Poliflw

Het voordeel van iets op leeftijd geraken is dat je bepaalde dingen met enige regelmaat weer ziet langs komen. In de jaren tachtig stond de zure regen volop in de belangstelling. Volgens de milieubeweging en de linkse politiek gingen alle bomen en natuurterreinen ten onder. Er was eigenlijk weinig aan de hand. De agrarische sector kreeg echter wel de schuld en er werd wet- en regelgeving gemaakt, die de sector dwongen om maatregelen te nemen. Denk hierbij aan vernieuwing van stalsystemen en emissiearme mest aanwending systemen. De uitstoot van ammoniak daalde door deze maatregelen met meer dan 50% en kostte veel geld. Begin 2000 begon de discussie over de aanwijzing van de Natura 2000 gebieden. Rond 2010 werden ongeveer 165 Natura 2000 gebieden aangemeld bij de Europese Commissie. Nederland maakte volgens mij de fout, door teveel gebieden aan te wijzen en te hoge doelen te stellen in de beheerplannen. Gelukkig werden er geen Natura 2000 gebieden in de directe omgeving van Leusden aangewezen. Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) is een beleidskader uit 2015 van de Nederlandse overheid om de Natura 2000 gebieden te beschermen tegen te veel depositie van stikstof. Het PAS werd ook gebruikt bij vergunning aanvragen, waarbij vooruitgelopen werd op de toekomstige vermindering van stikstofdepositie. De Raad van State heeft op 29 mei 2019 het gebruik van de PAS bij vergunningverlening ongeldig verklaard vanwege dit vooruitlopen. Dit leidde tot de stikstofcrisis. Het eerlijke van deze uitspraak was dat dit niet alleen voor de landbouw geld, maar voor alle sectoren (bouw, verkeer, luchtvaart enz.). Tegen de herfst vorig jaar begon pas goed door te dringen dat deze PAS uitspraak het hele vergunningen traject in heel het land plat ging leggen. Daarbij kwam nog de PFAS-affaire, die de bouw en het grondverzet hart raakt. Mede door ongenuanceerde uitspraken van Randstedelijk landelijke politici sloeg de vlam in de pan. Vanaf 1 oktober togen Boeren, Bouwers en Buitenlui met groot materieel naar Den Haag, alle provinciehuizen en het RIVM. Het was een mooi gezicht om te zien dat zoveel jonge en toekomstgerichte boeren voor hun belangen opkwamen. Het RIVM ligt al vele jaren onder het vergrootglas, omdat de rapporten die zij opstellen voornamelijk zijn gebaseerd op computermodellen. En de cijfers die wel beschikbaar zijn worden geheimgehouden. Er zijn al diverse rechtszaken gevoerd om cijfers naar buiten te krijgen. Enig wantrouwen is dus op zijn plaats. Eindelijk worden nu de cijfers en onderbouwingen openbaar. Deze cijfers worden nu door externen bekeken en doorgerekend. De verwachting is dat de uitkomsten voor de landbouw meevallen. De politieke verdeeldheid is wat ons land verlamd en niet de stikstof uitstoot. Boeren hebben geen schuld aan deze stikstofcrisis. Zij hebben zich altijd aan de regels gehouden, zij hebben geïnvesteerd en beschikken over alle vergunningen. De vrees bij de boeren leeft, dat hun vergunde of latente rechten worden afgenomen. De Nederlandse boer heeft altijd laten zien dat zij op innovatieve manier met veranderingen kunnen omgaan. Hartelijke groet Wim van Ginkel, raadslid CDA (wgvanginkel@simpc.nl)

Het voordeel van iets op leeftijd geraken is dat je bepaalde dingen met enige regelmaat weer ziet langs komen. In de jaren tachtig stond de zure regen volop in de belangstelling. Volgens de milieubeweging en de linkse politiek gingen alle bomen en natuurterreinen ten onder. Er was eigenlijk weinig aan de hand. De agrarische sector kreeg echter wel de schuld en er werd wet- en regelgeving gemaakt, die de sector dwongen om maatregelen te nemen. Denk hierbij aan vernieuwing van stalsystemen en emissiearme mest aanwending systemen. De uitstoot van ammoniak daalde door deze maatregelen met meer dan 50% en kostte veel geld. Begin 2000 begon de discussie over de aanwijzing van de Natura 2000 gebieden. Rond 2010 werden ongeveer 165 Natura 2000 gebieden aangemeld bij de Europese Commissie. Nederland maakte volgens mij de fout, door teveel gebieden aan te wijzen en te hoge doelen te stellen in de beheerplannen. Gelukkig werden er geen Natura 2000 gebieden in de directe omgeving van Leusden aangewezen. Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) is een beleidskader uit 2015 van de Nederlandse overheid om de Natura 2000 gebieden te beschermen tegen te veel depositie van stikstof. Het PAS werd ook gebruikt bij vergunning aanvragen, waarbij vooruitgelopen werd op de toekomstige vermindering van stikstofdepositie. De Raad van State heeft op 29 mei 2019 het gebruik van de PAS bij vergunningverlening ongeldig verklaard vanwege dit vooruitlopen. Dit leidde tot de stikstofcrisis. Het eerlijke van deze uitspraak was dat dit niet alleen voor de landbouw geld, maar voor alle sectoren (bouw, verkeer, luchtvaart enz.). Tegen de herfst vorig jaar begon pas goed door te dringen dat deze PAS uitspraak het hele vergunningen traject in heel het land plat ging leggen. Daarbij kwam nog de PFAS-affaire, die de bouw en het grondverzet hart raakt. Mede door ongenuanceerde uitspraken van Randstedelijk landelijke politici sloeg de vlam in de pan. Vanaf 1 oktober togen Boeren, Bouwers en Buitenlui met groot materieel naar Den Haag, alle provinciehuizen en het RIVM. Het was een mooi gezicht om te zien dat zoveel jonge en toekomstgerichte boeren voor hun belangen opkwamen. Het RIVM ligt al vele jaren onder het vergrootglas, omdat de rapporten die zij opstellen voornamelijk zijn gebaseerd op computermodellen. En de cijfers die wel beschikbaar zijn worden geheimgehouden. Er zijn al diverse rechtszaken gevoerd om cijfers naar buiten te krijgen. Enig wantrouwen is dus op zijn plaats. Eindelijk worden nu de cijfers en onderbouwingen openbaar. Deze cijfers worden nu door externen bekeken en doorgerekend. De verwachting is dat de uitkomsten voor de landbouw meevallen. De politieke verdeeldheid is wat ons land verlamd en niet de stikstof uitstoot. Boeren hebben geen schuld aan deze stikstofcrisis. Zij hebben zich altijd aan de regels gehouden, zij hebben geïnvesteerd en beschikken over alle vergunningen. De vrees bij de boeren leeft, dat hun vergunde of latente rechten worden afgenomen. De Nederlandse boer heeft altijd laten zien dat zij op innovatieve manier met veranderingen kunnen omgaan. Hartelijke groet Wim van Ginkel, raadslid CDA (wgvanginkel@simpc.nl)

Tijdens de raadsvergadering van 8 november jl. stond het bestemmingplan voor de Hamersveldseweg 54 op de agenda. Namens het CDA deelde Wim van Ginkel onderstaande bijdrage tijdens het debat: Eindelijk na ruim 10 jaar plannen maken ligt er een plan voor Hamersveldseweg 54. Beter bekend als de tuinwinkel van de bekende Hamersveldse familie van den Berg. Het CDA hecht er aan om te benadrukken dat het vorig college de aanzet voor deze ontwikkeling op zeer adequate wijze in gang heeft gezet en het huidige college dit plan tot een goede afronding wil brengen. Zo hoort dit ook te gebeuren. Hoewel dit plan gevoelig ligt bij een aantal van onze inwoners, willen wij dit plan steunen en wel om de volgende redenen: 1. Bouwgrond in Leusden en zeker in het centrum is schaars. 2.Vraag naar woningen in het centrum is zeer hoog 3.Met dit appartementengebouw wordt aan de woonwens van met name de ouderen tegemoet gekomen en zal dit de doorstroming in grondgebonden huizen bevorderen 4.De detailhandelsactiviteiten komen op deze locatie te vervallen. Het is gemeentelijkbeleid om de detailhandel, indien mogelijk, te verplaatsen van de Hamersveldseweg naar de bestaande winkelcentra. Dit is nu mogelijk. D 5. Dit plan past binnen de omgevingsvisie, waarin staat aangegeven dat de gemeente door middel van hogere bouw (4-6 lagen) rondom de winkelcentra wil meewerken aan stedelijke verdichting op plaatsen waar dat kan en past 6.De nota zienswijze is het resultaat van een zorgvuldige belangenafweging Voorzitter, hoewel dit raadsvoorstel niet bij alle inwoners met gejuich zal worden ontvangen, menen wij als CDA dat dit plan op voldoende draagvlak binnen onze samenleving kan rekenen. Tot slot 1 vraag aan het college: Wil het college zich inzetten voor een passende groene aankleding van het plangebied bij de initiatiefnemer. Dank u wel.

Tijdens de Raadsvergadering van 27 september jl. stond de vaststelling van het nieuwe bestemmingsplan voor Kamp Amersfoort op de agenda. Voorafgaand aan de stemming sprak Wim van Ginkel nog een verklaring uit: "Er wordt ons al gemeenteraad van Leusden gevraagd om akkoord te gaan met de vaststelling van het nieuwe bestemmingsplan Kamp Amersfoort. Als raad kunnen wij dit raadsvoorstel van harte ondersteunen. Hoewel dit raadsvoorstel natuurlijk zakelijk van aard is, heeft het ook een historische en emotioneel verleden. Bij uitzondering is er groot draagvlak in deze raad om hier aandacht aan te besteden. In Kamp Amersfoort zaten tijdens de tweede wereld oorlog meer dan 35.000 Nederlanders gevangen. Bij binnenkomst van het kamp werden gevangenen hard aangepakt en vernederd. Je naam werd afgepakt en je werd een nummer. Kamp Amersfoort was voornamelijk een mannenkamp. De afkomst van deze gevangenen was: Joden, communisten, geestelijken, verzetsmensen, gijzelaars, Jehova’s getuigen en Russen. De gevangenen verbleven van enkele dagen tot vele maanden in het kamp. Honderden van hen stierven door ontberingen of voor een vuurpeloton. De bekendste groep waren de 101 Oezbeekse Sovjetsoldaten, waarvan er binnen enkele maanden 24 stierven door slechte omstandigheden, de overige 77 werden in de vroege morgen van 9 april 1942 gefusilleerd bij de Koedriest. 49 mannen werden op 8 maart 1945 op het einde van de schietbaan doodgeschoten als represaille van de aanslag op Rauter bij de Woeste hoeve. Vele duizenden gevangenen gingen op transport naar de concentratiekampen in Duitsland, veelal naar Neuengamme. Het grootste transport hierheen vond plaats op 11 oktober 1944. De groep telde 1441 mannen. Waaronder de mensen uit Putten. Rode Kruis medewerker Loes van Overeem probeerde in 1943 toegang te krijgen tot Kamp Amersfoort. Zij wilde de gevangenen helpen en slaagde daar later ook in. Onverschrokken trad zij de kampleiding tegemoet. Zij heeft duizenden voedselpakketten het kamp in kunnen krijgen. Evert Reemst, boer op boerderij ’t Waswater, haalde elke werkdag schillen op in Kamp Amersfoort. Hij nam zijn 7 jarige zoon Jan mee. Evert Reemst liet zijn zoon briefjes het kamp in- en uit smokkelen. Jan vergezelde zijn vader altijd, niemand zou immers een kind verdenken. Vader Evert zelf bezorgt er met gevaar voor eigen leven pakketjes. Vader en zoon warden de illegale postbodes van Kamp Amersfoort. Dit zijn zomaar een paar voorbeelden van het kwade en het goede. Om te voorkomen dat de verschrikkingen van de tweede wereld oorlog opnieuw gebeuren moeten wij de verhalen en getuigenissen dus doorvertellen. Want wij mensen vergeten zo snel! De uitbreidingsplannen van het huidige Nationaal Monument Kamp Amersfoort kunnen daarbij een hulpmiddel wezen. Wij wensen het bestuur, de directie en de vele vrijwilligers veel succes met de uitwerking van de veel belovende plannen. Dank u wel!"

Dinsdag 30 januari heeft het Politiek Boeren Café plaatsgevonden. Aanwezig waren deze avond:Kees Tolboom (jongveebedrijf, actief in natuurontwikkeling en voorzitter CDA-afdeling Leusden); Wim van Ginkel (melkveebedrijf, CDA-raadslid); Sophie van Roomen (melkveebedrijf, bestuurslid LTO); Johan van de Hengel (melkveebedrijf, B&B, caravanstalling, actief als zzp'r); Jan Oskam (melkveebedrijf in landgoed de Treek); Ron van Burgsteden (melkveehouder); Rik van de Lagemaat (beginnend agrariër, pluimveebedrijf); Tom Kuipers (notulist, bestuurslid CDA). De bijeenkomst was georganiseerd op initiatief van het bestuur CDA-afdeling Leusden met als doel te inventariseren hoe de agrarische ondernemers aankijken tegen de plannen van de omgevingsvisie van de Gemeente Leusden voor het buitengebied. Alle deelnemers zijn enthousiaste en toegewijde agrarische ondernemers. Onderwerpen zoals bebouwing, recreatiedruk, vergunningverlening, verduurzaming en niet-grondgebonden agrarische bedrijfsvoering zijn deze avond besproken.

De ledenvergadering van het CDA heeft akkoord gegeven op de kandidatenlijst voor de gemeentenraadsverkiezingen in 2018. Lijsttrekker Wim Vos is erg trots op deze lijst: ,,Wat een prachtlijst heeft CDA Leusden, met enthousiaste mensen die het lef hebben voor de gemeente te staan." De verschillende dorpskernen zijn vertegenwoordigd. Daarnaast is er een mooie mix van vertrouwde en nieuwe gezichten, jong en oud, man en vrouw. De kanddatenlijst bestaat uit: Wim Vos (1967), Achterveld, lijsttrekker; Marijke van Eijden (1969), buitengebied Leusden, huidig raadslid; Hilde van den Heuvel (1976), Leusden-Centrum, nieuw; Wim van Ginkel (1955), buitengebied Leusden, huidig raadslid; Roos Tolboom-Voskuilen (1978), Stoutenburg, nieuw; Albert Kramer (1958), Leusden-Centrum, huidig fractievertegenwoordiger; Martine Horst (1992), Leusden-Centrum, nieuw; Inge van Os (1968), Leusden-Zuid, huidig steunfractielid; Melanie Voskuilen-Kroeze (1976), Achterveld, nieuw en Jaap Ketel (1944), Leusden - Centrum, bestuurs- en statenlid De lijst wordt ondersteund door achtereenvolgens Ilse Konijnenbelt, Gerbrand Boersen, Henriëtte van Ruitenbeek, Koos Egberts, Evelien Blom en wordt gesloten door de huidige fractievoorzitter Barto Piersma.