Poliflw

Migratie en integratie: samen thuis Het Wetenschappelijk Instituut (WI) van het CDA staat deze week in het teken van migratie en integratie, ofwel: samen thuis. Afgelopen woensdag heeft de Bestuurdersvereniging (BSV) van het CDA een constructieve sessie gehad over de zorgwekkende toestand waarin minderjarige asielzoekers, migranten en vluchtelingen verkeren in de kampen op de eilanden van Griekenland. Partijvoorzitter Rutger Ploum en Tweede Kamerlid Madeleine van Toorenburg, beiden CDA, hebben gemerkt dat in veel lokale CDA-afdelingen deze zorgwekkende toestand onderwerp van gesprek en discussie is. Pluriformiteit Pluriformiteit hoort bij Nederland, een land van minderheden. Katholieken, protestanten, joden, vrijdenkers: ze moesten altijd met elkaar functioneren. De afgelopen decennia zijn er nieuwe groepen bij gekomen. Vandaag de dag is de culturele of religieuze ander niet meer een abstract figuur, maar een buurman of buurvrouw, een collega of medestudent. Wij kunnen en willen Nederland niet op slot zetten en tegelijkertijd kan migratie nergens ter wereld ongeremd zijn. Het is zowel in het belang van de nieuwkomers als van de Nederlandse samenleving om een duidelijk migratiebeleid en een robuust integratiebeleid te ontwikkelen. Democratisch burgerschap is het sleutelbegrip in het nieuwe integratiebeleid. Nieuwkomers kunnen op die manier vorm en inhoud geven aan het leven in ons land. Begrip voor en acceptatie van de democratische rechtsstaat zijn de basis van onze samenleving, dat geldt voor alle inwoners van Nederland. Vraagstukken rond integratie bepalen in hoge mate de politieke agenda. Politieke partijen hebben het niet altijd gemakkelijk bij het vinden van antwoorden op kwesties waarvoor het integratievraagstuk hen stelt. Moet de concentratie van etnische minderheden in bepaalde wijken bestreden worden, of juist niet? Zijn eigen organisaties nu bevorderlijk voor de integratie, of juist niet? Het CDA-WI-rapport Investeren in integratie uit 2003 biedt nog altijd een verrassend actuele doordenking van dit thema. Nieuwe gemeenschappelijkheid Voor onze toekomst zou dít wel eens de grootste uitdaging kunnen zijn: het vinden van eennieuwe gemeenschappelijkheid. Die mag niet alleen draaien om regels, apparaten envoorzieningen, maar om een samenleving waarin ieder mens zich gekend weet en iedermens een fundament vindt om bij te kunnen dragen aan het goede samenleven. Het vindenvan zo’n nieuwe combinatie van sociale zekerheid, gemeenschappelijke orde en persoonlijkevrijheid is een complexe opgave. Misschien wel even uitdagend als de opbouw van deverzorgingsstaat na de Tweede Wereldoorlog. Eén ding weten we zeker: de huidige manier van leven, samenleven en besturen moet veranderen. Het neoliberale idee van ‘vrijheid, blijheid’ en winstmaximalisatieis in instrumentalistische bestuurspraktijken lang dominant geweest. In dat verhaal zijnmensen zelf verantwoordelijk voor geluk en falen, geldt de overheid als een hindermacht en moeten maatschappelijke problemen door marktwerking worden opgelost.Dit is geen houdbaar verhaal meer. We lopen met z’n allen tegen culturele, ecologischeen economische grenzen aan en daarmee tegen de grens van een draagbaar bestaan. Het neoliberale idee is niet vol te houden en blokkeert een samenleving die verder moet en verder wilop weg naar een gemeenschappelijke toekomst. Andere visie Er is een andere visie nodig. Een visie waarin begrippen als vertrouwengeven, samenwerken, waarderen en verbinden centraal staan. Vanuit de politieke filosofie van deChristendemocratie betekent dit vrijheid in gelijkwaardigheid en verantwoordelijk burgerschap. Niet óf Staat óf markt, nietóf jij óf ik, maar zij aan zij. De taak van de ethiek is niet om antwoord te geven op de vraag wat we moeten doen, maar eerder om te voorkomen dat we laten verdwijnen wat we daaromtrent eigenlijk al wel weten, aldus de filosoof Paul van Tongeren. Door het vluchtelingendebat in termen van aantallen te voeren, wordt deze morele impuls verduisterd en verdraaid. Deze pervertering van het vluchtelingendebat heeft een tragisch karakter: ze versluiert onze hulpplicht en ontneemt ons de durf de echt belangrijke vragen te stellen. Het vluchtelingenvraagstuk dreigt nieuwe scheidslijnen te trekken: tussen Nederlanders en nieuwkomers en tussen de zogeheten voorstanders van een ruimhartig vluchtelingenbeleid en tegenstanders daarvan. Hoe kan de balans worden gevonden tussen enerzijds de noodzaak om een veilige haven te bieden aan mensen in nood en anderzijds de noodzaak om rekening te houden met de draagkracht van en het draagvlak onder de Nederlandse bevolking? Culturele verschillen versterkt Het jarenlang relativeren van culturele verschillen heeft ervoor gezorgd dat culturele verschillen zijn versterkt. Willen we het open, pluriforme, tolerante, solidaire en vrije karakter van de samenleving behouden, dan zullen we afscheid moeten nemen van het relativisme van de multiculturele samenleving, stelde ooit Piet Hein Donner. Dat is geen afscheid van pluriformiteit, verdraagzaamheid en veelkleurigheid, maar juist een bewuste keuze daarvoor. Er mag dan ook geen twijfel bestaan dat het CDA staat voor haar idealen, zoals die voortkomen uit haar Christelijke beginselen. Dit betekent een rechtvaardige-, democratische- en solidaire samenleving. Ook voor minderjarige asielzoekers, migranten en vluchtelingen in de kampen op de eilanden in Griekenland.

In de gemeenteraad heeft het CDA Lansingerland de kinderpardonmotie niet gesteund. Belangrijkste argument daarvoor is dat wij vinden dat de Gemeenteraad niet over landelijke politieke onderwerpen gaat. Dat neemt echter niet weg dat wij als afdeling Lansingerland de landelijke standpuntwijziging steunen. Het nieuwe landelijke standpunt sluit goed aan op onze bijdrage in het debat over het kinderpardon in de Gemeenteraad. Om deze steun te onderstrepen heeft de afdeling Lansingerland een brief gestuurd aan woordvoerder Madeleine van Toorenburg en fractievoorzitter Sybrand Buma. Lansingerland, 25 januari 2019 Betreft: kinderpardon Beste Sybrand en Madeleine, Blij verrast waren we door het artikel en het interview in het AD van zaterdag 19 januari j.l. De manier waarop Madeleine aangaf te worstelen met het kinderpardon is precies zoals onze afdeling erover denkt. Geen beleidswijziging, maar wel het ruimhartig interpreteren van het meewerkcriterium en het ruimhartig toepassen van de discretionaire bevoegdheid voor gezinnen met kinderen. Niet zoeken naar redenen om mensen te weigeren, maar de procedure rechtvaardig en gericht op mensen maken. En natuurlijk is het CDA Lansingerland het er mee eens dat de huidige procedures veel te lang duren. We moeten alles op alles zetten om deze enorm te verkorten. In Lansingerland is er ook een kinderpardon-motie in de Raad geweest. Het CDA Lansingerland heeft deze motie niet gesteund, omdat wij van mening zijn dat we landelijke en lokale politiek niet door elkaar moeten halen. Het bestuursorgaan Gemeenteraad moet zich concentreren op de eigen taken en verantwoordelijkheden en zich niet laten verleiden tot landelijke politieke onderwerpen. Dat neemt echter niet weg dat de CDA-afdeling Lansingerland van mening is dat de regels rond het kinderpardon veel te streng worden toegepast en dat wij voorstander zijn van een meer barmhartig beleid. Daarom zijn wij verheugd dat het CDA landelijk nu ook voor deze koers heeft gekozen. Daarbij realiseren wij ons volledig dat asielbeleid een enorm ingewikkeld dossier is en dat het stellen van grenzen altijd weer nieuwe persoonlijke drama’s zal opleveren. Wij hopen daarom zeer dat met het verkorten van procedures, mensen veel sneller duidelijkheid krijgen. Wij wensen jullie veel wijsheid toe bij de gesprekken rond dit moeilijke thema. Namens fractie en bestuur CDA Lansingerland, Matthijs Ruitenberg,Fractievoorzitter Rob Remmerswaal, Voorzitter bestuur