Nieuws van politieke partijen over Jong Uden inzichtelijk

4 documenten

🚴‍♀️'GUUS beweegt je' 🚴‍♀️ De ...

Jong Uden Jong Uden Uden 22-11-2018 20:23

🚴‍♀️'GUUS beweegt je' 🚴‍♀️ De programmalijnen van GUUS zijn gericht op gezond en actief leren, wonen, werken en meedoen. In opdracht van de Gemeente Uden zijn regisseurs en buurtsportcoaches van SSNB (Stichting Sportservice Noord-Brabant) samen met diverse partners actief met de programma's Bewegen en Sport (met onder meer Kicks), Jongeren Op Gezond Gewicht (JOGG) en Positieve Gezondheid. 🏃‍♀️🏃‍♂️ #bewegen #jongeren #JOGG #GUUS #gezond #actief

Hartevassnuten Jong Uden!

Jong Uden Jong Uden Uden 23-02-2018 07:19

Geplaatst op 08:19h in Uncategorized door Jong Uden

Remco Koenen, Erelid & Nr. 37  Lijst Jong Uden

Donderdag 30 Juli 2016, Hovden, Noorwegen.

De zomervakantie van 2016! Samen met mijn vrouw en drie kinderen, toen 5, 6 en 7 jaar oud, naar Noorwegen. Yes! Eindelijk, onze droom kwam uit. Een heerlijk vooruitzicht met eindeloze bergachtige landschappen, fenomenaal mooie fjorden en oneindig aanbod aan sportieve activiteiten.

De oudste dochter had zo haar bedenkingen over Noorwegen. Zij prefereert duidelijk een vakantie in een luxe all-inclusive-resort met zwemparadijs. Waar die fascinatie bij dochterlief vandaan komt, is voor mij en mijn vrouw nog steeds een raadsel. Wij kunnen beide vol verbazing kijken naar YouTube filmpjes waarop om 07.00 uur in de ochtend, na het startschot van de dienstdoende badmeester, een hele menigte rennende vakantiegangers zich op slippertjes duwend en vechtend een weg baant om als eerste een zo dicht mogelijk bij het zwembad gelegen ligbed te veroveren. Voor ons een nachtmerrie. Wij trekken liever de natuur in!

Onze zoon ontpopte zich in de Noorse bergen als de jongere versie van wereldreiziger Roald Amundsen en leidt sindsdien alle expedities gedurende onze vakanties tot grote successen. Tot slot onze jongste dochter van destijds 5 jaar. Voor haar kan het niet gek genoeg. Het liefst beklimt zij de Mount Everest en de K9 in 1 dag. Hoe groter het gevaar, hoe breder de grijns op haar gezicht.

Hartevassnuten! Op die bewuste donderdagochtend besloten wij om de Hartevassnuten (1068m) te beklimmen met het hele gezin. Allemaal de bergschoenen stevig gestrikt, goed en warm gekleed en met voldoende proviand in de rugzak zijn wij vertrokken. Op de kaart van de plaatselijke VVV stond beschreven: Een leuke en plezierige wandeling voor het hele gezin. Duurt ongeveer 2,5 uur. Max! Moeilijkheidsgraad: Gemiddeld. Prima wandeling dus. Wij hadden onszelf thuis immers goed voorbereid door regelmatig het kabouterpad te lopen, zowel linksom als rechtsom. En ook op Bedaf hadden wij de blote kont een aantal keren op 1 dag beklommen om vervolgens urenlang na te praten in het base-camp bij Rems Verbossen. Hartevassnuten, here we come!

We startten in de zon en wandelden gezellig langs een paar schattige typisch Noorse huisjes. Al redelijk snel veranderde het Noorse “Kabouterpad’’ in een beklimming op handen en voeten, waarbij wij elkaar handen en knietjes moesten geven om het hoogteverschil te kunnen overbruggen. Prachtig, wat een teamwork. De kinderen genoten van het samen zijn. Even rusten. Kijkend naar het adembenemende Noorse landschap, dronken en aten we wat. En doorrrr… En nog verder. De top! Na ongeveer 1,5 uur bereikten wij de summit. Tijd voor high-fives en het nemen van enkele victory-foto’s.

Na een kleine discussie over de te vervolgen “blauwe” route gingen we voorwaarts. Op naar de volgende blauwe stip op een steen. Na nog eens een uur verder gewandeld en geklommen te hebben, waren het dal en de finish nog altijd niet in zicht. Nog een keer goed kijken op de kaart. Hmmm, waarschijnlijk moeten we dat kleine bergkammetje nog over voordat we weer aan de afdaling kunnen beginnen. Tijdens het vierde uur werd langzaam maar zeker duidelijk dat de kaart waardeloos was of dat wij waardeloze kaartlezers waren. Verdwaald!

Verdwalen op het kabouterpad in slabroek is praktisch onmogelijk. En mocht het toch gebeuren, dan kun je altijd een richting in blijven lopen en komt het vanzelf goed. Mocht dat ook niet lukken, dan kun je de navigatie op je telefoon aanzetten of zelfs 112 bellen. In Noorwegen, op een “wandelpad” met een gemiddelde moeilijkheidsgraad, kom je erachter dat altijd één richting in lopen in zijn geheel GEEN optie is. Tevens blijkt je telefoon volstrekt nutteloos. Nou ja, nutteloos, je kan er leuke foto’s mee maken. Foto’s van een hele boze vrouw of drie huilende kinderen op een berg. Totaal geen bereik! Tot overmaat van ramp kwam Murphy ook nog aanwaaien. De wet van Murphy, welteverstaan: “Anything that can go wrong, will go wrong”

De zon was overigens onopgemerkt al een aantal uren verdwenen, en nu werd het steeds donkerder en behoorlijk mistig, met als dieptepunt hagel en natte sneeuw. We waren op zomervakantie! Ineens stonden wij in het donker op een mistige berg in Noorwegen in de sneeuw. Ook veranderde de gekozen wandel-survival route in een soort 250 meter brede oversteek van een rotsen-gletsjer met diepe gaten om allebei je benen als luciferhoutjes, in een keer te breken.

Dit was serieus! Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en begrepen direct dat absolute focus nu noodzakelijk was. Wat mij achteraf altijd is bijgebleven van dit moment, is dat kinderen ook direct instinctief in de gaten hebben wanneer focus en doorzettingsvermogen noodzakelijk zijn.

Vanaf dit moment zeurde niemand meer. De knop was om! Na meer dan 6 uur “wandelen” en wat verkennerswerk van mijn vrouw, besloten we vervolgens gezamenlijk om niet de volledige route terug te lopen, maar de route te vervolgen. Eindelijk, na 8,5 uur “overleven” waren we weer beneden. De high-fives en omhelzingen binnen het gezin zal ik nooit meer vergeten. Wat waren wij blij! En wat waren wij ontzettend trots op onze kinderen. Wat een teamwork! Hartevassnuten!

Vanaf die dag is het woord “Hartevassnuten” een normaal Nederlands woord binnen ons gezin. Hartevassnuten staat voor focus, doorzetten, niet zeuren en finishen! Wanneer wij bij onze kinderen langs de lijn staan, roep ik nog regelmatig “Hartevassnuten” richting de kinderen. Ook wanneer er  een tekening is “mislukt” zeggen de kinderen tegen elkaar “Hartevassnuten”. Afgelopen Carnaval wilde ik op maandagavond/-middag op tijd naar huis, maar riepen mijn kinderen in koor: “Kom op pap, Hartevassnuten!”

Twintig jaar geleden, in 1997 besloten Marnix en ik een nieuwe politieke partij op te richten. Een partij die voor vernieuwing en permanente lente binnen de Gemeente Uden zou gaan zorgen. En dat is gelukt! Niet alleen toen in 1997, maar nu nog steeds. En dat komt niet door mij of Marnix of door alle andere oprichters van het eerste uur. Nee, dat komt omdat het Hartevassnuten-DNA diep in de partij Jong Uden geworteld is. Dat komt omdat iedere keer weer een nieuwe generatie Udenaren opstaat om ervoor te zorgen dat Uden de allermooiste plek is én blijft om te wonen, voor jong en oud!

Hartevassnuten! Jong Uden zet al meer dan 20 jaar door! Jong Uden heeft al meer dan 20 jaar focus op de wensen van de Udenaren. Jong Uden blijft resultaten boeken. Jong Uden blijft vernieuwen, niet zeuren en finishen! Hartevassnuten Jong Uden! Hartevassnuten Uden!

Strike a pose!

Jong Uden Jong Uden Uden 13-02-2018 10:52

Geplaatst op 11:52h in Uncategorized door Jong Uden

Karin Francken-Schiffer, Nr. 6 Lijst Jong Uden & raadslid

Carnavalszondag. Vroeg in de middag loop ik in het zonnetje naar het Sint Jansplein. Bijkomen van de dag ervoor hoef ik niet. Hoewel, zaterdagochtend zat ik met manlief om 11:00 uur al aan de koffie bij mijn schoonzus, om 14:00 uur aan de lunch bij een keukenspecialist in Waardenburg en toen bleek dat het daar wat tegenviel (qua aanbod dan, de lunch was best prima), zijn we doorgereden naar een volgende zaak. Met een stapel boeken ter inspiratie de zaak verlaten en door naar de supermarkt. Zo rond 18:00 uur op de bank geploft en er niet meer vanaf gekomen tot het bedtijd was.

Vreselijk burgerlijk! Zeker in vergelijking met wat ik nu aantref op het plein. Carnavalswagens, volop muziek uit de verschillende speakers en hossende mensen met meer bier dan ik in mijn leven heb gedronken. Toegegeven, ik lust geen bier.

Al snel heb ik mijn clubje gevonden. Net als ik compleet uitgedost, want… we lopen mee met de optocht! Gewapend met een fototoestel, een kar vol props en stickers lopen we door ons mooie centrum in de zon en een enkele hagelbui. Ik zie veel bekenden en lachende gezichten. Iedereen doet mee en we schieten tientallen foto’s. Heb jij de jouwe al gevonden op www.cvdelijsttrekkers.nl?

Voordat we rond 16:00 uur de Markt bereiken, zie ik een ambulance staan. Een man ligt vanuit een bed te optocht te bekijken. Ik hoor dat het gaat om een wensambulance en dat deze man 35 keer zelf heeft meegelopen in de optocht. Nu nog één keer, als laatste wens. Ik ben er even stil van. Er wordt geroepen dat ook hier een foto zeker wordt gewaardeerd. We leggen het moment dan ook uiteraard vast. Wauw!

Voor de kroegen aan de Markt staat het vol met mensen. Iedereen is in feeststemming. We draaien de laatste bocht door, waar de optocht eindigt. Drie uren zijn voorbij gevlogen. Niet veel later horen we dat we de eerste plek te pakken hebben als kleine loopgroep. Laat dit een voorbode zijn op de gemeenteraadsverkiezingen volgende maand, te gek!

Voor mij houdt het vieren van carnavalszondag na de prijsuitreiking op en ik realiseer mij dat eigenlijk hetzelfde geldt bij Jong Uden. Na een aantal jaren moet je gewoon plaats maken voor de jonge(re) generatie. Die hopelijk net zoveel plezier zal beleven als dat ik heb gedaan. Zowel met carnaval als in de politiek.

Voor wat betreft de politiek houdt het wat mij betreft trouwens nog niet op. Ik ben klaar om nog één keer vier jaar te knallen. En carnaval? Misschien pak ik stiekem nog een maandag of dinsdag mee. Dat wil zeggen, als ik ben bijgekomen 😉

Jong Uden boeit wél!

Jong Uden Jong Uden CDA Uden 08-02-2018 12:40

Geplaatst op 13:40h in Uncategorized door Jong Uden

Ylse van Lanen, Oud-fractievoorzitter Jong Uden (1998-2002)

Het is februari 2018 en het is alweer zo ver; de gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur. Natuurlijk gaan mijn gedachten zo nu en dan terug naar twintig jaar geleden. Het was februari 1998 en mijn leven was het toppunt van hectiek.

Nog maar een maand of twee eerder was Jong Uden namelijk opgericht. Toen ik erbij werd gevraagd was mijn eerste reactie: “Politiek? Wil ik daar iets mee te maken hebben? Is dat iets voor mij?”

Mijn vader was lang actief geweest in het CDA en toen ik een tiener was, waren er geregeld vergaderingen bij ons thuis. Dan trok er een stoet – in mijn ogen – stoffige, ongelooflijk saaie mensen ons huis in en wist ik één ding zeker: daar had ik helemaal niets mee. Hoe eerder ze weer weg waren, hoe beter ik het vond.

Onlangs hoorde ik voor de zoveelste keer een hardnekkig idee voorbij komen: “Jong Uden is ontstaan uit het CDA.” Ik legde maar weer eens uit wat ik lang van de politiek in het algemeen en het CDA in het bijzonder had gevonden. Of dat ook zo gold voor de mannen van het eerste uur – zoals natuurlijk Marnix, Remco en Ron – weet ik niet precies, maar zeker was wel dat zij zich niet geroepen voelden om zich bij die oude garde aan te sluiten. Jong Uden is wat mij betreft niet ontstaan uit of dankzij het CDA, maar eerder ondanks het CDA.

Jong Uden in oprichting bleek een verademing. Leuke mensen, gezelligheid, goede discussies die echt ergens over gingen. Niet lang daarna werd ik gekozen als lijsttrekker en kwamen de verkiezingen met rasse schreden dichterbij. De campagne barstte los en hoe! Ik racete van tv-opnames (RTL volgde ons, op weg naar de verkiezingen) naar radiodebat, naar kranteninterview en weer terug. Tussendoor debatteerden wij zelf tot diep in de nacht en schreven we ons eerste partijprogramma; vijf punten slechts, maar ontzettend to the point, want het heeft ons daarna nog heel vaak de juiste weg gewezen bij de meningsvorming over heel veel onderwerpen! Ons officieuze campagnelied was “We doen het zelf wel” van Stef Bos. Want al zóuden we al bij andere partijen actief zijn geweest, dan hadden we lang mogen wachten op een verkiesbare plek op de lijst. Zoveel raadsleden die jaren en jaren die zetels lekker warm hielden voor zichzelf, terwijl van vernieuwing nauwelijks sprake leek.

Na drie maanden van geregel, gerace en geratel was het eindelijk zover: de eerste verkiezingsdag voor Jong Uden. De rest is geschiedenis; we haalden twee zetels. In de raadsperiode die volgde, heb ik bijzondere dingen mogen doen en veel geleerd, waar ik nu, twintig jaar later, nog steeds profijt van heb. Ik heb het stokje na vier jaar weer overgedragen, omdat ik andere prioriteiten had en de politiek mij toch niet zo lag. Mijn fractiegenoot Marnix gelukkig wel; van hem zullen we nog veel en lang horen, dat weet ik zeker. (eerste burgemeester van gemeente Maashorst?!)

Ik moet toegeven dat ik wel een beetje vreesde dat een stukje Ujese geschiedenis zich zou herhalen; in de jaren ’60 is er hier een jongerenpartij actief geweest (met ook een Van Lanen als eerste lijsttrekker! Overigens geen familie), maar die hield na twee raadsperiodes op te bestaan. Zou het Jong Uden lukken om nieuwe, capabele mensen te blijven trekken, ook na twee raadsperiodes? Ik herinner me een grote bijeenkomst in Den Haag, waar ik speciaal als jong raadslid was uitgenodigd. Bijna wanhopig probeerden hordes mensen hét geheim voor het krijgen van jongeren in je partij, uit mij te trekken. Ik wist het wel: goede jonge mensen veel sneller echte kansen geven en niet zo stijf en stoffig zijn. Bij Jong Uden konden de voeten gerust op tafel tijdens een fractievergadering, om maar een voorbeeld te noemen, en moet je na maximaal acht jaar raad en pluche plaatsmaken.

Er is veel veranderd in die twintig jaar. Onze eerste fractiekamer was nog in het oude Raadhuis. We rookten allemaal als een ketter en dat kleine hokje stond altijd blauw. Dat is inmiddels ondenkbaar. De twee zetels zijn er nu vijf, Jong Uden zit in het college. En wat het aller-, allerbeste is: het lukt nog steeds bijzonder goed om nieuwe, jonge mensen te vinden die er zin in hebben om zich politiek in te zetten voor Uden. De door mij gevreesde herhaling van de (korte) geschiedenis van de eerdere Jongerenpartij is niet bewaarheid. Jong Uden boeit wél. Jong Uden doet het nog steeds zelf wel en is niet meer weg te denken uit Uden. Jong Uden #tagt Uden!!!

Zie je content die volgens jou niet op deze site hoort? Check onze disclaimer.