.png)
Een 4-wekelijkse column van Adriane Keulen in de Heerlerheide Boulevard.
Afgelopen weken heb ik veel afspraken gehad in Heerlerheide. En steeds hoorde ik: “de mensen van Heerlerheide zijn recht door zee en zeggen wat ze vinden.” En dat kan ik zeker beamen. Eerlijk, open, gastvrij met een sterk gemeenschapsgevoel.
Ik ben op pad geweest met Jos de wijkagent en samen zijn we op verschillende plekken naar binnen gelopen. Zomaar spontaan, onaangekondigd. Nu doe ik dit zelf wel vaker om met mensen in gesprek te komen. Gewoon het gesprek aangaan. Dit vind ik het leukste en meest leerzame van het wethouder zijn. Als wethouder van Buurtgericht Werken/Burgerbetrokkenheid is dit natuurlijk ook super belangrijk voor mijn portefeuille, maar daarnaast is het gelukkig ook helemaal mijn ding. Ik geniet hiervan.
Zo vertelde Jos mij dat hij bijna 35 jaar bij de politie werkt, waarvan al 20 jaar als wijkagent. De laatste 2 jaar werkt hij pas in Heerlerheide-kom en in de Passart. Hij vertelde heel enthousiast en bevlogen over zijn buurt. Op diezelfde dag kwam ik ook bij café Oud Genhei. De eigenaar van dit mooie hoekpand runt sinds 2 jaar samen met zijn echtgenote deze zaak. Hiervoor had hij een dagzaak in Meerssen. Op de vraag hoe het hem beviel, gaf hij hetzelfde aan als de wijkagent. “Het bevalt me uitstekend hier, de mensen zijn eerlijk en recht door zee. Ik heb het enorm naar mijn zin”. In datzelfde café had ik een gesprek met de heren (ja.. sorry dames, er waren alleen heren aanwezig) van de biljartclub. Zij komen met regelmaat bij elkaar om samen een potje te biljarten. Ook zij hadden het enorm naar hun zin op deze bijzondere plek.
En verder. Op een mooie pinksterdag.. samen in de zon. Wie kent dit liedje niet van Leen Jongewaard en André van den Heuvel. Zelfs op beide pinksterdagen was ik in het zonnetje in Heerlerheide te vinden. Op eerste pinksterdag was ik bij de aftrap van de zijspan trike-rit voor ouderen en mensen met een beperking. Mark is hiervan de kartrekker. Indrukwekkend om te zien, hoe die stoere motoren en trikes er met allerlei mensen vandoor gingen. Ik vond het aandoenlijk om te zien, hoe wellicht de verschillen uiterlijk groot kunnen zijn, dat bestuurder en passagier elkaar dan toch vinden in aandacht en interesses. Daar zag ik ook ‘mijn Theo’ uit Heerlerheide weer. Een heel vrolijke en vitale man van 90. Ik had Theo eerder ontmoet, omdat hij met mij meereed in de auto voor het Da(a)g-je Uit. Dit is een jaarlijkse tocht voor mensen van 70 jaar en ouder uit Heerlen en Hoensbroek. Zij worden getrakteerd op een mooie autorit door prachtige landschappen in het Euregionale grensgebied. Ik kende Theo toen nog niet, maar wat een voorrecht om met zo’n positief iemand te mogen rondrijden. En Nelly, de dame uit Heerlen-Centrum die ook meereed, was van hetzelfde ongecompliceerde laken een pak. Wat een leuke mensen met bijzondere levensverhalen. En als klap op de vuurpijl was ik op tweede pinksterdag nog aanwezig bij het jaarlijkse treffen op de pastorie van de Koninklijke Schutterij St. Sebastiaan. Elk jaar verzorgen zij o.a. de processie op eerste pinksterdag en de pastoor en de zijnen nodigen dan traditioneel de schutterij als bedankje uit op de binnenplaats van de pastorie. En ook dit was een lust voor het oog. Prachtig om al die toegewijde mannen en vrouwen te zien, die deze belangrijke traditie in stand houden en zo ook zorgen voor de versterking van het gemeenschapsgevoel. Er werden leden gehuldigd en er werd een prachtige nieuwe ‘stok’ uitgereikt aan de tambour-maître. En hij was er natuurlijk zeer vereerd mee. En ook ik was vereerd dat ik hierbij aanwezig mocht zijn. Wow, wat zit er toch een mooie energie onder de mensen. Op een mooie pinksterdag was ik in (H)eerlijk Heerlerheide! Een aanrader.
