Poliflw

CDA wethouder Barbara Gardeniers kreeg als Wethouder Onderwijs het convenant tussen de ISK (Internationale Schakel Klas) in Lemmer (Caleido) en Firda (MBO-instelling) in Sneek overhandigd, op het AZC in Balk. Door deze vrijwel unieke samenwerking, kan een groep van 30 jongeren van 17 en 18 jaar op het AZC in Balk vanaf eind januari nu elke dag naar school. Dat was eerder niet mogelijk doordat er een personeelstekort, en daardoor een wachtlijst was ontstaan bij Caleido. Hierdoor hadden de jongeren amper dagbesteding, kwamen ze niet van het AZC-terrein af en hadden ze weinig kansen om de Nederlandse taal te leren. Op initiatief van de gemeente is er daarom in november een samenwerking op gang gekomen tussen Caleido, Firda Sneek, het COA en de gemeente De Fryske Marren. We hebben contact gezocht met Firda in Sneek en zij gaven aan dat de jongeren in Sneek welkom waren. Normaal gesproken moeten jongeren op het MBO voldoen aan een minimaal niveau van Nederlandse taalbeheersing, maar Firda toonde zich bereid deze norm los te laten. Bij Firda volgen de leerlingen de opleiding die ze anders op Caleido gevolgd zouden hebben. Er moesten verschillende formaliteiten worden afgehandeld, waaronder de financiering (dit werd in het convenant geregeld tussen Caleido en Firda) en het vervoer van het AZC in Balk naar Sneek (hiervoor hebben het COA en de gemeente zich hard gemaakt). Tijdens de feestelijke bijeenkomst afgelopen week, waren de jongeren zelf ook aanwezig. Een aantal gaven aan dat ze de voorjaarsvakantie liever hadden overgeslagen, want ze wilden helemaal niet een week vrij, maar naar school! Een mooier compliment kunnen de docenten en alle anderen die dit mogelijk hebben gemaakt niet krijgen.

Overal in het land worden plannen gesmeed om het aantal ziekenhuizen in Nederland nog verder te verlagen. Zo ook in Friesland. Deze plannen zijn onmiskenbaar onderdeel van de toekomstige inzet om veel meer zorg dan tot nu toe door familie, vrijwilligers en mantelzorgers uit te laten voeren. In Friesland wil men de ziekenhuizen in Sneek en Heerenveen sluiten en daarvoor in de plaats een nieuw ziekenhuis in Joure neerzetten. De beide gemeenteraden van de gemeenten waarvan het ziekenhuis op den duur zou moeten verdwijnen protesteren daartegen. Terwijl De Fryske Marren – de gemeente waar Joure onder valt – pas nog heeft besloten tot het aanwijzen van een gebied waar het nieuwe ziekenhuis zou moeten komen. De NCPN is het daar niet mee eens.

Terwijl de buurgemeenten zich tegen het verdwijnen van hun ziekenhuizen verzetten, gaat het niet aan dat de gemeente De Fryske Marren, door nu al een ruimtelijke ordeningsbeleid-besluit te nemen, met deze voortvarendheid het verzet tegen de plannen frustreert. De NCPN is van mening dat men met het genomen besluit zich achter de afbraakplannen opstelt. Als argument werd immers gebruikt dat men met dit besluit ‘een bijdrage levert aan de toekomstbestendigheid van de ziekenhuiszorg in Friesland’. En dat is nu zogenaamd de opzet zoals die in een niet voor publiek beschikbaar rapport wordt uiteengezet. De NCPN is niet alleen van mening dat men de verantwoordelijkheid van de zorg massaal naar de bevolking wil verleggen, maar dat de plannen ook een verdere verschuiving naar marktpartijen mogelijk zal maken. Privatisering dus!

Bijdrage NCPN in eerste termijn.

Voorzitter, het zal niet vaak voorkomen dat al ver voor een raadsvergadering duidelijk is dat een voorstel verworpen is. Dat werd tijdens het petear in de sporthal in Lemmer al wel duidelijk door een stemverklaring door een raadsmeerderheid. Daarna werd het zelfs nog duidelijker: de gemeenteraad van de hierin met ons samenwerkende gemeente Heerenveen liet het ook afweten. Toch mag dit geen reden zijn om nu de mond dicht te houden. De waarheid is dat er al zeer geruime tijd in ons land een virus huishoudt, ook in een deel van de Fryske Marren. Dat is niet mijn viruswaarheid…! Dit virus – deze ziekteverwekker van het individualisme, van de anti-solidariteit – heeft een monster gebaard. Dat is wel mijn viruswaarheid…! Ik, ook de hele gemeenteraad, heb veel redenen en argumenten gehoord en gelezen waarom er geen AZC op de daarvoor beoogde plek moet komen. Ja, ik heb heel goed naar dat deel van de bevolking geluisterd. Argumenten, redenen, zoals daar zijn:

Het zijn er te veel; onveiligheid in ‘t algemeen, in ‘t bijzonder voor meisjes en jonge vrouwen; ze komen uit vreemde landen; het zijn mensen met andere culturen; gevaar voor winkeldiefstallen; angst voor inbraken; veel te veel drukte bij de brug; de landelijke verkiezingsuitslag; er is geen draagvlak onder de bevolking; er is geen draagvlakonderzoek geweest (alsof dat na al die boze brieven en commentaren nog nodig zou zijn geweest); duistere en schimmige spelletjes van B&W en het COA; alles was toch al beslist; vlak voor de vakantieperiode overdonderd….

Ja, ik heb heel goed geluisterd en dat zeg ik ook tegen die meneer die mij na het petear in de sporthal  in Lemmer toebeet hoe ik de functie van volksvertegenwoordiger hoor in te vullen. Ja, ik heb goed geluisterd en goed gelezen…Heel veel argumenten om daar geen asielzoekerscentrum te willen. Wat moet je dan als er maar één argument vóór bestaat. Één argument. Maar zeer sporadisch genoemd: mensen in nood helpen! Maar zoals ik de laatste zeven maanden heb ervaren, zijn niet de mensen in Azië en Afrika in nood, maar wel veel inwoners uit een deel van onze gemeente en Heerenveen (De Greiden en die ‘arme stakkers’ van De Heide). Oh, wat zijn daar een mensen in nood… Kijk eens naar de oorlogen en honger in de wereld, naar tentenkampen. Kijk eens naar Gaza…

Kijk ook eens naar die bijbelvaste plaatsen als het om opvang van vluchtelingen gaat. Waar men in bijbels leest met zwartgelakte teksten, vooral die teksten waar het woord ‘vreemdeling’ in voorkomt. Ook virusbesmet…! Voorzitter, ik ben nooit iemand geweest, mijn partij – de NCPN – is nooit een partij geweest die riep ‘vluchtelingen, kom allemaal maar hierheen, want dan maakt u ons lans zoveel kleurrijker en diverser’. Zoiets zal niet over mijn lippen komen als je weet dat vluchtelingen niet vluchten om ons land en onze gemeente kleurrijker en diverser te maken…

Ik kan hier nu wel de toestand in de wereld bespreken, de strijd om de invloedsferen, om grondstoffen waarom gevochten wordt, waardoor mensen een veilig heenkomen zoeken, maar dat zou vandaag bijna grensoverschrijdend gedrag lijken. Hoeveel argumenten om tegen een AZC op die plek te zijn heb ik genoemd? Twaalf, vijftien, nog meer? Hoeveel redenen om het gebied tussen de Sydtakke en de Feart asielzoekersvrij  te houden zijn er genoemd? Er blijft echter maar één argument om ja te zeggen. Dat is noodzaak, dat is menselijkheid! Het gaat hier om het belang van óf de vermeende veiligheid van nogal wat inwoners daar óf de veiligheid van vluchtelingen.

Ja tegen het voorstel zeggen heeft geen zin omdat er toch geen draagvlak is, maar zou, als de vraag nog enigszins relevant was, niet  goede komen aan de veiligheid van de vluchtelingen in een omgeving van afwijzing en zelfs van haat. Waar zo duidelijk is gemaakt de vluchtelingen daar niet te willen.. Ja ik weet het. De uitvluchten in kleine opvang..  Daar waar de niet virus-besmetten, op een enkele na, niet het lef hebben getoond van zich te laten horen…

Ook daarom heeft het vanavond geen enkele zin om zich voor of tegen dit voorstel uit te spreken. Tegenstemmen zou niet te plaatsen zijn in wat ik hier maar voren heb gebracht. Blijft voor de NCPN: het College van B&W, dat   afgelopen periode ook niet gespaard is, moet met de gemeenteraad op zoek naar een andere  locatie. In de lijn van het verzoek dat het Centraal Orgaan Opvang asielzoekers aan de gemeente gericht heeft.

Aan het College van B&W van De Fryske Marren.

Lemmer/Joure, 27 februari 2024.

Gisteren verscheen het rapport ‘Blind voor mens en recht’ van de parlementaire enquêtecommissie fraudebeleid in de openbaarheid. Dit rapport hekelt niet alleen het optreden van achtereenvolgende kabinetten in dezen, maar noemt ook uitvoeringsinstanties waaronder de gemeenten daar waar het uitkeringen zoals in het kader van de Bijstand betreft. De vraag rijst – ook in genoemd rapport – wat instanties geleerd hebben van een eerder onderzoeksrapport ‘Ongekend onrecht’ over het schandaal toeslagen kinderopvang. Er wordt zelfs niet uitgesloten dat iets dergelijks weer kan gebeuren.

Ook in De Fryske Marren zijn zaken voorgekomen vanuit institutioneel wantrouwen tegen inwoners die van de gemeente afhankelijk zijn of waren. Enkele daarvan heb ik doordat inwoners mij als NCPN-volksvertegenwoordiger in vertrouwen namen van dichtbij meegemaakt en, dat durf ik wel te zeggen, zonder mijn bemoeienis voor deze inwoners slecht zouden zijn afgelopen. Opgelegde hoge boetes en strenge maatregelen konden dan voorkomen worden. Maar wie weet om hoe velen het gaat die door het strenge en vanuit wantrouwen gevoed gemeentelijk beleid in ernstige problemen zijn gekomen?

Het voorgaande is voor mij aanleiding u het volgende te vragen;

Is het al eerder verschenen onderzoeksrapport ‘Ongekend onrecht’ met betrekking tot het schandaal toeslagen kinderopvang voor u aanleiding geweest de uitvoering van het gemeentelijk beleid inzake de bijstandsuitkeringen/aanvragen kritisch te belichten?

(2).    Wat is uw reactie op het onderzoeksrapport ‘Blind voor mens en recht’ voor zover het de strengheid en de hardheid van de uitvoering van de Participatiewet betreft?

Hoogachtend

Rinze Visser (NCPN)

Al eerder liet de NCPN weten niets te voelen voor een NAVO-munitie-opslagplaats ten Oosten van Lemmer als een van de mogelijkheden en onderdeel van militarisering van Noord-Nederland. Nu hebben ook B&W van de gemeente De Fryske Marren te kennen gegeven niet zo gelukkig met een grote munitie-opslagplaats ten Oosten van Lemmer te zijn. Het dagelijks bestuur van de gemeente deed dat door middel van de mogelijkheid tot inspraak (het indienen van een zienswijze) en noemde daarbij de consequenties voor wonen, werken en landbouw en recreatie in verband met de grote veiligheidsbuffer om het complex waarbinnen niets meer zou kunnen.

Ook zijn B&W niet blij met de trainingen met explosieven die daar plaats zullen vinden en vragen in hun zienswijze dit gezien de veiligheid  te schrappen, wat het in de zienswijze ingenomen standpunt ernstig verzwakt omdat men daardoor de aangebrachte consequenties lijkt te willen aanvaarden. Het eerder door de NCPN genoemde gevaar van onveiligheid omdat een dergelijke munitieopslagplaats vlak bij een dicht bewoond gebied in geval van oorlog een militair doelwit zal worden met alle nare gevolgen van dien, is geen onderdeel van hun zienswijze.

De NCPN ziet een gevaarlijke internationale ontwikkeling van verscherping van de gevechten om macht en invloed, om grondstoffen en markt-hegemonie, wat door de begonnen oorlog van Rusland tegen Oekraïne een nieuwe gevaarlijke dimensie heeft gekregen en de oorlogsindustrie internationaal nieuwe impulsen heeft gegeven. We zien een wedloop richting oorlogssterkte met zeer kwalijke gevolgen voor de volken. Ook voor Nederland, voor Fryslân en voor de inwoners van De Fryske Marren. Het is de hoogste tijd om na te denken over een nieuwe beweging voor de vrede. Oorlog maakt meer  kapot dan je lief is!

“(…)Het wel heel erg fors gestegen schoolverzuim in onze gemeente in het voorbije schooljaar is niet het enige wat in het verslag van de leerplichtambtenaar genoemd wordt. Maar wel het meest opmerkelijke. Vooral gebrek aan motivatie bij een toenemend aantal leerlingen en scholieren wordt als oorzaak genoemd. Dan gaat het niet om een ontwikkeling die specifiek voor onze gemeente De Fryske Marren geldt. Het gaat her over een landelijke trend. Er is iets met een toenemend aantal jonge mensen aan de hand en dan niet vanaf het vorige schooljaar. Er gaan dingen al veel langer niet goed. Leesvaardigheid en andere vaardigheden gaan al lange tijd achteruit. Dat  geldt vooral ook voor de geestelijke gezondheid. Zelfs de motivatie om wat van het leven te maken, ja zelfs om verder te leven neemt bij een toenemend aantal jongeren af. Deze maatschappij maakt mensen ziek.

De eisen die de maatschappij en daardoor men zichzelf oplegt, daaraan is voor een groeiend aantal jonge mensen niet of nauwelijks aan te voldoen. Er wordt weleens gezegd dat we niet naar het verleden moeten kijken maar naar de toekomst. Maar toch moeten wij naar het verleden kijken! Er zit een lijn in de ontwikkeling van de maatschappij. Het nú – dus ook de ernst van het verslag van de leerplichtambtenaar – is steeds een schakel tussen verleden en toekomst. In dat verleden zijn dingen gebeurd – ook door politieke besluiten – die niet hadden moeten gebeuren of zeker anders hadden gemoeten. Er is veel bezuinigd op jeugd- en jongerenwerk. Er is veel waardevols tot waardeloos verklaard. Wat moeten wij ervan denken dat jongeren – zelfs schoolgaande kinderen – al weten dat er voor hen in de nabije toekomst geen zelfstandige woonruimte in zit, terwijl er decennia lang het  individualisme, zelfredzaamheid en eigen kracht is ingepeperd. Daar zit je dan, ook op school, met je zelfredzaamheid…Als je de wereld als een voortdurend verplicht feest wordt voorgeschoteld.

Het is in werkelijkheid voor een toenemend deel van onze jeugd echt niet de wereld van de ‘glamour’, wel of niet op grote en kleine beeldschermen getoond. Het is de wereld van de alweer toegenomen ongelijkheid, de wereld van oorlog en oorlogsdreiging. Wat kunnen wij in de gemeente doen? Schrikken van de forse toename van het schoolverzuim in onze gemeente; van de sterk afgenomen motivatie om naar school te gaan? Dat hebben wij een aantal weken geleden bij het bekend worden ervan al gedaan. Wat wij wel kunnen doen is om bij alle nog komende voorstellen – ook als er weer bezuinigingen aan de orde komen – ons realiseren welke gevolgen ze kunnen hebben voor de opgroeiende en schoolgaande jeugd. Dat kan over sport, cultuur, huisvesting, onderwijs en nog veel meer gaan.

Voor een betere wereld, een beter land waar ook de kinderen met nu nog weinig motivatie willen en kunnen wonen, daarvoor zijn er  tegenwoordig heel veel politieke partijen, ook partijen die in deze gemeenteraad en ook in Den Haag vertegenwoordigd zijn. Sommigen daarvan hebben veel goed te maken….”.

Onlangs hielden de woordvoerders van de tien fracties in de gemeenteraad algemene beschouwingen. Gedeelten van het door de woordvoerder van het door de NCPN naar voren gebrachte volgen hieronder.

“Wij leven in een tijd van constante oorlogsdreiging en van echte oorlogen, waarvan het einde niet inzicht is. Terwijl overal de doden en gewonden vallen worden de mensen rijp gemaakt voor het aanvaarden van het nog meer betrekken van ons land bij internationale conflicten. Dat dit zeer vele miljarden kost, daarvan wordt de rekening binnenkort opgemaakt (…) Een nieuw gevecht om herindeling van de wereld is al begonnen. Het gevecht om macht en invloed – economisch en militair – over voormalige sovjet-republieken tussen Rusland , de Verenigde Staten van Amerika, de EU en China is in volle gang. De afnemende invloed van de Verenigde Staten en Europese landen in Afrika en de toenemende invloed daar van China en Rusland zijn evenzovele lonten waaruit een wereldbrand kan ontstaan. Het grootkapitaal, dat van Rusland die worden oligarchen genoemd, die van de Westerse wereld heten gewoon Musk of Gates of mevrouw Heineken(…)”

“In deze wereld wordt onder alle oorlogsdreiging het decadente leven verheerlijkt. Velen zijn op zoek gegaan naar ‘een betere versie van zichzelf’ en zijn daar nog dagelijks mee bezig. Een pilletje hier, een schotje daar – la dolca vita…. IN Nederland worden politieke partijen als een spel kaarten door elkaar geschud. De jarenlange veronachtzaming van een groot deel van de bevolking heeft ook in de laatste verkiezingsuitslagen haar sporen nagelaten. Als onbelangrijk, als de onfatsoenlijken en als cultuurbarbaren bestempeld, hebben zij een stem op een bepaalde partij uitbrengen als een poging tot enig eerherstel gezien. Om ongezien toch gezien te worden, om voor even een gezicht te krijgen(…) Ja, de vele briefschrijvers die tegen opvang van vluchtelingen zijn die maken geen taalfouten, behoren niet tot de laaggeletterden. Allemaal nette mensen….(…)”

“De nieuwe financieringssystematiek voor het Gemeentefonds, die het Rijk na 2026 gaat hanteren zal grote gevolgen voor de financiéle positie van de gemeenten hebben. Het is daarom dat ik als NCPN-raadslid het manifeste van verzet – een initiatief van raadsleden in Nederland met een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor de gevolgen voor de inwoners – onderschreven heb. En vergeet niet: bovenop de te verwachten korting van €3000.000.000.- komen er ook nog nieuwe bezuinigingen. En vergeet ook niet de al ingeplande bezuiniging op de jeugdzorg van €500.000.-. En vergeet ook niet: er komt geen miljonairstax; er komt geen afroming van de hoge winsten die gemaakt zijn en nog gemaakt worden, onder andere in de bewapeningsindustrie. Men zal het geld bij het gewone volk weg willen halen…!(…)”

Na nogmaals gewezen te hebben op de boosheid van veel mensen in dit land – de laag opgeleiden genoemd – en het stemgedrag van een flink deel van hen (“het gewone volk dat geen hoofdrollen krijgt in films, in romans, in musicals, in televisieseries,, hoogstens een enkele keer als figurant, als krompratende voorbijganger, want er moet ook gelachen worden”), vroeg de NCPN aandacht voor een aantal in de gemeente spelende kwesties.

“(…)Het wel heel erg fors gestegen schoolverzuim in onze gemeente in het voorbije schooljaar is niet het enige wat in het verslag van de leerplichtambtenaar genoemd wordt. Maar wel het meest opmerkelijke. Vooral gebrek aan motivatie bij een toenemend aantal leerlingen en scholieren wordt als oorzaak genoemd. Dan gaat het niet om een ontwikkeling die specifiek voor onze gemeente De Fryske Marren geldt. Het gaat her over een landelijke trend. Er is iets met een toenemend aantal jonge mensen aan de hand en dan niet vanaf het vorige schooljaar. Er gaan dingen al veel langer niet goed. Leesvaardigheid en andere vaardigheden gaan al lange tijd achteruit. Dat  geldt vooral ook voor de geestelijke gezondheid. Zelfs de motivatie om wat van het leven te maken, ja zelfs om verder te leven neemt bij een toenemend aantal jongeren af. Deze maatschappij maakt mensen ziek.De eisen die de maatschappij en daardoor men zichzelf oplegt, daaraan is voor een groeiend aantal jonge mensen niet of nauwelijks aan te voldoen. Er wordt weleens gezegd dat we niet naar het verleden moeten kijken maar naar de toekomst. Maar toch moeten wij naar het verleden kijken! Er zit een lijn in de ontwikkeling van de maatschappij. Het nú – dus ook de ernst van het verslag van de leerplichtambtenaar – is steeds een schakel tussen verleden en toekomst. In dat verleden zijn dingen gebeurd – ook door politieke besluiten – die niet hadden moeten gebeuren of zeker anders hadden gemoeten. Er is veel bezuinigd op jeugd- en jongerenwerk. Er is veel waardevols tot waardeloos verklaard. Wat moeten wij ervan denken dat jongeren – zelfs schoolgaande kinderen – al weten dat er voor hen in de nabije toekomst geen zelfstandige woonruimte in zit, terwijl er decennia lang het  individualisme, zelfredzaamheid en eigen kracht is ingepeperd. Daar zit je dan, ook op school, met je zelfredzaamheid…Als je de wereld als een voortdurend verplicht feest wordt voorgeschoteld.

Het is in werkelijkheid voor een toenemend deel van onze jeugd echt niet de wereld van de ‘glamour’, wel of niet op grote en kleine beeldschermen getoond. Het is de wereld van de alweer toegenomen ongelijkheid, de wereld van oorlog en oorlogsdreiging. Wat kunnen wij in de gemeente doen? Schrikken van de forse toename van het schoolverzuim in onze gemeente; van de sterk afgenomen motivatie om naar school te gaan? Dat hebben wij een aantal weken geleden bij het bekend worden ervan al gedaan. Wat wij wel kunnen doen is om bij alle nog komende voorstellen – ook als er weer bezuinigingen aan de orde komen – ons realiseren welke gevolgen ze kunnen hebben voor de opgroeiende en schoolgaande jeugd. Dat kan over sport, cultuur, huisvesting, onderwijs en nog veel meer gaan.

Voor een betere wereld, een beter land waar ook de kinderen met nu nog weinig motivatie willen en kunnen wonen, daarvoor zijn er  tegenwoordig heel veel politieke partijen, ook partijen die in deze gemeenteraad en ook in Den Haag vertegenwoordigd zijn. Sommigen daarvan hebben veel goed te maken….”.

Al jarenlang worden wij overstelpt met berichten , onderzoeksresultaten en nog veel meer over de demografische ontwikkeling van Nederland en over welke gevolgen die zal hebben voor met name de zorg voor de kwetsbaren en hulpbehoevenden. En dat vereenvoudigd tot schaarste aan personeel en financiële middelen. En het kon niet uitblijven: de brede maatschappelijke discussie hierover is gestart. Dus nu ook in De Fryske Marren. Een wensbeeld voor de middellange en lange termijn (2040). Gezien het voorgaande lijkt het dan ook logisch dat het wensbeeld al in de drie stellingen en de discussiepunten wordt aangegeven.  . Gezien de genoemde schaarste moet de hand op de overheidsknip blijven…. Want zo vrij is deze discussie niet.

Want staat er in de door B&W aangeleverde stukken: “We moeten waken voor de maakbaarheidsgedachte’. Met andere woorden: heb niet de illusie dat er nog iets tegen te doen is. Alsof de geschetste toekomstige problemen ook niet het resultaat zijn van in politieke besluiten vervatte maakbaarheidsgedachten. Het veranderen van Nederland  van een ‘kapitalisme met een menselijk gezicht’ in een kapitalisme zoals het ooit bedoeld is. Zoveel  mogelijk zonder sociale verworvenheden. Een land met meer ongelijkheid, met een nog grotere kloof tussen arm en rijk, met kaalslag in de collectieve sector, nog meer toename van individualisme, meer marktwerking, nog meer terugtredende overheid, vooral op sociaal terrein. En de waarschuwing luidt: heb niet de illusie dat we dat weer kunnen veranderen…. En daarom zouden we moeten waken voor de maakbaarheidsgedachte.

Zoals een van de spreuken op een van de Lemster sluishuisjes: ‘Het getij gaat zijnen keer en wacht op prins noch heer’ Dus mensen, er zit niet anders op dan alle sombere vooruitzichten op je af laten komen. Ook eb en vloed kun je niet tegenhouden…. Dat is het prediken van defaitisme.  Zoals in de voorgelegde stellingen. Ongelijkheid nastreven. In de aanloop naar de verkiezingen vocht van ‘links tot rechts’ om de microfoons om daarvoor het volk te melden over hun afschuw van ongelijkheid. Maar de acceptatie van en zelfs het nastreven van nog meer ongelijkheid gaat gewoon door. Het belang van een sociale basis betekent hier dus: dat wat de overheid weinig of geen geld voor de zorg kost. Zelfredzaamheid en eigen kracht. Ongelijk investeren dus.. . De kernen Balk, Joure en Lemmer anders – dus beter – behandelen dan de andere, kleinere kernen? Zijn niet alle inwoners voor de wet gelijk? Want in de andere dorpen zou de gemeenschap de hulpvraag wel oplossen…

Tekort aan personeel en geld. Er is dus meer personeel nodig. Maar meer personeel kost geld, waarvan gezegd wordt dat dat er niet is. Dus al dat gelamenteer over personeelsschaarste kan in die zin niet gemeend zijn. Waar een wil is is een weg. Problemen kunnen voor 2040 opgelost worden.

Dus meer vragen van de samenleving. Want wat een inwoner zelf kan, nemen we niet of niet meer over… Dat zegt dat er nu, na al die bezuinigingen die de zorg al achter de rug heeft, dat er inwoners nu hulp krijgen die ze niet nodig hebben. Je moet maar durven! De gedachte dat inwoners, behalve van Balk, Joure en Lemmer, geen gesubsidieerde zorg meer zouden krijgen om andere hulpbehoevenden nog wel te kunnen helpen is niet vanwege de huidige regelgeving niet alleen absurd maar ook asociaal. Dan wordt de preventie in stelling gebracht als de oplossing. Alsof het voorkomen dat inwoners zorg nodig zullen moeten hebben al niet de gewoonste zaak van de wereld zou moeten zijn. Dus we zouden inwoners van Bakhuizen en Oudehaske – ik noem maar wat – het recht op zorg moeten ontnemen om inwoners van Balk, Lemmer en Joure nog wel te kunnen helpen. Wat is dat voor een wensbeeld waarbij het mensbeeld uit zicht raakt en van elke tien volwassen inwoners er elf mantelzorger moeten zijn?

Rinze Visser (NCPN)

Raads- en commissieleden van de gemeente De Fryske Marren worden door B&W uitgenodigd voor een onderlinge discussie over een  ‘wensbeeld’ voor de middellange en lange termijn (1940) in verband met de uitvoering van de sociale zorg. Het dagelijks bestuur van de gemeente wil aan de hand van een aantal stellingen en een discussie daarover de gemeenteraad ‘meenemen’ in de voorbereiding van een definitief voorstel. Een en ander moet heel democratisch klinken, maar dat er al een toekomstig ‘wensbeeld’ bij ligt doet heel wat anders vermoeden. Zeker ook nu bij sociale zorg direct betrokkenen – inwoners en organisaties – niet uitgenodigd zijn.

Veel wordt raads- en commissieleden al in de mond gelegd en dat zeker als men de politieke samenstelling van de gemeenteraad en de aanhoudende publicaties over de toekomstige betaalbaarheid  – vooral onbetaalbaarheid – van de zorg in brede zin in acht neemt. In de stukken voor de gemeenteraad wordt – om de kosten in de hand te houden – de vraag opgeworpen over meer ‘variatie’ in de gemeente: de zorg en dan vooral huishoudelijke hulp in de drie grotere centrumdorpen te concentreren en in de rest van de gemeente het aan de gemeenschap zelf overlaten? Schaarste is het leidend motief. Schaarste aan personeel en middelen… De bezuinigers hebben de afgelopen tijd schaarste aan personeel ontdekt en maken daar gretig gebruik van. Niet het vinden van oplossingen voor personeelsgebrek staat op de politieke agenda, maar wel het misbruiken ervan.

Een sterke sociale basis is nodig, zegt men. Sociaal weldenkende mensen hebben daar wel een beeld bij. Maar de heersende politiek verstaat onder een sociale basis – ondanks de pseudo-linkse retoriek van de laatste tijd – heel wat anders: mantelzorg, vrijwilligerswerk en het al teveel geprezen ‘nabuurschap’. Kortom verstaat men dan onder sociale basis dat wat de gemeentelijke overheid geen geld kost…. Alles in de gepresenteerde stukken ademt ‘eigen kracht’ en ‘zelfredzaamheid’. Dit levert dan ook de stelling op om voor wat men nog zelf kan geen zorg meer te leveren. Dit soort kreten impliceert dat de gemeente tot nu toe zorg levert aan mensen die dat niet nodig hebben. En dat na tien jaar fors bezuinigen op thuiszorg en huishoudelijke hulp aan kwetsbare mensen.

‘Waken voor de maakbaarheidsgedachte’ zo staat het er. Overgenomen van het al jarenlang veel gebruikte beeld ter ondersteuning van de terugtredende overheid. Het is te hopen dat een meerderheid van de gemeenteraad zich niet laat verrassen door de politieke  maakbaarheidsgedachte van het college van B&W en het belang van hulpbehoevende inwoners voorrang zal geven. Voor dat laatste zal de NCPN zich zeker inzetten!