Poliflw

Vandaag is het Keti Koti. Dat betekent letterlijk: de ketenen zijn verbroken. Een bijzondere dag voor veel inwoners van ons koninkrijk, voor voormalige Nederlandse kolonie Suriname en ook voor mij. En op steeds meer plaatsen in Nederland lijkt er lokale aandacht en bewustwording te ontstaan voor 1 juli. Bijvoorbeeld in Zwolle maar ook in Arnhem is er dit jaar voor het eerst lokaal officieel stilgestaan bij Keti Koti. 

Middenin het groene land stond de boerderij van een gezin in Overschild, Groningen.

Met middenin de schuur een groot gapend gat.

Om instortingsgevaar te voorkomen was een deel van het dak eraf gehaald en waren de muren gesloopt én was daarmee een doorgang gecreëerd voor het bouwverkeer om daarachter een nieuw veilig huis te kunnen bouwen. De boerderij en het huis worden door de risico’s en opgelopen schade door aardbevingen namelijk als gevaarlijk gezien door de Nationaal Coördinator Groningen (NCG). En tot de dag van vandaag woont hier een gezin. In een onveilig huis.

Vandaag behandelen we een wetsvoorstel dat er overzichtelijk uit ziet, maar waar grote vragen onder liggen. Overzichtelijk; want de wet heeft op dit moment een gelding voor maar een paar maanden en is alleen voor de openstelling van niet-essentiële sectoren waarvan de mogelijkheid mogelijk niet eens benut wordt, denk aan de reacties van kleinere horeca of de Efteling.

Al ruim een jaar houdt het coronavirus ons in de greep. Het raakt ons allemaal op veel verschillende manieren. Ik denk aan kleinkinderen die hun opa en oma al een jaar lang veel minder zien, laat staan knuffelen, aan jongeren die dag in dag uit achter het scherm hun lessen volgen, aan mensen die hun baan kwijt zijn geraakt of in spanning leven hoe lang dit nog goed gaat. Maar ook aan al die mensen die heftig ziek werden en nog dagelijks de gevolgen voelen, en aan de velen die met verdriet en rouw leven omdat ze geliefden missen. Wie je ook bent, corona beïnvloedt al een jaar lang elke dag ons leven. 

De situatie van twee weken geleden was al kwetsbaar en heeft zich helaas niet de goede kant op ontwikkeld. Met vollere ziekenhuizen, vollere IC’s en een R-getal van boven de 1. Daarmee ziet ook de ChristenUnie-fractie dat voorzichtigheid geboden is en dat verdere versoepelingen nu niet aan de orde zijn.

Afgelopen weken werd weer duidelijk hoe gepolariseerd de discussie over abortus is. Maar christenen mogen zich daardoor niet laten gijzelen. Juist dan moeten we omzien naar wat kwetsbaar is: ongeboren leven maar zéker ook naar onbedoeld zwangere vrouwen.

Op de laatste maandag voor de verkiezingen is er traditioneel een gebedsbijeenkomst. Op 15 maart wordt dit uitgezonden vanuit Almere en is online te volgen via: www.christenunie.nl/gebedsbijeenkomst. 

De situatie is kwetsbaar, zei Jaap van Dissel. Tegelijkertijd zien we dat vanwege het testen en vaccineren de risico's langzaamaan toch kleiner worden. Dat is hoopgevend.

Nederland moet wereldwijd opkomen voor mannen en vrouwen die lijden vanwege hun geloof. Vrouwen en meisjes zijn daarbij extra kwetsbaar, zo blijkt uit onderzoek van Open Doors. Ze worden bijvoorbeeld gedwongen te trouwen en zich te bekeren, of zijn slachtoffers van mensenhandel en seksueel geweld. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de regelmatige ontvoeringen van vooral christelijke meisjes door Boko Haram of de Fulani-strijders. Dat is verschrikkelijk. Vaak is de vervolging bovendien heel onzichtbaar, wat de pandemie nog eens verergert. Door de crisis raakt bijvoorbeeld familie verder uit beeld of komen vrouwen nog minder op straat.

Pastoraat is een waardevolle, heel persoonlijke en dus ook kwetsbare vorm van geestelijke verzorging. Als daarin fouten worden gemaakt, kan dat schade toebrengen waar mensen de rest van hun leven last van hebben. Bijvoorbeeld als het gaat om mensen die worstelen met hun geaardheid in relatie tot hun levensovertuiging is grote zorgvuldigheid nodig. Dan gaat het namelijk over je zijn, waarin iemand anders niet mag voorschrijven hoe je daarmee omgaat.