Poliflw

Met de vorming van de door Wilders zo gewenste coalitie wil het niet erg lukken. Over essentiële kwesties als de overheidsfinanciën, het klimaatbeleid en de internationale politiek zijn de onderhandelende partijen het sterk oneens. Maar, het lijkt erop dat naast BBB dat zich rekent tot vaste verkering van Wilders, ook het NSC van Pieter Omtzigt en de VVD van Dilan Yeşilgöz geen enkele uitwijk zien en dus krampachtig blijven vast houden aan de PVV. Er is wel veel enthousiasme, maar een groot gebrek aan inhoudelijke bagage. Het lijkt veel op clownerie, toneelspel en groepsegoïsme. Intussen duren de onderhandelingen nu al vijf maanden. Formeren is een vak Niet alleen onderhandelen, ook formeren is een vak, zeggen oud-onderhandelaars in Den Haag. Er kunnen politieke gevoeligheden zijn uit het verleden, die nog steeds een rol spelen. Twee van de vier partijen die nu formeren hebben nooit eerder meegedaan aan een kabinetsformatie, NSC en BBB. In opvallend veel media wordt het voortdurend voorgesteld alsof er voor de rechtse coalitie, waaraan nu al maanden wordt gewerkt, geen alternatief zou bestaan. Dat past in een frame, door Geert Wilders gekoesterd, dat de grote winst van de PVV betekent dat die behoort mee te regeren. Zoals hijzelf beweert: een eis van democratie. Maar: niet de grootste partij bepaalt uiteindelijk de samenstelling van de coalitie, maar de partij of partijen die voor de coalitievorming onmisbaar zijn. Het moet zonder haar medewerking niet mogelijk zijn een enigszins stabiele coalitie tot stand te brengen. De PVV is wel de grootste maar zij is niet onmisbaar. Onmisbaar voor de coalitievorming zijn twee partijen gezamenlijk: de VVD en het NSC. Die hebben samen de noodzakelijke 44 zetels die met anderen een meerderheid kunnen maken. Op al de kwesties waar VVD en NSC samen vierkant tegenover Geert Wilders staan, is de ideologische afstand tot een alternatieve coalitie met links een stuk minder groot, misschien met uitzondering van de gewenste financieel-economische politiek. Als het gaat over cultuur en publieke omroep, klimaatbeleid, internationale politiek en defensie is een vergelijk heel wel denkbaar. Democratische rechtsorde Dat is alleen al daarom van belang om vast te stellen, omdat met zulk een combinatie de democratische rechtsorde veel beter wordt gewaarborgd. Nog veel belangrijker: nu rond Europa de oorlog heerst, inclusief directe Europese betrokkenheid en de politieke spanningen levensgevaarlijke vormen beginnen aan te nemen, is het van essentieel belang dat er met gepaste spoed een stabiele regering tot stand komt met een constructieve relatie tussen regering en parlement. Dit is een situatie waarin bij uitstek in alternatieven moet worden gedacht en dus ook de bijbehorende risico’s dienen te worden genomen. Precies daar zit het probleem. Vooral de VVD heeft zichzelf volledig vastgereden in de kwestie van het migratiebeleid door daar een lijn te willen die sterk overeenkomt met die van Wilders, al lijden de liberalen niet of veel minder aan het fanatieke anti-islamisme waarmee de PVV behept is. Het is een strategische schijn beweging, de hete aardappel van het asielthema wordt toch maar even doorgeschoven. De VVD denkt zich daarom geen andere coalitie te kunnen veroorloven zonder zwaar verlies aan aanhang. Daarvoor is zij kennelijk bereid te riskeren dat, als de coalitie met de PVV er niet komt, desnoods nieuwe verkiezingen moeten worden aanvaard. Ik weet niet wat voor de VVD erger is: vroegtijdige nieuwe verkiezingen of een coalitie met links. Noodregering Met andere woorden, een alternatief voor een coalitie met rechts is wel mogelijk maar moet vooral worden gewild. Aan die wil ontbreekt het, voornamelijk uit angst voor de PVV. Er zijn, juist nu, situaties denkbaar om angstiger voor te zijn. Maar de ernst van de wereldpolitieke situatie wil op de een of andere manier maar niet tot de onderhandelende partijen doordringen. Er is alle reden om alsnog over een alternatief voor een rechtse coalitie na te denken. Die kan worden gevormd op dezelfde voorwaarden als de extraparlementaire constructie die informateur Kim Putters had bedacht: politieke leiders in de Tweede Kamer, een kort programma op hoofdzaken en bewindslieden die minstens ten dele van buiten de dagelijkse politiek komen. Noem het, als het moet, een noodregering. Het zou goed zijn als de formerende partijen aandacht vragen voor de bedreigde schepping en elementaire waarden, zoals omzien naar elkaar en zorg voor de leefbaarheid van de aarde. Steeds wanneer CDA’ers de afgelopen decennia weer eens moesten nadenken over de vraag waar de partij ook alweer voor staat, was dit het antwoord. Het kabinet regeert nu al negen maanden demissionair en lijkt steeds meer op een gewoon kabinet. Ook de Eerste Kamer laat zich gelden. Officieel mag de senaat wetsvoorstellen alleen afwijzen om juridische redenen, of omdat die niet uitvoerbaar zouden zijn. In de Eerste Kamer stemmen de formerende partijen soms zelfs volstrekt anders dan hun collega’s in de Tweede Kamer. Welk beleid uiteindelijk de eindstreep haalt, is daardoor voor niemand meer duidelijk. In afwachting van een nieuw rechts kabinet verzuipt de Kamer in incidentenpolitiek en neemt de Eerste Kamer steeds vaker de politieke leiding.

Gisteravond was een enorm geslaagde en leerzame avond tijdens ons politiek café bij het prachtige bedrijf Koppert! We kwamen samen om te praten over onder andere de toekomst van de tuinbouw in Europa, en wat een inspirerende discussie was het! Koppert staat bekend om hun duurzame oplossingen voor gewasbescherming en natuurlijke bestuiving, en het was geweldig om te horen hoe zij bijdragen aan een groenere toekomst. Ingeborg ter Laak, de nummer twee op de CDA kieslijst voor de Europese verkiezingen, deelde haar inzichten samen met Paul Koppert. Van Europese bureaucratie tot voedselzekerheid en veranderingen in het politieke bestel, we hebben het allemaal interactief besproken met het publiek. Bovendien was er de kans om vragen te stellen aan Jan-Willem van den Beukel, de fractievoorzitter van het CDA-Lansingerland, over het lokale beleid. Voor het volgende politieke café zijn we benieuwd naar jouw mening: welk onderwerp(en) zou volgens jou op de agenda moeten staan bij een volgend politiek café? Laat het ons weten door het sturen van een mail naar secreraris.cda.lansingerland@gmail.com We kijken ernaar uit om spoedig weer samen te komen en meer te leren over wat er speelt in onze gemeenschap.

Beste leden van CDA Lansingerland, In navolging van de ‘save the date’ ontvangt u via deze weg de officiële uitnodiging voor de Algemene ledenvergadering op 2 mei a.s. Aansluitend zal er een politiek café worden georganiseerd waar de nummer 2 van de kandidatenlijst van het CDA, Ingeborg ter Laak, haar verhaal over Europa met u wil delen. Op het Europees toneel worden er veel beslissingen genomen die effect hebben op de regio, en dit is uw kans om hier over in gesprek te gaan. Naast de bijdrage van Ingeborg zal Paul Koppert ook het verhaal van Koppert Biological Systems, één van de meest toonaangevende bedrijven van de regio, met ons delen. De agenda is als volgt: Inloop ALV 19.00 uur Start ALV 19.15 uur Inloop thema-avond 20.00 uur Start thema-avond 20.15 uur Borrel 21.45 uur We zijn te gast bij Koppert: Veilingweg 14 in Berkel en Rodenrijs Tijdens de ALV zullen er twee nieuwe kandidaten worden voorgedragen voor het bestuur: Gijs Damen en Joost Ammerlaan. Het politiek café is ook toegankelijk voor niet-leden, en we willen hier uiteraard een energieke en interactieve avond van maken. Het zou dan ook leuk zijn als u mensen in uw omgeving enthousiast kan maken om aanwezig te zijn! Met vriendelijke groet, Het bestuur van het CDA Lansingerland

Deze week was ik op uitnodiging van de EVP-fractie in het Europees Parlement. Na jaren van politieke stilstand heeft het een enorm belangrijke stap gezet voor de gezamenlijke aanpak van de Europese asiel- en migratiecrisis. Negen jaar na de vluchtelingencrisis van 2015 ligt er nu eindelijk een nieuw beleid dat een einde maakt aan de chaos aan onze buitengrenzen. De EVP en het CDA zijn altijd aan de onderhandelingstafel blijven zitten om onze grenzen én waarden te verdedigen. Na afloop wandelde ik terug richting metro toen ik langs de Sint Niklaaskerk liep, de oudste nog bestaande kerk in Brussel. In 1174 wordt de kerk al vermeld in archieven. Tot 1376 was er een grote klokkentoren die dienst deed als belfort, maar het stortte in. De kerk dat zich tussen de beurs en de grote markt bevindt, is scheef gebouwd, dit komt waarschijnlijk door een beekje dat zich dicht bij de kerk bevond. Het koor is het oudste stuk van de kerk, maar het bevat nog andere meesterwerken zoals schilderijen van Jean van Orley en ook van een leerling van de Vlaamse schilder Rubens. Ik besloot naar binnen te gaan waar zojuist een dienst was. Na afloop verkeerde ik in een staat van een gemoedstoestand die gekenmerkt werd door intense vreugdetoen ik het godshuis verliet en weer op straat stond. Voor de deur zat een man in een vale jas en in zijn hand een oude gleufhoed. Hij bedelde en had een goede plaats uitgezocht, want de mensen die de kerk verlieten waren meer dan anders met het lot van de berooide begaan. Ik kon dit ook bij mijzelf waarnemen, want zodra ik de man opmerkte en zijn nederige bedoelingen overzag tastte ik in mijn jaszak en wierp een briefje van tien zonder aarzeling in zijn hoed. Que Dieu vous bénisse, monsieur (God zegene u meneer), sprak de man toepasselijk. Men stapt veerkrachtiger na zo’n daad. Een royale gift van tien euro verleent voor even dispensatie van die onbestemde wroeging. Ik floot dan ook een vrolijk deuntje toen ik naar de metrohalte tegenover de kerk liep. In België heeft elk metrostation een naam dat rijk is aan geschiedenis: Politici, oorlogshelden, blauwbloeden, artiesten of mensen die hun naam toevallig aangewezen krijgen. De regen die opeens meedogenloos neerstroomde deerde mij nauwelijks. Straks zou ik droog zitten naar het station Brussel Centraal en vandaar de trein terug nemen naar Nederland. Sommige gedachten maken een mens nerveus. Ik werd plotseling vuurrood, tastte in mijn zak en wist toen zeker dat ik mijn laatste tientje aan die man had gegeven. Ik had wel een retour voor de trein, maar geen metrokaartje in mijn zak. Van een ritje zou nu niet veel komen, aangezien conducteurs in België geen gratis ticket de métro verstrekken. Minder veerkrachtig dan zo-even stak ik de straat over. Het fluiten liet ik achterwege. ‘Que Dieu vous bénisse’, sprak de man – deze keer niet tegen mij, maar tegen een vrouw die ook iets in de hoed had geworpen. Ik ging in het portaal staan en dacht na over de wijze waarop ik een deel van mijn tientje zou kunnen terugvragen. Hij kon het best missen, want ik zag dat er naast muntgeld ook heel wat briefjes in zijn hoed lagen. Toen de laatste bezoeker de kerk had verlaten liep ik naar hem toe. Mij herkennend gleed er een sentimenteel lachje over zijn gezicht, alsof hij wilde zeggen: ‘Ja meneer hier zit ik dan, nog altijd mijn karig deel te vergaren’. Ik knikte hem toe maar niet met het gezicht van de weldoener. De bakens waren verzet. Ik keek naar hem met de vertrouwelijkheid van een lotgenoot, maar veel begreep hij er niet van. Ik zag hoe hij de briefjes en de centen in zijn zak stak. ‘Goede oogst? ’vroeg ik op de zakelijke toon van de geïnteresseerde vakgenoot. Beverig antwoordde hij in half Frans, half Belgisch: ‘Ah monsieur, ik ben al rapidement tevreden.’ Ik besloot er niet langer omheen te draaien en zette aarzelend mijn probleem uiteen. De oplossing -teruggave van de helft- liet ik beleefd aan hemzelf over. De uitwerking van mijn verhaal was teleurstellend. Zodra hij begreep wat ik bedoelde, nam zijn gezicht de uitdrukking aan die men ook kan waarnemen bij winkeljuffrouwen als men wil ruilen zonder bon. Hij veranderde geheel. Niets was er over van de breekbare grijsaard die zo-even Gods zegen voor mij had afgesmeekt. Koeltjes zei hij: ‘Maar allez monsieur, kunt gij dan niet marcher?’ ‘Het is zo’n eind,’ zei ik. ‘En dan met die regen’. ‘Amai, we moeten er allemaal door he’, het is niet elke dag zon monsieur’. Het gesprek raakte in een impasse, maar ik bleef volhouden. Langzaam stak de man de straat over en haalde zijn fiets uit een portiek. ’Allez, gij kunt achterop als gij wilt,’’ sprak hij. ‘Ik moet toch cette direction.’ Dat heb ik gedaan. Toen ik voor het station druipnat van de fiets sprong en hem woorden van dank toeriep, maakte hij een achteloos gebaar en verdween zwijgend in de verte. Morgen zal hij er weer zitten – amai, zeker en vast!

In 2026 moet de gemeente waarschijnlijk de broekriem flink aanhalen doordat de bijdrage vanuit het Rijk (Gemeentefonds) dan minder wordt. Dat gaat wel lukken, want zo lang de gemeente miljoenen uitgeeft aan communicatie, participatie, overheidsvoetballen, ‘gratis’ openbaar vervoer etc., zien we als CDA wel mogelijkheden. Wat wel belangrijk is, is zorgvuldigheid. Vorige keer werd bijvoorbeeld Welzijn Lansingerland en daarmee ouderen overvallen door een plotse bezuiniging. En waren bezuinigingen al doorgevoerd, zonder dat de Raad ermee ingestemd had, waardoor de fietsenstalling bij metrohalte Westpolder nu zonder beveiliging zit. Enfin, over de begroting dus, had D66 afgelopen week een voorstel geagendeerd. Ze wilden een groot project optuigen om alle inwoners en organisaties te vragen waarop de gemeente moet bezuinigen en waarop ze moet investeren. Namens de fractie heb ik daarop gereageerd: “Het CDA Lansingerland waardeert het initiatief van de D66-fractie voor dit voorstel, voor het betrekken van inwoners bij het maken van een sluitende begroting voor 2026. Want, voorzitter, de begroting is belangrijk en daarin zijn keuzes mogelijk. Daarom hebben we als CDA met inwoners en maatschappelijke organisaties afgelopen jaar een ‘tegenbegroting’ gemaakt. Dat was een klus, maar ik hoop dat komend jaar weer te doen en wens dit ook andere fracties toe. Maar de vraag die nu centraal staat, is: gaan we een groot project optuigen waarin we 63.000 inwoners vragen waar het minder kan, wat waardevolle uitgaven zijn, en hoe de gemeente succesvol kan investeren in de toekomst? Ons korte antwoord is: dat lijkt ons geen goed idee. Die vraag is te groot, en tegelijk te specialistisch. Dit is exact waarvoor onze representatieve democratie ingericht. Overigens kan participatie ook over te kleine onderwerpen gaan. Vandaag zag ik op Facebook dat de gemeente een naamwedstrijd heeft uitgeschreven naar de naam van het nieuwe afvalbrengstation. Het meest ‘gelikete’ antwoord daarop was: “Waarom iets nieuws verzinnen? Het is handig als de naam zegt wat je er kunt doen. Afvalbrengstation, hele duidelijke naam, lijkt me. Eventueel aan te vullen met: Lansingerland.” Kortom, onze antwoorden op uw vragen: Is de commissie het eens dat het betrekken van inwoners en andere maatschappelijke partners bij onze begroting, zeker richting het ‘ravijnjaar’, past bij de ambities van de raad en wenselijk is? En is de commissie het eens met het beeld dat participatie kan bijdragen aan het inventariseren van (mitigerende) maatregelen en mogelijk ook aan het draagvlak voor die maatregelen? Antwoord: Wij willen dat onze inwoners vooral goed betrokken worden bij ruimtelijke projecten, bij het opstellen van nieuwe visies op winkelcentra, op ondernemen, op de zorg, etc. Maar bij de hele begroting? Nee, dat lijkt echt niet geschikt. Daar hebben we volksvertegenwoordigers voor. De inwoners die wij spreken hebben hieraan geen behoefte. Hoe kijkt de commissie naar het ontwikkelen van programma’s en activiteiten rondom de begroting waarin burgers en andere partners actief benaderd worden om mee te denken over onze inkomsten en uitgaven? Antwoord: Er is altijd schaarste in capaciteit van de gemeentelijke organisatie. Dat hebben we net ook weer gemerkt nu de verduuurzaming van de Windas weer jaren wordt uitgesteld. Hebben andere partijen (creatieve) ideeën om hier invulling aan te geven? En wat vinden zij belangrijk bij een dergelijk proces? Antwoord: In 2026 hebben we een wel een geschikt moment voor participatie. Dat noemen we: Gemeenteraadsverkiezingen.”

Op donderdag 11 april heeft de Commissie Samenleving van Lansingerland de Regiovisie huiselijk geweld en kindermishandeling voor de komende periode 2024-2027 besproken. Een belangrijk agendapunt waarbij alle partijen het eens zijn dat deze visie vastgesteld moet worden, zodat de commissie het uitvoeringsplan dat hieruit voortvloeit kan bespreken. De visie, getiteld 'Geweld hoort nergens thuis', werd gebruikt als basis voor de opgestelde visie. Dankzij deze visie, die vorig jaar afliep, kon in de afgelopen jaren al belangrijke stappen gezet worden in het aanpakken van huiselijk geweld en kindermishandeling. Tijdens de vergadering werden verschillende punten uitgelicht, waaronder de samenwerking met stakeholders, het belang van ervaringsdeskundigen en de rol van de pleger van mishandelingen. Het hoofdstuk dat zich richt op 'meer aandacht voor hulpverlening aan de pleger', werd uitvoerig naar voren gebracht door Dave Bergwerff van het CDA. Hierbij rees de vraag hoe ver men kan gaan in het motiveren van plegers om hulp te accepteren, en waar de grens ligt tussen vrijwillige deelname aan hulpverlening en dwang. Ook werd opgemerkt dat de taal in het document rondom daderschap en stigmatisering wat nuance mist. Het CDA had meer stevige taal rondom de dader op zijn plaats gevonden. Een belangrijke observatie tijdens de discussie was de afwezigheid van een expliciete vermelding van lokale invulling binnen de visie. Dit riep vragen op over de concrete uitvoering binnen Lansingerland. De betrokkenheid van de Adviesraad Sociaal Domein (ASD) werd echter positief ontvangen, en het college heeft toegezegd de aandachtspunten van de ASD mee te nemen in de lokale invulling van de regiovisie. Ook sprak men over de blik op de toekomst, waarbij de lokale invulling van de regiovisie binnen Lansingerland meer concrete vorm zal krijgen. De leden van de Commissie Samenleving kijken uit naar verdere stappen in de aanpak van het tegengaan van huiselijk geweld en kindermishandeling, met de komst van nieuwe en effectieve lokale maatregelen.

De wijkmanager en het wijkgericht werken krijgen een belangrijke plek in de uitvoering van het Integraal Veiligheidsplan voor de komende jaren. Die toezegging deed burgemeester Pieter van de Stad op vragen van het CDA Lansingerland tijdens de commissie Algemeen Bestuur. In het Integraal Veiligheidsplan staat beschreven hoe de gemeente de komende jaren om wil gaan met een aantal veiligheidsvraagstukken. Daarbij zijn er vier speerpunten benoemd, die zijn opgesteld op basis van eerdere commissievergaderingen en inloopavonden. De eerste is Leefbare, veilige en krachtige wijken. Daar willen wij dus de wijkmanager in terugzien bij de uitwerking van het uitvoeringsplan, waarin komt te staan welke acties en doelen er concreet worden verwacht. Daarbij hebben wij, samen met Leefbaar 3b en de VVD, gepleit voor een belangrijke rol voor Buurttoezicht Lansingerland. De verhoudingen tussen de gemeente en BTL zijn tot het vriespunt gedaald. BTL heeft aangegeven stappen te willen zetten om de relatie te verbeteren en het is aan de gemeente om die handschoen op te pakken, wat onze fractie betreft. Het tweede speerpunt is Zorg en Veiligheid. Daarbij gaat het om zaken als huiselijk geweld en is er extra aandacht voor de kwetsbare jeugd. Doel daarbij is vroegsignalering om zo grotere problemen te voorkomen. Het derde punt gaat over Digitale Veiligheid. Steeds meer inwoners zijn de dupe van online criminaliteit. Denk aan de zogenaamde appjes van een kind dat een nieuw nummer heeft, terwijl er een crimineel achter schuilt die geld probeert af te trogellen met zogenaamde openstaande rekeningen. De gemeente wil inwoners weerbaarder maken tegen deze vorm van criminaliteit, iets wat wij zeker steunen. Het vierde punt gaat over de resterende veiligheidsthema’s. Denk aan ondermijning van bedrijven, waarbij bijvoorbeeld logistieke bedrijven worden gebruikt voor drugshandel of een loods die wordt verhuurd voor bedrijfsactiviteiten, maar uiteindelijk blijkt te worden gebruikt als drugslaboratorium. Als CDA zijn wij positief over het voorliggende Integrale veiligheidsplan, maar zoals altijd draait het om de uiteindelijke uitvoering. Wat gaan we wel en niet doen? En wat doet het tekort aan mankracht met deze plannen? Als fractie blijven we dit proces scherp monitoren.

De Europese verkiezingen leven nog niet bij de kiezers en de Nederlandse kiezer weet nauwelijks wie de lijsttrekkers zijn waarop ze bij de verkiezing van het Europees Parlement op 6 juni kunnen stemmen. Ook weet slechts een minderheid bij welke Europese fractie de Nederlandse partijen horen. De meeste kiezers gaan bij hun keuze af op wat ze van een partij zien in de landelijke politiek, terwijl er voldoende belangrijke inhoudelijke kwesties zijn die om publiek debat vragen, denk aan immigratie en het klimaat. Ook de vraag bij welke fractie in het Europees Parlement de Nederlandse partijen horen, blijkt lastig te beantwoorden. Zes op de tien mensen (58 procent) kan die vraag niet beantwoorden. De overige 42 procent geeft wel een antwoord, maar heeft het lang niet altijd bij het juiste eind. Op het afgelopen congres in Nijkerk gaf Henri Bontenbal samen met Tom Berendsen het startschot voor de Europese campagne. Dat deden ze samen met het team van kandidaten en het enthousiasme van meer dan duizend aanwezige CDA'ers. Deze Europese verkiezingen gaan over de strijd voor een fatsoenlijk Europa.Henri Bontenbal was er in zijn toespraak van overtuigd dat we de scepsis over de Europese Unie kunnen overwinnen door de Unie niet enkel als economisch verdienmodel te zien, maar allereerst weer als waardengemeenschap met een koestering voor nationale en lokale verschillen. In Europa én in Nederland moet politiek weer gebaseerd zijn op visie, ideologie en overtuigingen. Dat is waar Nederland volgens Henri’s overtuiging naar snakt en dat is de missie van het nieuwe CDA. Vorige week was er in Den Haag een lezing door een professor politieke studies uit België over de christendemocratie in Europa. Het CDA maakt deel uit van de Europese Volkspartij (EVP). In het Europees Parlement is de fractie van de EVP de grootste groepering. De partij bundelt de meeste nationale christendemocratische partijen binnen de Europese Unie. Ik was al vroeg in de middag Hofstad gearriveerd en dronk een kop koffie in een etablissement waar de ware drinkers komen. In nam mij voor in geen geval alcohol te drinken want in de Haagse locatie waar ik moest zijn laat men ongaarne beschonkenen toe. Aan het tafeltje vlak bij mij zat een grote man met de uitstraling van een lantaarnopsteker en de scharensliep uit vroeger jaren die zijn kelkje diverse malen deed vullen en een vrolijk optimisme uitstraalde. Ik sloeg zijn aanbod voor zo’n drankje af, weigerde nog een paar keer beleefd, betaalde en ging op weg naar de sociëteit voor de lezing. Daar aangekomen zag ik dat de zaal al helemaal met belangstellenden gevuld was. Ik vond gelukkig ergens achter in de zaal een klapstoel die ik nauwelijks had bezet toen de hooggeleerde op het spreekgestoelte klom. Hij zei in de mooie Vlaams taal dat hij amai eerst even had geaarzeld naar Den Haag te komen voor een lezing. Maar ja, toch fier was dat men hem had uitgenodigd. Dat is met veel sprekers zo. Zij aarzelen aan het begin even, maar doen het daarna toch met veel genoegen. Toen de professor zowat vijftien minuten bezig was met zijn boeiende causerie en de aanwezigen met aandacht luisterden, werd de zaal opgeschrikt door een ongepast geluid: er trad iemand schel fluitend binnen. Iedereen keek geïrriteerd om en zag een man in de deuropening staan. Het fluiten verstomde langzaam en hij aarzelde om naar binnen te gaan. Ik herkende hem meteen als de man die ‘s middags in het etablissement aan het tafeltje vlak bij mij zat. Wat kwam die man hier doen, vroeg ik mij af. Terwijl de spreker zijn interessante betoog vervolgde en aangaf welke thema’s een belangrijke rol moeten spelen in het Europese beleid, ging de man proberen op zijn tenen te lopen. Hij had echter zwaar krakende schoenen aan en maakte daarmee zoveel lawaai dat iedereen wéér omkeek en geïrriteerd ‘sssst’ riep. De man bleef op de punten van zijn schoenen staan en keek schuldbewust de zaal in. Vervolgens draaiden de hoofden weer naar de spreker. Deze praatte door met een professioneel academisch lachje, of hij zeggen wilde: ‘Allez, da’s nou ook wat – ik kom hier met mijn mooie wetenschap en die vent gaat met zijn schoenen lopen kraken!’ De man had evenwel in de achterste rij een lege stoel bereikt. ‘Dag mevrouw,’ zei hij veel te hard tegen een charmante Haagse dame. Hij wilde naast haar gaan zitten zonder dat de klep van de stoel neergedrukt was doch dit euvel kon de vrouw nog nét voorkomen. Zij rukte de plank naar beneden, zodat de man niet neerstortte, maar netjes zat, als een ordentelijke bezoeker. Met glazige ogen keek hij naar de redenaar, proberend zijn gezicht een studieuze indruk te geven. Maar de drank had zijn werk gedaan; drie minuten later was zijn blozend hoofd opzij gezakt tegen de schouder van de Haagse dame en viel hij in diepe slaap. Intussen sloot de professor zijn lezing hilarisch af met: ‘Laat Europa niet in slaap sussen door populisten, maar blijf wakker! Ondergetekende Nick Steenkamp

Tijdens het afgelopen CDA-verkiezingscongres in Nijkerk, dat werd bijgewoond met ruim duizend mensen, zette Bontenbal zich opvallend scherp af tegen de PVV. Deze partij gaat volgens hem lijnrecht in tegen de kernwaarden van de christendemocratie. ‘Populisten zeggen Nederland op één te zetten, maar ze zetten egoïsme op de eerste plaats’, stelt Bontenbal. ‘Het is zelfs een misplaatst idee dat PVV’ers voor de vrijheid strijden. Hun definitie van vrijheid is niets anders dan doen waar je zelf zin in hebt. Ze zeggen voor mensen op te willen komen, maar ondermijnen de rechtsstaat die mensen juist beschermd’. Het streven naar vrijheid zoals christendemocraten dat zien, gaat volgens Bontenbal altijd hand in hand met verantwoordelijkheid en solidariteit. Die verantwoordelijkheid ligt volgens de CDA-leider ook in Europa, een continent dat volgens hem haar ziel moet terugvinden. Rechts-populisme bestrijden Het rechts-populisme in Europa moet hard worden bestreden, vindt de CDA’er. ‘Maar Europeanen moeten wel eerst de scepsis over de Europese Unie overwinnen. Bontenbal is ervan overtuigd dat dat kan, als we Europa eerst weer als waardengemeenschap gaan zien en niet enkel als economisch project. Hij roept op om in Europa de komende jaren serieus werk te gaan maken van defensie, de democratische rechtsstaat, migratiebeleid en groene- en strategische industriepolitiek. De ziel en waarden die Bontenbal graag in Europa terugziet, gaan over de waardigheid en gelijkwaardigheid van ieder mens en de vrijheid om zelf vorm te geven aan de roeping in je leven. De Europese ziel gaat volgens hem over verantwoordelijkheid voor de ander, de wereld en de aarde, over solidariteit met elkaar, democratie en een sociale rechtsstaat. Meer diversiteit Maar de CDA-leider erkent wel dat Europa tegenwoordig ook een werkelijkheid met tekortkomingen is. Hij pleit daarom voor meer diversiteit in het Europese huis met zijn vele kamers. Want het draagvlak voor Europa verdwijnt als er geen ruimte meer is voor lokale en nationale verschillen, waarschuwde Bontenbal. In zijn toespraak werd duidelijk dat de partijleider het best wel ongemakkelijk vindt dat Wilders deze week Richard van Zwol, notabene een CDA’er, tot informateur heeft benoemd. Hij maakte er maar een grapje over: ‘Wanneer er goede mensen nodig zijn, dan wordt het toch weer een CDA-er’. Authentiek en charmant De aanwezige christendemocraten op het congres toonden zich opgewekt en tevreden. Zij vinden het belangrijk dat de partij onder leiding van Bontenbal weer zichzelf is. Hij heeft de kernwaarden van de partij -solidariteit en rentmeesterschap- afgestoft en de leden zijn ronduit opgelucht omdat het CDA ditmaal niet hoeft te onderhandelen met de PVV. De mislukte samenwerking uit 2010 etterde bij het CDA de afgelopen jaren nog lang door en bracht de partij uiteindelijk op de rand van de afgrond. Bontenbal wordt op handen gedragen. Hij wordt authentiek en charmant genoemd. Trouw aan zijn principes, verbindend en een partijleider die tussen de mensen staat. De CDA-leider heeft de goede sfeer en het clubgevoel weer teruggebracht. Het CDA stijgt zelfs weer voorzichtig in de peilingen, en dat geeft de aanwezigen ook hoop. Want de Europese verkiezingen zijn al begin juni. CDA’ers zijn er van overtuigd dat de partij weer kan terugkomen, als het maar vanuit het politieke midden blijft opereren.