Voor degenen die Henk Hoogerland gekend hebben; ik mocht hem graag, een man met het hart op de juiste plaats. Zonder veel met hem opgetrokken te hebben hadden we een klik; we wisten waar het om draaide, een half woord was genoeg. Hij heeft veel betekend voor inwoners van Goes en voor de PvdA. Uit mijn laatste mailwisseling met hem bleek na jaren nog zijn worsteling met de breuk met de PvdA. Ik schreef:
Henk, volgens mij zijn er heel veel mensen met een rood hart en met verstand. Ze zitten alleen niet meer allemaal bij 1 partij. Volgens mij moeten we over de partijen heen kijken wat ons (ver)bindt. Hij schreef terug: Cees, Zo'n reactie doet me goed! Bedankt! Groet, Henk.
Jij bedankt Henk!
Alle sterkte toegewenst aan de mensen die hem moeten gaan missen.
PvdA Goes
TER NAGEDACHTENIS AAN HENK HOOGERLAND
Afgelopen donderdag bereikte ons het bericht dat Henk Hoogerland is overleden. Henk was tientallen jaren lid van de PvdA en was actief in verschillende rollen. We zijn Henk dankbaar voor zijn inzet voor de PvdA en de Goese samenleving. Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden.
Als eerbetoon aan Henk heeft Frits de Kaart een herinnering geschreven:
Ons bereikte het droeve bericht dat Henk Hoogerland is overleden op de leeftijd van vijfenzeventig jaar. Ongeveer vijfenvijftig jaar heb ik Henk daarvan meegemaakt in vele besturen. Onze eerste ontmoeting was in het jongerenwerk van de vakbond, het NVV, later opgegaan in de FNV. Het moet ongeveer 1962 zijn geweest. Henk als voorzitter/jeugdleider van de afdeling Goes van de NVV-jongerenorganisatie Jonge Strijd en ik in dezelfde rol in Vlissingen. Later – na mijn verhuizing naar Goes in 1970 – zouden we vaker samenwerken. Beiden in diezelfde vakbeweging, Henk als man van de onderwijsbond. Terugdenkend aan die jaren heeft hij altijd een leidende rol gehad. In het jongerenwerk, in de vakbeweging, in het onderwijs en in de politiek. Gedreven door sociaaldemocratische idealen, waarbij hij opkwam voor de ‘gewone man’. Nog maar net afgestudeerd aan de Kweekschool, zoals de Pedagogische Academie toen genoemd werd, begon hij als hoofdonderwijzer in Wilhelminadorp. Van 1972 tot 1997 was hij directeur van de openbare basisschool Het Binnenhof in de Goese Polder. Een voorvechter van het openbaar onderwijs indachtig de leus ‘onverdeeld naar de openbare school’. Met zijn gedrevenheid groeide die school uit tot de grootste van deze woonwijk. Toen later het openbaar onderwijs verzelfstandigd werd was Henk wederom de stuwende kracht achter dit proces.
Het was Henk Hoogerland als afdelingsvoorzitter van de PvdA in Goes die mij begin jaren zeventig kwam opzoeken met het verzoek om afdelingssecretaris te worden van diezelfde partij. Het waren roerige jaren waarin we samen leiding gaven aan een partijafdeling als aanjager van menige discussie en actie. Mooie jaren. Henk was ook een eigenzinnig mens die precies wist hoe hij het politieke spel moest spelen. Behendig en onwrikbaar. Daar genoot hij van. Het maakte hem bij veel mensen geliefd maar hij maakte er ook vijanden mee. Het waren de jaren waarin de PvdA met acht raadszetels de grootste partij in Goes was. Enige tijd zorgde dat er ook voor dat de PvdA twee wethouders leverde. Toen in 1990 Gerard Heerebout als wethouder aftrad volgde Henk hem op. Het zou slechts voor een korte periode zijn want door de verkiezingsuitslag in 1992 raakte hij het wethouderschap weer kwijt en werd hij wederom fractievoorzitter van de PvdA. Zijn populariteit kwam ook tot uiting bij de gemeenteraadsverkiezingen. Als één van de weinige raadsleden wist hij steeds opnieuw met voorkeurstemmen te worden gekozen.
Naast zijn raadswerk was Henk ook op vele terreinen maatschappelijk actief. In besturen van onderwijsinstellingen en de voetbalbond KNVB, maar ook liet hij zijn stem horen bij de woningbouwvereniging RWS en de dorpsvereniging van Wilhelminadorp. De laatste jaren was hij voorzitter van het Bondenberaad, een samenwerkingsverband van de ouderenbonden in Goes. Een dieptepunt voor zowel de PvdA, als voor Henk Hoogerland is het jaar 2013. In november van dat jaar werd een klemmend beroep op hem gedaan om na ruim dertig jaar raadslid meer op de achtergrond actief te zijn. De PvdA kende inmiddels de regel dat raadsleden maximaal twaalf jaar in dezelfde functie konden blijven. Dat had hij toen ruim overschreden. Maar een ‘achtergrondfunctie’ paste niet bij zijn karakter. Het leverde een verbeten strijd op waarbij Henk bedankte als lid van de PvdA, waarvan hij sinds 1962 lid was. Samen met de meeste van zijn toenmalige fractiegenoten begon hij een lokale partij. Goes kreeg als laatste gemeente in Zeeland daardoor ook een fractie in de gemeenteraad van een lokale partij. Dat deed pijn bij zijn partijgenoten die de PvdA trouw bleven en het zal ongetwijfeld ook bij hem pijn hebben gedaan om na zoveel jaren zijn partij vaarwel te zeggen. Enkele jaren later was hij ook de leidende kracht bij de afsplitsing van de ouderenbond Anbo. Hoewel de persoonlijke verhoudingen goed bleven betreur ik het dat op deze wijze onze wegen zich scheidden. Henk zal herinnerd worden als een vechter die streed voor zijn idealen en daarbij het conflict niet uit de weg ging. Voor de PvdA heeft hij veel betekend..Daar moeten we hem dankbaar voor zijn. Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw Joan en zijn kinderen en kleinkinderen.
Frits de Kaart
