Poliflw

Vrijdagavond 25 oktober heeft de PvdA Het Hogeland een politiek café georganiseerd in het Dorpshuis in Usquert. Op de website van Winsum nieuws staat een uitgebreid verslag. U kunt het hier lezen.

Het bericht Politiek café in Usquert goed bezocht verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Ondanks dat ik zelf geen actievoerder of staker ben, vind ik dat in een democratie iedereen de gelegenheid moet hebben om te demonstreren. Zo ook de ‘boeren’. Hoewel boeren? Ik heb niet de indruk dat alle boeren erg ingenomen waren met de actie van twee weken geleden. En al helemaal niet met de acties die nog volgen. Waar ik in het vervolg in generaliserende zin schrijf over ‘boeren’, wil ik zeker niet alle boeren over één kam scheren. Dit even tussendoor  om mijn opvattingen bij voorbaat te nuanceren.

Maar wat had ik een moeite met die actie van 1 oktober. Waar ging het de actievoerders nu eigenlijk om? De indruk werd gewekt dat het zou gaan om het respect en de waardering van parlementariërs in het bijzonder en de Nederlands bevolking in het algemeen. Steeds meer bekroop me het gevoel dat het daar helemaal niet om ging. Mijn gevoel zei me dat het draaide om de onwelgevallige maatregelen die het kabinet zal moeten opleggen aan met name de veeteelt om onze natuurgebieden en de biodiversiteit nog enigermate overeind te houden. De roep om waardering en respect verdween gaandeweg naar de achtergrond en druk op kabinet en Tweede Kamer kwam steeds nadrukkelijker op de voorgrond te staan. Daardoor en door de intimiderende wijze waarop tractoren als machtsmiddelen werden ingezet (wat respect?), verdween mijn sympathie voor deze actie als sneeuw voor de zon.

Tot overmaat van ramp word ik, als burger ook nog eens gebruikt als zou ik achter de actie staan. Op internet bladerend door allerlei sites staat te lezen dat een groot deel van de Nederlandse bevolking achter deze ‘helden’ (Geert Wilders) staat. Ja, de inwoners van ons land hebben makkelijk praten. Het kost ze niets. Maar vraag diezelfde Nederlanders eens een eerlijke prijs voor een ‘eerlijk’ stukje vlees of pak melk te betalen, hoeveel steun zou er dan nog zijn?

Terug naar het aanvankelijk zo benadrukte respect en waardering. Het slaat toch helemaal nergens op om dat tot doel van je actie te kiezen? Respect en waardering is toch niet voorbehouden aan een bepaalde beroepsgroep? Respect verdient toch iedereen? Of  je nu boer bent of politieagent of leraar of werkt in de zorg of toevallig De Groot heet en van D66 bent en een iets andere opvatting hebt over stikstofmaatregelen dan de doorsnee boer, ook dan verdien je respectvol benaderd te worden.

Terwijl ik het schrijven van deze column even onderbreek, zie ik op het journaal van vrijdag 11 oktober weer boeren  voorbijkomen. Friese blokkeerboeren hebben politie en autoriteiten volledig verrast door het centrum van Leeuwarden plat te leggen en het provinciehuis te blokkeren. Schielijk trekt het provinciebestuur zijn plannen in. ‘Dat gaat makkelijk’, denk je dan als buitenstaander, ‘demonstrerende boeren laten een scheet, de stikstof is nog niet neergedaald en ze krijgen hun zin al’.

Hoe anders is dat met het andere item waar op datzelfde journaal aandacht aan wordt besteed. Dat gaat over jongeren met ernstige psychische klachten, die op een wachtlijst worden geplaatst en als ze dan eindelijk behandeld kunnen worden, met meerdere en wisselende zorgverleners te maken krijgen. Ook nu weer wordt er voor deze ongewenste situatie in de jeugdzorg door, in dit geval een kinderarts, nadrukkelijk aandacht  gevraagd. En dat is niet de eerste keer. Horden artsen, psychiaters, verpleegkundigen en ouders ageren al tijden tevergeefs tegen de problemen in de jeugdzorg. Zelfs noodkreten van de gemeenten bieden geen soelaas. Jongeren en hun ouders beschikken helaas niet over een groen gevaarte op wielen en gemeenten kunnen het zich niet permitteren om met al hun rijdend materieel in actie te komen.

Ondertussen trekt de groene karavaan op intimiderende wijze verder. Provinciale acties zijn aangekondigd en ‘Farmers Defence Force’ roept de boeren op woensdag 16 oktober naar het Binnenhof op te trekken. Kijk voor de aardigheid eens op de site van deze groep. Je vindt er geen enkele informatie. Wat valt er te verbergen? En kijk ook eens goed naar het logo. De groene karavaan trekt op naar het Binnenhof en eist dat de groene wind, die er al jaren waait, onverminderd blijft waaien.

Het bericht Boeren, burgers en ‘buiten’lui verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Agenda Opening en mededelingen Vaststellen agenda Vragenuur Besluitenlijst Ingekomen stukken

Besluitvormend (zonder opiniërende behandeling)

Benoeming leden RKC

Opiniërend

Beleid kleinschalige duurzame energie opwekking Het Hogeland

Het college kiest voor een duidelijk energie beleid op Het Hogeland, dorpen zijn zelf aan zet en krijgen ruimschoots de kans om zelfvoorzienend te kunnen worden. De participatie van onze inwoners staat centraal, energie lokaal opwekken moet in verhouding staan met wat lokaal nodig is, passend in de omgeving. De Partij van de Arbeid onderschrijft participatie van onze inwoners maar wil een stap verder gaan; wat lokaal wordt opgewekt moet lokaal worden gebruikt. Bij voorkeur 100 % lokaal eigendom. Baten terug laten vloeien naar het eigen dorp. Eerlijke verdeling tussen lusten en lasten voor onze inwoners. College wees positief, maar wel realistisch, terughoudendheid is geboden ten aanzien van commerciële partijen, stel initiatieven vanuit onze inwoners voorop en geef lokale energiecoöperaties de ruimte. Draagvlak en lokaal belang staan voorop!

Het college wil de mogelijkheden van grote windmolens onderzoeken en wijkt daarmee af van Provinciaal beleid. Neem in het onderzoek de opgedane  ervaringen van andere gemeenten en dorpen mee. Ons beeld vanuit gesprekken met raadsleden uit diverse gemeenten is toenemende  weerstand  inwoners groeit t.a.v. grote windmolens. Het maatschappelijke draagvlak voor grote windmolens wankelt. Wees dus terughoudend. Bezin voor je begint…… Maatschappelijk draagvlak is een voorwaarde voor het succesvol invlechten van energievoorzieningen in de samenleving, wees daar alert op.

Daarnaast is het belangrijk om de technische innovatieve ontwikkelingen mee te nemen, er verandert veel op het gebied van de energietransitie. Wat onze fractie betreft willen we géén uitzondering maken voor bedrijventerreinen, een groene inpassingstrook past ook op bedrijventerreinen. Het zicht en het klimaat zijn erbij gebaat, bomen én planten vangen CO2 op. Twee vliegen in een klap!

 In onze Eemshaven staan inmiddels al veel verschillende windmolens, die bij elkaar niet alleen  energie opleveren maar ook OZB. Het nieuwe beleid voor Het Hogeland overweegt windmolens OZB vrij te stellen. Daar hebben we een vraagteken bij, hoe kijkt het college hiernaar? Kan dat, OZB differentiatie op Het Hogeland?

De fractie van de PvdA is positief over het beleid  kleinschalige lokale energie-opwekking, maar wel met de volgende opmerkingen; biedt een goed luisterend oor aan onze inwoners, laat de baten terugvloeien naar inwoners in de dorpen, maak mogelijk dat mensen met lagere inkomens ook kunnen participeren. Maak geen uitzondering voor bedrijventerreinen. Benut ervaringen vanuit andere gemeenten. Lokaal opgewekte energie lokaal gebruiken.

Opiniërend en besluitvormend

Verklaring van geen bedenkingen Bedumerweg 68 Onderdendam

Geen opmerkingen Startdocument Regionale Energiestrategie Groningen

Tijdens de troonrede op Prinsjesdag sprak Koning Willem Alexander uiteraard over het klimaatakkoord; “We zullen de bakens moeten verzetten….” De Groningers hebben al vele malen hun bakens moeten verzetten vanwege de problematiek rondom de gaswinning, soms letterlijk doordat hun veiligheid van eigen woning in het gedrang kwam… De Regionale Energie Strategie vraagt aan alle regio’s in Nederland om met een bod te komen om te kunnen voldoen aan de totale landelijke energievoorziening, te weten 35 TWh.

Het startdocument is helder, met een duidelijk tijdpad,  waarin de raad wordt meegenomen en dankzij de stuurgroep  de kans krijgt om haar mening in te brengen. Onze fractie is van mening dat Groningen geen koploper in kwantiteit moet zijn, maar moet kiezen voor kwaliteit met een realistisch bod passend bij het tempo dat ons gebied kan dragen, met een redelijke verdeling tussen lasten en lusten.

Enige terughoudendheid is geboden als we rekening houden met de draagkracht van ons gebied én met de draagkracht van onze inwoners. De veerkracht is aangetast door de stapeling van problemen rondom de aardbevingen. Neem onze inwoners vanaf het startpunt mee,  zorg voor voldoende maatschappelijk draagvlak door vroegtijdig  onze inwoners uit te leggen wat de energieveranderingen voor hun betekent.

In sommige gebieden op Het Hogeland kampen we met een beperkte netwerkcapaciteit, daarnaast ontvangen wij meerdere signalen over een toenemend tekort aan materiaal voor deze energietransitie. We vragen ons af hebben we überhaupt voldoende geschikte mankracht in Groningen voor de energietransitie? Meer voldoende opgeleide mensen zijn noodzakelijk, meer opleidingen gewenst.

Laten we vooral realistisch blijven; qua haalbaarheid, optimaal rekening houden met inwonersinitiatieven, realistisch qua draagkracht met een eerlijke verdeling tussen lusten en lasten in ons gebied.

 

Startnotitie lokale Inclusie Agenda Het Hogeland 2020-2022

Wat is het eigenlijk beschamend dat we dit onderwerp op de agenda hebben, dat er beleid gevoerd moet worden op het uitgangspunt dat iedereen mee moet kunnen doen. Toch blijkt elke dag dat het hard nodig is concrete plannen en afspraken te maken om te komen tot een inclusieve samenleving. Een samenleving waarin iedereen er zeker van kan zijn mee te kunnen doen.

Juist dit onderwerp,  dat we nu bespreken – inclusie- is voor ons de belangrijkste reden om om de motie van de SP niet te steunen. Want natuurlijk willen we óók extra aandacht voor de mensen met dementie en hun (mantel)zorgers en natuurlijk willen we een dementievriendelijke gemeente zijn. Maar ook voor alle andere groepen die extra steun en aandacht nodig hebben. De fractie van de PvdA vindt deze motie afbreuk doen aan de in het startdocument uitgesproken ambitie.

We zijn blij dat de gemeente een initiërende rol neemt, dat is uitermate goed. De startnotitie die voorligt is veelomvattend, inclusie wordt breed getrokken. Daar is niets mis mee, maar er is wel heel nadrukkelijk een verschil. Als het gaat om gender, geaardheid etcetera betreft het vooral het veranderen van de mindset van mensen, hoe we naar elkaar kijken, over elkaar denken. Bij mensen met een beperking gaat het daar ook om, maar daarboven ook om concrete veranderingen in de openbare ruimte. Toegankelijkheid van woningen, gebouwen etcetera. In de startnotitie wordt onderkend dat bewustwording een belangrijk proces is, bij alle partijen. Maar we kunnen de  maatschappelijke organisatie pas meenemen in de bewustwording als we het zelf tot diep in onze vezels hebben verankerd, verinnerlijkt. Dat proces is niet van vandaag op morgen klaar.

De fractie van de PvdA stelt dan ook voor om onderscheid te maken in de sociale en procesinclusie: Een uitvoeringsplan voor 2 jaar, waarin de ruimtelijke opdracht wordt opgepakt. Dus waar de ruimte concreet wordt aangepakt. Dat houdt dus in dat bij alle ontwikkelingen op het gebied van infra, wonen, sport etcetera gedacht en gehandeld wordt vanuit de inclusie-agenda. En vergeet dan ook niet aanpassingen in de bestaande openbare ruimte als gebouwen, winkels, begraafplaatsen. Daarnaast een beleidsplan voor de lange(re) termijn waarin procesinclusie wordt ontwikkeld en vastgelegd en geëvalueerd. Dit is een traject van de lange adem. Daar waar kan moeten we handelen, en rap wat.

 

Startnotitie harmonisatie subsidiebeleid en aanpassing subsidieverordening

 

geen opmerkingen Jaarstukken 2018 en begroting 2020 Vereniging Waddenzeegemeenten Sluiting

 

Het bericht Raadsbijdrage PvdA raadsvergadering 18 september 2019 verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Woensdag 18 september vond de eerste raadsvergadering van Het Hogeland weer plaats na een lange zomervakantie. Maar wel zonder mijn aanwezigheid. Als senior doe ik aan vakantiespreiding. Ondanks dat ik in de raad zit, sta ik mezelf toe één of twee keer een raadsvergadering te verzuimen en te genieten van een korte vakantie op een ogenblik dat ouders met kinderen weer hun verplichtingen hebben. En zo wandelden mijn vrouw en ik in de Vogezen ten tijde van die eerste raadsvergadering. Dat keertje spijbelen voelde goed. Het schoolkind in me is nog steeds niet ver weg.

Op de agenda van de raadsvergadering stond ‘Startnotitie lokale inclusie agenda’. Een onderwerp waar ik normaal het woord over voer namens de PvdA. Ondanks dat ik niet aanwezig zou zijn, was ik bij de voorbereiding van dit onderwerp volop betrokken. Uiteraard had ik de startnotitie gelezen. Maar ik had ook enige mensen uit ‘de doelgroep’ gevraagd het stuk te lezen en van commentaar te voorzien. Zij waren daar gelukkig toe bereid en mailden mij hun inhoudelijke reacties. Eén van mijn meelezers begon met een niet-inhoudelijke opmerking. Haar opmerking betrof de vorm van de startnotitie en luidde ongeveer als volgt: ‘Jan Willem, wat heb ik een respect voor je dat je dit soort stukken al vanaf 2010 leest, ik was op bladzijde 2 al afgehaakt.’

Ik schrok van die opmerking. In de eerste plaats omdat ik me realiseerde dat ik het zelf in eerste instantie niet opgemerkt had. Kennelijk raak je gewend aan het lezen van stukken die niet zo makkelijk leesbaar zijn. Na negen jaar in de raad gezeten te hebben, ontwikkel je kennelijk een vorm van (beroeps)deformatie. Maar als ik er nog eens over nadenk, dan komen er toch wel regelmatig moeilijk leesbare stukken voorbij. Stukken die je niet even vlot leest, die te groot van  omvang zijn of te veel bijlagen bevatten.

De schok is nog groter als je bedenkt dat het mensen die nauw bij dit of een ander onderwerp betrokken zijn, al afschrikt om een stuk even vlot te lezen. Als zij al afhaken, wie leest het dan nog wel? We willen toch dat onze inwoners betrokken zijn bij de lokale politiek? We willen toch dat ze daaraan op een bij hun passende wijze een bijdrage leveren? En de schok wordt nog groter als je bedenkt dat in een democratie iedereen uit de Hogelandster samenleving in de gemeenteraad zou moeten kunnen zitten. De raad moet een afspiegeling zijn van die samenleving. Dan mag het raadswerk niet exclusief voorbehouden zijn aan inwoners die in staat zijn moeilijke en omvangrijke stukken te lezen.

Onder het agendapunt D.10 ‘Startnotitie Lokale Inclusie Agenda Het Hogeland 2020-2022’ staat het volgende en ik citeer: ‘Onder inclusie wordt verstaan dat alle inwoners, ongeacht culturele achtergrond, leeftijd, taal, sekse, seksuele geaardheid, status, talenten en/of beperkingen moeten kunnen meedoen’.  Dat roept de vraag op waaraan alle inwoners moeten kunnen meedoen. Mijn antwoord: ‘Alle inwoners moeten overal aan kunnen meedoen en dus ook aan het raadswerk en de politiek, indien ze dat tenminste willen’.  En mijn boodschap: ‘Als we werkelijk inclusief willen zijn, dan zullen we in de spiegel moeten kijken, te beginnen bij de gemeente’.

Het bericht In de spiegel kijken verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Ik ben even een tijdje uit de lucht geweest. In de zomervakantie lag het raadswerk stil en ik heb mezelf gepermitteerd om ook even geen columns te schrijven. Nu het politiek seizoen weer voor de deur staat, pak ik de draad weer op.

Hiervoor schreef ik over het politieke seizoen dat weer voor de deur staat. Daarmee doel ik op het openbare en zichtbare werk in de gemeenteraad. Het politieke handwerk is echter niet altijd zicht- en hoorbaar. Zo heb ik de vorige week al weer drie bezoeken bij mensen thuis afgelegd. Dit naar aanleiding van een telefoontje of een mail. Vaak zoeken inwoners contact als ze een probleem hebben. Soms kan ik achter de schermen iets voor hen doen, soms ook niets. Indien het probleem het individuele belang overstijgt en waarschijnlijk meer mensen hier tegenaan zouden kunnen lopen, dan kan ik het ‘politiek’ maken. In gesprekken met mensen zeg ik dat ook en zeg ik hen dat ik een onderscheid moet maken tussen het individuele en het algemene belang. Alleen dat laatste kan ik in de raad aankaarten en/of in een column verwoorden. Eén van mijn (huis)bezoeken heeft aanleiding gegeven tot onderstaande overpeinzingen en stellingname.

De gemeente Het Hogeland heeft er in zijn dienstverlening voor gekozen om geen confectie, maar maatwerk te leveren. Of het nu gaat om maatschappelijke ondersteuning, ruimtelijke plannen, begeleiding bij het vinden van werk, ondersteuning van gezinnen met een laag inkomen of plannen van dorpen, de gemeente wil ‘verschil’ maken en recht doen aan die verschillen. Niet alleen de gemeente vindt dat, ook onze inwoners. In de toekomstvisie op de nieuwe gemeente Het Hogeland met de titel ‘Ruimte!’ wordt dat op bladzijde 15 als volgt verwoord: ‘Maar liefst 90%van de respondenten van de inwonersenquête noemde dit (met ‘dit’ wordt ‘maatwerk’ bedoeld) (zeer) belangrijk en de term werd veel genoemd in de inloopsessies’.

Het motto is dus ‘geen mens, geen dorp en geen situatie is gelijk en daarom moeten we hen dus ook niet als gelijken willen behandelen’. Maar willen we dat ook echt? Ja, als het voor onszelf of voor ons dorp goed uitpakt.  In het andere geval zullen we onszelf graag vergelijken met onze buurman, die ‘het beter geregeld heeft’. In die zin is het schoolkind in ons nooit ver weg: ‘ja, maar hij ……’.

Maatwerk betekent dat je de één anders behandelt dan de ander, dat je de mogelijkheid hebt om af te wijken van regels, dat er geen mal bestaat, dat we geen confectie leveren, maar iedereen een ‘maatpak’ aanmeten. Maatwerk leveren betekent dan ook vrijwel automatisch dat je elke keer als je afwijkt van de regels een precedent schept, hetgeen voor de inwoner aanleiding kan zijn om te zeggen ‘ja, maar hij …..’.  Dit argument ‘ja, maar hij …..’ houdt dus geen stand meer als we maatwerk willen. De individuele bewoner kan hier eigenlijk niet meer mee aankomen. En de gemeente dan? Tegelijkertijd verliest ook de gemeente een argument. De gemeente kan zich nooit meer verschuilen achter het argument  ‘ja, maar daarmee scheppen we een precedent’.

Het bericht Maatwerk, daarmee scheppen we een precedent verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Jaarrekening en ontwerpbegroting VKB

Vandaag mogen we wat vinden van de jaarstukken van de GR VKB NO Groningen.

We zijn vanuit de oude gemeente Eemsmond aan deze GR verbonden, de overige oude gemeenten kopen in bij de GKB.

Het VKB is, zoals ze het zelf mooi omschrijven, voor hulpverlening in financieel moeilijke situaties, om op zakelijk en sociaal verantwoorde wijze te voorzien in de behoeft aan sociale kredieten en ter voorkoming van maatschappelijk minder gewenste vormen van financiële dienstverlening. U zult begrijpen dat de PvdA fractie een groot pleitbezorger is voor een vangnet voor mensen die in financiële problemen verkeren.

Toch verbazen we ons over een aantal zaken uit de stukken, te weten:

de vaste bijdrage voor deelname aan de GR wordt hoger er worden minder producten afgenomen het rentepercentage voor de kredieten

Het roept de vraag op of we hier niet een moloch aan het creëren zijn, een organisatie die meer en meer kost, terwijl de dienstverlening -ondersteuning van mensen met financiële problemen, of vaak zelfs in financiële nood, steeds minder wordt. Het lijkt alsof we het doel voorbijschieten, het geld gaat naar de organisatie en niet naar de doelgroep. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Uiteraard doen we hierin helemaal niets af aan de expertise en het niveau van de dienstverlening.

Is er een aanwijsbare reden waarom er minder diensten worden afgenomen? Mogen we heel optimistisch zijn en denken dat de werkzaamheden van de sociale teams hierop van invloed zijn?

Het rentepercentage voor de persoonlijke kredieten is vorig jaar naar beneden bijgesteld naar 6,4%.  De fractie van de PvdA vindt dit percentage nog steeds veel te hoog voor deze kwetsbare doelgroep. Ter vergelijking, in een stedelijke gemeente als Den Haag wordt voor dezelfde kredieten 2,3% rente gehanteerd en in Apeldoorn, een plattelandsgemeente als de onze slechts 2,1%. Is het College het met ons eens dat een rentepercentage van 6,4% onacceptabel is voor de doelgroep van het VKB en bereid zich hard te maken voor verlaging van het rentepercentage van deze kredieten? Door bijvoorbeeld een maximum in te stellen?

Over de gewijzigde begroting 2019 kunnen we kort zijn, we steunen het voorstel van het college inzake de zienswijze. De verhoging van de vaste bijdrage heeft een directe financiële relatie met de eventuele uittreding uit de GR, kunt u ons meenemen in dit traject en de meerkosten?  We wisselen tegen die tijd graag van gedachte over de invullen van de noodzakelijke dienstverlening. Bij ons leeft op dit ogenblik sterk het gevoel dat we beter toe kunnen naar een vorm van dienstverlening als de GKB in Groningen, waar we diensten inkopen en geen organisatie in de lucht houden.

(raadsbijdrage door Janny Klei)

 

Startnotitie Integraal Veiligheidsbeleid

Het College stelt voor het Integraal Veiligheidsbeleid van de gemeente Het Hogeland

in een omgekeerde volgorde vast te stellen dan tot nu toe gebruikelijk was. Voorgesteld wordt eerst een gemeentelijk beleid vast te stellen, zodat deze vervolgens ver-werkt kan worden tot een Regionaal Beleidsplan. Dus bottom-up en dat lijkt de fractie van de PvdA een goede volgorde.

Een actueel beeld betreffende de veiligheid in onze nieuwe gemeente is logischer wijze nog niet voorhanden. Wel een samengesteld overzicht bestaande uit de gegevens van de voormalige gemeenten. Daarom wordt aanvullend onderzoek voorgesteld. Financiering wordt gevonden binnen bestaande budgetten. Welke budgetten worden in dit verband bedoeld?

Bij het vaststellen van het nieuwe veiligheidsbeleid worden alle thuisteams van de gemeente Het Hogeland betrokken. Ook dat vinden wij een goede zaak. Deze teams zijn namelijk onze ogen en oren; deze teams hebben als het goed is een goed beeld wat er op dit moment in onze gemeente speelt.

Met de formele bekrachting van de onderhavige startnotitie begint de ontwikkeling van het Integraal Veiligheidsbeleid van de gemeente Het Hogeland. Het gaat daarbij om drie doelstellingen, t.w.:

de gemeenteraad wordt op hoofdlijnen geïnformeerd; kaders en uitgangspunten worden vastgesteld; gemeenteraad wordt gevraagd richting te geven aan prioriteiten en belangrijke onderwerpen.

Mijn fractie onderschrijft de genoemde doelstellingen. Bij het laatste punt willen wel de volgende opmerking maken. Het door het College aangekondigde aanvullend onderzoek zal daarbij een belangrijke rol gaan spelen. Immers is het de bedoeling

een nulmeting onder de inwoners worden uitgevoerd, zodat we op dat moment beschikken over actuele cijfers, waarop een prioritering gebaseerd kan worden.

De te doorlopen vier processtappen kunnen eveneens onze instemming wegdragen. Daarmee wordt bevorderd, dat we kunnen spreken over een breed gedragen veiligheidsbeleid. Het is goed, dat tweejaarlijks een evaluatie plaats zal vinden.

Tot slot nog een enkele vraag:

Op pagina 6 van de startnotitie wordt het voor de gemeente Hogeland opgestelde Geografisch Ondermijningsbeeld benoemd. Kan de gemeenteraad daar kennis van dragen? Op dezelfde pagina zien we hoe het additioneel budget is opgebouwd. Er worden een aantal organisaties genoemd, maar niet het financieel aandeel per organisatie. Kunt u ons daar nader over informeren? Het College stelt voor een extra budget beschikbaar te stellen van €. 10.000,–. Dit budget kan flexibel worden ingezet. Is het de bedoeling uit dit budget het aanvullend onderzoek te bekostigen?

(raadsbijdrage door Jaap Heres)

 

 

 

 

 

Het bericht Raadsbijdrage PvdA voor raadsvergadering 3 juli 2019 verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Algemene beschouwingen juni 2019 (geschreven door Jan Willem Nanninga met input vanuit de raad/fractie)

Inleiding

Het financiële perspectief is gekanteld. We staan er minder goed voor dan aanvankelijk gedacht en bovendien hebben we nog niet helemaal scherp hoe de situatie nu werkelijk is. Het beeld kan snel veranderen en dat stemt niet erg vrolijk. Want hoe moet je daar nu beleid op maken? Op bladzijde 12 van de voorjaarsnota schrijft het college dat we zullen moeten accepteren dat niet alles een negen of een tien kan zijn, maar dat we ons soms tevreden moeten stellen met een zesje. Dat roept de vraag op ‘Waar komt het zesje terecht?’

Waar komt het zesje terecht?

Die vraag zal de PvdA beantwoorden, maar daartoe draaien we de vraag soms ook om: ‘Waar mag het zesje beslist niet terechtkomen?’ We volgen bij de beantwoording van die vraag onze speerpunten en zullen ons ook een paar beschouwende  uitstappen veroorloven.

Meedoen van alle kinderen

Wij willen dat alle kinderen mee kunnen doen aan educatieve, culturele en sportieve activiteiten. Wij zien dan ook uit naar de herziening van het minimabeleid, maar willen geen verschraling. Uiteraard kom je dan ook bij de jeugdzorg terecht. Alle kinderen hebben recht op goede zorg.  Als we met vroegtijdige preventieve maatregelen  kunnen voorkomen dat kinderen doorstromen naar duurdere vormen van zorg, dan is dat heel mooi. Maar bij ons bestaat de angst dat het geld leidend is en niet de behoeften van kinderen en hun ouders. Tegelijkertijd zijn we bang dat we bezig zijn met een race naar de bodem. Van aanbieders vragen we dermate veel dat het steeds moeilijker lijkt te worden om  de tent draaiende te houden. Met onzekerheid voor personeel en  kwaliteitsverlies als gevolg. Goed aanbesteden met oog voor kwaliteit en personeel is wat ons betreft een must.

Wonen en leefbaarheid

In onze gemeente hebben we op meerdere plekken ‘ rotte kiezen’. Plekken die enigermate verloederen. Dat speelt in dorpscentra, in wijken met veel woningen in de huursector, maar ook rond particuliere woningen die leeg zijn komen te staan. Voor wat betreft de grotere winkelkernen worden we gered door het NPG. Daar kunnen we een extra boost geven. Maar ook die andere plekken vragen aandacht. College doe wat, maar zorg in ieder geval dat in dergelijke wijken het groen en de stoep in topconditie zijn. Ga op deze plekken voor een acht en niet voor een zes! Tegelijkertijd hebben we een schat aan panden die behoren tot ons erfgoed. Het is onze plicht om daar op een zorgvuldige wijze mee om te gaan. Dat vraagt handhaving en ook voorlichting over de betekenis van het wonen in ons cultureel erfgoed. Een zesje volstaat niet! Zoals we eerder aangegeven hebben, baart de ontwikkeling van en rond Oudeschip ons zorgen. In de begrotingsvergadering vroegen  we ons af of we niet ons eigen Oterdum, Weiwerd of Heveskes creëren. Wij vinden dat de bewoners er recht op hebben te weten wat het perspectief van hun dorp is. Hierop moet een antwoord komen. En wat is de toekomst van Valom? Welke ruimte bieden we aan economische ontwikkelingen? Offeren we desnoods dorpen op? Wat ons betreft niet! Voor MFA Bedum trekt het college anderhalf miljoen uit voor 2021. Wij juichen dat toe. Mede omdat het gaat om een accommodatie met een brede invulling met o.a. een dorpshuis-achtige functie. Wij dringen er daarom bij het college op aan om samen met Wierden & Borgen een toekomstvisie te ontwikkelen voor de professorenbuurt inclusief het Trefcentrum.

Beleidsstukken/harmonisaties

In het vierde kwartaal van dit jaar komt het college met veel beleidsstukken richting de raad. Daar spreekt de ambitie uit dat het college vaart wil maken. De vraag is of die ambitie realistisch is. In het algemeen willen we de opmerking maken dat kwaliteit voorop hoort te staan en niet het tempo. Ook de raad moet zorgvuldige afwegingen kunnen maken. Los daarvan bestaat bij ons de angst dat we straks allerlei prachtige beleidsstukken hebben, maar niet de middelen om de geformuleerde ambities waar te maken. Het mogen geen papieren tijgers worden.

Meedoen

We hopen niet dat de lokale inclusieagenda dat lot beschoren is. Ongetwijfeld kun je al veel realiseren als onze houding en gedrag veranderen, maar er zijn ook veel zaken die niet kosteloos zijn. Twee opmerkingen uit de nota stellen ons niet gerust. Op bladzijde 16 worden bij het integraal mobiliteitsplan wel auto, fiets en openbaar vervoer genoemd, maar niet scootmobiel, rolstoel en wandelwagen. Wat integraal? En op bladzijde 45 zegt het college zijn uiterste best te doen om aan de taakstelling van afspraakbanen te voldoen. Je doet niet je uiterste best, je gaat de taakstelling halen! Dat moet het uitgangspunt zijn. Wij willen dat het college bij alle ruimtelijke projecten mensen met een beperking vroegtijdig bij het proces betrekt. Het mag niet zo zijn dat we straks prachtige winkelcentra hebben, maar dat toegang met een scootmobiel of rolstoel achteraf niet mogelijk blijkt te zijn. Hiermee hoef je niet te wachten tot er een plan ligt. Dat moet je nu gewoon al doen.

We hebben het nog steeds over meedoen of participeren. Mensen die zijn aangewezen op een zeer karige bijstandsuitkering, wordt meedoen wel heel erg moeilijk gemaakt. De PvdA zou graag zien dat de uitkering wordt opgetrokken. Graag willen we die oproep aan de regering doen middels een breed gedragen motie. Wij hebben die motie nog niet in de achterzak, omdat we graag in tweede termijn horen of andere partijen zo’n motie mee zouden willen indienen of niet.

Participatiesamenleving

Dan over het dilemma van de participatiesamenleving. Enerzijds willen we dat mensen allerlei klussen onbetaald en vrijwillig oppakken, naast een betaalde baan. Tegelijkertijd moeten we erkennen dat heel veel potentiële banen daardoor niet worden gecreëerd. Als we voor de participatiesamenleving kiezen (en dat doen we), dan moeten we accepteren dat er niet voor iedereen een passende baan is. Dat betekent dat we ook blij met onze inwoners moeten zijn als ze vrijwilligerswerk doen en geen betaalde baan hebben. Op de één of andere manier zou je mensen daarvoor moeten kunnen belonen bovenop hun uitkering. De PvdA heeft daarvoor een voorstel gedaan in 2018, bij de verordening re-integratie door de thans al mogelijke  premie te verhogen. Dat amendement heeft het niet gehaald. Toch gaan onze gedachten nog steeds in een dergelijke richting. Wij willen graag dat het college in het beleidsplan de mogelijkheden verkent naar een vorm van beloning, hetzij in financiële -, hetzij in materiële zin.

Inwoners en gemeente

Het college zegt over verhoudingen tussen inwoners en gemeente op bladzijde 38 het volgende: ‘We willen meer loslaten en/of ruimte bieden. Er wordt op dit moment gewerkt aan een nadere uitwerking en invulling daarvan’.  Dat lijkt ons heel gewenst.

Bij het creëren van publieke waarde zijn er vier fasen waarin je de samenleving kunt betrekken. Kort gezegd kun je mensen betrekken bij:

het denken over vraagstukken, het nemen van besluiten het doen of het uitvoeren van plannen het leren van de opgedane ervaringen

De vraag is steeds bij welke fase je de inwoners betrekt en op welke manier. Het lijkt erop dat wij voorlopig nog kiezen voor meedenken en meedoen. Meebeslissen is eigenlijk nog niet aan de orde. Toch zullen we moeten kiezen hoever we hierin willen gaan. Geven we de samenleving de gelegenheid om beslissingen te nemen en bij welke vraagstukken dan? En dan nog onze rol, als raad. Hoe gaan wij ons verhouden tot bewonersinitiatieven? ProDemos adviseert dan ook een heldere rolverdeling tussen college, raad en ambtelijk apparaat. Het wordt tijd dat we hierover met elkaar van gedachten wisselen. Het primaat behoort bij ons samen te liggen en niet bij het college alleen. Samen lerend op weg van een zesje naar een acht.

Aantal opmerkingen

Voor we afsluiten willen naar aanleiding van de inhoud nog een tiental opmerkingen maken:

Het heeft ons verbaasd dat onderwijs geen aandacht heeft in de voorjaarsnota Het lijkt de PvdA gewenst dat alle scholen dBos krijgen en dat alle kinderen de ‘echte’ bieb in hun schoolloopbaan een aantal keren actief bezoeken De PvdA geen bibliotheken van het kaliber ‘zesje’ wil Muziekschool Hunsingo en Jeugdtheaterschool Wonderboom onze steun verdienen bij het vormen van een breed kunstencentrum ter bevordering van cultuureducatie De PvdA ingenomen is met de toegenomen bereikbaarheid van de Eemshaven voor werknemers en stagiaires De keuze voor een langere begeleiding naar en op het werk door jobcoaches heeft onze instemming Verder uitrollen pilot Ondersteuner Jeugd en Gezin lijkt ons zeer gewenst Wij hopen dat de versnelling van de transitie woningvoorraad van de grond gaat komen. Alle inwoners moeten zeker zijn van een fatsoenlijke woning De PvdA wil dat de contacten van inwoners met de gemeente op korte termijn verbeteren In de vlucht naar voren wordt de gemeente organisator van festivals. Na het afvalfestival krijgen we nu het gezondheidsfestival. De indruk bestaat dat er nog vele zullen volgen, want wat doe je anders met een evenementen- of festivalterrein.

Nieuw beleid

De komende jaren staan in het teken van het formuleren van nieuw beleid, met beperkte financiële middelen, een financiële situatie die nog veel onzekerheden kent en een aantal grote projecten uit de nalatenschap van de voormalige gemeenten, die nog ten uitvoer moeten worden gebracht. De Ruimte! voor ambities is dan ook beperkt. De verleiding om inhoudelijk van alles over de inhoud te roepen is groot, maar dat gaan we in deze situatie niet doen. Op een aantal hoofdlijnen heeft de PvdA aangegeven waar ze meer dan een ‘zesje’ verlangt.

Terzijde

Terzijde merkt de PvdA nog op dat ook na het neerhalen van de regenboogvlag Hogelandsters zichzelf moeten kunnen zijn op school, op straat, op het werk en in de openbare ruimte.

 

(foto: resultaat Googlesearch)

Het bericht Waar komt het zesje terecht? verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Dinsdag 28 mei zat ik in het goede gezelschap van mijn vrouw in de Stadsschouwburg bij de voorstelling ‘A seat at the table’ van Likeminds/Saman Amini. Saman Amini heeft Iraanse roots en de andere acteurs zijn van Surinaamse en Vlaamse komaf. Tijdens de voorstelling word je geconfronteerd met alledaags, bedoeld en onbedoeld racisme in Nederland. Het is een humoristisch en kritisch portret hoe racisme en/of discriminatie zich manifesteert en wat dat doet bij de mensen om wie het gaat. Maar het is bovenal ontroerend en dan druk ik me voorzichtig uit. Het pakte ons bij de keel. Tijdens het applaus aan het einde van de voorstelling waren mijn vrouw en ik niet in staat om ook maar iets tegen elkaar te zeggen, dan waren we in snikken uitgebarsten.

En dan loop je zwijgend en in gedachten de stad weer in. Langzamerhand brengen we onze gedachten onder woorden. Mijn vrouw begint …..

‘Ik moest denken aan de moeder van Bas (niet zijn werkelijke naam)’. Bas was al weer enige jaren geleden de vriend van onze jongste dochter. Hij is kind van een Nederlandse vader en een Surinaamse moeder. Hij heeft een iets donkerder huidskleur dan de doorsnee Hogelandster om het zo te zeggen. Zijn moeder was zich er terdege van bewust dat een donker uiterlijk en een andere achternaam dan Nanninga of van der Veen niet altijd een pré zijn. Zij was dolblij dat zowel zijn voor- als achternaam zo Nederlands zijn als maar kan. Ook de lengt van zijn baard en haar hield ze daarom streng in de gaten.

Nu was het mijn beurt. ‘Ik moest denken aan het artikel in Vrij Nederland (VN) dat ik heb gelezen over de getto’s van Kopenhagen’. De Deense overheid zet wijken waar men niet leeft volgens de ‘Deense waarden’ op een gettolijst.  In die gettowijken gelden gettowetten. Bewoners die in dergelijke wijken wonen, worden geconfronteerd met zwaardere straffen dan ‘normale’ Denen, die strafbare feiten begaan. Met als gevolg dat er in talkshows en op tv gewoon wordt gesproken over getto-ouders en gettokinderen, aldus Tim Luimes van VN. Je zult het maar meemaken dat er in dergelijke bewoordingen over je wordt gesproken. Je vraagt je af wat dat met jou zou doen als het om jou ging. Zou ik me nog Deen voelen als die samenleving zo over me spreekt en daar ook naar handelt?

‘Ik moest met enige schaamte denken aan mijn opleiding aan de ALO’. Bij mij in de klas zat een Surinaamse jongen met een achternaam die tamelijk zelden voorkomt in Groningen en de rest van ons land. Ondanks dat je ons er moeilijk van kon betichten stijve harken te zijn, was hij ons ver de baas. Hij was superlenig, buigzaam zou ik het bijna willen noemen. Ook bezat hij de vaardigheid om in een mum van tijd met het klimtouw tussen zijn tenen richting het plafond te klimmen. Op grond daarvan werd hij door ons ‘slangenmens’ genoemd. Wij vonden dat we dat tegen hem konden zeggen, omdat we goede klasgenoten waren. Bovendien drukten we ermee uit dat we grote waardering voor zijn vaardigheden hadden. Maar zou hij dat ook zo ervaren hebben? Wij hebben het hem niet gevraagd en hij zei er niets over. Hij lachte.

In ‘A seat at the table’ spreken de acteurs uit dat ze dit soort opmerkingen, die ze elke dag  en dan vaak ook nog meerdere keren voorgeschoteld krijgen, met een grijns op het gezicht incasseren. Maar ondertussen doet het hen pijn en zouden ze de zender van de boodschap wel op de ‘bek’ willen slaan of bij de keel willen pakken. In de voorstelling noemen ze dit lachend incasseren van toch wel racistische opmerkingen ‘buigen’. Dit in tegenstelling tot ‘strijden’ zoals bijvoorbeeld de anti-Zwarte Piet betogers doen. Maar er wordt meer richting de ‘Nederlanders’ en de ‘Nederlandse’ cultuur gebogen dan er wordt gestreden.

Terwijl ik de dag na de voorstelling nog regelmatig ‘moet denken aan ………’, hebben we een informatieve raadsbijeenkomst waarin Stichting  Colourful Het Hogeland zich presenteert. Ik citeer de site: ‘Bij Stichting Colourful Het Hogeland is iedereen met buitenlandse ‘roots’ van harte welkom’. De volgende zin komt ook van de site, maar heb ik naar believen een klein beetje aangepast: ‘Colourful Het Hogeland organiseert het hele jaar activiteiten zoals met elkaar muziek maken, sporten, knutselen en koken’. Ik veronderstel dat er niet alleen gekookt wordt, maar ook samen gegeten. De stichting biedt daadwerkelijk ‘A seat at the table’. Een prachtig initiatief van bewoners van onze gemeente. Nog een citaat van de site: ‘Ook willen we de mensen van jouw dorp laten kennismaken met jouw cultuur. Om begrip te krijgen en van elkaar te leren’. Dat van elkaar leren wil ik graag benadrukken. Daar spreekt wederkerigheid uit: ‘Jij kunt van mij leren en ik ook van jou’. De voorstelling van Likeminds/Saman Amini heeft mij de ogen nog maar eens weer geopend.  Er is een wereld te winnen als wij ons meer bewust worden van ons alledaagse en onbedoelde gedrag en de gevoelens die dat oproept bij de ander. Slagen we daar niet, dan zal de emmer bij de ander af en toe wel eens overlopen en dan moeten we niet raar opkijken als we eens echt bij de keel worden gepakt.

  Afbeelding van Mauricio Keller Keller via Pixabay

Het bericht Kunst pakt je bij de keel verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen voor de nieuwe gemeente Het Hogeland van november 2018 ontstond binnen de PvdA het idee van een (V)MBO-campus. Aanleiding vormde het gegeven dat de vestiging van Het Hogeland College in Wehe-den Hoorn op termijn zou gaan sluiten en zou integreren in de scholen in Winsum. Al spoedig werd het idee breder en werd ook gedacht in de richting van een integratie van de scholen met Werkplein Ability. De gedachten ontwikkelden zich in een Regionaal centrum Leven Lang Leren (ReLL) met een belangrijke rol voor werkgevers en leren van en in de praktijk.

Vrijdag 17 mei nodigde de fractie van de PvdA Het Hogeland veel organisaties uit om te toetsen of een Regionaal centrum Leven Lang Leren ook werkelijk een na te streven toekomstperspectief zou kunnen zijn. Centraal stonden de vragen

Is ons toekomstbeeld relevant genoeg om verder te verkennen? Zo ja, wat is daarvoor nodig?

De gesprekspartners gaven aan een conceptueel Regionaal centrum Leven Lang Leren nastrevenswaardig te vinden. Afgesproken is dat een kleine groep met een vertegenwoordiging van de gemeente Het Hogeland een volgende bijeenkomst gaat voorbereiden. Voor de toekomst wordt gemikt op twee sporen, namelijk uitwerken van een gezamenlijk doel en opzetten van kleinschalige projecten. Daarbij wordt gedacht aan projecten zoals het Wijkleerbedrijf in Winsum en Noorderhuizen in Uithuizen bij Ability.

De fractie van de PvdA is zeer verheugd over het resultaat en zal de voortgang op gepaste afstand volgen. Volgens fractievoorzitter Jan Willem Nanninga is het wel de rol voor een politieke partij te dromen over de toekomst, maar is het daadwerkelijk vormgeven daarvan een taak voor de scholen en andere betrokken organisaties.

Lees ook de startnotitie.

Het bericht (V)MBO Campus in Het Hogeland verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.

Uitgerekend op de dag dat Luik-Bastenaken-Luik wordt verreden en zelfs op het moment dat al bekend is dat Annemiek van Vleuten met overmacht deze klassieker heeft gewonnen en de mannen nog onderweg zijn, zit ik achter mijn bureau om mijn maandelijkse column te schrijven. Wat hebben ‘we’ het weer goed gedaan. Met ‘we’ bedoel ik dan in de eerste plaats Mathieu van der Poel. Want ondanks dat hij in België woont, is hij toch van ons. Zonder zijn prestaties in de klassiekers te willen bagatelliseren, wil ik toch zeker ook wijzen op de geweldige prestaties van Anna van der Breggen en de al eerder genoemde Annemiek  van Vleuten.

Maar laat ik het dichtbij houden en naar Het Hogeland gaan. Onlangs werd de meerdaagse etappewedstrijd Healthy Ageing Tour 2019 georganiseerd. De internationale damestop racete door Groningen en Friesland. Winsum was start- en finishplaats van een tijdrit. Helaas liep Het Hogeland er niet warm voor. De publieke belangstelling was minimaal ondanks de deelname van Olympisch kampioene Anna van der Breggen en andere nationale en internationale toppers.

Hoewel ik niet precies weet wat het onze gemeente heeft gekost, weet ik wel dat het niet kosteloos is. Toen ik bij de finish stond en het handjevol toeschouwers zag, was mijn eerste gedachte: ‘Als de publieke belangstelling zo gering is en er dus feitelijk geen draagvlak bestaat voor zo’n koers, dan moeten we ermee stoppen. Het is de kosten en de moeite niet waard’.

Maar zo stellig als ik twee weken geleden was, ben ik niet meer. Zoals met zoveel dingen in het leven heb je soms tijd nodig om over je aanvankelijke opvatting nog eens na te denken. Tijd biedt je de mogelijkheid om vanuit meerdere invalshoeken naar een probleem te kijken en je eerste, stellige opvatting te nuanceren. Zo verging het mij ook in dit geval. Kijkend naar het aantal toeschouwers kom ik snel tot de conclusie ‘stoppen hiermee’. Maar wat als het aantal toeschouwers te maken heeft met een heel ander probleem, namelijk met de positie en status van damessport in het algemeen? Ben ik dan nog zo stellig?

Want laten we wel eerlijk zijn, van gelijkwaardigheid is in de sport nog lang geen sprake. Het Nederlands damesvoetbalelftal heeft op het ogenblik over belangstelling niet te klagen, maar valt nog in het niet bij het mannenteam. Ons sprintkanon Dafne Schippers heeft meer media-aandacht dan veel mannelijke sporters. Maar zou die aandacht even groot zijn als er een mannelijke sprinter van Olympisch kaliber was? En Fc Groningen heeft in 2019 nog geen damesteam. Oordelen en vooroordelen spelen nog steeds een grote rol. Hoewel het langzamerhand wel enigszins verandert, doen meisjes nog altijd meer aan paardrijden, turnen, dansen en ballet en verwachten we van jongens juist dat ze niet aan ballet doen. En we doen er allemaal aan mee om dat beeld in stand te houden, zowel ouders, leraren, trainers, bondsbestuurders als journalisten.

Terug naar de Healthy Ageing Tour en mijn stellige opvatting dat we er mee moeten stoppen om daar nog gemeentelijk geld in te steken. Zoals uit het voorgaande blijkt ben ik gaan twijfelen. Ik vind dat iedereen de sport moet kunnen doen die hij of zij wil. Helaas is daar nog geen sprake van. Onze (voor)oordelen, rolopvattingen en beelden over vrouwen- en mannensport zitten dat in de weg. Ik vind dat de overheid een taak heeft als het gaat om emancipatie in het algemeen en dus ook om emancipatie in en door sport. Draagt Healthy Ageing Tour bij aan een meer gelijkwaardige positie van vrouwen in de (wieler)sport? Zo ja, dan is het gerechtvaardigd dat de gemeente Het Hogeland de portemonnee trekt.

Het bericht Sport en overheidssteun verscheen eerst op PvdA Het Hogeland.