Poliflw

Op 23 juni 2020 heeft de raad het stedenbouwkundig plan Poeleweg vastgesteld. Een plan met een grote variatie aan woningen en een enorme impuls voor IJhorst, voor de plaatselijke basisschool en het verenigingsleven. Vooral om jeugd en jonge gezinnen langer in dorp IJhorst te houden. Voor de leefbaarheid van IJhorst is het belangrijk dat de woningbouw weer op gang komt.

Het plan heeft ter inzage gelegen en diverse omwonenden hebben een zienswijze ingediend, ze zijn vooral bezorgd over hun woongenot. Zij vinden dat het stedenbouwkundig plan nauwelijks is afgestemd op de stedenbouwkundige structuur van de Ywehof. De omwonenden stellen voor om een blok vrijstaande woningen om te wisselen met een blok vrijstaande woningen.

Komende maand hopen we te herdenken dat onze gemeente 75 jaar geleden is bevrijd. In de media horen en zien we volop berichten voorbij komen over dit onderwerp. Over de daadwerkelijke bevrijding, maar ook over de verschrikkingen die daarmee gepaard gingen. Ook in onze gemeente zijn diverse werkgroepen aan de slag gegaan om hier aandacht aan te besteden. Erg belangrijk!

Deze week is het GGD onderzoek naar drugsgebruik onder jongeren van 16 tot 25 jaar in Staphorst openbaar gemaakt. Conclusie (kortweg gezegd): er is drugsgebruik in onze gemeente aanwezig, maar niet in problematische omvang. Wel zijn er zorgen.

De vaccinatiegraad in Staphorst is laag. Rond de 80% schommelt het. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie moet 95 procent van de peuters in een regio gevaccineerd zijn tegen het zeer besmettelijke mazelen om ‘groepsimmuniteit’ te garanderen. Dat wil zeggen dat het virus er geen voet aan de grond krijgt. In ons lokaal gezondheidsbeleid staat als doel omschreven om de vaccinatiegraad te verhogen. Het ‘probleem’ bij vaccineren is dat de keuze aan de ouders is, maar dat die keuze gevolgen kan hebben voor kinderen die niet van jou zijn. Door het goede vaccinatiebeleid van afgelopen 60 jaar zijn ziektes als polio en mazelen bijna verdwenen. Dankzij de mensen die hun kinderen lieten inenten! Wanneer een substantieel deel van de kinderen niet is ingeënt, zoals in Staphorst, kan dit gevaarlijke gevolgen hebben voor de anderen. Tegen mazelen bijvoorbeeld kun je jonge baby’s nog niet inenten. Zij lopen dus risico’s in een samenleving waarin anderen er bewust voor kiezen niet in te enten. Maar ook mensen met een zwakke gezondheid (bijvoorbeeld door chemotherapie) lopen risico. Een stap in de goede richting is dat de gemeente Staphorst de vaccinatiegraad wil gaan verhogen door actief voorlichting te geven. Wij vragen ons wel af of dit bij de reformatorische gemeenschap echte verandering gaat brengen. Die verandering zal pas echt komen wanneer de dominee vanaf de kansel oproept tot vaccineren. Wanneer hij oproept tot naastenliefde door je eigen kinderen te laten vaccineren, zodat ook een ander (je naaste) niet ziek wordt. Dat is pas zorg voor elkaar, dat is christelijke naastenliefde. Althans, dat is onze plicht als christenen zoals wij als CDA dit zien. Moeten we als samenleving dan zover gaan om inenten te verplichten? Dan kom je in een lastig gebied. Want het is een groot goed dat niet de overheid, maar jijzelf over je eigen lichaam – en dat van je kinderen – beschikt. Daarom zijn we niet voor een vaccinatieplicht. En toch… moet de grens getrokken worden daar waar je een gevaar voor anderen bent? Of daar waar je je eigen kinderen onnodig aan gevaar blootstelt? Als ouder doe je ook je kind een autogordel om, waarom dan niet laten vaccineren? Denk aan de voorbeelden van de polio uitbraak in Staphorst. De ouders maakten de keuze om hun kinderen niet te beschermen. De kinderen die het overleefd hebben, dragen dat hun hele leven mee. Zij hebben te maken met de consequenties, letterlijk, doordat hun gezondheid verwoest is. De discussie laait nu op om kinderen die niet ingeënt zijn te weren van kinderdagverblijven. Wat ons als CDA betreft kunnen en moeten we wel zo ver gaan. De ouders die hun kinderen wel laten inenten, moeten hun kinderen veilig kunnen achterlaten op het kinderdagverblijf. Elke keus heeft consequenties en daar moet men een belangenafweging maken. Wij moeten als gemeente het algemeen belang dienen en dat is gebaat bij een hogere vaccinatiegraad.Als samenleving hebben we de plicht om te zien naar elkaar. Laten we er dan ook voor zorgen dat alle kinderen veilig kunnen opgroeien mét vaccinaties. Staphorst, voor elkaar! https://www.volksgezondheidenzorg.info/onderwerp/vaccinaties/regionaal-internationaal/zuigelingen#!node-dktp-vaccinaties-gemeente

“Hufterproof” Als raadslid van de ChristenUnie mocht ik groep 8 van De Triangel coachen om mee te doen aan de kindergemeenteraad. Ik was van harte welkom in deze enthousiaste klas. Een powerpoint over de gemeente Staphorst was een mooie inleiding om de kinderen alvast voor te bereiden. Wat een kennis is al aanwezig. Het verbaasde me dat de kinderen al zoveel goede antwoorden op de vragen konden geven. Daarnaast ook nieuwsgierigheid en kwamen er verschillende interessante vragen. Ik verlaat de groep in het volste vertrouwen dat er goed nagedacht gaat worden over een mooi in te dienen plan. Het feit dat er werkelijk een bedrag te besteden is, geeft het een serieuze lading, een extra uitdaging. Uiteindelijk wordt een voorstel ingediend om het belevingspad, in het Staphorster bos, op te knappen. Op 6 juni is het dan zover. In de patio van het gemeentehuis gonst het van de activiteit. Ik zoek ‘mijn’ groep fractieleden op. De fractievoorzitter, Dylan de Vries, is ie wat gespannen. Hij heeft nog een paar vragen. Mijn antwoorden stellen hem gerust, en samen met ‘zijn’ fractie neemt hij plaats in een zetel van raadszaal. Dan het debat. Spreken via de voorzitter moet eerst nog even wennen, maar dat hebben de sprekers al snel door. Serieus en weloverwogen worden de voorstellen gepresenteerd. Hier wordt serieus politiek bedreven. Op de vraag aan de Triangel ‘hoe ze weten dat er in de toekomst niet weer vernielingen zullen zijn’, heeft de fractievoorzitter een prachtig antwoord. “We vertrouwen in de mens en vertrouwen erop dat de mensen niet weer de spullen kapot zullen maken”. De voorzitter van de kindergemeenteraad vatte het samen: ‘Staphorst moet “hufterproof” worden.... De stemming is spannend. Tijdens de schorsing en pauze, wordt er nog een en ander doorgenomen. Juf Jacomijn Post heeft hier de regie in handen. Ik hou mezelf even op een afstand. Terug in de raadszaal de laatste stemming. Uiteindelijk gejuich bij de fractie van de Triangel. Gewonnen! Om dit project af te ronden, heb ik de groep nog een laatste bezoek gebracht. Gewapend met een welverdiende traktatie. Er is nog veel te regelen en te overleggen. Fantastisch om te horen hoe de gemeenschap hierin al een mooie rol speelt: er was al een toezegging om een bankje te sponsoren! Tevreden sluit ik mijn rol als fractiecoach, af. Zelf heb ik hier ook van geleerd. Hoe kinderen een voorbeeld voor ons kunnen zijn. Het enthousiasme, inzet en vertrouwen. Soms zijn wij, politici, dat kwijt. Er is mij een spiegel voorgehouden. Groep 8 van de Triangel: bedankt dat ik jullie fractiecoach mocht zijn. Ongetwijfeld hebben jullie meer over de politiek in Staphorst geleerd. Omgekeerd, heb ik wat van jullie mogen leren....! Klaasje Lier-Russcher Raadslid ChristenUnie

Tijdens de raadsvergadering van 21 mei heeft gemeenteraad gesproken over het stopzetten van het project keetkeur. Een project gericht op het bezoeken van jongerenketen in onze gemeente. Jan Carlo Bos heeft de volgende bijdrage hierover gehouden met als titel: ‘We hebben allemaal een beetje gelijk!’.

Evaluatie keetkeur

 ‘We hebben allemaal een beetje gelijk!’. Deze zin kwam regelmatig terug toen ik mij voorbereide op dit agendapunt. Ik mag namens onze fractie het woord over dit onderwerp nu voeren. Ik heb mij dus in de achterliggende periode verder verdiept in dit onderwerp en daarbij niet alleen ingelezen, maar ook meerdere raadsvergaderingen teruggeluisterd. En telkens kwam de zin ‘We hebben allemaal een beetje gelijk’ terug. Ik zal een paar citaten van verschillende fracties in eerdere bijdragen benoemen:

Jongeren en hun ouders zijn eerst verantwoordelijk voor de keet. We moeten ervoor zorgen dat we niet óver de jongeren spreken, maar ook mét de jongeren’.   De keten zijn een belangrijk onderdeel van de Staphorster samenleving. Hoe je ze bereikt dat is ondergeschikt, de keetkeur doet het op haar manier. Maar het is belangrijk om contact te houden.’ ‘het gaat niet om de keten, maar om het bereiken van de jongeren. Keetkeur is niet een doel, maar een middel: hoe gaan we onze bereiken.  Het is belangrijk om een positieve houding te hebben richting de keten. De aanpak, waarbij de gemeente op afstand staat, geeft een mogelijkheid tot vertrouwen.

Voorzitter, onze fractie vindt dat keten passen bij de traditie van het dorpsleven en platteland. Jongeren richten met hun vriendengroep een plek in die gezelligheid en een sociaal netwerk biedt. Het draagt op deze manier bij aan de leefbaarheid van het platteland voor jongeren. Tegelijkertijd vergt de veiligheid en gezondheid wel onze aandacht. Ik kom daar later nog even op terug.

We vinden het belangrijk om op een passende manier met onze jongeren over deze zaken, zoals veiligheid in een keet en gezondheid, in gesprek te treden. En wat ons betreft was het project Keetkeur daarvoor een mooi middel als onderdeel in de uitvoering van ons ketenbeleid.

Na de start in 2016 zijn in het eerste jaar 2017 hoopvolle resultaten geboekt. Onze fractie sprak toen weliswaar van een moeizame, maar mooie tussenstap. Er was vertrouwen voor het vervolg. En we lezen in de eindrapportage dat in 2018 niet alle gestelde doelen en resultaten gerealiseerd zijn, maar daarentegen zijn er ook mooie ongeschreven doelen en resultaten behaald.

Nu het project ten einde is moeten we de balans opmaken. Uw college stelt voor om niet verder te gaan met het project. En hoewel we, op basis van eerdere besprekingen, het verloop van het project en de voorliggende  eindevaluatie, het voorstel kunnen begrijpen, vinden we het als fractie het wel erg jammer dat dit project toch niet geworden is wat we hadden gehoopt en verwacht. 

Het is nu menseigen om te kijken naar ‘het waarom’. We lezen over een ‘voor wat hoort wat’-principe, waarbij keetjongeren terughoudend zijn als het gaat om contactleggen. Er lag een uitdaging om duurzame vertrouwensrelaties op te bouwen: ‘want dan worden we straks bekend en direct gesloten” of “ dan krijgen we dadelijk alleen maar van dat soort gezeur met instanties”. Het is belangrijk om daar kennis van te nemen, te analyseren en lering uit te trekken voor het vervolg.

Maar tegelijkertijd, en dat willen we juist ook benadrukken, zien we ook dat het glas ‘halfvol’ is. We lezen dat de uitvoerders en deelnemende partijen trots zijn wat zij bereikt hebben in de afgelopen jaren. Daar willen wij ook de waardering voor geven: er is veel inzet gepleegd. Alles wat het oplevert is dan winst. Een paar mooie voorbeelden:  

De contacten met keet(jongeren) en hun ouders zijn verbeterd. Wij zijn blij dat er keten hun deur hebben opengesteld en gesprekken hebben gevoerd. We spreken onze waardering daarvoor ook uit.   De inzet heeft geresulteerd dat op het gebied van veiligheid en gezondheid verbeterstappen zijn gezet.

Voorzitter, even terugkomend op de citaten van de verschillende fracties. Die heb ik bewust gekozen. Er zitten waarden in die we blijkbaar met elkaar belangrijk vinden.

De eerste waarde is het belang van ‘contact leggen’ met onze jongeren. Op een positieve manier ‘in verbinding’ staan mét onze jongeren. Weten wat er speelt en welke vragen er leven onder onze jongeren? We gaan ook graag de bereidheid aan om mét onze jongeren hierover door te spreken.

Een andere gemene deler betreft ‘verantwoordelijkheid’. Jongeren en hun ouders zijn zelf verantwoordelijk voor hun keet. Maar ook als lokale overheid hebben we een verantwoordelijkheid: een verantwoordelijkheid vanuit wet- en regelgeving, maar we hebben ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid als het gaat om de gezondheid van onze jongeren. 

Het benoemen van deze waarden vinden wij belangrijk voor het vervolg. Verbinding en verantwoordelijkheid. We moeten leren van de uitdagingen van dit project en de opbrengsten positief onderstrepen. Als het nu gaat om de verantwoordelijkheid rondom toezicht en handhaving of om jongeren en hun ouders te betrekken in de uitwerking van het nieuw op te stellen Lokaal Gezondheidsplan. Deze notitie zal over een aantal weken worden behandeld in onze raad. Welke stip heb je op de horizon en welke stappen ga je zetten om deze stip te behalen.

Voorzitter nog wel even een vraag:

Onze Jongerenraad is ook betrokken in de eindevaluatie. Fijn dat zij ook hun reactie hebben gegeven. De Jongerenraad adviseert in de toekomst dergelijke projecten los te koppelen van de gemeente. We zijn even benieuwd, hoe het college hierover staat. Kunt u dat aangeven? U spreekt in het voorstel over toezicht en handhaving. Kunt u aangeven hoe we dat precies voor ons moeten zien?

Jan Carlo Bos

In september 2018 stond het volgende bericht in de krant: “In Staphorst heb je de grootste kans om een miljonair tegen het lijf te lopen”. Wat een schril contrast met inwoners van Staphorst die in armoede leven, financiële zorgen kennen: Kinderen die opgroeien in het gezin van een miljonair of in een gezin dat beheerst wordt door (stille) armoede: grotere kloof is bijna niet denkbaar. Grafieken tonen aan dat beide groepen in onze gemeente stijgen: meer miljonairs, maar ook meer mensen in armoede. Deze laatste groep is ontzettend kwetsbaar en we voelen een Bijbelse opdracht om voor deze dorpsgenoten te zorgen.

In de raadsvergadering van afgelopen dinsdagavond is een nieuw beleidsplan over Armoede en Schulden besproken. Als ChristenUnie zijn we verheugd met deze nieuwe nota: “Op naar een werkend armoedebeleid”. Hiermee kunnen we de inwoner met financiële problemen verder helpen. U kunt aankloppen bij de gemeente voor hulp. Schaamte en ontkenning spelen vaak een grote rol om geen hulp te vragen. Ik roep u op om hier overheen te stappen. Het blijkt dat kerken in onze gemeente een grote positieve rol spelen in de hulp tegen armoede. Daar zijn we dankbaar voor. Maar ook de inzet van vele vrijwilligers om hulp te bieden, verdient een woord van dank. Dankzij u kan men verder.... Schrijnend is de ontwikkeling van kinderarmoede. Kinderen die dagelijks leven in een situatie van (stille) armoede. Zij ervaren de ellende en machteloosheid van hun ouders. Probeer een kind maar eens uit te leggen waarom het soms niet mogelijk is om een dagje uit te gaan, nieuwe kleding te kopen of lid te worden van de voetbalclub..... Bij de gemeente is een fonds die uw kind een eindje op weg kan helpen: het FDMA (fonds deelname maatschappelijke activiteiten). Maak hiervan gebruik! Het biedt mogelijkheden voor de ontwikkeling van uw kind(eren): van lidmaatschap bij een sportvereniging, muzieklessen volgen of naar de bibliotheek te kunnen. Stap over de drempel, al is het maar voor uw kind(eren). Ik roep een ieder op om er samen voor te zorgen dat de nota ingezet gaat worden om onze kwetsbare inwoners verder te helpen, een lichtpuntje te geven. Hen het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan. Samen sta je, ook hier, sterker. En misschien ontvang je nooit een miljoen; u en jij zijn het wel waard! Klaasje Lier-RusscherRaadslid ChristenUnie Staphorst Wilt u meer informatie over deze nota Armoede en Schulden. Gebruik deze link (onder agendapunt 12).

“Arm en tevreden is rijk, en rijk genoeg” (Shakespeare) In september 2018 stond het volgende bericht in de krant: “In Staphorst heb je de grootste kans om een miljonair tegen het lijf te lopen”. Wat een schril contrast met inwoners van Staphorst die in armoede leven, financiële zorgen kennen: Kinderen die opgroeien in het gezin van een miljonair of in een gezin dat beheerst wordt door (stille) armoede: grotere kloof is bijna niet denkbaar. Grafieken tonen aan dat beide groepen in onze gemeente stijgen: meer miljonairs, maar ook meer mensen in armoede. Deze laatste groep is ontzettend kwetsbaar en we voelen een Bijbelse opdracht om voor deze dorpsgenoten te zorgen. In de raadsvergadering van afgelopen dinsdagavond is een nieuw beleidsplan over Armoede en Schulden besproken. Als ChristenUnie zijn we verheugd met deze nieuwe nota: “Op naar een werkend armoedebeleid”. Hiermee kunnen we de inwoner met financiële problemen verder helpen. U kunt aankloppen bij de gemeente voor hulp. Schaamte en ontkenning spelen vaak een grote rol om geen hulp te vragen. Ik roep u op om hier overheen te stappen. Het blijkt dat kerken in onze gemeente een grote positieve rol spelen in de hulp tegen armoede. Daar zijn we dankbaar voor. Maar ook de inzet van vele vrijwilligers om hulp te bieden, verdient een woord van dank. Dankzij u kan men verder.... Schrijnend is de ontwikkeling van kinderarmoede. Kinderen die dagelijks leven in een situatie van (stille) armoede. Zij ervaren de ellende en machteloosheid van hun ouders. Probeer een kind maar eens uit te leggen waarom het soms niet mogelijk is om een dagje uit te gaan, nieuwe kleding te kopen of lid te worden van de voetbalclub..... Bij de gemeente is een fonds die uw kind een eindje op weg kan helpen: het FDMA (fonds deelname maatschappelijke activiteiten). Maak hiervan gebruik! Het biedt mogelijkheden voor de ontwikkeling van uw kind(eren): van lidmaatschap bij een sportvereniging, muzieklessen volgen of naar de bibliotheek te kunnen. Stap over de drempel, al is het maar voor uw kind(eren). Ik roep een ieder op om er samen voor te zorgen dat de nota ingezet gaat worden om onze kwetsbare inwoners verder te helpen, een lichtpuntje te geven. Hen het gevoel te geven dat ze er niet alleen voor staan. Samen sta je, ook hier, sterker. En misschien ontvang je nooit een miljoen; u en jij zijn het wel waard! Klaasje Lier-Russcher Raadslid ChristenUnie Staphorst Wilt u meer informatie over deze nota Armoede en Schulden. Gebruik deze link (onder agendapunt 12) https://ris2.ibabs.eu/Agenda/Details/Staphorst/68210586-0b52-4e16-9e70-52332f96f525

#Opdefietse In gesprek met de Jongerenraad Onlangs hebben onze raadsleden Luuk Hoeve, Alberto Schra en Meilof Troost een #opdefietse gesprek gevoerd met een afvaardiging van Jongerenraad Staphorst. November 2017 zorgde de Jongerenraad voor een wake-up call voor Staphorst. Door het overhandigen van een zakje cocaïne aan de burgemeester vroegen ze aandacht voor drugsgebruik in onze gemeente. Tijdens de Algemene Beschouwingen vraagt de ChristenUnie hiervoor weer aandacht en we dringen aan op het zetten van stappen om de bewustwording te bevorderen, signalering te verscherpen en meer te doen aan voorlichting onder jongeren. En waar kunnen jongeren en opvoeders terecht met hun hulpvraag? We moeten de handen ineen slaan en als gemeente het voortouw nemen om drugsgebruik te verminderen. De Jongerenraad maakt zich echter minstens zoveel zorgen over het alcoholgebruik in onze gemeente. Want van drugs vinden we allemaal wel dat dat niet kan. Maar bij alcohol ligt dat anders: het is veel meer algemeen geaccepteerd. Alcohol hoort erbij. Er wordt veel alcohol gedronken op een jonge leeftijd. Het lijkt wel of de NIX18 campagne Staphorst overgewaaid is. We kwamen tot de conclusie dat de overheid maximaal moet inzetten op voorlichting, bewustwording en signalering. Verder hebben we het nog kort gehad over gameverslaving en woonbehoeften van jongeren in Staphorst. We kijken terug op een zinvol gesprek met de Jongerenraad en zijn blij met de handvatten die zij aanreikten bij de diverse thema’s. _______________ De #Opdefietse is een activiteit van de fractie van ChristenUnie Staphorst die is ontstaan tijdens de campagneperiode van de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2018. Deze activiteit zetten wij voort: als raadsleden op bezoek gaan bij verenigingen, instanties, bedrijven en inwoners in onze dorpen. Of actief meedoen met initiatieven. Om zelf te ervaren wat er leeft: waardevol, betrokken en actief!

Het is een bijzonder moment om hier te mogen staan. De eerste Algemene Beschouwingen in deze bestuursperiode. Voor mij persoonlijk ook een mooi moment om hier de bespiegelingen van onze fractie op het komend jaar met u te delen.

Collegeprogramma en begroting Als gemeenteraad willen we het goede voor onze gemeente en onze inwoners zoeken. Ieder van ons heeft daar bij het beste voor ogen. Als fractievoorzitter ben ik, mede namens onze fractie, dankbaar dat onze raad unaniem heeft ingestemd met de ambities zoals verwoord in het coalitieakkoord. Als collegedragende partijen, maar ook als niet collegedragende partijen. Een verbinding die ik in de meest letterlijke zin waardevol vind. En ik moet zeggen: ik ervaar geen vastgeroeste raad. We staan open voor nieuwe ontwikkelingen. Er is energie. En dat is goed vertoeven. Het college heeft de ambities vertaald naar een collegeprogramma. En het collegeprogramma is ambitieus te noemen. Het voorziet in veel startnotities waarin wij als raad eerst de kaders kunnen stellen om vervolgens de uitwerking over te dragen aan het college. Ook de begroting van 2019 kent ‘zwarte cijfers’. Uw college spreekt van een robuuste en gezonde financiële positie. Tegelijkertijd geeft u, en dat is terecht, ook een aantal waarschuwingen. We moeten wijs met onze financiën omgaan en bewuste keuzes maken in onze toekomstplannen.

Verkeersveiligheid In deze beschouwingen willen wij uw aandacht vragen voor zes onderwerpen. Ten eerste vragen wij aandacht voor veilig verkeer, met name voor schoolgaande kinderen. Even naar de praktijk: Op de Staphorster Kerkweg is het overdag een drukte van belang wanneer de scholen aan- en uitgaan. Vrijdags ben ik thuis en breng ik mijn twee oudste dochters naar school. Ik fiets dan ook mee in de optocht naar school. Bij het kruispunt van de Van Andelweg met de Staphorster Kerkweg is het altijd oppassen. Van links en rechts komen auto’s en ook aan de overzijde staan fietsers te wachten. Wie heeft voorrang? Iedereen wacht op elkaar, kortom; chaos troef! Verkeersouders hebben de situatie al vaker onder de aandacht gebracht. Zij kennen de situatie en kunnen en willen meedenken met mogelijke oplossingen. Een handreiking. Uw college gaat aan de slag met een fietsplan waarin u aandacht geeft aan verkeersonveilige situaties ondermeer bij scholen en sportaccommodaties. Daar zijn we blij mee!

Onze vraag aan het college: Hoe borgt het college de inbreng van scholen/omgeving bij dit soort situaties?

Gezonde jongeren Een paar weken geleden las ik een bericht in de Stentor over het drugsgebruik in onze naburige gemeente Zwartewaterland. Een vader slaakt een noodkreet om de gemeente en inwoners wakker te schudden. (Ik citeer) ,,Het is heftig. Je probeert je kind de goede kant op te sturen en dat lukt niet altijd. In bijna elke straat woont iemand die drugs gebruikt” (Einde citaat) De betreffende wijkagent laat weten dat er geen zicht is op het feitelijk gebruik in de gemeente, ondanks dat de officiële cijfers een daling laten zien. Laten we eerlijk: ook in onze gemeente wordt alcohol en drugs gebruikt. Herinnert u zich de wake-up call van de Jongerenraad vorig jaar? En dan denk ik: hoe kunnen we voorkomen dat onze jongeren op jonge leeftijd gaan drinken en jongeren drugs gaan gebruiken? En op welke manier kunnen we hulp bieden wanneer er toch sprake is van overvloedig drank- en drugsgebruik? Natuurlijk, primair ligt de verantwoordelijkheid bij de ouders en opvoeders. Maar ook bij hen zijn er zorgen: in wat voor wereld leven mijn kinderen? De politie en verantwoordelijken nemen hierin hun eigen taken op. Maar welke taken en mogelijkheden zijn er voor ons? We willen investeren in de gezondheid van onze jongeren. Binnenkort gaan we spreken over het Gezondheidsbeleid. Lokale cijfers zijn toegezegd, maar nog niet beschikbaar. Wat kunnen we doen met signalering aan ouders, met effectieve voorlichting of waar kunnen ouders en jongeren terecht met hun ‘noodkreet’ en hoe kunnen we met elkaar alcohol- en drugsgebruik beter bestrijden?

Kortom: welke taken en mogelijkheden ziet het college en hoe gaan we daar vorm en inhoud aan geven?

Passende woningen Er is behoefte aan passende woningen voor iedereen. De Slagen is voor de inwoners nagenoeg de enige optie voor nieuwbouw in het dorp Staphorst. Helaas, nog steeds een project met moeilijke materie en veel verschillende belangen. We horen van positieve ontwikkelingen. Als raad hebben we hierin geen actieve bemoeienis en daarom ook geen invloed op dit proces. Wij willen het college oproepen om binnen de bandbreedte van mogelijkheden duidelijk en actief te blijven communiceren met de bewoners. Een uitgezette enquête in het voorjaar was het laatste bericht. Onze vraag aan het college: hoe gaat het college communiceren met de bewoners van De Slagen en wanneer kunnen we een concrete voortgang in de Slagen verwachten?

Begeleid wonen In 2017 is de ChristenUnie in contact gekomen met een groep ouders en naaste familieleden van kinderen met een beperking. Zij zoeken voor hun kind of familielid een initiatief voor Begeleid Wonen. Een mooi maar ook noodzakelijk initiatief. Gelukkig is hiervoor aandacht gekomen in het coalitieakkoord en het collegeprogramma. In het kader van onze activiteit #opdefietse hebben wij onlangs opnieuw een gesprek gevoerd met deze initiatiefnemers. Hun plannen zijn al concreter geworden.

Onze vraag aan het college: bent u als college ook in gesprek met deze initiatiefnemers voor Begeleid Wonen?

Actieplan ‘waardig ouder worden’ We leven in een samenleving waarin de kwetsbaarheid bij jong en oud meer zichtbaar wordt. Kwetsbaarheid als gevolg van een kloof tussen meedoen en niet meedoen, een goede bankrekening hebben en de eindjes aan elkaar te knopen, tussen gezondheid en een beperking, tussen samen zijn en juist eenzaam voelen. We hebben een Bijbelse opdracht om voor onze kwetsbare dorpsgenoten te zorgen. We kijken uit naar het aangekondigde actieplan “Waardig ouder worden”. Een actieplan waarin concreet handen en voeten wordt gegeven aan onder meer onze strijd tegen eenzaamheid. Voor jong en oud!!

Duurzaamheid We leven met elkaar op deze aarde die wij, naar onze overtuiging, van God in bruikleen hebben gekregen. We hebben verantwoording af te leggen aan volgende generaties. We gebruiken teveel grondstoffen en produceren teveel broeikasgassen. Een procesvoorstel voor energietransitie dient momenteel in de raad. We zetten stappen om doelen te bereiken. Een legendarische profvoetballer met dezelfde initialen deed eens de uitspraak: ‘als je een speler ziet sprinten is hij te laat vertrokken’. Ook één van de meest duurzame gemeenten van Nederland moet stappen blijven zetten op de duurzaamheidsladder. Vorige week hielpen wethouder Mulder en de raadsleden Lubberink, Schra en ondergetekende met het opruimen van zwerfvuil tijdens de jaarlijkse Jan Vosdag in IJhorst. Veel kinderen waren erbij. IJhorst op z’n best en mooi schoon! Een ander voorbeeld: op zes zaterdagen per jaar staat er een lange rij voertuigen bij Groenrecycling Rouveen om gratis grof tuinafval af te voeren. Wij vinden dat de gemeente in deze concrete zaken meer faciliterend kan optreden. Juist om de motivatie en verantwoordelijkheid bij onze inwoners meer te bewerkstelligen. We zien ook in andere gemeente dat nog meer mogelijkheden zijn. We moeten het samen doen!

Onze vraag aan het college: kan het college de dienstverlening op dit punt verbeteren door te voorzien in extra mogelijkheden om grof tuinafval gratis af te voeren?

Museum Staphorst Het Museum Staphorst heeft zich zelfstandig ontwikkeld tot een professioneel museum. Met meer dan 100 vrijwilligers is het museum stevig verankerd in onze samenleving. Ruim 11.000 bezoekers wisten het museum vorig jaar te vinden. En de ambities van het bestuur zijn flink. Onlangs hebben wij opnieuw een gesprek gevoerd met het bestuur. Mooi om van hun plannen te vernemen. Bereikbaarheid en ruimte beknellen hun in deze ambitie. Twee en een half jaar geleden werd daarvoor een plan door het bestuur bij uw college ingediend. Vorig jaar is een motie aangenomen, mede door ons ingediend, dat opriep om plannen te maken voor ontwikkeling van de museumsteeg en daarbij het pand Kruidhof te betrekken. Het bestuur en vrijwilligers willen graag aan de slag.

Onze vraag aan het college: hoever staat het met de voortgang van deze ontwikkeling?

Ik ben deze beschouwing begonnen met de verbinding en ik wil daarmee ook eindigen. We hebben een krachtige samenleving in al haar omvang, met veel potentie en ontwikkelkracht. Daar mogen we trots op zijn. Daar moeten we ook zuinig op zijn. We moeten in verbinding blijven: met elkaar en met de inwoners van onze dorpen. En natuurlijk verschillen we van mening op verschillende onderwerpen. En dat mag! Hier in deze raadszaal wordt gedebatteerd en worden democratische besluiten genomen. Maar ook in onze samenleving moeten we verbinding met elkaar houden en zoeken. Daar gebeurt het!

Ik wens u en ons daarbij Gods zegen toe! 

CHRISTENUNIE STAPHORSTJan Carlo BosKlaasje LierLuuk HoeveMeilof TroostAlberto Schra