Poliflw

Belrondje langs de dorpshuizen en stadhuis Afgelopen dagen hebben Erik en ik alle besturen van de dorpshuizen in de gemeente Lochem en Stadshuus gebeld. Een dorpshuis en stadshuus is het kloppend hart van een kern en we moeten er alles aan doen om dit zo te houden. Deze belangstelling wordt in ieder geval gewaardeerd. We hebben gevraagd hoe het met ze gaat en of ze nu al een idee hebben wat de gevolgen van de Coronacrisis voor hun dorpshuis of het Stadshuus is? De sluiting van de dorpshuizen en stadshuus heeft uiteraard invloed op de exploitatie. Maar hoe zien ze het zelf? Je merkt meteen dat geen dorpshuis of kern hetzelfde is. De dorpshuizen die geen subsidie meer van de gemeente krijgen, verwachten het grootste tekort. Ze moeten of hun reserves voor onderhoud aanspreken of hopen toch op een extra financiële ondersteuning. Voor allemaal geldt: Hoe ga je om met de vaste huurders? Houd je hen aan het huurcontract? Hoe is dit beschreven? Je kunt immers de diensten niet leveren. Hoe reageren de leden van de verengingen die de ruimtes huren? Kom je daar uit of wordt dat een punt van discussie? Maar als je weinig vaste huurcontracten hebt en de ruimtes verhuurt per keer dat ze gebruikt worden, dan vallen deze inkomsten direct weg. Verder missen ze natuurlijk allemaal de baromzet. Dat is voor de één meer dan de ander, maar overal belangrijk voor de exploitatie. Alle besturen proberen zoveel mogelijk van de regelingen gebruik te maken, die door de overheid in het leven zijn geroepen. Verder hopen ze dat de gemeente de tekorten gaat aanvullen. CDA Gelderland maakt zich ook zorgen over de dorpshuizen en verenigingen en wil graag horen waar nu de problemen dreigen te ontstaan. “Leefbaarheid in kleine kernen wordt onder andere bereikt door goede sociale cohesie. Dit wordt bevorderd door ontmoetingsplekken voor mensen te creëren. Zowel dorpshuizen als Kulturhuser. Naast fysieke plekken hebben verenigingen en organisaties een belangrijke rol hierin. Oud en jong moeten kleine kernen en stadswijken blijven bevolken. Juist omdat zij van grote waarde zijn voor de leefbaarheid.” We koppelen onze bevindingen terug naar de Provinciale bestuurders, zodat ook zij nu al kunnen nadenken wat de provincie hierin kan betekenen. De provincie is één van de grote subsidieverstrekkers als het om projecten rond leefbaarheid gaat. Nu ligt daar wellicht een uitdaging om de dorpshuizen en ander soort accommodaties overeind te houden. Alle besturen hopen dat de activiteiten na de zomervakantie weer opgestart kunnen worden. Dan zijn de financiële gevolgen nog te overzien. Tot die tijd is het afwachten en hopen dat we allemaal gezond blijven. Want dat is toch het belangrijkste. We wensen iedereen Fijne Paasdagen, dit jaar vooral thuis. Coby Wiltink-Roeterdink, Erik Hoentjen, Bart Ruiterkamp en Bart Vogelzang. Fractie CDA Lochem.

Omdat het begin deze maand weer raak was op de kruising N346-Almenseweg hebben we hiervan melding gemaakt bij CDA statenlid Hans van Ark. In 2014 heeft de provincie een veiliger oversteek gemaakt voor de fietsers. Maar daarmee was het probleem voor de automobilisten niet opgelost. Er hebben sindsdien meerdere ongevallen plaatsgevonden. Soms alleen blikschade, maar vaak ook met ernstige letselschade. De statenleden van het CDA hebben op ons verzoek met regelmaat een oproep aan de gedeputeerde gedaan om van deze kruising toch een rotonde te maken. Dit geeft meteen aan hoe belangrijk het is dat je als lokale CDA een directe lijn met de Statenleden van het CDA hebt. Ook andere politieke partijen en gemeenten begonnen zich te roeren en Omroep Gelderland deed vorig jaar een oproep aan inwoners om aan te geven wat zij het gevaarlijkste verkeerspunt van Gelderland vonden. De bewuste kruising kwam als gevaarlijkste punt naar voren. Mede dankzij dit gegeven vindt de provincie nu ook dat een rotonde de beste oplossing is. De fietsersovergangen blijven overigens gewoon bestaan. “De gemeentes en de provincie moeten nog wel met elkaar om tafel over de financiering, maar de inzet is dat de rotonde binnen niet alle te lange tijd gerealiseerd wordt”, laat CDA-er Hans van Ark weten. In een artikel op de site van Omroep Gelderland laat de woordvoerder van de provincie weten dat de rotonde er hoe dan ook komt. Dat is goed nieuws. De rotonde is er nog niet, maar het komt steeds dichterbij. Af en toe de boel warm houden en geduld, blijkt te werken. Coby Wiltink-Roeterdink, Fractievoorzitter CDA Lochem.

Hermien Wiselius-Kottelenberg heeft besloten haar raadslidmaatschap per 1 januari 2020 te beëindigen. De omvang en verantwoordelijkheden van haar reguliere werkzaamheden zijn de afgelopen periode dusdanig toegenomen dat het haar niet langer lukt om voldoende tijd vrij te maken om de rol van raadslid in te vullen op de manier die zij voor ogen heeft. De fractie van het CDA heeft alle begrip voor haar keuze. “Het is een feit dat het raadswerk meer is dan 2 of 3 avonden per week vergaderen. Als je er tegenaan loopt dat je die tijd niet hebt, houdt het op. Neemt niet weg dat we het heel jammer vinden”, aldus fractievoorzitter Coby Wiltink-Roeterdink.

Hermien Wiselius-Kottelenberg heeft besloten haar raadslidmaatschap per 1 januari 2020 te beëindigen. De omvang en verantwoordelijkheden van haar reguliere werkzaamheden zijn de afgelopen periode dusdanig toegenomen dat het haar niet langer lukt om voldoende tijd vrij te maken om de rol van raadslid in te vullen op de manier die zij voor ogen heeft. De fractie van het CDA heeft alle begrip voor haar keuze. “Het is een feit dat het raadswerk meer is dan 2 of 3 avonden per week vergaderen. Als je er tegenaan loopt dat je die tijd niet hebt, houdt het op. Neemt niet weg dat we het heel jammer vinden”, aldus fractievoorzitter Coby Wiltink-Roeterdink.

“Ik geef het stokje door…” is een leuke manier om met inwoners kris kras door de gemeente in contact te komen. Wat spreekt hen aan of wat valt op? Zijn ze actief binnen een vereniging of kern? Of waar kunnen we als politiek wat mee? Iedere ontmoeting is anders. De laatste keer was ik in gesprek met Jeroen van Zeijts uit Eefde. De volgende is Jur Bötzel uit Gorssel. Vorige week zaterdag sprak ik Jur bij de Pasmanmanege in Eefde. Wie is Jur Bötzel? Jur Bötzel is 21 jaar en geboren en getogen in Gorssel. Hij woont er met z’n ouders. Zijn oudere broer is vanwege een studie verhuisd naar Amsterdam. Zijn ouders, Erik Bötzel en Monique Mekkering, zijn beide op verschillende terreinen als vrijwilliger actief in Gorssel. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Jur dit van huis uit meekrijgt. Maar gezien zijn leeftijd vind ik het bijzonder. Wat doe je in het dagelijks leven? Jur doet de opleiding Logistiek teamleider aan de ROC in Apeldoorn. Voor hem betekent dat drie dagen werken bij Artistique Nederland B.V. in Deventer en één dag in de week naar school. Een teamleider zorgt voor alles rondom de voorraad en goederen die binnenkomen en eruit gaan. Jur is bijna klaar met de opleiding en hij weet nu al dat hij hierna verder gaat leren. Hij is er intussen achter gekomen dat de ouderenzorg hem meer trekt. Dat wordt waarschijnlijk de volgende stap. En verder? Jur is vrijwilliger bij de Pasmanmanege in Eefde. De stichting Paardrijden Deventer/Gorssel e.o. werd opgericht in 1980. Sinds 1985 beschikt de Stichting over een eigen binnenmanege met ruime stallen voor 12 paarden en pony´s, een buitenbak en daarbij ook nog over allerlei hulpmiddelen en deskundigheid om paardrijden voor minder validen mogelijk te maken. Het huidige stallencomplex en de binnenmanege en kantine is gerealiseerd met giften van de Pasmanstichting uit Den Haag. Vandaar de naam Pasmanmanege. Op dit moment zijn er 11 paarden/pony’s aanwezig op de pasmanmanege. In 2013 ging Jur hier op les en intussen is hij iedere zaterdag op de manege te vinden. Hij begeleidt dan kinderen met en zonder beperking tijdens het paardrijden. Jur: “Het is zo leuk om te doen. De kinderen leven helemaal op als ze paardrijden. Je ziet het strakke gezicht veranderen in een glimlach. Dat geeft zo’n goed gevoel. Ik kan natuurlijk ook binnen gaan zitten gamen. Maar dit is zoveel leuker. Aan het eind van zo’n dag kom ik altijd moe maar voldaan thuis.” Behalve het begeleiden is er meer werk te doen zoals de stallen uitmesten, de paarden verzorgen en de kledingzakken in de daarvoor bestemde inzamelcontainer gooien. Voor de Pasmanmanege is het inzamelen van kleding een bron van inkomsten. “De opbrengst van deze gebruikte kleding, komt geheel ten goede aan de stichting. Zo kunnen we de bijdrage voor de lessen zo laag mogelijk houden. Mensen kunnen altijd gebruikte kleding op de manege (Mettrayweg, Eefde) inleveren. We zijn er erg blij mee”, vult voorzitter Ingrid van Dijk aan. Wat doe je nog meer? Jur is ook bestuurslid van de Oranjevereniging in Gorssel. “Eerst help je mee op Koningsdag en dan komt de vraag of je in het bestuur wil. Waarom niet? Ik vind het leuk om iets voor Gorssel te doen. Zo gaan we op 5 mei iets moois organiseren in samenwerking met het openluchttheater in Gorssel, dit in het kader van 75 jaar bevrijding. Mijn vader zit daar in het bestuur. Ik draai daar bardiensten en zet me in voor andere hand en span diensten rondom het Openluchttheater. Zo ontstond het idee of de Oranjevereniging en het openluchttheater niet iets gezamenlijks kunnen doen. Na het succes van de 4 en 5 mei-viering van vorig jaar, gaat dat dus dit jaar weer gebeuren.” Verder is Jur inzetbaar als scheidsrechter bij de voetbal. “Als er een toernooi is bij de 45+ vind ik het leuk om te fluiten. De spelers zijn altijd blij als ik er weer bij ben.’’ Wat maakt Gorssel leuk? Jur is een echte dorpeling. “Ik moet er niet aan denken om in een stad te wonen. In Gorssel kom je overal bekenden tegen en je maakt een praatje. Het voelt vertrouwd.” Hij heeft wel een punt wat het openbaar vervoer betreft. “Door de nieuwe dienstregeling van de NS sluit buslijn 81 niet of slecht aan bij de trein. Als ik naar Apeldoorn moet, reis ik ’s morgens over Deventer en ‘s middags over Zutphen. Anders ben je veel tijd met wachten kwijt.” Er wordt in Gorssel al gauw gezegd dat Gorssel te ver van Lochem ligt. Jur: “Is ook wel zo. Bovendien trekt Gorssel ook meer naar Deventer en Zutphen.” Tot slot Wat is het bijzonder om een jongere te ontmoeten die zo enthousiast over zijn vrijwilligerswerk bij de Pasmanmanege kan vertellen. Er wordt vaak gezegd dat jongeren vooral druk met zichzelf zijn en met de digitale en virtuele wereld. Jur laat zien dat het ook anders kan. De vanzelfsprekendheid van hem om zich voor anderen in te zetten, daar word ik blij van. Hij heeft het van huis uit meegekregen, maar dat betekent niet dat het altijd opgepakt wordt. Door Jur wel. Jur, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.

“Ik geef het stokje door…” is een leuke manier om met inwoners kris kras door de gemeente in contact te komen. Wat spreekt hen aan of wat valt op? Zijn ze actief binnen een vereniging of kern? Of waar kunnen we als politiek wat mee? Iedere ontmoeting is anders. De laatste keer was ik in gesprek met Jeroen van Zeijts uit Eefde. De volgende is Jur Bötzel uit Gorssel. Vorige week zaterdag sprak ik Jur bij de Pasmanmanege in Eefde. Wie is Jur Bötzel? Jur Bötzel is 21 jaar en geboren en getogen in Gorssel. Hij woont er met z’n ouders. Zijn oudere broer is vanwege een studie verhuisd naar Amsterdam. Zijn ouders, Erik Bötzel en Monique Mekkering, zijn beide op verschillende terreinen als vrijwilliger actief in Gorssel. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Jur dit van huis uit meekrijgt. Maar gezien zijn leeftijd vind ik het bijzonder. Wat doe je in het dagelijks leven? Jur doet de opleiding Logistiek teamleider aan de ROC in Apeldoorn. Voor hem betekent dat drie dagen werken bij Artistique Nederland B.V. in Deventer en één dag in de week naar school. Een teamleider zorgt voor alles rondom de voorraad en goederen die binnenkomen en eruit gaan. Jur is bijna klaar met de opleiding en hij weet nu al dat hij hierna verder gaat leren. Hij is er intussen achter gekomen dat de ouderenzorg hem meer trekt. Dat wordt waarschijnlijk de volgende stap. En verder? Jur is vrijwilliger bij de Pasmanmanege in Eefde. De stichting Paardrijden Deventer/Gorssel e.o. werd opgericht in 1980. Sinds 1985 beschikt de Stichting over een eigen binnenmanege met ruime stallen voor 12 paarden en pony´s, een buitenbak en daarbij ook nog over allerlei hulpmiddelen en deskundigheid om paardrijden voor minder validen mogelijk te maken. Het huidige stallencomplex en de binnenmanege en kantine is gerealiseerd met giften van de Pasmanstichting uit Den Haag. Vandaar de naam Pasmanmanege. Op dit moment zijn er 11 paarden/pony’s aanwezig op de pasmanmanege. In 2013 ging Jur hier op les en intussen is hij iedere zaterdag op de manege te vinden. Hij begeleidt dan kinderen met en zonder beperking tijdens het paardrijden. Jur: “Het is zo leuk om te doen. De kinderen leven helemaal op als ze paardrijden. Je ziet het strakke gezicht veranderen in een glimlach. Dat geeft zo’n goed gevoel. Ik kan natuurlijk ook binnen gaan zitten gamen. Maar dit is zoveel leuker. Aan het eind van zo’n dag kom ik altijd moe maar voldaan thuis.” Behalve het begeleiden is er meer werk te doen zoals de stallen uitmesten, de paarden verzorgen en de kledingzakken in de daarvoor bestemde inzamelcontainer gooien. Voor de Pasmanmanege is het inzamelen van kleding een bron van inkomsten. “De opbrengst van deze gebruikte kleding, komt geheel ten goede aan de stichting. Zo kunnen we de bijdrage voor de lessen zo laag mogelijk houden. Mensen kunnen altijd gebruikte kleding op de manege (Mettrayweg, Eefde) inleveren. We zijn er erg blij mee”, vult voorzitter Ingrid van Dijk aan. Wat doe je nog meer? Jur is ook bestuurslid van de Oranjevereniging in Gorssel. “Eerst help je mee op Koningsdag en dan komt de vraag of je in het bestuur wil. Waarom niet? Ik vind het leuk om iets voor Gorssel te doen. Zo gaan we op 5 mei iets moois organiseren in samenwerking met het openluchttheater in Gorssel, dit in het kader van 75 jaar bevrijding. Mijn vader zit daar in het bestuur. Ik draai daar bardiensten en zet me in voor andere hand en span diensten rondom het Openluchttheater. Zo ontstond het idee of de Oranjevereniging en het openluchttheater niet iets gezamenlijks kunnen doen. Na het succes van de 4 en 5 mei-viering van vorig jaar, gaat dat dus dit jaar weer gebeuren.” Verder is Jur inzetbaar als scheidsrechter bij de voetbal. “Als er een toernooi is bij de 45+ vind ik het leuk om te fluiten. De spelers zijn altijd blij als ik er weer bij ben.’’ Wat maakt Gorssel leuk? Jur is een echte dorpeling. “Ik moet er niet aan denken om in een stad te wonen. In Gorssel kom je overal bekenden tegen en je maakt een praatje. Het voelt vertrouwd.” Hij heeft wel een punt wat het openbaar vervoer betreft. “Door de nieuwe dienstregeling van de NS sluit buslijn 81 niet of slecht aan bij de trein. Als ik naar Apeldoorn moet, reis ik ’s morgens over Deventer en ‘s middags over Zutphen. Anders ben je veel tijd met wachten kwijt.” Er wordt in Gorssel al gauw gezegd dat Gorssel te ver van Lochem ligt. Jur: “Is ook wel zo. Bovendien trekt Gorssel ook meer naar Deventer en Zutphen.” Tot slot Wat is het bijzonder om een jongere te ontmoeten die zo enthousiast over zijn vrijwilligerswerk bij de Pasmanmanege kan vertellen. Er wordt vaak gezegd dat jongeren vooral druk met zichzelf zijn en met de digitale en virtuele wereld. Jur laat zien dat het ook anders kan. De vanzelfsprekendheid van hem om zich voor anderen in te zetten, daar word ik blij van. Hij heeft het van huis uit meegekregen, maar dat betekent niet dat het altijd opgepakt wordt. Door Jur wel. Jur, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.

Ik geef het stokje door aan… “Ik geef het stokje door…” is een leuke manier om met inwoners kris kras door de gemeente in contact te komen. Wat spreekt hen aan of wat valt op? Zijn ze actief binnen een vereniging of kern? Of waar kunnen we als politiek wat mee? Iedere ontmoeting is anders. De laatste keer was ik in gesprek met Maaike Jimmink uit Eefde. Zij geeft het stokje door aan Jeroen van Zeijts ook uit Eefde. Onlangs sprak ik Jeroen in dorpshuis ’t Hart. Wie is Jeroen van Zeijts? Jeroen van Zeijts is geboren en getogen in Eefde. Hij is 40 jaar en getrouwd met Marian en heeft 2 kinderen van 2 en 5 jaar. De eerste jaren van hun huwelijk woonden ze in het dorp Eefde. Sinds twee jaar wonen ze bij de ouders van Marian in een nieuwbouwwoning in het Eefdese buitengebied. Wat doe je in het dagelijks leven? Jeroen werkt als service adviseur bij Autobedrijf Segerink en Wolbers in Zutphen. Hij is het eerste aanspreekpunt voor de klanten of bezoekers. Op basis van de informatie van de klant bepaalt hij welke werkzaamheden er aan een auto uitgevoerd moeten worden of wat voor wensen een potentiële koper heeft. Daarnaast onderhoudt Jeroen de contacten met klant of toeleveranciers en hij staat de klanten te woord als ze hun auto weer op komen halen. En verder? Jeroen is een echte bestuurder. “Dat heb ik waarschijnlijk van mijn moeder meegekregen. Zij was jaren raadslid voor het CDA. Net als zij vind ik het vanzelfsprekend dat je je inzet voor een vereniging waar je lid van bent en voor de plaats waar je woont”, aldus Jeroen. Jeroen is 9 jaar bestuurslid geweest van Sportclub Eefde. Hij hield zich bezig met het beheer en onderhoud van het complex. Jeroen: “Niet dat ik daar voor geleerd heb, maar als je bent opgegroeid op een boerderij weet je er wel wat van en met een groep fanatieke vrijwilligers kun je veel bereiken.” In die tijd speelde het ook dat de gemeente Lochem vond dat verenigingen met accommodaties zoveel mogelijk moesten samenwerken en onder één stichting verder zouden gaan. In Eefde werd de Stichting Accommodaties Eefde opgericht. SAE is verantwoordelijk voor de exploitatie en het beheer van ’t Hart, Gymzaal Schoolstraat, Sportzaal “de Stuw”, het Poortgebouw van de kazerne en het sportcomplex ‘de Wolzak’ van SC Eefde. Sinds 7 jaar zit Jeroen als afgevaardigde van het bestuur van dorpshuis ’t Hart in het bestuur van SAE. Jeroen: “Het valt niet mee om de exploitatie van een dorpshuis sluitend te krijgen. We zijn heel blij dat de huisartsen en fysiotherapeut hun intrek hebben genomen in ’t Hart. Daarmee zijn we verzekerd van vaste huurinkomsten. Maar voor ons als bestuur en als dorp is het een flinke klus”, aldus Jeroen. Waar veel verenigingen en stichtingen sinds 2019 mee te maken hebben, zijn de gevolgen van de Wijziging Sportvrijstelling. Tot 2019 konden exploitanten die tegen betaling van een gebruikersvergoeding een sportaccommodatie ter beschikking stellen het zogenoemde Sportbesluit toepassen. Als de exploitant aan de voorwaarden voldeed, kon hij het 6%-tarief hanteren. De exploitant had dan ook recht op aftrek van de btw die drukt op alle kosten. Per saldo is de toepassing van het 6%-tarief erg voordelig voor exploitanten en indirect voor de gebruikers van de sportaccommodaties. “Nu de Sportvrijstelling niet meer van toepassing is, is het ook niet langer nodig om een overkoepelende stichting te hebben. Het btw-voordeel is weg. Ook wordt de gemeentelijke subsidie afgebouwd en dat betekent dat de baromzet, sponsorgelden, huurprijzen etc. voor verenigingen en stichtingen nog belangrijker worden om de exploitatie rond te krijgen”, aldus Jeroen. Een ontmoediging van het alcoholgebruik in (sport)kantines ziet Jeroen niet zitten: “Vooral voetbalverenigingen draaien op de baromzet. En wat is er mis mee als je na de wedstrijd een paar pilsjes drinkt met elkaar? En het sociale aspect dan? Als een paar biertjes het probleem is, zijn er in Eefde nog wel andere zaken die de aandacht verdienen. Het gevaar dat iemand verslaafd aan drugs raakt ligt meer voor de hand dan een verslaving aan alcohol. Misschien moet de gemeente daar meer op inzetten.” Hoe is de samenwerking met de gemeente Lochem? De ligging van Eefde zorgt ervoor dat veel inwoners zich meer tot Zutphen aangetrokken voelen dan Lochem. “Dat is ook logisch, want je bent binnen een paar minuten in Zutphen. Toch is de samenwerking met de gemeente Lochem goed”, vindt Jeroen. De komende tijd zal er nog nauwer met de gemeente samengewerkt gaan worden, want er zijn in Eefde plannen om op termijn de sportzalen te gaan verbouwen/vernieuwen. Jeroen: “Zowel de huidige sporthal als de gymzaal zijn nagenoeg afgeschreven. Met een paar andere Eefdenaren ga ik mij inzetten om te kijken wat de mogelijkheden voor ons dorp zijn zodat we iedereen, van jong tot oud, in beweging kunnen blijven houden.” Tot slot Gelukkig zijn er jonge inwoners die naast hun drukke bestaan van werk en gezin ook tijd vinden om iets voor de samenleving te doen. Niet bij de pakken neerzetten als regels of situaties anders worden. Maar doorgaan. Mensen als Jeroen hebben we nodig: het vizier op de toekomst en kijken wat mogelijk is. Jeroen, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.

Twee jaar geleden schreven we een stuk over de fosfaatrechten. Alle melkveehouders moesten van staatssecretaris van Dam hun veestapel terugbrengen naar het aantal wat ze op 1 juli 2015 op hun bedrijf hadden. Ook al hadden sommigen intussen fors geïnvesteerd in nieuwe stallen, waarin dierenwelzijn en duurzaamheid voorop staan. Vergunningen werden aangevraagd en gegeven, banken stonden garant voor de financiering. En toch kende de staatssecretaris geen pardon. Wat een verdriet en zorgen dit veroorzaakt heeft onder de boeren bleef lang buiten beeld. Boeren werden niet gehoord, wel zagen we beelden van koeien die naar de slacht gingen. Maar het echte leed bleef achter de voordeur. De boerengezinnen bleven ondanks alles hun vee verzorgen en dankzij hen kunnen wij uit een breed assortiment voedsel kiezen. Als je voor producten van Nederlandse bodem kiest, weet je dat je veilig eten hebt. Er wordt door bepaalde organisaties steevast kritiek geleverd en beweerd dat ons voedsel vol zit met gif, hormonen en antibiotica. Middelen die al lang verboden zijn. Nederland heeft de strengste eisen en regels en toch blijven sommigen dat roepen. Je mag best tegen het eten van vlees zijn, maar ga geen onwaarheden verkondigen. Of beweren dat een megastal slecht is voor de koeien. Dat is onjuist. Misschien vind je ze niet mooi of te groot. Maar geldt dat dan ook voor buitenplaatsen, met omheining en toegangspoort met intercom in het buitengebied of flatgebouwen? Mensen die er wonen, vinden het prima en hebben het goed naar de zin net als de koeien in de megastal. Ondertussen gaat de boer weer aan het werk. De dieren wachten. Dan komt daar opeens de stikstofproblematiek. En weer heeft de agrarische sector het gedaan. Maar deze keer haalt de boer niet z’n schouders op. Hij komt in verzet. En terecht. De landbouwsector is de enige sector die de uitstoot van stikstof heeft weten te terug te brengen door innovatie of investeren. “De helft van de veestapel moet weg”, is de druppel. Nu laten de boeren van zich horen. En eindelijk kunnen ze hun verhaal doen in Hilversum, laat Nederland merken dat ze achter de boeren staan. En dat hebben ze nodig. We hopen dat dit de komende tijd zo blijft, want de boeren gaan weer de straat op. Eerst naar de provincie om de beleidsregels voor stikstof van tafel te krijgen. De provincies hanteren in een eerder deze week vastgestelde beleidsregel een strengere norm dan minister Carola Schouten in de brief aan de Tweede Kamer heeft verwoord. De minister rekent met de vergunde stalcapaciteit. De provincies gaan uit van het aantal dieren dat in de stal werd gehouden op 8 oktober 2019. Dit houdt dat als er door omstandigheden minder dieren op stal stonden, dan er volgens de vergunning hadden mogen staan, de provincie deze niet gevulde plekken afpakt. De provincies gaan uit van het werkelijke aantal dieren, om te zorgen dat bij afroming een zo groot mogelijk effect wordt gerealiseerd in de vermindering van stikstofdepositie. En zo doen de provincies er dus nog een schepje bovenop. Dat dwingt de boeren tot weer tot actie. Waarom wordt er bij de landbouw alleen gekeken naar de uitstoot van stikstof en niet wat al die hectare gewassen aan stikstof opnemen? Waarom worden er berekeningen gebruikt en geen objectieve metingen? Alles wat Nederland minder moet gaan produceren, zal elders opgepakt worden. In landen waar de regels minder streng zijn, dierenwelzijn ondergeschikt is en de productie per koe of hectare veel lager is. Dan hebben we het nog niet eens over de gevolgen voor Nederlandse werkgelegenheid. De agrarische sector in Nederland is al tijden volop in beweging, op weg naar een kringlooplandbouw. Dit is een vorm van duurzame landbouw waarbij de kringloop van stoffen gesloten is. Dit houdt in dat alle stoffen die door de landbouw uit een gebied verdwijnen ook weer teruggebracht worden in het gebied. Dat is een vorm die toekomstbestendig is voor de Nederlandse landbouw. Soms wil de boer sneller, maar staat regelgeving in de weg. Zou daar de aandacht bij de politici niet naar uit moeten gaan? En zouden de supermarkten bereid zijn om duidelijk te maken waar hun koopwaar vandaan komt zodat wij kunnen kiezen voor het Nederlandse product? Dat moet toch mogelijk zijn? Het eerlijke verhaal en een eerlijke boterham, dat verdient de Nederlandse boer! Coby Wiltink-Roeterdink, Fractievoorzitter CDA Lochem.

Een tijdje terug nodigde Peter Bruggeman van loonbedrijf H. Boschloo & Zn uit Gorssel raadsleden uit om zelf te ervaren dat er veel laaghangende takken zijn, jonge loten tot bijna op de weg groeien en onoverzichtelijke punten zijn. Vanavond stapte ik bij hem in de tractor met zodenbemester. De tractor is voorzien van GPS, sensoren en camera’s, alles voor de veiligheid. Het valt meteen op hoe smal de wegen zijn. We hebben op meerdere wegen de volle breedte nodig. “Als er een tegenligger aankomt, kun je geen kant op. En dan is deze weg (Domineesteeg, Eefdese Enkweg) ook nog in beeld als snelfietsroute”. Dat kan toch niet?” aldus Peter. Dan moet er inderdaad heel wat aangepast worden. In de auto merk je niet dat takken zo laag hangen, maar we raken er veel onderweg. Ook bomen of struiken van particulieren groeien weelderig en komen op sommige plekken over de weg. “Wij hebben hier hinder van, maar ook voor hulpdiensten zoals de brandweer en eventueel hoogwerker wordt op veel plekken de doorgang bemoeilijkt door wildgroei”, vertelt Peter die ook bij de vrijwillige brandweer Gorssel zit. Het gaat te ver om hier alle punten te benoemen waar hinder wordt ondervonden of waar de situatie zo onoverzichtelijk is dat je moet hopen dat er geen andere weggebruiker aankomt. Maar dat de loonwerkers een punt hebben, is wel duidelijk. Een paar fietsers kijken nors als we ze tegemoet rijden. Dat is Peter wel gewend. Maar er wordt ook gezwaaid, gelukkig. Respect voor de loonwerkers. Ze werken met enorme machines en passen zich aan aan de tijd. Daarvoor is ruimte nodig. Dat kan alleen maar door extra te snoeien, vooral op punten waar het uitzicht ernstig belemmerd wordt of daar waar de machines door de takken gaan. “Als de gemeente daar iets aan kan doen? Het is in het belang van de veiligheid voor alle weggebruikers van deze wegen en voor het behoud van de machines”, aldus Peter. Het is zeker goed om hier aandacht voor te vragen. Na het zomerreces staat het bij ons op de agenda. Peter, dank je wel voor de rondrit! Coby Wiltink-Roeterdink.

Tijdens de eerste ronde door de gemeente hebben we vooral actieve 50 plussers gesproken. Allemaal mensen die zich inzetten als vrijwilliger in hun kern of in de gemeente Lochem. In ieder verhaal zat wel een onderwerp waar we als politiek iets mee kunnen. Omdat het een prettige manier is om zo met inwoners in contact te komen, gaan we hiermee door. Deze ronde zijn de jongeren aan de beurt. Wat spreekt hen aan of wat valt op? We zijn benieuwd wat zij te vertellen hebben. Erwin Elkink gaf het stokje door aan Wessel Ruiterkamp uit Harfsen. We spreken elkaar bij Wessel aan de keukentafel. Wie is Wessel Ruiterkamp? Wessel Ruiterkamp is 33 jaar. Zijn ouderlijk huis stond officieel in Epse, maar behoorde tot de schoolkring Harfsen. Wessel voelt zich op en top Harfsenaar. Hij is getrouwd met Ellen en in oktober verwachten ze hun eerste kindje. Wat doe je in het dagelijks leven? Wessel is strateeg bij de gemeente Wierden. Hij adviseert het college en geeft leiding en coördineert projecten en beleid op gebied van onder meer woningbouw, ruimtelijke ordening en de Omgevingswet. De gemeente Wierden is met ruim 24.000 inwoners en zeven kernen wat kleiner dan de gemeente Lochem. Of het door z’n werk komt of door de betrokkenheid, Wessel is in ieder geval goed op de hoogte wat er in onze gemeente speelt. Wat valt op? Wessel is een gedreven persoon. Hij vertelt met enthousiasme over Harfsen. “Er wordt hier zoveel georganiseerd. Ik denk dat mensen buiten Harfsen niet half in de gaten hebben wat er allemaal gebeurt. De gemeente waarschijnlijk ook niet, want Harfsen heeft de eigenschap het zelf te regelen. Dat komt, denk ik, omdat Harfsen een jong dorp is. Nog geen 100 jaar oud. Alles wat er nu is, is door Harfsenaren zelf opgezet. Dat mogen we misschien best meer uitstralen. Trots zijn op ons dorp, maar dat zit niet zo in onze aard”, aldus Wessel. Wat maakt Harfsen bijzonder? Het Kulturhus “Hoeflo” heeft een hele belangrijke functie in het dorp. Wessel: “Harfsen heeft veel verenigingen. In “Hoeflo” vinden verschillende activiteiten plaats en het zit bijna iedere avond vol. Alleen jammer dat het op de verkeerde plek staat.” Maar het belangrijkste evenement voor Harfsen is toch wel het Harfsens Feest met de buurtspelen. Wekenlang zijn buren samen in voorbereiding voor de donderdagavond. Welke buurt komt met de leukste sketch? Dat is niet het enige. Voor bijna alle leeftijden is er tijdens het Harfsens Feest een onderdeel om aan mee te doen. Voor de jeugd is er een trek- en duwspel, 65+ gaat de strijd aan met jeu de boules, een andere groep kan de kennis testen tijdens een quiz en als afsluiting een finalespel. “Het mooie is dat ook nieuwe inwoners hieraan meedoen. Er wordt naar uitgekeken en nog lang over nagepraat.” Wessel is zelf ook actief in Harfsen. Hij was tot vorig jaar voorzitter van de Omnivereniging SV Harfsen, heeft meegeschreven aan het eerste dorpsplan, zit in de TC van de voetbal en zet zich nu in voor het 75 jarig jubileum van de Oranjevereniging. In 2007 heeft hij met een paar andere jongeren “Jong Harfsen Feestteam” opgericht. Het doel van deze stichting is om door middel van verschillende activiteiten de leefbaarheid voor en saamhorigheid onder de jeugd van Harfsen te vergroten. “Voor de jeugd tussen de 16 en 25 jaar was er voorheen weinig te doen, wel op sportgebied, maar verder niet.” Wessel maakt al een aantal jaar geen deel meer uit van het bestuur, maar het doet hem goed dat de activiteiten van het Feestteam gewoon doorgaan, zoals een jaarlijkse dropping, Koningsnacht, Beachparty op het plein en medewerking verlenen aan het Harfsens Feest. Wat kan er beter? Voor Harfsen is de nieuwbouwwijk een enorme aanwinst. “Vanwege de crisis en de hoge grondprijzen kwam plan Heideveld aanvankelijk moeilijk van de grond. In verhouding is 72 extra woningen natuurlijk een enorm aantal. Maar nu bijna alles verkocht is, blijkt dat er wel degelijk behoefte is aan nieuwbouw. Ik ga ervanuit dat met de verruiming die er komt in de verdeling van de woningcontingenten de gemeente Lochem ook aan de bel trekt. Juist de levendige kernen maakt de gemeente Lochem aantrekkelijk voor woningzoekenden van elders”, vindt Wessel. “De kernen hebben voldoende inwoners nodig om het leefbaar te houden.” Het onderhoud aan de wegen in de gemeen Lochem verdient volgens Wessel op sommige plekken meer aandacht. “In Harfsen zijn enkele wegen die sinds de aanleg van meer dan 40 jaar geleden nagenoeg geen onderhoud hebben gehad en dat is te zien. Ook op andere plaatsen in de gemeente is er op dat gebied nog wel wat in te halen.” En verder? Dat de voetbalverenigingen van Harfsen en Almen de samenwerking voor de jeugd hebben opgezocht, noemt Wessel een goede zaak. “Beide verenigingen kampen met weinig jongeren. Sommige spelers blijven ingedeeld bij een team omdat er anders te weinig zijn. Eigenlijk zouden ze een niveau hoger kunnen. Je moet dan verder durven kijken dan je eigen club. En dat is nu gebeurd. De oudere jeugd maakt de overstap naar de senioren binnen de eigen vereniging en voor de jeugdspelers van Harfsen en Almen betekent dit dat ze straks veel meer op hun eigen niveau voetballen en dat is toch veel leuker?” Wessel hoopt dat de gemeente Lochem ervoor blijft zorgen dat Buitenlust de centrumfunctie behoudt. “Harfsen heeft geen mooi centrum of gebouwen met authentieke uitstraling. Buitenlust staat wel op de meest prominente plek van Harfsen. Het zou jammer zijn dat er alleen een appartementengebouw zou komen. Een stukje horeca of iets waar mensen even naar binnen kunnen voor een kopje koffie of iets anders. Harfsen heeft niets om de passanten vast te houden. Dat missen we. Ik hoop dat de gemeente daar rekening mee houdt.” Tot slot Wat een geluk voor Harfsen dat Wessel in Harfsen is gebleven. Zo’n gedrevenheid en enthousiasme daar kan Harfsen wat mee en daar kan Wessel wat mee in Harfsen. Onderdeel zijn van de samenleving, want samenleven doe je samen. Wessel, dank je wel! Coby Wiltink-Roeterdink.