Poliflw

Op de agenda van de laatst gehouden gemeenteraadsvergadering van dit jaar stonden ook de agendapunten de gemeentelijke verordening Jeugdzorg en het jaarverslag Leerplicht op de lijst. Het eerste was door de NCPN en nog een andere raadsfractie en het tweede door de NCPN voor bespreking aangemeld. De jeugdzorgverordening stond op de agenda naar aanleiding van een nieuwe provinciale inkoop, waarin een aantal verbeteringen waren opgenomen. De NCPN vond dat laatste een goede zaak, maar vroeg zich af hoe dat betaald moet worden terwijl er voor de komende jaren bezuinigingen zullen worden doorgevoerd.

De NCPN zei zich grote zorgen te maken  een groot deel van de opgroeiende jeugd en dan vooral over de mentale gezondheid en wees daarbij op toenemend drugsgebruik waarbij daaraan gerelateerde incidenten toenemen, landelijk maar ook in onze gemeente. Verder kwam de NCPN-spreker niet, want de raadsvoorzitter wees op de nog zeer beperkte vergadertijd en dat verder uitweiden over de situatie van onze jongeren hier niet aan de orde hoefden te komen nu slechts de verordening op de agenda stond. De gemeenteraad – en dus ook de NCPN – zou in het  begin van het nieuwe jaar hierover kunnen spreken wanneer de jeugdzorg apart aan de orde zal komen.

Een ander ook belangrijk punt waarvoor  de NCPN ook bespreking had aangevraagd was het jaarverslag leerplicht een schrikbarende stijging van het schoolverzuim gemeld, daarvoor heeft de NCPN gevraagd dit op de agenda van de volgende raadsvergadering te plaatsen. De communistische raadsfractie had geen zin dit belangrijke onderwerp – gezien het al late tijdstip – in twee minuten af te handelen. De NCPN wenst in het openbaar dieper in te willen gaan op de werkelijke politieke oorzaken van allerlei negatieve ontwikkelingen die doorgaans nog slechts door een krantenberichtje in het nieuws komen.

Opvallend is wel dat dit soort belangrijke zaken altijd ergens achteraan op de agenda komen en er dan eerst over andere agendapunten oeverloos gepraat kan worden. De NCPN is van mening dat er in een volksvertegenwoordigend orgaan als een gemeenteraad voldoende ruimte hoort te zijn over zekere belangrijke politiek-sociale kwesties – waarbij zeker de ontwikkeling van onze jonge mensen -, die ook voor de inwoners van onze gemeente van belang zijn in het openbaar van gedachten te kunnen wisselen.

Na het einde van het schooljaar krijgt de gemeenteraad het jaarverslag van de leerplichtambtenaar ter kennisname aangereikt. Deze keer was het aantal leerplichtige leerlingen dat niet op school was verschenen in het schooljaar 2022-2023 met 36%(!) gestegen ten opzichte van het voorgaande schooljaar. Het is gebleken dat onze gemeente lang niet de enige is met deze verontrustende cijfers, het blijkt zelfs een negatieve trend te zijn. Een dergelijk jaarverslag geeft doorgaans geen aanleiding tot een debat in de gemeenteraad. Echter de NCPN en ook een aantal andere fracties spraken hun verontrusting uit over de cijfers.

De NCPN gaf tijdens de commissievergadering te kennen dat dit jaarverslag in de gemeenteraad besproken moet worden. Want het schrikbarend toegenomen schoolverzuim staat niet op zichzelf. Het moet bekeken worden tegenover een al veel langere negatieve trend wat het onderwijs en de resultaten daarvan betreft. De NCPN is van mening dat al die berichten over afgenomen leesvaardigheid en verder afnemende zaken het onderwijs betreffende direct met de maatschappij en de politieke ontwikkeling en de keuzes die daarbij gemaakt zijn te maken hebben.

Er bestaat de neiging dit soort negatieve tendenzen op het conto van corona te schrijven. In het geval van het exorbitant gestegen schoolverzuim kan dit maar ten dele waar zijn. En ook: dat verklaart geenszins alle berichten over achteruitgang van het onderwijspeil die al ver voor het uitbreken van corona bekend waren. Het gaat hier om een van de problemen die te maken hebben met de sociale afbraak in brede zin in de kapitalistische maatschappij, die niet meer in staat is – en dat ook niet wil zijn – voor vooruitgang te zorgen. Dat in weerwil een de laatste jaren veel gebruikt begrip als ‘brede welvaart’. De NCPN zal tijdens de raadsvergadering later deze maand daar dieper op ingaan.

veel uitgekraamde begrip

Eens stond er een kistenfabriek. In de jaren zeventig van de vorige eeuw ontmanteld zoals zoveel bedrijven in die tijd. Er werkten toen zo’ honderd mensen. Een tijd lang waren er andere bedrijfjes in dat gebouwencomplex gehuisvest die er later ook mee gestopt zijn. Al jaren lang waren er plannen om het oude bedrijfsgebouw tegen de vlakte te gooien en er woningen neer te zetten. Kort geleden is de oude fabriek afgebroken en is men de grond bouwrijp aan het maken. Bijna honderd wooneenheden. Over de prijzen ervan zullen we het maar niet hebben. Hoewel de toestand schreeuwt om sociale huurwoningen komen die daar niet. Daar hebben de projectontwikkelaars geen belang bij.

De NCPN in de gemeenteraad: “Op die plek, op die mooie plek hadden sociale huurwoningen niet misstaan. Zo gaat dat in dit land waar de woningmarkt al voor een groot deel geliberaliseerd is. Ten voordele van de kapitaalkrachtige woning-exploitanten. En ten nadele van onder andere de familie voor wie ik onlangs een brief schreef. Getrouwd, baby op komst, verhuizen van recreatiewoning naar recreatiewoning. Tijdelijk, met de kans om op straat te komen te staan. Niet urgent, was het antwoord op mijn brief…”

De NCPN wees ook het straks nog onveiliger worden van de doorgaande weg, waar achter de nieuwe huizen komen te liggen en daarmee de toenemende drukte met betrekking tot al die auto’s die dan van en naar die weg zullen moeten. De behoefte aan een fiets/voetpad daar wordt dan steeds urgenter. Een voorstel van de NCPN tot een onderzoek naar het veiliger maken van de weg voor fiets-, voetgangers- en invalidenverkeer werd door B&W en de gemeenteraad overgenomen.

Op de afgelopen gemeenteraadsvergadering van de gemeente De Fryske Marren was het B%W-voorstel ‘aanvalsplan armoede’ aan de orde. Dit houdt ondermeer in dat voor twee sociale regelingen voor mensen met lage inkomens de inkomensgrens wordt verhoogd, zodat meer inwoners in de gemeente ervoor in aanmerking zullen komen. Het ging hier over de minima-regeling en de bijzondere bijstand. De NCPN had het initiatief genomen tot het indienen van een motie – door een andere raadsfractie mede ondertekend -, waarin B&W verzocht worden om bekendheid te geven over alle mogelijke zaken waarvoor men bijzondere bijstand aan kan navragen.

De NCPN betoogde dat na het schandaal toeslagen kindreropvang ook andere politieke partijen wakker zijn geworden. “Als ik nu sommige landelijke politici hoor praten over bestaanszekerheid en armoedebestrijding dan is het net of ik mijzelf van zo’n twintig, dertig jaar geleden hoor praten. Als ik ze dan hoor praten over bestaanszekerheid dan bekruipt mij het gevoel dat ze het ook wel eens over hun eigen politieke bestaanszekerheid kunnen hebben – de verkiezingen komen eraan”, zo liet de NCPN woordvoerder weten. “Armoede is in de mode en is is ontdekt door de wetenschap en dat heeft al meerdere hoogleraarschappen opgeleverd. Maar om de armoede te bestrijden moet men de rijkdom bestuderen”….

Sommige woordvoerders waren wel voor het B&W-voorstel om een aantal sociale regelingen te verbeteren, maar betwijfelden het resultaat, zoals ‘hier lossen wij de problemen niet mee op’ en ‘het is pleisters plakken’. De NCPN hierover: we plakken pleisters op wonden die niet door de gemeente veroorzaakt zijn, maar door rijksbeleid,  door een grote politieke meerderheid gedeeld; als men vindt dat het een druppel is dan klopt dat, maar geen druppel op een gloeiende plaat; het kan een klein musje zijn, maar als er inwoners enigszins mee geholpen kunnen worden, dan is het niet blij zijn met een dooie mus…

De door de NCPN ingediende motie om bekendheid te geven aan de zaken waarvoor inwoners bijzondere bijstand aan kunnen vragen, werd door B&W overgenomen zodat deze niet meer in stemming hoefde te worden gebracht. B&W zullen wat in de motie gevraagd wordt gewoon uitvoeren. Het B&W- voorstel tot verbetering van twee sociale regelingen werd met algemene stemmen aangenomen.

In het Friese dorp Rottum, gemeente De Fryske Marren, heeft zich tussen 1991 en 2015 een financieel drama afgespeeld. Een boerengezin heeft al die jaren gemiddeld vijfmaal zoveel aan stroomkosten moeten betalen dan in met hen vergelijkbare gevallen. Er was al eerder vast komen te staan dat zij ook betaalden voor stroomgebruik van overheids – in dit geval gemeentelijke – eigendommen. Zo werd duidelijk dat door een wijziging in de Basis Administratie Gebouwen de op hun erf staand transformatorhuisje niet meer onder hun huisnummer viel, de elektriciteitsrekeningen weer normaal werden. Toch stieten zij om gerechtigheid te krijgen bij alle instanties het hoofd. Het over al die jaren teveel betaalde bedrag is ongeveer €200.000.- .

Een aantal mensen uit de omgeving trekt zich hun lot aan, zeker nu de mannelijke helft van het echtpaar mede door alle spanningen begin van dit jaar overleden is en de vrouw er alleen voor staat. Deze mensen stellen zich op als haar supporters en willen als initiatiefgroep dit schandaal breder dan tot nu toe in de publiciteit brengen en daarmee een oplossing bevorderen. Een oproep daartoe is in de maak en in een ver gevorderd stadium. De NCPN juicht het initiatief toe en vindt met de initiatiefnemers dat aan dit grote onrecht een eind moet komen.

De gemeente De Fryske Marren kreeg dit jaar een verzoek van het COA (Centraal orgaan Opvang Asielzoekers) om te kijken naar een mogelijke ruimte voor een wat groter dan gebruikelijk  asielzoekerscentrum  en voor een langere periode. Uit meerdere wellicht geschikte locaties was er de voorkeur om zo’n centrum samen met de gemeente Heerenveen te realiseren in een gebied grenzend aan Heerenveen en tot de gemeente De Fryske Marren behorend. De gemeenteraad van De Fryske Marren had inmiddels, omdat er nog te weinig informatie is, besloten de al geplande besluitvorming uit te vertellen. De NCPN had er bij een eerdere gelegenheid, gezien de ervaring, al op gewezen zeer zorgvuldig tewerk te gaan, omdat elke onvolkomenheid extra olie op het vuur zal gooien.

Al voor dat de bevolking van de in de buurt liggende dorpen en de aangrenzende Heerenveense wijk middels bijeenkomsten verder geïnformeerd konden worden en hun mening konden geven brak ‘de hel’ al los. Een handtekeningenactie was al in gang gezet, door enkele duizenden mensen ondertekend, en mail-brieven naar de gemeenteraad waren al de praktijk. Uiteraard deed het gemeentebestuur alles fout…. Zo vergeleek een briefschrijfster de eerste berichten met een bom die gedropt was. Zo vond een andere dat, een zeer bekend argument als het om azc’s gaat, alles achter gesloten deuren al beslist was. Zo was door het bericht een vakantie vernield, heeft men zorgen over de veiligheid en verwacht men vernielingen door asielzoekers en zal de leefbaarheid achteruit gaan. Kortom, men wil geen vluchtelingen in hun omgeving. Daarom worden alle argumenten verzameld die er maar te vinden zijn.

Vanwaar al die strijdbaarheid als het om opvang van asielaanvragers gaat. Ons land biedt zoveel sociale aanleiding om zich druk te maken waarover die zelfde mensen zich  dan niet of nauwelijks laten horen. Er blijkt zelfs een stichting te zijn opgericht om een azc op die plaats tegen te houden. De politie Heerenveen heeft zich ook tegen verklaard, want onvoldoende menskracht. Dat argument hebben we nog nooit gehoord als er ergens  een nieuwe woonwijk bij komt. Er zijn in de gemeente De Fryske Marren nog enkele andere opties, welke in het onderzoek niet de voorkeur kregen. De vraag lijkt legitiem dat als er in de directe omgeving van de tot nu toe voorkeurslocatie zoveel vijandschap tegen vluchtelingen is, of het voor de veiligheid van de vluchtelingen wel  gewenst moet zijn ze daar te huisvesten.

Een inwoonster uit een dorp in de gemeente kreeg een schrijven van de gemeentelijke invorderingsambtenaar over een aantal nog niet betaalde gemeentelijke belastingen en heffingen met de mededeling dat bij niet op tijd betalen er beslaglegging zou plaatsvinden. De inwoonster die samen met haar toen nog maar pas overleden echtgenoot een meningsverschil met de gemeente had, had op dat moment heel andere zaken aan haar hoofd. Dat bracht mij en nog een gemeenteraadslid van een andere fractie ertoe en brief naar de betreffende ambtenaar te schrijven met het verzoek nog niet tot beslaglegging over te gaan en de inwoonster, zo vlak na het overlijden van haar man tijd te gunnen om nu zij er alleen voor stond een aantal zaken weer op de rails te krijgen. Zo ongeveer na een week of vier kwam er een mailtje van B&W – die dus niet de geadresseerde was – dat niet zij de brief moesten beantwoorden maar de betreffende ambtenaar. Nou, daar was de brief toch naar toe gestuurd!! Enige uren later kwam er een mailtje van de betreffende ambtenaar met de mededeling dat hij de brief pas zou kunnen beantwoorden als de inwoonster ons gemachtigd had.

Dit aan de inwoonster meegedeeld, waarop deze middels een briefje naar het gemeentehuis meldde ons wel te willen machtigen. Waarop nu de burgemeester, nu niet als de voorzitter van B&W maar als hoeder van de goede zeden en integriteit, op het toneel verscheen. Hij wilde met mij en met de mede-briefschrijver hierover een gesprek. Zo nam ik contact op met dit andere raadslid, waaruit bleek dat hij al had toegezegd bij dit gesprek te willen zijn. Ik zelf heb te kennen gegeven geen enkele behoefte aan zo’n gesprek te hebben over hoe een raadslid met inwoners zou moeten omgaan. Zoals ik wel verwacht h.            ad, zou het een gemeenteraadslid niet passen om zich door een inwoner te laten machtigen als het om gemeentelijke zaken gaat…

Nu hebben we te maken met een raadsel dat volgens de gemeentelijke logica onoplosbaar is. De brief was geschreven naar aanleiding van een brief van een daarvoor verantwoordelijke gemeente-ambtenaar, in dit geval die voor invordering. Deze durfde kennelijk buiten B&W om niet zelf te antwoorden. B&W schoven voor beantwoording de zaak terug naar de betreffende ambtenaar. Die antwoordde niet omdat wij als briefschrijvers niet gemachtigd waren. En de burgemeester vindt dat wij niet gemachtigd mogen worden. Dus wij zouden pas antwoord krijgen met een machtiging, maar wij krijgen geen antwoord omdat een machtiging niet geaccepteerd wordt. Een niet op te lossen gemeenteraadsel….! Echter door mijn lange ervaring met dit soort praktijken heb ik wel geleerd dat geen antwoord ook een antwoord is.

Ernstig is natuurlijk dat er een opvatting bestaat dat een raadslid – een volksvertegenwoordiger – zich alleen bezig moet houden met wat men ‘de grote lijnen’ noemt: de gemeentebegroting en andere, meestal vele pagina’’s dikke beleidstukken en zich niet moet bemoeien met problemen die inwoners met de gemeentelijke instanties kunnen hebben. Als dit de juiste opvatting zou zijn, dan zou ik het mijn hele leven verkeerd gedaan hebben…

Rinze Visser,

Gemeenteraadslid NCPN in De Fryske Marren.

De Nationale Raad Zwemveiligheid doet een dringend beroep op alle gemeenten waar het schoolzwemmen destijds wegbezuinigd is dit weer in te voeren. De Raad zegt dat nu nog maar een kwart van alle kinderen op de basisscholen in Nederland zwemonderwijs krijgt. In de gemeente De Fryske Marren is niet lang na het ontstaan van deze fusiegemeente het schoolzwemmen slachtoffer van een grootscheepse bezuinigingsoperatie geworden. Met name de NCPN heeft toen alles geprobeerd dit tegen te houden. Naar aanleiding van de dringende oproep van de Nationale Raad Zwemveiligheid heeft het NCPN-gemeenteraadslid Rinze Visser zich  met vragen tot het college van B&W gewend.

De NCPN wil van Burgemeester en Wethouders weten van hun reactie op die dringende oproep, die dus ook tot de gemeente De Fryske Marren gericht is. Voorts  vraagt de NCPN overzichtelijk te maken hoeveel basisschool-leerlingen in de gemeente nog zwemles krijgen, om zo een indruk te krijgen hoeveel kinderen door het ontbreken van schoolzwemmen geen zwemlessen volgen. Ook wil de NCPN van B&W weten of zij het met de NCPN eens zijn dat in een zo waterrijke als De Fryske Marren alle kinderen vanaf een bepaalde leeftijd moeten kunnen zwemmen.

Tijdens de laatst gehouden gemeenteraadsvergadering vond een felle discussie plaats na het NCPN-voorstel, dat mede door vier andere raadsfracties was ingediend. De motie verwoordde het stoppen met de jaarlijkse extra verhoging met 10% van de huren voor binnensportaccommodaties. Na tien jaar zou deze forse huurstijging op een verdubbeling uitkomen, terwijl de sportverenigingen, na drie jaar met deze forse extra huurstijging bovenop de inflatie-correcties geconfronteerd te zijn, al hadden aangegeven hier grote problemen mee te ondervinden. De NCPN wees op de door de huurstijgingen noodzakelijke contributie-verhogingen met als gevolg ledenverlies en stagnatie aanwas nieuwe leden, dat de penningmeesters van de verenigingen nu al de grootste moeite hebben om niet in de rode cijfers te belanden; dat het destijds door bezuinigingen ingevoerde beleid in flagrante tegenstelling met de gemeentelijke sportnota staat, waarin staat dat eenieder in de gemeente moet kunnen sporten.

De oppositie tegen het voorstel blonk vooral uit in het uiten van bezorgdheid over de gemeentelijke kas, uiteraard met de vermelding dat ook zij met de benadeelde sportverenigingen meeleefden en vooral ook dat ‘de materie in een bredere spectrum moeten worden gezien’…. Het was duidelijk dat meerdere van deze fracties – omdat zij wethouders in het College van B&W hebben – hún wethouders uit de wind moesten houden. De NCPN wees erop dat er vier jaar geleden raadsfracties waren die toen, net als de NCPN, van mening waren dat de verdubbeling van de huren niet door moest gaan, nu opeens – nu de toen al verwachte ernstige gevolgen na drie verhogingen uit zijn gekomen – tegen het stoppen met de 10% extra huurverhoging zijn.

NCPN: “Dit is het moment waarop wij als volksvertegenwoordigers – ik zeg nadrukkelijk volksvertegenwoordigers – wat voor de mensen kunnen betekenen, dat wij heel veel mensen een beetje blij kunnen maken; ja, ik weet het, zoals anderen dat hier gezegd hebben – ‘er zijn meer problemen dan dit’ maar dat mag nooit betekenen dat dat gebruikt wordt om weg te vluchten voor de oplossing van een probleem dat nu op ons bordje gelegd wordt. Bij mij aan de deur komen ook mensen met een probleem, maar ik kan ze toch niet wegsturen omdat er anderen zijn die ook problemen hebben….”

Tijdens een schorsing zochten de tegenstanders van de motie naarstig naar een oplossing om ten overstaande van de mensen van de sport hun gezicht te redden. Zij kwamen op het allerlaatste moment met hun ‘oplossing’: de extra verhoging het komende sportjaar niet door laten gaan en het voorbereiden van een nieuw accommodatiebeleid. Omdat het door vier partijen mee ingediende voorstel het niet haalde, zei de NCPN in een stemverklaring dat als je een brood wil, de toegeworpen kruimels niet moet versmaden en dat het tegenvoorstel niet het einde van de discussie betekent, voor te zullen stemmen. De NCPN zal zich ook de komende tijd met deze zaak bezighouden. Van de NCPN zijn ze nog niet af!

In grote aantallen waren ze naar de commissievergadering van de gemeenteraad gekomen, leden – waaronder veel jongeren – van sportverenigingen. Om te zien en te horen hoe hun vertegenwoordigers de raadsleden toespraken en vragen van raadsleden beantwoordden. De vertegenwoordigers lieten in niet mis te verstane bewoordingen de volksvertegenwoordigers weten hoe de verdubbeling van de huren van de accommodaties binnensport na drie jaar al heeft uitgewerkt: Ledenverlies door noodzakelijk doorgevoerde verhoging van contributies; stagnatie aanwas nieuwe leden; grote geldzorgen….   Bovendien confronteerden zij de raadsleden met de gemeentelijke sportnota waarin gezegd wordt dat iedereen in de gemeente moet kunnen sporten. Na een aantal mislukte pogingen lukte het de NCPN de zorgen van de verenigingen op de agenda van de gemeenteraad te krijgen. De NCPN gaat samen met nog drie raadsfracties een motie indienen om te stoppen met de in tien etappes uit te voeren extra huurstijgingen van 10%.