Poliflw

Vrijwilligers zijn erg belangrijk voor onze samenleving. Het CDA Raalte ziet dit belang en vindt het belangrijk dat zij worden ondersteund en dat er goed naar hen geluisterd wordt. Op maandagmiddag 7 december heeft het CDA Raalte daarom de vrijwilligers van de voedselbank inhet zonnetje gezet. Zij zorgen er iedere week voor dat er voedselpakketten naar inwoners gaan die om uiteenlopende redenen geen of onvoldoende geld hebben om voedsel te kopen. Ook toen inmaart het Covid-19 virus in Nederland kwam en enorme maatschappelijke impact had, bleven zij deze pakketten wekelijks uitreiken. Daarbij iedere keer, vaak wekelijks, zich aanpassend aan deregels rondom Covid-19. Ter bescherming van degenen die een pakket ophalen, maar ook die van de eigen organisatie. Zij gingen gewoon door. Het CDA Raalte heeft hier grote waardering voor en zet hen vandaag in het zonnetje!

Algemene Beschouwingen 2020, tekst door Guus Temmink Voorzitter, De uitbraak van het coronavirus eind februari 2020 heeft een enorme impact op ons allemaal. De wereldwijde pandemie heeft geleid tot ongekende omstandigheden. De coronacrisis raakt vele beleidsterreinen van de organisatie van deze gemeente. Wij oordelen het dan ook positief de vele maatregelen die genomen zijn; inrichten van een crisisorganisatie, het borgen van continuïteit van vitale processen en er zijn nauwe contacten met allerlei geledingen in de samenleving zoals ondernemers, organisatoren van evenementen, zorgaanbieders en onderwijs. Daarnaast is getracht de reguliere werkzaamheden zo veel mogelijk doorgang te laten vinden, waarbij de medewerkers met behulp van digitale (vergader) hulpmiddelen zo veel mogelijk vanuit huis werken. We zijn er nog niet, maar daarvoor dank aan allen die zich op dit punt inzetten. In dit kader zijn we content dat er een sluitende begroting en meerjarenraming met ruimte voor nieuw beleid voor ons ligt. We kunnen daar allemaal trots op zijn. Met name voor de zomervakantie zijn er na overleg processen, procedures maar ook beleidsstukken opgeschort, aangepast of hebben vertraging opgelopen. Twee belangrijke beleidsstukken zijn wat ons betreft de economische agenda en de woonvisie. Wat betreft de economische agenda: deze zal nog dit jaar worden behandeld. Is wat ons betreft een goede timing gezien de tegenkrachten en onzekerheden die bedrijfsleven in brede zin nu op zich afgevuurd krijgen. Wat betreft woonvisie: je ziet een brede focus ontstaan op dit thema. Bij de landelijke verkiezingen zal het punt breed worden besproken maar ook bij provincie en andere gemeenten meer en meer aandacht hiervoor. Wat onze fractie betreft zo snel mogelijk hier mee bezig in Raalte. Maar niet alleen binnen onze gemeente maar ook regionaal. Naast wonen zullen andere opgaven zoals bijvoorbeeld RES en bereikbaarheid steeds meer regionale afstemming c.q. regionale samenwerking vragen. Komt toch het punt van politieke legitimiteit weer om de hoek kijken; hoe worden lokale politici bij dit thema betrokken? Hoe komen we voor in het proces te staan? Welke informatie hebben wij als lokale gemeenteraad nodig? Vragen die wij als gemeenteraad nadrukkelijk moeten stellen. Wat betreft thuiswerken: begin 2020 is gestart met het verder invulling geven aan het huisvestingsconcept. Het lijkt ons goed dat op dit moment pas op de plaats wordt gemaakt en eerst gekeken wordt of er nieuwe uitgangspunten moeten worden vastgesteld, bijvoorbeeld hoeveel m2 hebben we nodig maar ook wat zijn de ervaringen van het thuiswerken. Wat ons betreft wachten we eerst even af als gevolg van verloop corona, voordat we nieuwe plannen gaan maken. Ook IHP is huisvesting. Namelijk huisvesting voor scholen. Het Integraal Huisvestingsplan Onderwijs zal de komende maanden op onze agenda staan. We bedanken de wethouder dat hij met de gemeenteraad eens is om een extra bijeenkomst te organiseren in deze discussie. Het is een langdurig plan en gaat over veel geld. Geeft ons als gemeenteraad ook mooie positie voor in proces. Wat ook huisvesting is maar dan van een heel andere orde, is huisvesting van kerken. Met een integrale lokale kerkenvisie wordt bedoeld dat gemeenten, kerkeigenaren, erfgoed-organisaties en betrokken inwoners gezamenlijk een strategische visie ontwikkelen op een duurzame toekomst voor het totale kerkenbestand binnen een gemeente. Volgens het CDA is de bestemming van de vele kerken ook in de gemeente Raalte een zeer actueel onderwerp. De komende tien jaar zullen kerken de deuren moeten sluiten, terwijl ze beeldbepalend voor de dorpen zijn en al eeuwenlang een plaats van samenkomst en verbondenheid. De portefeuillehouder heeft eerder uitgesproken dat de gemeente in overleg met andere stakeholders, een goede rol zou kunnen spelen bij het ontwikkelen van een gezamenlijke visie op deze religieuze erfgoederen. Uit diverse media media lezen we dat dat er volop wordt nagedacht in de dorpen. Wat ons betreft zien wij een urgentie. Is de wethouder dit met ons eens? Terug naar de begroting. Zeer belangrijk onderwerp in kwaliteit, de mensen, maar ook in kwantiteit, van geld, is het sociaal domein. Het blijft van belang de ontwikkelingen in het sociaal domein scherp te blijven monitoren. Er ligt een opgave om de tekorten in het sociaal domein via de transformatie zoveel mogelijk terug te dringen. Maar ook samen met VNG te blijven pleiten voor structurele hogere rijksvergoeding. We worden graag proactief geïnformeerd mochten er ontwikkelingen zijn. Een belangrijk onderdeel van nieuw beleid zijn de gelden van verkabeling hoogspanningsleiding. Waarschijnlijk nog dit jaar horen we hier meer over. Maar kan de portefeuillehouder aangeven of er ook gekeken gaat worden naar eventueel onderzoeken waar die kabel komt te liggen? Wat ons betreft zoeken van natuurlijke plekken, langs fietspaden, wegen etc. in plaats van op de huidige plekken om de kabels in de grond te leggen. Want bij mogelijkheden van iets verleggen van de kabel ontstaat wat ons betreft inbreidingsplekken voor aantal woningen en andere inrichtingselementen en worden de wijken Hartkamp en Raalte zuid niet doorkruist door een lege strook. Doel is om ook te komen tot ruimtelijke kwaliteitsverbetering. Op 19 september hadden we met de gemeenteraad een ontspannen en constructieve sessie als voorbereiding op de begroting. Wat ons betreft voor herhaling vatbaar. Participatietraject knelpunt Dorpsstraat/Zwolseweg werd door ons genoemd: de wens werd uitgesproken budget vrij te maken voor de start van een participatietraject waarbij het knelpunt van de Dorpsstraat/Zwolseweg wordt aangepakt. De inhoudelijke scope van het traject wordt verbreed o.a. fietsroute en omwonenden worden betrokken middels een participatietraject. Ik dank het College voor deze ondersteuning. In de Integrale Veiligheidsstrategie hebben we ons als hoofddoel gesteld “het blijven van een veilige gemeente”. Het is makkelijk opschrijven maar de praktijk kent vele ongewilde krachten. Ondermijnende criminaliteit bijvoorbeeld maar ook actuele ontwikkelingen zoals de coronacrisis blijven de argumenten om ook met gelden hier via de begroting aandacht voor de vragen. Tot slot, we worden via de Stentor door het College uitgedaagd om een slogan te bedenken. Daar willen we ons in de begrotingsvergadering maar niet aan wagen want dan ben ik bang dat we ruim na 22.00 uur hier nog zijn. Maar vanuit mijn hierna benoemde laatste zinnen, ook deels uw laatste zinnen in de aanbiedingsbrief, zijn door de Collegeleden wel aantal onderdelen voor de nieuwe slogan te zien: Ik citeer: de uitdagingen waar Raalte voor staat vraagt flexibiliteit, wendbaarheid, lef en innovatiekracht om blijvend te kunnen acteren op de continue en snel veranderende omstandigheden. Samen met de inwoners, ondernemers, maatschappelijke partners hier vorm en inhoud aan geven. Voorzitter, ‘gewoon blijven doen’ zou ik zeggen. Guus Temmink Fractievoorzitter CDA Raalte

De laatste tijd is er veel te doen over de kerken die in de gemeente Raalte gaan sluiten. Degene die mij een beetje kent, weet dat ik niet alleen naar de kerk ga omdat ik daar werk, maar ook omdat ik daar mijn rust en inspiratie vind. Vooral nu in deze onzekere tijd, waarin alles anders is, ook het naar de kerk gaan. De oude verhalen geven, soms, inzicht en inspiratie. Deze verhalen komen uit een tijd waar wij bijna geen weet van hebben, duizenden jaren geleden. Een andere tijd, een andere omgeving, een andere dimensie en toch…. Opvallend is dat de mensen die toen leefden voor dezelfde onzekerheden, vragen en uitdagingen stonden als wij nu ook doen. Wij hebben geen zekerheid in het leven en dat ervaren wij nu aan den lijve. Ineens was daar iets wat wij niet kunnen zien, wat er wel is, ons ziek, angstig en onzeker maakt. Een virus dat de hele wereld op de kop zet. We weten inmiddels iets over dit virus, maar veel weten we nog niet. We hebben onze leefwereld maakbaar gemaakt en worden nu teruggefloten. We worden teruggeworpen, we moeten luisteren naar wat er allemaal niet kan. Ons innerlijk komt in opstand, wij zijn een volk van vrijheden. We worden boos en opstandig en moe van wat ons allemaal overkomt. Afgelopen zomer konden we van de nieuwverworven vrijheid genieten en oh, wat valt het dan tegen om dit weer los te laten. De cijfers lopen op. De druk op de zorg neemt wederom toe. Wij hebben voor hen geapplaudisseerd, T-shirt met een rood hart opgehangen, zij kregen een bonus. Maar wat zij het meest hadden verdiend, ons respect, kregen zij niet. Wij hielden ons niet genoeg aan de regels en het virus gaat zijn gang. Afgelopen zondag zat ik in de kerk en ging het over dat het niet om “jou” gaat. Als je daarover na gaat denken, dan is dat nog knap ingewikkeld. Want het betekent nogal wat. Onze eigen wereld draait denk ik, wel erg om het IK. “Wat wil ik bereiken? Hoe ziet mijn week eruit? Wat zijn de gevolgen van corona voor mij en mijn baan?”. Het aankunnen van de gevolgen van dit virus vraagt een heel andere manier van kijken. Het gaat hierbij er vooral om dat je aan de ander denkt. Hoe kunnen we er samen voor zorgen dat we met elkaar dit virus eronder krijgen. Jong en oud samen. Wat is daarvoor nodig en wat kan IK daaraan bijdragen? Ik ervaar het als rijkdom op zondagmorgen te luisteren naar de oude verhalen, in een gebouw die de tand des tijds heeft doorstaan. Waar al eeuwenlang mensen hun voetstappen nalaten en waar ruimte is voor liefde, samen vieren, rouw en verdriet. Mensen kwamen en komen er bijeen met dezelfde vragen. Het geeft rust, vertrouwen en inspiratie om de komende tijd in te gaan in de wetenschap dat je niet alleen hoeft te doen maar samen. Dat maakt dat wij zorgvuldig om moeten gaan met deze gebouwen, want ze raken aan de gevoelens van onze inwoners. Juist in een tijd waarin zoveel onduidelijk is, eenzaamheid heerst en onzekerheid over de toekomst. Juist dan kan zo’n kerkgebouw een baken zijn. Ga er zorgvuldig mee om! Aaltje Booijink-Jonkman

De afgelopen jaren hebben gemeenten grote moeite om de kosten voor de jeugdzorg op te brengen. Omdat op initiatief van de landelijke VVD de zorg is overgeheveld naar de gemeenten, maar een groot deel van het benodigde geld in de schatkist achterbleef. Natuurlijk hebben we ook vanuit Gemert-Bakel opgeroepen om de gemeenten een eerlijke vergoeding voor de kosten te geven. Maar daar is het niet bij gebleven. In Gemert-Bakel gaan we niet achterover zitten, we gaan zelf aan de slag. Met als gevolg dat we nu eindelijk grip hebben op de kosten voor de jeugdzorg. Dat ging niet zomaar, daar is hard aan gewerkt. En er is lef getoond om het voor elkaar te krijgen. Want om zaken te verbeteren, moet je durven het anders aan te pakken. En dat is gebeurd. De opvoedondersteuners zijn in dienst genomen. De losse eilandjes van verschillende organisaties zijn nu één groep en als zodanig direct aanspreekbaar. Dat ging niet zonder slag of stoot. Er werden grote vraagtekens bij gezet, door de (ex)werkgevers van de professionals en de oppositiepartijen in de Raad, de VVD voorop. Het zou slecht zijn voor de jeugdprofessionals en voor de zorg. En nergens anders waren gemeenten zo dom dit te doen. Maar wij als CDA zagen kansen. Terecht! We hebben nu een club gemotiveerde professionals. Die goed samenwerkt met de huisartsen. Er is onderling vertrouwen. Onze jeugdprofessionals leveren nu zelf de zorg waar ze voor opgeleid zijn. Dat heeft ertoe geleid dat er minder jongeren worden doorverwezen naar externe trajecten. Als het nodig is wordt uiteraard wel doorverwezen. De kwaliteit van zorg blijft altijd vooropstaan! En deze kan nog verbeteren. Het CDA staat volledig achter de volgende stap die het college gaat zetten. Een verdere integratie van het team rondom de zorg van onze jongeren. Door ook de jongerenwerkers in huis te halen. Want die positie dichtbij, daar is winst te behalen. Er is nu ook al overleg met het CJG, op reguliere basis, met contactpersonen. Maar wij zien meerwaarde in betere contacten, onderling sparren, om te kijken hoe dingen het beste aan te pakken. Hou ik een zaak in eigen beheer, of is het beter op te schalen? Of andersom, iemand die vanuit het CJG bij de jongerenwerkers terecht komt. Ook nu is er weerstand, uit precies dezelfde hoek. Maar het CDA is ervan overtuigd dat ook deze stap de juiste zal blijken te zijn. We hebben goede jongerenwerkers, professionals, die prima bij onze andere professionals passen. Of de werkplek nu in het gemeentehuis is of in een grote maatschappelijke instelling, het zijn de jongerenwerkers zélf en hún kwaliteit die ervoor zorgen of jongeren hen wel of niet vertrouwen. Zij zullen, net zoals de opvoedondersteuners, onbezwaard kunnen werken. Ze krijgen de vrijheid en ruimte om dat te blijven doen wat ze nu al doen en waarschijnlijk meer ruimte voor eigen invulling en ontwikkeling. En dat komt, denken wij, de jongeren in onze gemeente alleen maar ten goede. CDA Gemert-Bakel Rick van Kessel 0651071512 rickvankessel@gmail.com

Inmiddels ben ik aan de route van de Jumbo gewend: aan één kant de winkel binnen, wachten op een karretje, handen desinfecteren, route vervolgen en ik lach vriendelijk als iemand tegen “het verkeer” in boodschappen doet. Wie een jaar geleden dit als beeld van de toekomst had voorspeld, zou voor gek worden verklaard; een bijzondere fantasie.De afgelopen weken heb ik informatie ingewonnen, protocollen geschreven, dispensers besteld, stickers geplakt, ruimtes ingericht en veel overleg gehad. Want het is voor iedereen nieuw en regelgeving is niet altijd éénduidig. Veel hing ook af of de corona-cijfers goed bleven. Wat is de juiste weg, waar moet het op aan? Minister-president Rutte, minister de Jonge en doventolk Irma gaven de richting aan. Hoe wonderlijk dat “onze Irma” houvast werd in deze tijd. Zij vertolkte onze onmacht, ons hamstergedrag, hoe wij ons voelden onder de opgelegde regelgeving. Communicatie met mimiek en gebaren geeft indringender weer waar we het over hebben. Irma werd als het ware ons kompas waar wij richting aan konden ontlenen. 1 juni ligt net achter ons en we hebben meer vrijheden. Het dorp is ingericht op de 1,5 meter met belijning op de straat voor de juiste richting. De terrassen gaan weer open en velen verzuchten: “dan wordt het eindelijk weer een beetje normaal”.Juist dat betwijfel ik. Je mag geen handen schudden, de 1,5 meter blijft, de echte spontaniteit is weg. We moeten onze route voor de toekomst nog bepalen. Google maps helpt ons daar niet bij;-)We moeten voor onszelf bedenken wat belangrijk is. Nu gooi ik natuurlijk een open deur in door te zeggen dat dat voor mij mijn gezin is met familie en vrienden daaromheen. Zij zijn gezond. Het gaat goed met ons. We hebben ruimte, het is mooi weer. We vierden onze eigen “Ribs and Blues” met ribben op de BBQ en Blues via Spotify. Er is veel om van te genieten, het is herijken en toch ook zo anders dan een paar maanden geleden. Laten we vooral naar elkaar blijven omzien. Mensen verloren hun dierbaren of zijn in onzekerheid over de hun gezondheid. Bedrijven, organisaties en verenigingen zitten met de handen in het haar en de werkloosheid is ook in Raalte fors gestegen. Het komt er nu op aan. Hoe solidair zijn we met elkaar? Alleen samen krijgen we corona onder controle. En ook alleen samen houden we elkaar op de been. Zodat we straks weer samen op al onze vertrouwde plekken en feesten in Raalte kunnen zijn. Met elkaar moeten we de schouders eronder zetten. De toekomst wijst het uit, ook hier is geen routeplanner voor. Praat met elkaar, help elkaar en samen gaan we bedenken hoe onze toekomst eruit zal zien. Aaltje Booijink-Jonkman

Inmiddels ben ik aan de route van de Jumbo gewend: aan één kant de winkel binnen, wachten op een karretje, handen desinfecteren, route vervolgen en ik lach vriendelijk als iemand tegen “het verkeer” in boodschappen doet. Wie een jaar geleden dit als beeld van de toekomst had voorspeld, zou voor gek worden verklaard; een bijzondere fantasie.De afgelopen weken heb ik informatie ingewonnen, protocollen geschreven, dispensers besteld, stickers geplakt, ruimtes ingericht en veel overleg gehad. Want het is voor iedereen nieuw en regelgeving is niet altijd éénduidig. Veel hing ook af of de corona-cijfers goed bleven. Wat is de juiste weg, waar moet het op aan? Minister-president Rutte, minister de Jonge en doventolk Irma gaven de richting aan. Hoe wonderlijk dat “onze Irma” houvast werd in deze tijd. Zij vertolkte onze onmacht, ons hamstergedrag, hoe wij ons voelden onder de opgelegde regelgeving. Communicatie met mimiek en gebaren geeft indringender weer waar we het over hebben. Irma werd als het ware ons kompas waar wij richting aan konden ontlenen. 1 juni ligt net achter ons en we hebben meer vrijheden. Het dorp is ingericht op de 1,5 meter met belijning op de straat voor de juiste richting. De terrassen gaan weer open en velen verzuchten: “dan wordt het eindelijk weer een beetje normaal”.Juist dat betwijfel ik. Je mag geen handen schudden, de 1,5 meter blijft, de echte spontaniteit is weg. We moeten onze route voor de toekomst nog bepalen. Google maps helpt ons daar niet bij;-)We moeten voor onszelf bedenken wat belangrijk is. Nu gooi ik natuurlijk een open deur in door te zeggen dat dat voor mij mijn gezin is met familie en vrienden daaromheen. Zij zijn gezond. Het gaat goed met ons. We hebben ruimte, het is mooi weer. We vierden onze eigen “Ribs and Blues” met ribben op de BBQ en Blues via Spotify. Er is veel om van te genieten, het is herijken en toch ook zo anders dan een paar maanden geleden. Laten we vooral naar elkaar blijven omzien. Mensen verloren hun dierbaren of zijn in onzekerheid over de hun gezondheid. Bedrijven, organisaties en verenigingen zitten met de handen in het haar en de werkloosheid is ook in Raalte fors gestegen. Het komt er nu op aan. Hoe solidair zijn we met elkaar? Alleen samen krijgen we corona onder controle. En ook alleen samen houden we elkaar op de been. Zodat we straks weer samen op al onze vertrouwde plekken en feesten in Raalte kunnen zijn. Met elkaar moeten we de schouders eronder zetten. De toekomst wijst het uit, ook hier is geen routeplanner voor. Praat met elkaar, help elkaar en samen gaan we bedenken hoe onze toekomst eruit zal zien. Aaltje Booijink-Jonkman

Coronatijd: een bijzondere tijd. Zeker nu de maatregelen verlengd zijn,komt er van alles op ons af. Iedereen heeft er mee te maken:kinderen thuis, wel of niet thuiswerken, zorgen om dierbaren, ondernemers en verenigingen. Loop je ergens tegen aan? Welke problemen zie je in de samenleving ontstaan? Zou je iets met ons willen delen of bespreken? Maandagavond 20 april 20.30 uur organiseren we een online koffiemoment. Wil je aansluiten, stuur een bericht naar info@raalte.cda.nlof laat een berichtje achter onder dit bericht. Dan ontvang je een link waarmee je online met ons kunt beeldbellen. Liever (normaal) bellen? Dat kan ook! Stuurons een mail, dan nemen wij contact met je op. PS koffie moet je maandag zelf zetten #Raalte #Coronacrisis #Denkmeedoemeeleefmee

Coronatijd: een bijzondere tijd. Zeker nu de maatregelen verlengd zijn,komt er van alles op ons af. Iedereen heeft er mee te maken:kinderen thuis, wel of niet thuiswerken, zorgen om dierbaren, ondernemers en verenigingen. Loop je ergens tegen aan? Welke problemen zie je in de samenleving ontstaan? Zou je iets met ons willen delen of bespreken? Maandagavond 20 april 20.30 uur organiseren we een online koffiemoment. Wil je aansluiten, stuur een bericht naar info@raalte.cda.nlof laat een berichtje achter onder dit bericht. Dan ontvang je een link waarmee je online met ons kunt beeldbellen. Liever (normaal) bellen? Dat kan ook! Stuurons een mail, dan nemen wij contact met je op. PS koffie moet je maandag zelf zetten #Raalte #Coronacrisis #Denkmeedoemeeleefmee

Je zult je misschien afvragen, wat een rare vraag. Dat is het ook en iets waar je normaal niet bij stil staat. Niet eerder dan dat je bijvoorbeeld loonsverhoging krijgt of een prijs of onderscheiding mag ontvangen. Dan kan je je afvragen, heb ik dat wel verdiend? Ik was er anders ook niet over begonnen als ik het in mijn omgeving niet was tegen gekomen. Verhalen die gaan over waardebepaling; hoeveel ben jij waard voor jouw werkgever. Dat kan gebeuren als je bijvoorbeeld door een beperking niet fulltime kan werken. Je krijgt te maken met allerlei instanties en uiteindelijk vindt er een waardebepaling plaats. Ook als je ziek bent geworden en niet meer terug kunt in de oude werksituatie wordt er naar passende oplossingen gezocht. Wat ben je nog van waarde voor de werkgever? Ik zie wat het doet met mensen, deze waardebepaling, het geeft stress en onzekerheid. Ik schrok, toch nog, van de sluiting van de Hoenderloo groep. Naïef misschien, ik had verwacht dat er voor deze zeer kwetsbare jongeren een oplossing zou worden gezocht. In de diverse krantenartikelen wordt uitgelegd dat er financiële strubbelingen zijn en de kwaliteit niet kan worden gewaarborgd. En het verhaal van de jongeren en de ouders dan? Hun situatie is niet te beschrijven. Wat verder van huis, op Lesbos, verblijven vluchtelingen onder erbarmelijke omstandigheden. Vrijwilligers doen hun uiterste best, om binnen de mogelijkheden die er zijn, het zo dragelijk mogelijk te maken. Maar de vraag is wel, hoeveel is het Europa waard? Het aangespoelde jongetje, was in ieder geval een foto waard die de wereld rondging en die we niet meer van ons netvlies krijgen. De opgejaagde stroom vluchtelingen zijn mogelijk nog minder waard. Zij zijn afhankelijk van het gesprek dat tussen president Poetin en president Erdogan heeft plaats gevonden. Lief mens, wat ben je waard? We vieren gauw 75 jaar vrijheid. Ik heb het voorrecht dat ik met een aantal ouderen hierover mocht spreken. Zij vertellen over de periode waarin zij als kind angstig waren, de wereld om hen heen niet begrepen. Zij hebben de onzekerheid en angst van hun ouders ervaren. Bijzonder dat deze verhalen gedeeld worden. Want lief mens, dat is waar het omgaat! Je bent de vrijheid waard, het recht op je eigen gedachten, het doorgeven van jouw verhaal. Je bent je familie waard, de liefde en het recht dat we naar elkaar omzien. Het recht van waardigheid. Lief mens dat ben jij waard! Aaltje Booijink-Jonkman

Je zult je misschien afvragen, wat een rare vraag. Dat is het ook en iets waar je normaal niet bij stil staat. Niet eerder dan dat je bijvoorbeeld loonsverhoging krijgt of een prijs of onderscheiding mag ontvangen. Dan kan je je afvragen, heb ik dat wel verdiend? Ik was er anders ook niet over begonnen als ik het in mijn omgeving niet was tegen gekomen. Verhalen die gaan over waardebepaling; hoeveel ben jij waard voor jouw werkgever. Dat kan gebeuren als je bijvoorbeeld door een beperking niet fulltime kan werken. Je krijgt te maken met allerlei instanties en uiteindelijk vindt er een waardebepaling plaats. Ook als je ziek bent geworden en niet meer terug kunt in de oude werksituatie wordt er naar passende oplossingen gezocht. Wat ben je nog van waarde voor de werkgever? Ik zie wat het doet met mensen, deze waardebepaling, het geeft stress en onzekerheid. Ik schrok, toch nog, van de sluiting van de Hoenderloo groep. Naïef misschien, ik had verwacht dat er voor deze zeer kwetsbare jongeren een oplossing zou worden gezocht. In de diverse krantenartikelen wordt uitgelegd dat er financiële strubbelingen zijn en de kwaliteit niet kan worden gewaarborgd. En het verhaal van de jongeren en de ouders dan? Hun situatie is niet te beschrijven. Wat verder van huis, op Lesbos, verblijven vluchtelingen onder erbarmelijke omstandigheden. Vrijwilligers doen hun uiterste best, om binnen de mogelijkheden die er zijn, het zo dragelijk mogelijk te maken. Maar de vraag is wel, hoeveel is het Europa waard? Het aangespoelde jongetje, was in ieder geval een foto waard die de wereld rondging en die we niet meer van ons netvlies krijgen. De opgejaagde stroom vluchtelingen zijn mogelijk nog minder waard. Zij zijn afhankelijk van het gesprek dat tussen president Poetin en president Erdogan heeft plaats gevonden. Lief mens, wat ben je waard? We vieren gauw 75 jaar vrijheid. Ik heb het voorrecht dat ik met een aantal ouderen hierover mocht spreken. Zij vertellen over de periode waarin zij als kind angstig waren, de wereld om hen heen niet begrepen. Zij hebben de onzekerheid en angst van hun ouders ervaren. Bijzonder dat deze verhalen gedeeld worden. Want lief mens, dat is waar het omgaat! Je bent de vrijheid waard, het recht op je eigen gedachten, het doorgeven van jouw verhaal. Je bent je familie waard, de liefde en het recht dat we naar elkaar omzien. Het recht van waardigheid. Lief mens dat ben jij waard! Aaltje Booijink-Jonkman