Poliflw

Komend jaar gaan de voorbereidingen op de gemeenteraadsverkiezingen in 2022 echt van start. Daarnaast is dit jaar ook de landelijke verkiezing voor de Tweede Kamer.  Voor beide campagnes zoeken wij nog (nieuwe) leden die mee willen helpen. Bijvoorbeeld bij het schrijven van het verkiezingsprogramma, meedenken over belangrijke thema’s of een keer flyeren. Laat het ons weten als je hierbij actief betrokken wil worden of als je zelf ergens ideeën over hebt, stuur daarvoor een mail naar bestuur@d66bommelerwaard.nl.

Komend jaar gaan de voorbereidingen op de gemeenteraadsverkiezingen in 2022 echt van start. Daarnaast is dit jaar ook de landelijke verkiezing voor de Tweede Kamer.  Voor beide campagnes zoeken wij nog (nieuwe) leden die mee willen helpen. Bijvoorbeeld bij het schrijven van het verkiezingsprogramma, meedenken over belangrijke thema’s of een keer flyeren. Laat het ons weten als je hierbij actief betrokken wil worden of als je zelf ergens ideeën over hebt, stuur daarvoor een mail naar bestuur@d66bommelerwaard.nl.

Middels subsidieregelingen kunnen culturele instellingen steun aanvragen bij de Provincie Gelderland. Nu blijkt dat de regeling podiumkunsten kort voor de start van de aanvraagperiode gewijzigd is. Het betreft de verplichting dat minstens de helft van de voorstellingen (50% eis) moet worden opgevoerd buiten de regio of gemeente waar het gezelschap haar standplaats heeft en binnen de Provincie Gelderland.

Ons heeft het bericht bereikt dat deze nieuwe eis pas op 16 oktober totaal onverwacht, bekend werd. Dit heeft grote gevolgen voor instellingen die zich het komende jaar toeleggen op het maken van locatietheater en met grote gevolgen voor hun organisatie.

Céline Blom wil opheldering en is van mening dat dit te kort dag is. “Als spelregels kort voor een nieuwe aanvraag veranderen geef je instellingen onvoldoende tijd om daar op te participeren. Hier is niemand nu mee geholpen en vooral niet in deze tijd waarin de culturele sector al onder grote druk staat”.

Lees hier de schriftelijke vragen

Middels subsidieregelingen kunnen culturele instellingen steun aanvragen bij de Provincie Gelderland. Nu blijkt dat de regeling podiumkunsten kort voor de start van de aanvraagperiode gewijzigd is. Het betreft de verplichting dat minstens de helft van de voorstellingen (50% eis) moet worden opgevoerd buiten de regio of gemeente waar het gezelschap haar standplaats heeft en binnen de Provincie Gelderland.

Ons heeft het bericht bereikt dat deze nieuwe eis pas op 16 oktober totaal onverwacht, bekend werd. Dit heeft grote gevolgen voor instellingen die zich het komende jaar toeleggen op het maken van locatietheater en met grote gevolgen voor hun organisatie.

Céline Blom wil opheldering en is van mening dat dit te kort dag is. “Als spelregels kort voor een nieuwe aanvraag veranderen geef je instellingen onvoldoende tijd om daar op te participeren. Hier is niemand nu mee geholpen en vooral niet in deze tijd waarin de culturele sector al onder grote druk staat”.

Lees hier de schriftelijke vragen

Vanavond kleuren we de wereld oranje. Een klein gebaar met hopelijk een groot resultaat.

Geweld tegen vrouwen, mensen zullen wellicht denken; moet dan nou, is dat niet overdreven? Zo vaak gebeurd dat toch niet?

Jawel. Al zien we het niet altijd.

Mijn vraag vanavond was om het seksuele geweld aandacht te geven. We denken dan vaak aan verkrachting en natuurlijk; dit is 1 van de vele vormen.

Maar een topless of bijna naakt foto die Sophie van 15 laat maken door haar vriendje en dan de hele school rond gaat, is helaas ook een vorm van seksueel geweld. Jongeren zien het niet maar het gebeurd toenemend en de schade die het onze kinderen / dochters aanbrengt is niet meer te herstellen.

Toen vader Joris, zijn dochter uit 4 VWO topless aantrof voor de laptop heeft hij snel de deur dicht gedaan. Ouders waren net gescheiden en als alleenstaande vader is dit toch een ingewikkeld gesprek. Met alle goede bedoelingen bedacht vader; ik stuur moeder een appje met de vraag of ze dit morgen wilt bespreken. Van vrouw tot vrouw een stuk makkelijker. Zijn dochter had geen idee dat dit gevaarlijk zou zijn. Ze vond het juist fijn, eventjes wat aandacht, iemand die je mooi vindt en dit steeds tegen je zegt en de man aan de andere kant had zo veel tijd voor haar en begreep al haar problemen. Papa en mama zijn zoveel met zichzelf bezig, eindelijk iemand alleen voor haar even. En hij was zo knap op de foto, en vond haar nog leuk ook!  Een foto uitwisselen om te laten zien hoe mooi ze is, ookal vond ze dat zelf niet echt, is toch het minste wat ze kon doen.

Toen dochterlief de volgende ochtend afscheid nam van haar vader wisten beide niet het niet-bespreken van dit contact onherstelbare gevolgen zou hebben.

Bij het 6de lesuur werd vader gebeld met de vraag of zijn zieke meid goed was thuisgekomen en terwijl hij dit gesprek vol verbazing voerde kwam hun toen nog onschuldige, intelligente dochter aan in Oss waar ze met haar date had afgesproken. Echt een date was het niet. Ze kende hem tenslotte al zo goed door alle chatgesprekken.  Tijdens het wachten op haar dochter met de intentie om in alle rust het appje van vader te bespreken werd hun dochter verkracht door deze jongen die geen 17 was maar 25. Het wachten van moeder werd onderbroken door de deurbel van de politie.

Had vader het maar besproken, had zij zelf maar een grens aangegeven want hoe kan het toch dat zoiets onschuldigs eindigt in een beschadiging voor het leven. Had moeder maar meteen een app gestuurd om aan te geven dat ze een risico liep en haar ouders van haar houden en dit willen bespreken. Hadden ze maar….

Begrenzen is iets wat we met elkaar moeten doen. Hoe klein de aanraking ook is, hoe onschuldig een seksuele opmerking ook lijkt en hoe leuk een naaktfoto sturen ook kan zijn, alles staat met hetvaangeven waar je grens ligt.

Een grens voel je, en om dat te voelen moet je voelen wat je waard bent.

Als puber van 14 vind je jezelf weinig waard. Maar ook als vrouw van 37 soms niet.

Als je dan, terwijl je zwijmelend hangend uit het raam naar een stelletje jongens kijkt, wordt betast door de vader van je vriendinnetje waar je al 8 jaar komt. Dan voel je je niks meer waard. Ik heb het niet gemeld, er is geen aangifte gedaan; ik wilde dat niet. Het viel wel mee. Het viel NIET mee. Een hitsige vader die je klem houdt en tegen je aan staat te rijden VALT. NIET. MEE. Maar waarom dan toch deed ik niks. Waarom gaf ik mijn grens niet aan.

Het is veel gevraagd om in onze maatschappij als vrouw op te staan tegen een kleine seksuele ongewenste handelingen, gedragingen, opmerkingen. Al snel voel je je een zeur, preuts en dus laat je het gaan.  Je verlegt je grens en hoe meer grenzen er worden verlegd; hoe dunner ze worden.

Laten we vandaag, met elkaar, erkennen en voelen dat we genoeg waard zijn. Genoeg om, hoe klein ook, een grens, onze grens aan te geven als we iets onprettig of niet juist vinden.  Want met een aangeven van een kleine grens maken we een grote stap tegen het geweld tegen vrouwen ; alleen met zijn allen kunnen we dit stoppen. En stoppen begint bij aan te geven wat wel en niet oke is. en dat; dat moeten we samen doen.

Vanavond kleuren we de wereld oranje. Een klein gebaar met hopelijk een groot resultaat.

Geweld tegen vrouwen, mensen zullen wellicht denken; moet dan nou, is dat niet overdreven? Zo vaak gebeurd dat toch niet?

Jawel. Al zien we het niet altijd.

Mijn vraag vanavond was om het seksuele geweld aandacht te geven. We denken dan vaak aan verkrachting en natuurlijk; dit is 1 van de vele vormen.

Maar een topless of bijna naakt foto die Sophie van 15 laat maken door haar vriendje en dan de hele school rond gaat, is helaas ook een vorm van seksueel geweld. Jongeren zien het niet maar het gebeurd toenemend en de schade die het onze kinderen / dochters aanbrengt is niet meer te herstellen.

Toen vader Joris, zijn dochter uit 4 VWO topless aantrof voor de laptop heeft hij snel de deur dicht gedaan. Ouders waren net gescheiden en als alleenstaande vader is dit toch een ingewikkeld gesprek. Met alle goede bedoelingen bedacht vader; ik stuur moeder een appje met de vraag of ze dit morgen wilt bespreken. Van vrouw tot vrouw een stuk makkelijker. Zijn dochter had geen idee dat dit gevaarlijk zou zijn. Ze vond het juist fijn, eventjes wat aandacht, iemand die je mooi vindt en dit steeds tegen je zegt en de man aan de andere kant had zo veel tijd voor haar en begreep al haar problemen. Papa en mama zijn zoveel met zichzelf bezig, eindelijk iemand alleen voor haar even. En hij was zo knap op de foto, en vond haar nog leuk ook!  Een foto uitwisselen om te laten zien hoe mooi ze is, ookal vond ze dat zelf niet echt, is toch het minste wat ze kon doen.

Toen dochterlief de volgende ochtend afscheid nam van haar vader wisten beide niet het niet-bespreken van dit contact onherstelbare gevolgen zou hebben.

Bij het 6de lesuur werd vader gebeld met de vraag of zijn zieke meid goed was thuisgekomen en terwijl hij dit gesprek vol verbazing voerde kwam hun toen nog onschuldige, intelligente dochter aan in Oss waar ze met haar date had afgesproken. Echt een date was het niet. Ze kende hem tenslotte al zo goed door alle chatgesprekken.  Tijdens het wachten op haar dochter met de intentie om in alle rust het appje van vader te bespreken werd hun dochter verkracht door deze jongen die geen 17 was maar 25. Het wachten van moeder werd onderbroken door de deurbel van de politie.

Had vader het maar besproken, had zij zelf maar een grens aangegeven want hoe kan het toch dat zoiets onschuldigs eindigt in een beschadiging voor het leven. Had moeder maar meteen een app gestuurd om aan te geven dat ze een risico liep en haar ouders van haar houden en dit willen bespreken. Hadden ze maar….

Begrenzen is iets wat we met elkaar moeten doen. Hoe klein de aanraking ook is, hoe onschuldig een seksuele opmerking ook lijkt en hoe leuk een naaktfoto sturen ook kan zijn, alles staat met hetvaangeven waar je grens ligt.

Een grens voel je, en om dat te voelen moet je voelen wat je waard bent.

Als puber van 14 vind je jezelf weinig waard. Maar ook als vrouw van 37 soms niet.

Als je dan, terwijl je zwijmelend hangend uit het raam naar een stelletje jongens kijkt, wordt betast door de vader van je vriendinnetje waar je al 8 jaar komt. Dan voel je je niks meer waard. Ik heb het niet gemeld, er is geen aangifte gedaan; ik wilde dat niet. Het viel wel mee. Het viel NIET mee. Een hitsige vader die je klem houdt en tegen je aan staat te rijden VALT. NIET. MEE. Maar waarom dan toch deed ik niks. Waarom gaf ik mijn grens niet aan.

Het is veel gevraagd om in onze maatschappij als vrouw op te staan tegen een kleine seksuele ongewenste handelingen, gedragingen, opmerkingen. Al snel voel je je een zeur, preuts en dus laat je het gaan.  Je verlegt je grens en hoe meer grenzen er worden verlegd; hoe dunner ze worden.

Laten we vandaag, met elkaar, erkennen en voelen dat we genoeg waard zijn. Genoeg om, hoe klein ook, een grens, onze grens aan te geven als we iets onprettig of niet juist vinden.  Want met een aangeven van een kleine grens maken we een grote stap tegen het geweld tegen vrouwen ; alleen met zijn allen kunnen we dit stoppen. En stoppen begint bij aan te geven wat wel en niet oke is. en dat; dat moeten we samen doen.

Orange the World is een campagne die oproept tot het stoppen van geweld tegen vrouwen en meisjes. In de gemeenteraden van Zaltbommel en Maasdriel is hier deze week bij stilgestaan. Ons raadslid in Maasdriel was één van de twee sprekers vanuit de gemeenteraad die een korte inbreng heeft uitgesproken tijdens de aftrap van de campagne.

Orange the World is een campagne die oproept tot het stoppen van geweld tegen vrouwen en meisjes. In de gemeenteraden van Zaltbommel en Maasdriel is hier deze week bij stilgestaan. Ons raadslid in Maasdriel was één van de twee sprekers vanuit de gemeenteraad die een korte inbreng heeft uitgesproken tijdens de aftrap van de campagne.

Sinds 12 maart zijn we met z’n allen zoekende naar manieren om ondanks de Corona-beperkingen toch besluiten te kunnen voorbereiden en nemen. Er moeten dit jaar namelijk nog een fiks aantal zogenaamde harmonisatiebesluiten genomen worden.

Fysieke vergaderingen kwamen vanaf mei toch langzaam (deels) weer op gang. Helaas vanwege ruimtegebrek door de 1,5 meter maatregel zonder publiek en ook zonder de aanwezigheid van de hele (steun)fractie. Whatsapp werd en wordt door ons dan ook vaak gebruikt voor onderling overleg, soms ook met andere fracties. Ook tijdens digitale vergaderingen waarbij iedereen thuis zit overleggen we als (steun)fractie zo met elkaar.  Onze fractievergaderingen zijn inmiddels weer ‘live’ al kan het ook zo zijn dat sommigen daarbij alleen ‘digitaal’ aanwezig zijn. Corona maakt opeens ook meer mogelijk.

Vergaderingen in de regio vinden tot nu toe alleen digitaal plaats. Dat maakt het beoordelen van en besluiten of adviseren over regionale kwesties, wat in ‘normale’ tijden al lastig genoeg was, nog moeilijker.

Democratisch tekort

Dit alles is verre van ideaal. Er wordt fiks afbreuk gedaan aan de democratische besluitvorming en controle. En van participatie van inwoners is in feite amper of geen sprake meer. Al met al zorgelijke ontwikkelingen in het lokale bestuur. Samen met de griffie, die ons als gemeenteraad bijstaat, wordt hard nagedacht en gewerkt aan mogelijke aanpassingen van de vergaderwijze. De 1,5 meter samenleving levert grote uitdagingen op.

Tijdens de speciale raadsvergadering 16 juli ter gelegenheid van de installatie van het nieuwe college met een nieuw coalitieakkoord. Dit was de bijdrage van de fractie:

“De fractie van D66 is blij dat de bestuurscrisis voorbij is, juist in deze uitzonderlijke tijden is een stabiel gemeentebestuur van groot belang. We zijn wel teleurgesteld in de bijgestelde ambities van deze coalitie. Bij de algemene beschouwingen hebben we al aangegeven dat we ons zorgen maken over de financiële toekomst voor West Betuwe. Dat we ons zorgen maken over de impact van eventuele bezuinigingen op de noodzakelijke zorg aan en ondersteuning van onze kwetsbare inwoners. En zorgen over het voortbestaan van de voor de leefbaarheid zo belangrijke lokale verenigingen en maatschappelijke organisaties. Die zorgen zijn met dit coalitie akkoord helaas niet weggenomen.

Het nieuwe akkoord vertelt namelijk niet veel nieuws. Behalve dan dat opeens de ambitie van een energieneutraal West Betuwe in 2030 losgelaten wordt. Met de redenatie dat dit een toch niet te behalen doel zou zijn. Gemeenten zoals Zeewolde en Goeree-Overflakkee laten zien dat dit een slecht excuus is. Die behalen dit doel binnenkort al. Zelfs Culemborg, met de ambitie in 2040 energieneutraal te zijn, streeft West Betuwe, wel de grootste gemeente in de regio Rivierenland, nu in ambities voorbij. Willen we dat de aarde niet verder opwarmt dan 1,5 graad dan is het van groot belang dat we zorgen dat we uiterlijk in 2030 in ieder geval alle energie voor het grondgebied van West Betuwe duurzaam opwekken. En, om Marian Minnesma te citeren, nota bene uit het Bidbook: West Betuwe energieneutraal in 2030. Het kan echt!. En dan nu 2030 loslaten? Dat deze coalitie een latere datum acceptabel vindt en zelfs 2050 als uiterste datum noemt, is ronduit schokkend. Kernenergie en thorium centrales worden in een interview zelfs als serieus alternatief aangedragen. Dat lijkt verdacht veel op geloven in sprookjes.

D66 gelooft niet in sprookjes. D66 gelooft wel in het werken aan draagvlak onder inwoners en dat daarmee besluiten die voor 2030 nodig zijn niet vooruit geschoven hoeven te worden. We moeten nú aanpakken. Wij blijven u hierin uitdagen.

Wij hopen ook dat de door deze coalitie gewenste cultuurverandering in de raad en tussen college en raad daadwerkelijk lukt. Met besluiten, zoals deze week nog een door het college genomen is waarbij een motie van de gemeenteraad volledig naast zich neergelegd wordt, gaat dat in ieder geval niet lukken. Onze fractie wenst deze nieuwe coalitie dan ook veel succes en veel meer ambitie toe dan zij nu toont. En D66 zal zich, zoals men van ons gewend is, positief kritisch blijven opstellen. Al maakt u het ons op dit moment wel heel erg moeilijk.