lang stilgelegen, zit er te weinig schot in of komen maar niet van de grond. Het bestemmingsplan voor De Dreijen fase 1 ligt bij de Raad van State, voor De Dreijen fase 2 is nog niet eens een concreet plan. Duivendaal schiet niet op, aan de Veerweg en de Haverlanden wordt nog niet gebouwd en het bestemmingsplan voor de Churchillweg/Spelstraat wordt nu pas aan de raad aangeboden. Ik ga hier niet alle plannen opnoemen, iedereen kent wel een locatie in de stad waar plannen voor zijn. Belangrijke vragen daarbij zijn voor de Stadspartij: wat past het best bij Wageningen en haar inwoners? Waar moet rekening mee worden gehouden? Hoe zorgen we dat iedereen fijn kan wonen in de stad. Help ons daarom, zeker in de komende drukke tijd, door op inspraakmomenten mee te praten en geef uw ideeën en suggesties over de voorliggende plannen. Dat maakt het nemen van beslissingen voor ons alleen maar makkelijker.

Inmiddels is het bijna een traditie geworden om als Stadspartij het jaar, of in dit geval een half jaar, voor een reces af te sluiten met een positief stukje. Dus laten we die bijna-traditie nog maar iets langer in stand houden deze zomer. Voordat de zelfgemaakte ijsthee uit de koelkast wordt gehaald, het favoriete boek tevoorschijn wordt getoverd en we in bijzijn van vrienden en/of familie genieten van zwoele zomeravonden. Tijd om terug te kijken en te bedanken. Allereerst binnen onze eigen fractie. Want het is bijna aan eenieder voorbij gegaan dat Rien alweer 25 jaar gemeenteraadslid is. Oke, niet 25 jaar bij de Stadspartij (je moet kritisch blijven als politici), maar wel 25 jaar als volksvertegenwoordiger. En nog steeds, of misschien wel daarom, weten mensen hem nog steeds te vinden. Voor grote en voor kleine dingen. Of gewoon een biertje op het terras om nog eens bij te praten. Maar toch wordt er vaak vergeten dat er achter de schermen mensen zich driemaal in de rondte werken om alles voor ons rond te krijgen en dan met name in de vorm van de griffie. Mensen die hard werken om op tijd de juiste informatie boven tafel te krijgen, zorgen dat we technisch goede besluiten nemen en meedenken over effectief, doeltreffend en vooral fijn vergaderen. We kennen allemaal het spreekwoord: alleen ben je sneller en samen kom je verder. Nu is dat wellicht in Wageningen niet de meest tactische spreuk om te gebruiken maar in het geval van de griffie wel waar. Een ingang voor de burger, een luisterend oor bij moties en amendementen en een kritische collega tijdens vergaderingen. De Stadspartij zijn slechts 4 mensen, de raad in Wageningen slechts 25. Maar in werkelijkheid zijn er velen die dagelijks werken aan een mooier en fijner Wageningen. Op het gemeentehuis en daarbuiten. En we zien uit naar voortzetting daarvan na de zomer.

Wageningen heeft zelf geen grond, dus zijn het altijd projectontwikkelaars die grond kopen en er, in overleg met het gemeentebestuur, mooie plannen voor ontwikkelen. Aan die plannen worden eisen opgelegd die te lezen zijn in de Woonvisie. Die eisen leiden vaak tot grote meningsverschillen tussen gemeente, projectontwikkelaar en omwonenden, wat weer tot vertraging in de bouw leidt. Tussen plan en oplevering kan wel tien jaar zitten. Nu heeft het college voorgesteld om op het vrijkomende terrein van Menzis zelf voor projectontwikkelaar te gaan spelen. Samen met Menzis wordt dan een mooi woningplan bedacht van ongeveer 300 woningen, Menzis verkoopt de grond aan de gemeente en de gemeente zoekt een bouwer. Op zich een prima plan waar voor onze gemeente voordelen aan kunnen zitten. Procedures kunnen sneller gaan, er wordt precies gebouwd wat nodig is en eventuele winst vloeit in de gemeentekas. Maar het kan ook verschrikkelijk mis gaan en op een financieel drama uitlopen. Voorbeelden genoeg in het land van gemeenten die investeerden en veel geld verloren. Toch heeft de Stadspartij voor dit plan gekozen. De woningnood is zo hoog dat alles gedaan moet worden om zo snel mogelijk voor diverse Wageningse doelgroepen te bouwen.

Nooit gedacht dat ik dit zou schrijven, bouwen in het Binnenveld. En wat de Stadspartij betreft gaat dat ook absoluut niet gebeuren. Ruim een jaar geleden, bij de verkiezingen, hadden we genoeg bijval van andere partijen in de huidige raad die onze mening deelden. Toch bleek dat nu anders te liggen. Met het Gebiedsprogramma KennisAs wordt samengewerkt met de gemeente Ede om de verbindingszone te ontwikkelen op gebied van o.a. kennis, wonen en vergroening. Die krachten bundelen is handig, maar moet wel een toegevoegde waarde hebben voor onze inwoners. Natuur in het buitengebied staat wat ons betreft centraal. Dat gaat verder dan het handhaven van een ecologische verbindingszone. De Stadspartij is hier duidelijk in: geen stedelijke ontwikkeling in het buitengebied! Geen bebouwing, geen huizen, geen bedrijventerreinen. Die motie dienden we in en, behalve de ChristenUnie en (letterlijk) een enkeling van GroenLinks, was er geen steun voor de motie. Sterker nog, er werd genoemd dat er kansen moeten blijven voor het bouwen van woningen in het Binnenveld. Zo makkelijk worden in Wageningen principes overboord gezet, groen te grabbel gegooid en leefbaarheid op de tocht gezet. Of je het nu eens bent met de Stadspartij of niet, je weet tenminste wel waar we voor staan – en ook blijven staan.

Donderdag 13 april hadden we met de raad wel een hele bijzondere vergadering.

Het was een openbare vergadering, maar het agendapunt bleef tot het laatst geheim. Normaal krijgen we de stukken ruim op tijd om deze goed voor te bereiden, maar deze keer werden de stukken een dag van tevoren bij ons afgeleverd.

Annemiek van Vleuten werd benoemd tot ereburger van Wageningen. De wielrenster, die bijna alles won wat er te winnen valt in haar sport, ontving de eervolle onderscheiding uit handen van burgemeester Floor Vermeulen.

Van Vleuten is pas de zesde ereburger van Wageningen en de allereerste vrouw die deze titel verdient. Annemiek is ambassadrice voor onze stad vanwege haar wielercarrière, maar ook een voorbeeld voor de jeugd die ze aanmoedigt om te gaan sporten.

Daarnaast houdt ze bij de plaatselijke fietsenwinkel een zolderverkoop en/of gelegenheid voor een handtekening/foto-moment waar de opbrengst volledig naar het goede doel gaat.

We wensen haar een mooi laatste jaar als wielerprof toe en heel veel plezier met haar nieuwe carrière.

Het bestemmingsplan voor fase 1 van de bouwplannen op De Dreijen is door de gemeenteraad goedgekeurd. Het gaat een mooi plan worden, op een mooie locatie en er komen vast 80 mooie huizen met een logische verkeersafhandeling via de Arboretumlaan.

Bij de eerste serieuze planvorming in 2017 was absoluut nog niet duidelijk dat het iets grotere plangebied van fase 2 er heel anders uit zou gaan zien. Daar komen minimaal 550 woningen en dus ook veel meer verkeersbewegingen. Een enorm verschil met fase 1. Door een knip kan de verkeersafhandeling van fase 2 alleen plaatsvinden via een smalle ontsluiting aan de Diedenweg en de Generaal Foulkesweg. Terecht hebben veel omwonenden gepleit voor een betere ontsluiting. Om dat te bereiken gaf een unanieme gemeenteraad in november vorig jaar de wethouder opdracht een integraal verkeersonderzoek voor De Dreijen uit te voeren. Nu, bijna een half jaar later, is er nog niets gebeurd. De Stadspartij en het CDA hebben opnieuw een motie ingediend om het college te dwingen dat verkeersonderzoek voor de gehele Dreijen alsnog uit te voeren. Alle andere politieke partijen stemden nu ineens tegen. Hoezo luisteren naar inwoners, hoezo inspraak en ‘we doen het samen met de stad’?

Het Wagenings kompas ligt voor. Een koersdocument voor de visie op de bebouwde kom en de visie op mobiliteit en mogelijke andere visies die nog komen. Een kompas als richtinggevend document. Nu heb ik nooit bij de scouting gezeten maar ik weet wel dat een kompas daadwerkelijk ergens heen moet wijzen om je de goede richting op te sturen. En dat is absoluut niet het geval bij dit kompas. De strekking van het document is zo algemeen dat je het er nauwelijks mee oneens kunt zijn. De kern wordt gevormd door klimaatdoelen en -ambities van de stad. En de invulling ervan, die gebeurt in de latere processen van de visies. De kaders zoals gesteld in het kompas stellen nauwelijks grenzen en richtlijnen maar benoemen belangrijke waardes die eerder op een politieke missie lijken. Hoe worden de voorstellen dan afgewogen? Wie bepaalt dan wat belangrijk is in het participatieproces? En waar gaan we dan daadwerkelijk heen met onze stad? We zijn al jaren bezig met plannen voor de binnenstad, maar niets gebeurt. Nu wordt de binnenstad autoluw, parkeerplaatsen verdwijnen. En het is aan de ondernemers om de handschoen (weer) op te pakken en hun zaak, hun bijdrage aan de stad en hun noodzaak voor toeristen te verdedigen. Dat klinkt meer als een missie dan een visie wat ons betreft.