Poliflw

Met een provinciale massacampagne wil de grootste partij van Groningen zoveel mogelijk mensen bereiken. De SP kiest daarbij voor duizenden gesprekken aan de deur, in huiskamers en op drie grote bijeenkomsten door de hele provincie. Daarmee betrekt de partij veel mensen bij een aanvallend plan voor de toekomst van Groningen.

SP-lijsttrekker Eelco Eikenaar: ‘Dit is een tijd van oogsten. Iedere partij die nu nog politieke beloftes moet zaaien is echt te laat. Het gaat er bij de verkiezingen van 20 maart niet om wat partijen beloven voor de komende tijd maar vooral ook wat ze deden in de afgelopen jaren. Ik ben er trots op dat ik daarbij met een consequent strijdbaar en rechtvaardig verhaal op pad mag.’

Eikenaar: ‘Wij gaan deze campagne door met wat we buiten verkiezingstijd ook doen: mensen organiseren voor een toekomst zonder machtsmisbruikers en politieke praatjesmakers. Met huurders in Oost-Groningen tegen de schimmel in hun huis, met Stadjers tegen de invloed van de Shell op onze democratie en met mensen in het bevingsgebied tegen de schandalige misbruik van onze provincie. We gooien er nu een schepje bovenop voor ons Groningen.’

SP’ers zijn de komende campagnemaand actief in honderd dorpen door heel Groningen. In huiskamers van (kandidaat-) Statenleden en sympathisanten komen gemeenschappen bij elkaar om over de toekomst van Groningen te spreken. Op drie grote manifestaties in Delfzijl, Hoogezand en Musselkanaal spreekt Eikenaar een politieke rede uit gesteund door lokale prominenten, muzikanten en activisten. Onder andere Tweede Kamerlid en lijstduwer Sandra Beckerman is volop aanwezig bij de campagnebijeenkomsten.

Op maandag 4 maart zal de huiskamer van Statenlid Henk Hensen uit Oude Pekela het toneel zijn van een gesprek over Groningen. Op woensdag 13 maart bezoekt SP-voorzitter Ron Meyer Pekela. Een actueel campagneschema staat op de speciale verkiezingssite.

Landelijk SP-voorzitter Ron Meyer zal woensdag 13 maart Pekela aan doen in zijn tour door het land. Tijdens een openbare avond in De Binding spreekt Meyer over de staat van de Nederlandse samenleving. Vorig jaar publiceerde Meyer met Grip een boek aan de hand van honderd gesprekken met wetenschappers, kunstenaars en maatschappelijk leiders.

Meyer sprak voor zijn boek met mensen als David van Reybrouck, Jan Terlouw, Roxane van Iperen, Ron Jans en bisschop De Korte. Nu gaat het gesprek verder door het hele land. In Pekela zal Meyer spreken over de politieke actualiteit maar ook over het belang van rechtvaardigheid en solidariteit anno 2019.

Meyer: "Het is fascinerend hoe al die verschillende mensen met wie ik sprak het over één ding volstrekt eens zijn: ons land kan veel rechtvaardiger. Niemand kan zich nog permitteren afzijdig te blijven. Wie grip wil, zal moeten grijpen. Wie begrip wil, zal moeten begrijpen. Daarover spreek ik graag verder met zoveel mogelijk Pekelders.”

De Binding is vanaf 19.30 uur open. Om 20.00 uur start het programma. Toegang is gratis. Van het boek Grip, in gesprek over de staat van ons land' is inmiddels de vierde druk uitgekomen. Tijdens de avond is het boek te koop. Geef je hier op voor deze avond.

Foto: SP

De SP wil dat Pekela zeer terughoudend is met het toestaan van grote lappen grond voor velden vol zonnepanelen. De voorkeur van de partij gaat uit naar panelen op daken van Pekelder huizen, bedrijven en openbare gebouwen. Voor ieder lokaal energievoorstel geldt wat de SP betreft dat de opbrengsten ten goede moeten komen aan de verlaging van de energierekening van Pekelders.

Pim Siegers namens de SP: ‘Waar de energierekening van Pekelder gezinnen fiks stijgt worden de grootvervuilers gematst door de politiek. Waar Shell deze week weer miljarden winst kon aftikken, zijn er veel Pekelders die aan het eind van de maand nog wel dagen maar geen centen over hebben. Waar Pekelders steeds meer belasting over hun energie betalen trekt het kapitaal met subsidie de grond onder onze voeten en de zon van onze lucht. Dat is niet rechtvaardig.’

De plannen van het gemeentebestuur voor zonneweides in Pekela bieden volgens de SP nog onvoldoende garanties over zeggenschap, eigenaarschap en draagvlak. De SP eist dat initiatieven voor zonneweides kleinschaliger en democratischer worden. Siegers: ‘Als we ze al willen toestaan moet de Pekelder gemeenschap voor minimaal 51% eigenaar worden en gaat de opbrengsten naar een verlaagde energierekening. Dat is geen idealistisch streven maar een harde eis. Als een ondernemer dat niet wil is er geen plek in Pekela.’

In de Tweede Kamer en in de raad van Pekela werd gisteravond gelijktijdig gesproken over het klimaatbeleid. Wat de SP betreft heeft dit alleen kans van slagen als het rechtvaardig gebeurd. De energierekening kan namelijk omlaag als we grote vervuilers als Shell gewoon eerlijk belasting laten betalen. 

Siegers tijdens het debat in Pekela:  ‘Iedereen die ontkent dat het niet zo´n vaart zal lopen keert zich bewust van de feiten en de toekomst van onze kinderen. Iedereen die zegt dat we met een warme trui, een korte douchebeurt of een lapje vlees minder de wereld gaan redden helpt evenmin. We gaan het alleen maar redden als we het samen doen. Met de overheid, niet de moraalloze markt, als grote roerganger. Toen we ooit besloten dat we riolering moesten aanleggen voor iedereen lieten we dat ook niet aan ieder individueel huishouden over. Je legt ook niet je eigen stukje snelweg aan. Je hebt ook niet je eigen brandweer, agent, school of ziekenhuis. Waarom zouden we dat dan wel doen waar het gaat om de grootste energietransitie van deze eeuw?’

De SP is blij dat de plannen voor grootschalige zonnepanelen op Pekelder grond wordt herzien. De partij zal nieuwe plannen, verwacht in het voorjaar, weer kritisch beoordelen op rechtvaardige verdeling van de lusten en de lasten. Tot die tijd zitten we niet stil. We komen landelijk en lokaal met voorstellen voor het klimaat waarbij de rekening naar de grootste vervuilers gaat. Sluit je aan?

"Het is als betonrot, die zie je niet tot het gebouwde instort”. Ik moest het even laten bezinken. Zei hij het echt? Betonrot. Ja, hij zei het echt. Het woord ‘populist’ lag als reactie waarschijnlijk op het puntje van menig Haagse tong. Ware het niet dat Herman Tjeenk Willink als populist een lastig verhaal is. Het door Tjeenk Willink in zijn recente boek beschreven betonrot verklaart het onbehagen van veel Nederlanders. Het is niet slechts een verklaring, maar bovenal een gepassioneerde oproep tot solidariteit en rechtvaardigheid. Een oproep om in actie te komen voor een overheid die niet wegkijkt of verwijst, maar die er is als men haar nodig heeft.

De voormalig vicevoorzitter van de Raad van State kiest zijn woorden zorgvuldig. En juist om die reden is het woord betonrot fascinerend. Betonrot ontstaat wanneer de wapening van beton begint te roesten. Roest zet uit en daardoor barst het beton. Er bestaan echter verschillende oorzaken van betonrot: ontstaat het aan het eind van de levensduur? Of ontstaat het door foute en onverantwoorde keuzes? Tjeenk Willink gaf een behoorlijk duidelijk antwoord: “Mijn zorg, zelfs ingehouden woede, is dat we de publieke zaak structureel aan het uithollen zijn.” En: “Een hele generatie is opgevoed met het idee dat de overheid een bedrijf is en dat marktwerking goed is in de publieke dienstverlening. Die weg loopt dood.” Voor zover betonrot al niet duidelijk genoeg is, gaat Tjeenk Willink nog een stap verder wanneer hij schrijft dat “de bv Nederland uiteindelijk het failliet van de democratische rechtsorde betekent.” Deze analyse lijkt op die van een andere niet de-eerste-de-beste: “het kapitaal verwoest de samenleving.” zei oud-vicepremier Jan Terlouw afgelopen jaar met enige regelmaat.

De woorden van beide oudgedienden kregen aandacht. Ze vonden weerklank. Maar wat mij betreft, is de betekenis dat ze juist nu uit hun mond komen volledig onderschat. Als we niet beter wisten, hadden het de woorden van vurige vakbondsleiders kunnen zijn. Het ideologische raamwerk verschuift. Dat is hoopvol. Tegelijkertijd lijkt de gevestigde orde doof voor het gevoel van onbehagen van veel lassers, leraren en loodgieters. Het is precies die combinatie die nog slechts een vonk nodig heeft.

Het betonrot ontstond niet per toeval. Het was niet onvermijdelijk en kwam evenmin op natuurlijke wijze tot stand. Nee, het betonrot is van politieke makelij. Het ontstond omdat politieke coalities steevast meer voor de markt kozen. Misschien aanvankelijk uit een naïef geloof in de goedheid van onbeteugelde commerciële krachten. Maar het recht van de rijkste als route naar rechtvaardigheid blijkt al enige tijd doodlopend. Onderzoeksjournalist Sander Heijne schreef er een boek over: ‘Er zijn nog 17 miljoen wachtenden voor u’. Zijn conclusie? Er bestaat geen overtuigend bewijs dat marktwerking in de publieke sector effectief is. Niet op het spoor, niet in de zorg, niet in de post en ook niet in de kinderopvang. Een commissie onder leiding van ChristenUnie senator Kuiper onderzocht de privatiseringsdrang van de afgelopen Nederlandse regeringen en concludeerde dat politici niet meer weten waar ze precies over gaan.

Toch was het steevast het politieke recept voor een niet goed functionerende overheid. Van Lubbers tot Rutte, het project van commercialiseren, dereguleren, en privatiseren heeft grote consequenties gehad. De private zorgverzekeraars hebben de zorg duurder en ingewikkelder gemaakt. Het openbaar vervoer is duurder en beperkter geworden. De energierekening is geëxplodeerd. De postzegel is duurder en de postbezorging minder frequent. De minister voor Medische Zorg verwees naar zorgverzekeraars, met miljarden op de plank, toen ziekenhuizen failliet gingen. Is het vreemd dat veel mensen het gevoel hebben dat de overheid te weinig aan hun zijde staat?

Om in betonrot-termen te spreken: dit was geen onvermijdelijk roestproces aan het eind van de levensduur, maar een gevolg van foute keuzes. Er is gerommeld met het fundament van onze democratische rechtsorde: de overheid als hoeder van ons collectieve belang werd uitverkocht én door bezuinigingen van zestig miljard uitgehold. Het tere vaasje is niet per ongeluk uit onze handen gevallen, maar bewust op de grond gegooid. Niet één keer, maar keer op keer. Als borden op een Griekse bruiloft.

Het is vanuit het perspectief van neoliberalen logisch: verzwak onze collectieve voorzieningen en concludeer daarna dat elke representant van het collectief waardeloos is, met de overheid voorop. Thatcher’s ‘there is no alternative’ is nog steeds het leidende principe. Het is wat Rutte zegt als hij over de geflopte afschaffing van de dividendbelasting spreekt. Het was geen fout voorstel, maar “het organiseren van draagvlak voor deze maatregel is niet briljant verlopen.“ Hij zou het zo weer doen. Sterker nog: hij dóet het op dit moment. Met het klimaatakkoord. Niks klimaatrechtvaardigheid. Grootvervuilers als Shell, die geen winstbelasting betalen en waarvoor ook de dividendbelasting afgeschaft moest worden, worden opnieuw ontzien. Huishoudens en werknemers dreigen weer de rekening te krijgen. Het klimaatakkoord is het nieuwe dividendcadeau. Ander bord, zelfde spel.

“Gele hesjes verschijnen als we de democratische rechtsorde langdurig aan onze laars lappen”, zei Tjeenk Willink. Om het maatschappelijk betonrot te bestrijden, moeten onze politieke keuzes precies andersom. De politiek dient te waken over ons algemeen belang. Van aandeelhoudersbelang naar landsbelang. Van multinationals naar mensen. Van identiteitspolitiek naar visie. Het kan, als we het willen.

Op initiatief van SP is er een film gemaakt over de gevolgen van de gaswinning. In de ‘De Brullende Draak’ komen Groningers aan het woord over het grote effect van de aardbevingen op hun gezondheid en de consequenties voor de gemeenschap.

Na de speciale première in Groningen gaat de film toeren door de provincie en de rest van het land. In januari zal de film spelen in Middelstum, Harkstede, Appingedam en Den Andel.

Marieke Bootsma van de SP:‘Het was nu nodig om deze film te maken omdat de scheuren in de ziel snel hersteld moeten worden. De film treft ons vol in het hart omdat de ellende zo voelbaar is, maar het is ook een film van stoere mensen die de hoop heroveren. Bij de film hoort daarom ook een eisenpakket om de toekomst weer terug te pakken.’

Een betrokken panel van experts zal na de vertoning in gesprek gaan met zoveel mogelijk mensen. De SP wil samen met hen komen tot een aanvalsplan voor de toekomst van Groningen. Tweede Kamerlid Sandra Beckerman is aanwezig bij de vertoning. Toegang is gratis.

Dit jaar mocht ik tientallen huurders uit Oost- Groningen ontmoeten. Stuk voor stuk stoere mensen die een fikse aanval op hun waardigheid te verduren kregen. Door de schimmel in huis had hun trots plaats gemaakt voor schaamte. Ze waren letterlijk en figuurlijk ziek van hun huis. Ze nodigden me thuis uit en vertelden hun verhaal. Soms in tranen, altijd vol hartstocht.

Eerder had ik al wel gesproken over huurders. Over hoe zij keer op keer gepakt werden door foute besluiten van de politiek. Hoe ze een groot deel van hun centen afstonden aan de woningbouwcorporatie en daar een ongezond thuis en waardeloze service voor terugkregen. Maar dit keer was het anders. Weer bleek: de verhalen achter de voordeur zijn altijd tien keer rauwer dan de praatjes op de politieke bühne.

Schimmel, tocht en vocht gaat niet alleen in de kieren van een huis zitten maar ook in de kieren van een ziel. Het beheerst levens en houdt gezinnen in een wurggreep. Het zit in de astmapuffers van de kinderen, het zit in het niet meer vieren van verjaardagsfeestjes, het zit in de smoesjes om logeerpartijtjes af te houden.     

De moed om de verantwoordelijke verhuurder Acantus te confronteren hadden ze allemaal wel eens gehad. Eerst uit onmacht, daarna uit wanhoop, een volgende keer uit woede. De reacties, als die er al kwamen, waren om te janken. Het lag altijd aan de mensen zelf. Ze moesten korter douchen. Of langer. Ze moesten minder ventileren. Of meer. De verwarming moest hoger. Of lager. De oplossingen varieerden van ‘met een likje verf merk je er niets meer van’ tot ‘zolang de schimmel wit kun je het eten’. Wie niet snapt hoe dit mensen kan kraken hoort niet voor mensen te mogen werken.  

In 2018 pikten huurders het niet langer. Ze hadden gemerkt dat ze alleen geen steek verder kwamen, maar ontdekten dit jaar dat ze samen het ondenkbare kunnen afdwingen. Ze keken niet weg, maar bezochten het hol van de leeuw. Met een gebalde vuist en een vastberaden grimas. Met humor en vastberadenheid. En vooral met zijn allen.

De eerste schimmelopruimbusjes rijden door de straten. Woningbouwcorporatie Acantus is in twee maanden tijd van totale ontkenning naar duidelijke erkenning van de problemen gegaan. Huurders van 50 schimmelstraten hebben een verbond met elkaar gesloten dat ze dit samen gaan winnen. Zij laten zich niet klein meer krijgen. Zij laten niemand ze meer vertellen dat het allemaal aan hun ligt. Dat het een individueel probleem is. Wat ben ik trots op Anneke, Alexandra, Karin, Petra, Jakob, Melissa, Willy en die anderen waar ik zo gastvrij werd ontvangen en naast wie ik mocht staan bij de geweldige acties. Wat ben ik fier op partijgenoten, die tegen het cynisme van corporatiebestuurders en politici in, keer op keer dappere huurders steunden.

Afgelopen jaar was het jaar van de doorbraak. In 2019 gaan we door met winnen. Want iedere avond brengen honderden ouders hun kinderen op bed met ontoelaatbare schimmel in de slaapkamer. En voor  iedereen die dit jaar vond dat de SP overdreef, dat wij huurders ophitsen tegen die arme Acantus. Hieronder foto’s van het huis van een jong gezin met een baby van zes weken. Zij moeten het prille geluk van hun baby combineren met ziekmakende schimmel in hun huis. Zoals veel ouders in de dop doen hebben ze hun stulpje zo schoon en mooi mogelijk gemaakt voor de komst van de kleine. Alles kochten ze spiksplinternieuw. Inmiddels kunnen de babymeubels naar de stort. Dit is hun huis nu. Vertel mij nu nog maar een keer dat het allemaal wel meevalt.

Maakt je dit ook zo woest? Dan is dit het moment om aan te haken bij de strijd tegen schimmel. Want in 2019 krijgen we de schimmel uit onze huizen en uit onze volkshuisvesting. Maar dat kan niet zonder je hulp. Ik wens jou en je dierbaren mooie dagen in een fijn thuis en voor iedereen een schimmelvrij 2019.

Foto: SP

Foto: SP

Op een openbare avond van huurders en de SP zijn vanavond plannen gemaakt voor een nieuw actiejaar. Huurders zijn sinds oktober in verzet tegen schimmel, tocht en vocht in hun woning. Ze dwongen al af dat verhuurder Acantus het probleem nu eindelijk serieus lijkt te nemen. Maar de huurders willen meer. Daarom kwamen ze vanavond bij elkaar.

Foto: SP

Foto: SP

Foto: SP

Woningbouwcorperatie Acantus heeft vanochtend van huurders een ‘excuses’ gekregen via een rectificatie in het Dagblad van het Noorden. De actieve huurders beweerden eerder dat in 30 straten sprake is van schimmelwoningen. Dat bleek niet juist. Uit onderzoek van de huurders en de SP zijn er nu minimaal 50 straten met grote problemen. Bewoners uit deze straten komen daarom vanavond bij elkaar in Hotel Victoria in Winschoten.

Acantus won eerder dit najaar de ‘Schimmelschandpaal 2018’ voor de corporatie met de meeste woningen met schimmel, tocht en vocht, en de minste bereidheid hier iets tegen te doen. De actie van huuurders schudde de verhuurder wakker. Inmiddels is Acantus een anti-schimmelcampagne gestart en worden de eerste woningen van de schimmel geholpen. Huurders willen nu doorpakken en van 2019 een schimmelvrij jaar maken.

Ze roepen daarom alle huurders op vanavond aanwezig te zijn om 19.30 uur in Winschoten.  Meer informatie en schimmelmeldingen kunnen gedaan worden via de actiesite.

Foto: SP

Acantus werd onlangs uitgeroepen tot de winnaar van de SchimmelSchandpaal 2018. Tientallen huurders nomineerden de woningcorporatie en honderden stemmen werden op hen uitgebracht. Bij de overhandiging van de prijs hadden de huurders een duidelijke eis: voor de kerst de schimmel uit.

Desalniettemin blijft Acantus volhouden dat ze maar weinig klachten krijgen over tocht, vocht, schimmel en ander achterstallig onderhoud. Om te laten zien dat dat onzin is, sturen huurders uit 30 verschillende straten een open brief naar de directie van Acantus. Daarmee tonen huurders aan dat er niet ‘slechts enkele’ klachten zijn maar dat de problemen groot en overal zijn. Van Pekela tot Delfzijl.

SP’er Pim Siegers namens de huurders: “Dankzij de druk van dappere huurders is Acantus genoodzaakt in actie te komen. Het is geen probleem van een paar huurders, het is een structureel probleem. De schimmel zit niet alleen in de woningen, maar in het systeem.”

De betrokken huurders vragen de directie van Acantus om van de schimmelkampioen van Nederland een trotste huisvester te worden. Andere huurders roepen zij op zich aan te sluiten bij het verzet tegen schimmel en ziekmakende huizen. Via een speciale actiesite zal de SP de meldingen bijhouden.

Lees de open brief:

Foto: SP

Bijlage: 

oproep_acantus.pdf

Vrijdag 30 november presenteert de SP een film over de gevolgen van de gaswinning. In de ‘De Brullende Draak’ komen Groningers aan het woord over het grote effect van de aardbevingen op hun gezondheid en de consequenties voor de gemeenschap.

Op de speciale première in EM2 op het voormalig Suikerunieterrein zal een panel de film bespreken.Marieke Bootsma van de SP:

Een betrokken panel van experts zal na de vertoning in gesprek gaan metzoveel mogelijk mensen. De SP wil samen met hen komen tot eenaanvalsplan voor de toekomst van Groningen.

Gedeputeerde en SP-lijsttrekker bij de Statenverkiezingen Eelco Eikenaar en Tweede Kamerlid Sandra Beckerman zullen hierin het voortouw nemen. De SP wil de NAM en Den Haag daarbij op grote afstand en het heft in handen van Groningers.

De film van filmaker Ronald Pras gaat na 30 november op tour door deprovincie.