Poliflw

Door Lodewijk Asscher op 26 mei 2020 Delen  

Steun krijgen en mensen ontslaan? Dacht het niet.

Grijpt de aandeelhouder de crisis aan voor een grote ontslagronde? Veel mensen maken zich zorgen over hun baan en inkomen. Nu moet alles op alles worden gezet om zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden.

Daarom doe ik vandaag een oproep aan het kabinet. Dit is geen tijd voor verdeeldheid. In deze crisis moeten we elkaar bijstaan en voorkomen dat mensen massaal op straat komen te staan. Het is daarom terecht dat bedrijven die het moeilijk hebben steun krijgen. Daarbij was eerder wel een drempel ingebouwd: wie mensen ging ontslaan, kreeg minder steun. Deze 'ontslagboete' zorgde ervoor dat meer mensen in dienst bleven. En juist die maatregel wil het kabinet nu schrappen. Dat gaat vele duizenden mensen hun baan kosten.

Het steunpakket van het kabinet moet daarom op vier punten worden aangepast:

Het kabinet speelt met vuur om midden in een economische crisis de drempel voor ontslag weg te halen. Dat zet de baan en het inkomen van duizenden Nederlanders op de tocht. Als we samen door deze crisis willen komen, hebben we elkaar nodig. En dan is het van belang dat de stem van werknemers gehoord wordt. Ik ga er daarom donderdag in het debat op aandringen dat we meer doen om bedrijven te helpen en zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 11 mei 2020 Delen  

Lukte het om de drukte op het schoolplein te voorkomen? Durfden alle ouders het aan? En hoe was het voor de oudere leraren? Alles staat of valt met de vraag of er bij klachten nu onmiddellijk getest wordt. En bij de vraag of er meteen contactonderzoek plaatsvindt zodra iemand besmet blijkt. Graag ontvang ik jullie ervaringen via WhatsApp, zodat we het meteen kunnen aankaarten als het nog niet goed gaat.

Uit privacy-overwegingen worden alle verhalen geanonimiseerd.

Onze zoon in groep 7 was blij en kwam vrolijk en opgewekt terug. Wij ouders hebben gemengde gevoelens, omdat zijn ernstig meervoudig gehandicapte zusje (die regelmatig longontstekingen heeft) in een instelling woont, erg kwetsbaar is en we haar deze week eindelijk weer mogen bezoeken. Wat neemt hij mee naar huis? Een angst waar veel ouders last van hebben die een kwetsbaar gezinslid hebben. Ik ben blij voor mijn zoon omdat hij het 'gewone leven' weer een beetje oppakt. Maar dit zijn lastige dilemma's waar velen mee zitten...

Mijn kinderen gaan halve dagen naar school en zitten in halve klassen. Enerzijds vind ik het fijn, zodat ik ook weer vooruit kan. Corona heeft ons gezin al bereikt( waarvan ik vrij heftig) dus hoop dit goed gaat. Aangezien ze heel goed zelfstandig kunnen studeren en thuisonderwijs door de scholen goed geregeld is, zou ik de oudste het liefst pas weer naar school sturen als het virus onder controle is. We dit geen in ieder geval niet jaren volhouden, maar het is even niet anders. We hopen op het beste.

Ouders keurig volgens de afspraken en op afstand, ze waren goed voorbereid. Ik heb groep 2, de kinderen hadden er enorm veel zin in! Ze accepteerden de regels zonder moeite. Ik begon heel verantwoord met het bespreken van deze situatie, en over de afgelopen tijd. Ik was benieuwd hoe ze dat ervaren hadden. Er waren kinderen die acht weken in één uur wilden vertellen! Maar ze vroegen zich vooral af wanneer ze weer mochten gaan spelen?

We waren blij dat er weer een versoepeling kwam. De kinderen kunnen naar school. Maar in plaats van dat het ons volledig ontlast, belast het ons ook weer. De kinderen zitten op één school maar moeten om en om naar school. Daardoor hebben we steeds een kind thuis die thuis zijn huiswerk moet maken. Nog meer geregel en gedoe dus. Aan de andere kant ben ik blij dat ze nog hele dagen naar school zijn als ze gaan.

Als schoolleider ging ik toch met gemengde gevoelens naar mijn werk. Enerzijds heerlijk om weer “gewoon” aan het werk te gaan, anderzijds toch heel spannend. We hebben een draaiboek in elkaar gezet. Het is afwachten of alles loopt zoals je hebt gepland. Het was een goede eerste dag. De helft van de kinderen op school, ouders op afstand tijdens brengen en halen en rust in school tijdens de lessen. En wat is het dan weer ontzettend fijn om de kinderen weer te zien! En hoe blij zij zijn om elkaar weer te zien. De school is niet compleet; er zijn ouders die het te risicovol vinden en hun kind dus nog thuis houden. En een aantal collega’s die zelf vanwege hun eigen gezondheidsrisico niet naar school kunnen komen.

Voor de oudere leerkracht met familie die een zwakke gezondheid hebben was het geen leuke dag. Sowieso voor iedereen eng want kinderen houden geen afstand.

Wij draaien halve klassen, hele dagen. We hebben een ruim plein en ouders hielden zich goed aan afspraken. Erg fijn om weer echt met de kinderen te werken. Het is wel weer enorm wennen aan elkaar en de nieuwe situatie. En we schieten een beetje in de lach als we alweer handen staan te wassen met z'n allen, maar we doen het wel trouw.

Wij hebben ervoor gekozen om onze zoon vandaag thuis te houden. Dit is vanwege het feit dat onze school tegen de adviezen in ervoor gekozen heeft om halve dagen school aan te bieden. Voor ons als ouders, beide vallend in de risicogroep, betekent dit te veel contact in de week. Met ons waren er veel meer ouders met klachten. Helaas staat het besluit van de directie vast. Jammer om te merken dat de gezondheid van de leerlingen, ouders/verzorgers en onderwijzend personeel het onderspit delft ten opzichte van het onderwijs zelf. Niet dat ik dat laatste niet belangrijk vind. Integendeel zelfs, maar gezondheid boven alles.

Wat een genot de halve klas weer te zien! Kinderen zijn hier heel blij en de leerkracht ook!

Het ging bij ons heel goed. Gedeelde klassen, gedeelde tijden voor binnenkomst en gebruik gemaakt van de verschillende ingangen van de school. Toen ik mijn twee kinderen naar school bracht was het rustig! De leerkrachten wachtten de kinderen buiten op en alles ging keurig en rustig! Goed gedaan door onze school dus!

Ik heb mijn dochter Lieke afgezet bij het schoolplein, nog iets onwennig liep ze naar binnen. Ze is 7 en normaal gesproken loop ik mee. Qua drukte viel het ontzettend mee. Onze school heeft gelukkig gekozen voor hele dagen naar school. Ik ben benieuwd hoe ze het ervaren heeft.

Hier twee trappelende kinderen die blij zijn dat ze weer mogen. Onze jongste is doof en begrijpt dus minder goed wat er aan de hand is. Dus i k stond haar echt vol geluk - met een brok in mijn keel - uit te zwaaien. Ik was zo blij dat ze weer lekker naar haar klasgenootjes kon. Vanmiddag zal ze moe maar voldaan terug komen.

Wij kiezen ervoor onze 3 kinderen nog niet naar school te laten gaan. Onze jongste werd in maart nog opgenomen met ernstige benauwdheidsklachten. Om onze kinderen te beschermen kiezen we er in overleg met school voor door te gaan met thuisonderwijs. Ik vind dat er veel te veel wisselende berichtgeving is over het verspreiden van het virus door kinderen. We hebben er nog geen vertrouwen in dat het veilig genoeg is voor de kinderen om hun dingen op te pakken.

De scholen doen hun uiterste best om de anderhalve meten te waarborgen. Maar in de binnenstad, parken en stranden zitten en lopen mensen dicht bij elkaar en hebben kennelijk lak aan de coronaregels. Er wordt niet of nauwelijks gehandhaafd. Dit vergt een effectieve samenwerking.

Ik heb aangegeven dat ik me niet prettig voel bij de opzet van de klaslokalen. Ik heb astma en maak me zorgen. Maar ik word totaal niet gehoord.

Ik ben zo blij om de kinderen weer te zien. Toch maak ik me zorgen over mezelf. Ik ben de jongste niet meer en afstand houden met de kinderen is eigenlijk geen doen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Dit is een onzekere tijd voor zorgwerkers. Ze staan dag en nacht voor ons in de frontlinie om het coronavirus te bestrijden. Een deel van die zorgwerkers wordt getest. Maar er zijn veel verhalen van mensen die nog steeds op een test wachten. Zelfs als zij al hoge koorts hebben. 

Dit is een ingezonden verhaal van een verpleegkundige.

Uit privacy-overwegingen is dit verhaal geanonimiseerd.

We worden onthaald als helden. Dat is ook leuk. Maar ik heb het gevoel dat ik gewoon mijn werk doe. Ik draai nu extra diensten, maar dat hoort bij mijn beroep in deze crisis. Een soldaat zet voor een oorlog geen stap achteruit, maar juist twee stappen vooruit. En zo voelt dat nu ook voor mij en alle zorgmedewerkers.

Als verpleegkundigen staan we op de werkvloer met een slagersschortje zonder mouwen.

Als verpleegkundigen staan we op de werkvloer met een slagersschortje zonder mouwen. Ja, dat doen we ook als we patiënten behandelen die positief zijn voor het coronavirus. Het protocol is dan ook: de patiënt gaat niet in isolatie als hij of zij symptomen heeft, maar pas als hij ook echt positief getest wordt. Dat houdt in dat ik en mijn collega’s onbeschermd bij positieve patiënten hebben gestaan. Zelfs toen we nog met natte verneveling mochten werken en er erg veel druppelcontact was.

Inmiddels hebben we een collega van de afdeling intensive care uit huis moeten plukken. Hij zat ziek thuis, maar de situatie was dermate ernstig dat hij meteen in coma is gebracht en aan de beademing is gegaan. Daar blijft het niet bij. Er zijn nu meer dan ooit collega’s die met klachten rondlopen. Bij de vraag of ze getest mogen worden, wat zou mogen van de regering, krijgen we een hoofdschuddend antwoord: ‘We hebben hier ons eigen beleid en dat beleid is bepalend’.

We kunnen niet getest worden.

In deze crisis zetten wij zorgwerkers twee stappen vooruit. En dat doen we met veel liefde. Maar wij zijn mensen, en geen robots. Ook wij kunnen besmet worden. Daarom willen we een antwoord op de vraag: waarom ontneemt het ziekenhuisbeleid ons nog altijd het recht om ons te laten testen?

Als wij twee stappen vooruit doen. Dan verwachten we dat het kabinet dat ook doet.

Als wij twee stappen vooruit doen, dan verwachten we dat het kabinet dat ook doet. Geen woorden, maar daden. Het voelt fijn dat mensen nu aandacht hebben voor de zorg. Maar met aandacht alleen komen we niet heelhuids uit deze crisis.

Lodewijk Asscher ontving de afgelopen dagen honderden vergelijkbare berichten van bezorgde zorgwerkers. Naar aanleiding daarvan schreef hij een open brief aan minister Hugo de Jonge.

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 23 april 2020 Delen  

Geachte minister De Jonge,

‘In ons ziekenhuis wordt niét getest. Ook niet als je 41 graden koorts hebt!’

Honderden soortgelijke noodkreten ontving ik nadat ik zorgverleners op Facebook vroeg naar hun ervaringen met het huidige testbeleid. Natuurlijk, er zijn zorgverleners die bij milde verkoudheidsklachten getest werden. Eindelijk. Maar ik kreeg ook veel verhalen van mensen die nog steeds op een test wachten. En zelfs verhalen van verpleegkundigen die al een collega op de Intensive Care hadden, maar ondanks hoge koorts nog steeds niet getest werden. 

Testen, testen, testen. Als we het coronavirus onder controle willen houden is dat noodzakelijk. Maar tot voor kort kende Nederland een ‘restrictief testbeleid’. Het Outbreak Managment Team gaf zelfs aan dat het beperkte testen een van de oorzaken is van de dramatische situatie in de verpleeghuizen. En dat lees je ook terug in de aangrijpende verhalen van het zorgpersoneel. Ze maken zich zorgen. Omdat ze moeten doorwerken met lichte klachten, geen of te weinig beschermingsmiddelen hebben en zich nu vertwijfeld afvragen of ze hun patiënten misschien besmet hebben. Omdat ze níet getest konden worden. Tussen al die verhalen, kwamen een aantal klachten vaker terug. Die wil ik graag onder uw aandacht brengen:

Testen, testen, testen. Als we het coronavirus onder controle willen houden is dat noodzakelijk.

In de bijlage staan honderden soortgelijke verhalen. Allemaal verhalen van mensen die iedere dag voor ons klaar staan. Die in de frontlinie staan van onze strijd tegen het coronavirus. 

“Vanaf 6 april kunnen alle zorgmedewerkers met lichte klachten getest worden” zei u tijdens een persconferentie en tijdens het debat in de Tweede Kamer. Ik wil u vragen de ervaringen van deze zorgverleners te lezen. Ik wil u vragen of u nu eindelijk kunt garanderen dat zorgpersoneel met lichte klachten nog dezelfde dag getest kan worden en dan de uitslag thuis af kan wachten. En ik wil u vragen om snel met concrete oplossingen te komen voor de praktische problemen waar medewerkers tegenaan lopen. 

Ik wil u vragen de ervaringen van deze zorgverleners te lezen.

Dat zijn wij verplicht aan al deze mensen die dit ongelofelijk mooie en belangrijke werk voor ons doen. En aan al die kwetsbare mensen die van hun zorg afhankelijk zijn.

Met vriendelijke groet, 

Lodewijk Asscher

Tweede Kamerlid

Of je nu lid bent, vrijwilliger, of belangstellende: Samen maken we het verschil!

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 21 april 2020 Delen  

Booking.com deelde de afgelopen jaren 14 miljard euro uit aan de aandeelhouders. Vorig jaar werd er maar liefst vijf miljard winst gemaakt. En toch is Booking nu één van de bedrijven die hun hand ophouden bij de belastingbetaler. Of een bedrijf als KLM, dat terwijl er medewerkers op straat worden gezet en Nederland en Frankrijk overleggen over extra steun, doodleuk het bonusplafond van de topman wil verhogen.

We bevinden ons midden in een enorme gezondheidscrisis.

We bevinden ons midden in een enorme gezondheidscrisis. En als gevolg daarvan een zware economische crisis. We moeten er alles aan doen om levens te redden en om banen overeind te houden. De steunmaatregelen voor bedrijven – zoals de maatregel dat de overheid 90% van het salaris betaalt – zijn gericht op het redden van die banen. Maar er moeten ook duidelijke voorwaarden aan verbonden zijn. Het mag geen socialisme voor de rijken worden, terwijl de rest achterblijft met de rekening.

Het mag geen socialisme voor de rijken worden, terwijl de rest achterblijft met de rekening.

In Denemarken hanteert de sociaaldemocratische regering van mijn collega Mette Frederiksen hele duidelijke voorwaarden voor steun. Er is een royaal steunpakket om ondernemers en werkgevers door de crisis te helpen. Maar bedrijven die de afgelopen jaren belasting hebben ontdoken komen niet in aanmerking. Net zoals bedrijven die de afgelopen jaren dividend of bonussen hebben uitgekeerd. Zij mogen hun hand ophouden bij de aandeelhouders die profiteerden toen het goed ging.

Er moeten hele duidelijke voorwaarden voor staatssteun aan grote bedrijven.

Wat mij betreft voegen we daar nog twee voorwaarden aan toe. Ten eerste mogen er geen mensen ontslagen worden. Immers, de steunmaatregelen zijn gericht op behoud van banen. En als bepaalde grote bedrijven extra steun nodig hebben – denk aan KLM – moet de samenleving via de overheid ook wat te zeggen krijgen over dat bedrijf. Zodat we bijvoorbeeld verduurzaming en matiging aan de top kunnen afdwingen.

Laten we de lessen uit de bankencrisis toepassen.

Laten we de lessen uit de bankencrisis toepassen: harde voorwaarden voor steun zodat we hier echt met zijn allen doorheen komen.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 18 april 2020 Delen  

‘s Ochtends de kinderen naar school en wij naar ons werk. In het weekend bij elkaar op bezoek of naar een concert. Toch komt er heus ook weer een tijd na corona. Dat gaat nog een poosje duren en er is nog veel onzeker. Maar wat we wel zeker weten is dat veel van de beslissingen die we nu nemen, straks grote gevolgen hebben.

Daarom moeten we niet wachten met het gesprek over hoe we willen dat ons land er dan uit gaat zien. Hoe we de schade repareren, maar ook wat we meenemen. De lessen die we geleerd hebben en de dingen die we nu meer waarderen.

Want deze tijd maakt niet in iedereen het beste los.

Want deze tijd maakt niet in iedereen het beste los. De mensen die met koffers vol cash op vliegvelden in China staan om hele ladingen mondkapjes en beademingsapparatuur op te kopen voor woekerprijzen.

Bedrijven die er normaal een sport van maken om zo min mogelijk bij te dragen aan de samenleving zoals Booking.com, staan nu vooraan in de rij om steun te vragen.

De mensen waar we het meest afhankelijk zijn, zijn de mensen die de afgelopen jaren de straat op gingen voor meer waardering en minder werkdruk.

Wat ook opvalt: de mensen waar we het meest afhankelijk van blijken te zijn, zijn de mensen die de afgelopen jaren de straat op gingen voor meer waardering en minder werkdruk: verpleegkundigen, vakkenvullers, onderwijzers en OV-personeel.

Ook voor de uitbraak van het coronavirus was het heilige geloof in marktwerking op zijn retour. Maar deze crisis brengt in een klap alle kwetsbaarheden van het aandeelhouderskapitalisme genadeloos aan het licht.

De risico’s van ons economisch model zijn bij mensen met de minst betaalde banen en meeste onzekerheid zijn neergelegd.

Dat Big Farma meer belang hecht aan de winst dan het opvoeren van productie van geneesmiddelen en testmateriaal. Dat er teveel van onze kennis is geoutsourced. Dat we te afhankelijk zijn geworden van anderen. Dat de risico’s van ons economisch model bij mensen met de minst betaalde banen en meeste onzekerheid – flexwerkers, uitzend- en oproepkrachten – zijn neergelegd.

We zien nu hoe fragiel onze samenleving is. Maar ook hoe sterk. En hoe belangrijk bestaanszekerheid voor ieder mens is. Het is daarom goed om straks de wederopbouw vanuit gedeelde waarden vorm te geven:

Wat vind jij dat we moeten leren uit deze tijd? Wat laten we achter en wat nemen we mee? Laat het me weten.

Wat als we nu samen proberen ons voor te stellen hoe de samenleving er straks uit moet komen te zien, dan maken we met elkaar de goede keuzes voor de toekomst.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 17 april 2020 Delen  

Maar vandaag wil ik speciaal stilstaan bij al die gewone mensen die doen wat ze kunnen en daar maar zo zo in slagen. Mensen die, nu steeds duidelijker wordt dat deze situatie nog wel even kan duren, zo langzamerhand last krijgen van corona blues.

Ja, ik heb het over ons: de thuiswerkende (nou ja, werkende?), hard bellende, rond kinderen navigerende, hopeloze homeschoolers. Hoe lang gaat dit nog duren? Wanneer kunnen we weer langs oma, en dan niet alleen om voor het raam te zwaaien? Wanneer gaan de kinderen weer naar school? Of als dat niet kan wij weer naar werk zodat we niet in dezelfde ruimte zitten met – in mijn geval – al die lange benen, grote voeten van jongens die hun ouders meer dan zat zijn?

Ook al heb ik zeker niet alle antwoorden, toch wil ik jullie vragen: wat kan ik voor jou doen?

Ik wil helpen nadenken hoe we zorgen dat alle kinderen straks weer snel bij zijn. Niet elke ouder lukt het, hoe goed je ook je best doet, om je kinderen te geven wat ze nodig hebben. Het moet genoeg zijn dat je weet dat je doet wat je kunt en bovenal je weet: straks krijgt mijn kind wat het nodig heeft en komt het weer goed. Niet in een keer nee, maar wel de komende tijd.

Onze missie is bestaanszekerheid voor iedereen.

En ik wil werken aan plannen hoe iedereen straks toch weer zijn of haar brood kan verdienen. Onze missie is bestaanszekerheid voor iedereen. Dus laat het me weten als je klem zit. Ik beloof niets, ik kan niets beloven. Maar wel dat ik voor jullie zal opkomen.

Onder de grote woorden over Economie en Volksgezondheid gaan jullie verhalen schuil: opdrachten die opeens geschrapt zijn. Contracten die niet verlengd worden. En zenuwachtig bij iedere droge hoest.

Hou vol, zegt Rutte dan. Ik zeg het hem na, maar nu speciaal voor jullie, voor ons. We komen hier doorheen – samen. Echt. En we houden elkaar vast.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Minister van Engelshoven zegt medeleden te tonen met de cultuur sector. Lodewijk Asscher roept minister van Engelshoven dringend op om het niet enkel bij woorden te laten. En eist dat de minister nu naar de minister van financiën stapt en een noodpakket samenstelt voor de getroffenen in de culturele sector. Net zoals er voor andere noodlijdende sectoren geld beschikbaar is gesteld.

Doe je mee? Onderteken deze brief van Lodewijk Asscher aan minister van Engelshoven.

Minister van Engelshoven toont medelijden met de culturele sector. Dat kan niet alleen bij woorden blijven! Steun ons en onderteken de petitie.

Mogen we je op de hoogte houden van deze actie?

Ja     Nee

In tijden van crisis put men hoop uit kunst en cultuur. Maar juist nu we die afleiding, troost en inspiratie meer dan ooit nodig hebben zijn de gangen van musea verlaten, kunnen theatergezelschappen niet langer op de planken staan en is het angstvallig stil in de concertzalen.

Een gemis voor ons, maar een regelrechte ramp voor de sector. Vanochtend las ik uw interview met nu.nl, waarin u ook spreekt over de pijn die u voelt voor de culturele sector. Mooi. Maar medeleven is niet genoeg.

U bent in de positie om uw medeleven te vertalen in echte steun. Steun voor de makers en steun voor de instellingen die het nu zo moeilijk hebben en in hun voortbestaan worden bedreigd.  Zes op de tien makers van cultuur werkt als zelfstandige. En dat is vaak geen vetpot.

De lonen in de culturele sector zijn al jaren te laag, daar heb ik al vaak uw aandacht voor gevraagd . Veel kunstenaars, musici en filmmakers hielden de afgelopen jaren nauwelijks iets over en hebben geen buffer op kunnen bouwen. Nu hun inkomen ineens wegvalt komt de bodem van de bankrekening angstvallig snel in zicht.

In het interview stelt u dat de huidige steunmaatregelen voor zelfstandigen afdoende zijn. Ik hoor echter hele andere geluiden. Veel makers komen niet in aanmerking voor de maatregelen en zijn aangewezen op de bijstand. We moeten voorkomen dat de coronacrisis binnen enkele maanden blijvende schade aanricht aan onze culturele instellingen.

In het interview zegt u dat u het verlies aan omzet niet volledig kan compenseren. Maar dat alle eventuele steun uit de kunstbegroting zelf zou moeten komen is het andere uiterste. Dat betekent: geen euro extra. Zonder extra maatregelen dreigt een groot deel van de podia, musea en instellingen kopje onder te gaan.

Laat het niet bij mooie woorden. Medeleven zorgt niet voor brood op de plank. Stap nú naar de minister van financiën. Eis dat er extra geld komt voor een noodpakket, net zoals er voor andere noodlijdende sectoren geld beschikbaar is gesteld. Wacht niet langer, maar maak haast. En bied duidelijkheid voor 21 april.

We moeten er alles aan doen dat de tijdelijke culturele stilte geen jarenlange culturele woestenij wordt. Want na deze crisis hebben we alle makers nodig om ons hoop en inspiratie te bieden.

Met vriendelijke groet,

Lodewijk Asscher

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 14 april 2020 Delen  

KLM verliest nu 25 miljoen per dag. Wat gaat dit betekenen voor de 32.000 mensen die er werken? En voor al die mensen die in hun baan indirect afhankelijk zijn van KLM, Schiphol of het reizen in het algemeen?

Verbindingen met de wereld en heel erg veel banen voor heel veel mensen. Dat is de reden dat Nederland en Frankrijk nu over een steunpakket praten. Heel belangrijk, maar laten we wel heel scherp zijn in onze voorwaarden voor we bedrijven met miljarden steunen.

Laten we heel scherp zijn in onze voorwaarden voor we bedrijven met miljarden steunen

Toen in 2008 met de bankencrisis het bonusfestijn in een klap voorbij was, kon de samenleving het zich niet veroorloven de banken failliet te laten gaan. ‘Too big to fail.’ Want in tegenstelling tot wat de fetisjisten van de markt altijd beweerden bleken banken geen gewone bedrijven te zijn. De belastingbetaler draaide op voor de rekening.

Twaalf jaar later bevinden we ons opnieuw in een situatie waarbij we met staatssteun bedrijven overeind moeten houden. Verschil is dat deze crisis de bedrijven niet te verwijten is. Toch is de vraag: wat zijn de lessen van de bankencrisis?

Wat zijn de lessen van de bankencrisis?

Drie voorwaarden voor bedrijvensteun:

Als het noodzakelijk is een bedrijf te redden, dan is dat vanwege de mensen die er werken.

Vorige week heb ik er bij de regering op aangedrongen deze lessen ook toe te passen op KLM. In 2008 werden we overvallen, nu is er geen excuus meer. Als het noodzakelijk is een bedrijf te redden, dan is dat vanwege de mensen die er werken. En voor de samenleving als geheel die baat heeft bij het bedrijf. Die belangen moeten voorop staan. Nu in deze acute noodsituatie, en ook straks als de crisis voorbij is.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Lodewijk Asscher op 10 april 2020 Delen  

Bij binnenkomst in het Maxima Medisch Centrum begint meteen de coronascreening. Links de mensen met klachten, rechts zonder. Met crisishoofd Marc van Tuyn loop ik eerst langs de plek waar medewerkers worden opgevangen voor wie het even te veel wordt. Er staat een flinke rij mensen te wachten, het is strategisch naast de barrista. Goeie koffie en troost.

Ik hoor hoe bang sommige medewerkers zijn. "Ik wil helemaal geen held genoemd worden, maar gewoon mijn werk doen. Maar een collega heeft een kind met een immuunziekte." Een verpleegkundige op de Intensive Care zat vlak voor zijn pensioen en blokkeerde.

Ze moeten alles opnieuw leren. Bewegen, slikken, op eigen kracht voldoende zuurstof inademen.

Verderop liggen patienten die van de IC zijn afgekomen. Ze moeten alles opnieuw leren. Bewegen, slikken, op eigen kracht voldoende zuurstof inademen. Het is frustrerend voor hen hoeveel ze hebben ingeleverd.

Ik praat met een verpleegkundige die nog in het laatste jaar van de opleiding zit. Eerst was ze bang zegt ze, maar nu is er routine. En is het vertrouwd. De temperatuur op de afdeling is lager gezet vanwege die warme pakken.

Het werk is heftig.

Verderop op de Covid-afdeling spreek ik met de verpleegkundigen. Het zijn gelegenheidsteams maar de samenwerking is hecht. Het werk is heftig. Soms worden mensen zo ontzettend snel zieker.

Er wordt afscheid genomen via skype. Een verpleegkundige vertelt hoe een man het benauwd krijgt terwijl zij haar pak nog moest aantrekken. De stress die dat haar geeft. Een geestelijk verzorger vertelt me hoe zwaar het is dat zoveel mensen in zo korte tijd dierbaren verliezen, en ze wijst nog eens op de droeve ellende in veel verpleeghuizen. De IC zelf is ruim verdubbeld. 'Met 227%!' zeggen ze trots.

Verderop krijgt een plastisch chirurg les zodat hij kan helpen op de IC.

Aan het bed van een patiënt staat een team dat bestaat uit een operatie assistente, een verpleegkundige van defensie en een gespecialiseerde IC-verpleegkundige die de leiding heeft. Het gaat goed vertellen ze trots. Verderop krijgt een plastisch chirurg les zodat hij kan helpen op de IC.

Bij de Spoedeisende hulp is het verdacht rustig. Daar maken ze zich wel zorgen over. Er staat een triagetent voor om snel te kunnen beoordelen wie Covid verdacht is en wie meteen moet worden opgenomen. Zuurstofsaturatie, temperatuur, ademhalingsklachten. Ze zijn trots dat ze de boel onder controle hebben maar het was wel spannend.

We moeten oppassen dat mensen niet massaal opbranden

Mark Tuyl had me uitgenodigd om te laten zien hoeveel werk er verricht wordt met hoeveel aandacht en zorg. En om de politiek duidelijk te maken dat het zorgpersoneel niet zomaar nog meer aan zou kunnen. Straks komt de inhaalzorg. We moeten oppassen dat mensen niet massaal opbranden, want sommigen werken achter elkaar door op adrenaline.

Nog even terug op de IC: er is zojuist een patiënt van de beademing gehaald. Hij zit rechtop en kijkt wat versuft om zich heen. Iedereen is opgetogen: levens redden, hier doen we het voor!

Terug naar huis voel ik me dankbaar in een land te leven waar mensen zo voor elkaar in de bres springen. In het MMC en in zoveel andere ziekenhuizen en op al die andere plekken waar nu zorg geboden wordt.

Tweede Kamerlid

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp