In de aanloop naar de verkiezingen nemen we een kijkje in het leven van GroenLinks-stemmers die een bijzondere band met Leiden hebben. Dit keer: Resi van der Ploeg (51). We ontmoeten haar net buiten de singel in een café met bijzondere inrichting. Lees mee over koeienbotten, de kunst en haar liefde voor de stad.
Een schatkamer. Dat is Leiden. Vindt in elk geval beeldend kunstenaar Resi. We drinken samen wat in de Leidse Lente, het kunstzinnig ingerichte café onder de ateliers aan de Haagweg 4. Ze heeft haar werkruimte pal boven de plek waar ons tafeltje staat.
Naast beeldend kunstenaar is ze ook nog projectleider van de Kunstroute van Museum De Lakenhal en runt ze een stichting die kunst en mensen die afhankelijk zijn van zorg met elkaar verbindt.
Zoals je wel zou verwachten, heeft ze veel oog voor detail. “Ik woon al zo lang in Leiden, maar toch zie ik steeds weer nieuwe dingen. Laatst nog een beeld van een engeltje, bij Het Gerecht.” Hoewel ze de schoonheid van de binnenstad waardeert, komt ze ook graag op hele andere plekken, zoals het Bio Science park, waar nog niet alles gepolijst en af is.
Om de stad nog leuker te maken, mag er van haar namelijk wel iets meer ruimte zijn voor experiment. Meer open plekken zonder vastomlijnde plannen. Het zal haar kunstenaarsgeest zijn. “Zonder ruimte voor experiment kan ik niet werken. Je moet soms ergens kunnen beginnen, zonder dat je weet waar het eindigt.”
Resi is met name dol op de vele collecties die Leiden rijk is. Zelf had ze als kind trouwens ook ooit een collectie. Koeienbotten welteverstaan. Zelf bij elkaar verzameld door ze op te vissen uit de Rijn. Met drie vriendjes runde ze een eigen museum. “Ons publiek bestond uit buurtgenoten. Ik hield altijd al van verzamelen!”
Haar eigen schatkamer met koeienbotten is er niet meer, maar gelukkig komt ze niks te kort. “Leiden is een stad met zoveel kennis en bijzondere plekken. ‘De stad van ontdekkingen’. Het klopt gewoon! Er valt hier écht veel te ontdekken.” We zijn benieuwd welke schatkamer ze binnenkort zal betreden.
Bij het trotseren van de winterse kou kijken we net even wat vaker om ons heen dan anders. Op zoek naar engeltjes en andere details. We moeten lachen om wat we tegenkomen: twee stenen koeienkoppen aan een pui.
