Poliflw

Op dinsdag 14 mei heeft het provinciebestuur formeel besloten om de vergunningverlening voor windturbines weg te halen bij de gemeente Lansingerland en in eigen hand te nemen. Dit, tot chagrijn van wethouders Fortuyn en Muis, en ondanks vele waarschuwingen dat dit stond te gebeuren van onze fractie. Het plan is nu dat eind 2026 de provincie besluit of de windturbines in de Berkelse Noordpolder komen, bij Kruisweg, of op Bleizo-West. Het college hoopt via lobby bij de Rijksoverheid dit plan nog te dwarsbomen. Of dat succesvol is weet niemand, maar intussen gaat dit dure (kosten: 2 miljoen euro per jaar voor braakliggende gronden) spelletje Russische roulette ten koste van onze inwoners door. Samen met GroenLinks en de VVD bereiden we een bespreekstuk voor om een plan B te maken en de regie weer in eigen handen te nemen. Want als je zelf geen goed plan hebt, zoals het college, dan word je onderdeel van andermans plannen. Zo blijkt recent, zonder dat Lansingerland erbij was, aan de Provinciale Regietafel zelfs te zijn geopperd om een groot asielzoekerscentrum te vestigen op Bleizo-West. Wordt vervolgd.

In onze - volgens Wageningen Universiteit - meest innovatieve tuinbouwgemeente ter wereld, waar ongeveer 8.000 banen met tuinbouw, productie, toelevering etc. gemoeid zijn, is het belangrijk om minstens een keer per jaar in de Raad een breed debat hierover te voeren. Daarom hadden we afgelopen woensdag als fractie de voortgangsrapportage Horti Science uitvoeringsagenda geagendeerd ter bespreking. De vragen die aan de orde kwamen waren: Wat gaat er goed, wat kan er beter, en hoe zit het met de financiën? Namens het CDA bracht ik naar voren dat het glas wat ons betreft ruim halfvol is: Ondernemers en onderzoekers innoveren, produceren, werken aan duurzame energie, leiden nieuw talent op, en daarvoor zijn we dankbaar. Specifiek stond ik stil bij de opening diezelfde dag van het HortiScience Innovation Center in Bleiswijk: Daar werken voortaan de TU Delft en Wageningen Universiteit samen aan het ondersteunen en versneld laten groeien van startende bedrijfjes met innovatieve ideeën in een zogenaamde ‘incubator en accelerator’. Klinkt duur, maar is essentieel om hoogwaardige kennis snel zijn weg te laten vinden naar de praktijk. Het is heel bijzonder dat dit plan uit 2022 nu tot wasdom komt. Bijgaande foto geeft een indruk van de opening, waarbij ik aanwezig mocht zijn. Het was mooi om te horen dat de PvdA net als veel andere fracties dit ‘het ASML van Lansingerland’ noemden. Maar, er kunnen ook dingen beter. Soms kleine dingen, zoals de realisatie van een bushalte aan de Violierenweg, maar ook hele grote dingen. De campus van het Horti Science Park dreigt namelijk vol te raken voor die goed en wel op stoom komt. De firma Bunnik is bezig met de ontwikkeling van het Horti Science House, samen met onderwijsinstelling Lentiz, en daarna zijn de vierkante meters ‘op’. Hoe moet dat dan, wanneer een ondernemer in bijvoorbeeld ‘vertical farming’ die zich op het Horti Science Park wil vestigen zich bij de gemeente meldt? Wethouder Fortuyn moest toegeven dat hij/zij dan naar elders wordt verwezen. Onbegrijpelijk, wat ons betreft. Dan breek je een bloem in de knop. Ten slotte ging het over de financiering van de tuinbouwvisie. Veel partijen steunden samen met ons het pleidooi van de wethouder om het geld dat nu nog niet besteed is gereserveerd te houden voor volgend jaar. Ons voorstel is om bovendien structureel geld te reserveren voor een stevig team tuinbouw bij de gemeente om alle plannen snel tot uitvoering te brengen, bijvoorbeeld voor het verduurzamen van de energievoorziening. Bij de begrotingsbehandeling praten we daarover verder. Al met al was het een goed debat.

‘Een democratie leeft van de bereidheid om soms even in te schikken, te luisteren naar de ander, het vermogen je in de ander te verplaatsen’. Dat zegt partijleider Henri Bontenbal als reactie op het vandaag gepresenteerde akkoord van de onderhandelende partijen PVV, NSC, VVD en BBB. Het CDA zal dit akkoord en de uitvoering daarvan inhoudelijk beoordelen zoals het van een verantwoordelijke partij mag worden verwacht. Henri Bontenbal: ‘’We zijn in de eerste plaats trots om te lezen hoe het ingezette arbeidsmarktbeleid, de volkshuisvestingsagenda, de hulp aan Oekraïne en de investeringen in defensie worden voortgezet. Ook de aandacht voor onze agenda Voor Heel Nederland en Iedere regio telt is een compliment aan onze bewindslieden en aan onze vorige fractie die hiermee zijn gestart.’’ Samenhangend verhaal ontbreekt Volgens Bontenbal leest dit akkoord als een ode aan het individu. Een samenhangend verhaal voor Nederland waarin de samenleving wordt versterkt en de verbinding tussen mensen centraal staat ontbreekt. Bontenbal: ‘Het is meer ik en nog minder wij. Het ontbreekt aan solidariteit met de zwaksten in de samenleving en heeft geen oog voor de grote opgaven van de toekomst zoals de vergrijzing, polarisatie in de samenleving en de toekomst van onze zorg. Een treurig voorbeeld hiervan is het afschaffen van de maatschappelijke diensttijd waarmee juist de jongere generatie leerde om actief deel uit te maken van de samenleving en haar steentje bij te dragen. De boekhouder mentaliteit om dit weg te bezuinigen laat zien dat de onderhandelende partijen vooral oog lijken te hebben voor elkaar en niet zo zeer voor de spanningen in de samenleving. Veel van de voorstellen die bijvoorbeeld bij migratie en landbouw zijn gepresenteerd komen overeen met eerdere voorstellen van het CDA, waarbij de praktijk vaak weerbarstig bleek te zijn’. Behoefte aan een visie Deze tijd vraagt om leiderschap. Om ook verantwoordelijkheid te nemen voor vraagstukken die niet eenvoudig op te lossen zijn. In het akkoord staan veel maatregelen voor de korte termijn, maar of er voldoende oog is voor Nederland op de lange termijn betwijfelt Bontenbal ten zeerste. ‘Nederland heeft meer dan ooit behoefte aan een visie op een toekomst waar we met elkaar, met alle verschillen die er zijn, de schouders er onder zetten. Deze tijd van nieuwe tegenstellingen in de samenleving vraagt om een nieuwe gemeenschapszin. Leiderschap is niet: alleen maar vertellen wat kiezers graag willen horen. Leiderschap is: vooral doen wat nodig is om Nederland de toekomst in te leiden. Eerlijk zijn over wat moet. Hoopvol over wat kan. Daar horen ook moeilijke besluiten en soms offers bij. Daar hoort ook een democratisch ethos bij, waarin niet de tegenstellingen worden uitvergroot en harde woorden het maatschappelijk debat domineren. Een democratie leeft van de bereidheid om soms even in te schikken, te luisteren naar de ander, het vermogen je in de ander te verplaatsen. Vandaag begint er voor ons als fractie een nieuwe fase waarin wij het aanstaande kabinet kritisch zullen volgen op hun beloften en de uitvoering daarvan. Het CDA zal ieder voorstel inhoudelijk beoordelen. Wat goed is steunen we. Wat slecht is zullen we beantwoorden met betere alternatieven. Wij blijven ons inzetten voor een fatsoenlijk land. Een land waarin we omzien naar elkaar. Dat is onze opdracht’.

Met de vorming van de door Wilders zo gewenste coalitie wil het niet erg lukken. Over essentiële kwesties als de overheidsfinanciën, het klimaatbeleid en de internationale politiek zijn de onderhandelende partijen het sterk oneens. Maar, het lijkt erop dat naast BBB dat zich rekent tot vaste verkering van Wilders, ook het NSC van Pieter Omtzigt en de VVD van Dilan Yeşilgöz geen enkele uitwijk zien en dus krampachtig blijven vast houden aan de PVV. Er is wel veel enthousiasme, maar een groot gebrek aan inhoudelijke bagage. Het lijkt veel op clownerie, toneelspel en groepsegoïsme. Intussen duren de onderhandelingen nu al vijf maanden. Formeren is een vak Niet alleen onderhandelen, ook formeren is een vak, zeggen oud-onderhandelaars in Den Haag. Er kunnen politieke gevoeligheden zijn uit het verleden, die nog steeds een rol spelen. Twee van de vier partijen die nu formeren hebben nooit eerder meegedaan aan een kabinetsformatie, NSC en BBB. In opvallend veel media wordt het voortdurend voorgesteld alsof er voor de rechtse coalitie, waaraan nu al maanden wordt gewerkt, geen alternatief zou bestaan. Dat past in een frame, door Geert Wilders gekoesterd, dat de grote winst van de PVV betekent dat die behoort mee te regeren. Zoals hijzelf beweert: een eis van democratie. Maar: niet de grootste partij bepaalt uiteindelijk de samenstelling van de coalitie, maar de partij of partijen die voor de coalitievorming onmisbaar zijn. Het moet zonder haar medewerking niet mogelijk zijn een enigszins stabiele coalitie tot stand te brengen. De PVV is wel de grootste maar zij is niet onmisbaar. Onmisbaar voor de coalitievorming zijn twee partijen gezamenlijk: de VVD en het NSC. Die hebben samen de noodzakelijke 44 zetels die met anderen een meerderheid kunnen maken. Op al de kwesties waar VVD en NSC samen vierkant tegenover Geert Wilders staan, is de ideologische afstand tot een alternatieve coalitie met links een stuk minder groot, misschien met uitzondering van de gewenste financieel-economische politiek. Als het gaat over cultuur en publieke omroep, klimaatbeleid, internationale politiek en defensie is een vergelijk heel wel denkbaar. Democratische rechtsorde Dat is alleen al daarom van belang om vast te stellen, omdat met zulk een combinatie de democratische rechtsorde veel beter wordt gewaarborgd. Nog veel belangrijker: nu rond Europa de oorlog heerst, inclusief directe Europese betrokkenheid en de politieke spanningen levensgevaarlijke vormen beginnen aan te nemen, is het van essentieel belang dat er met gepaste spoed een stabiele regering tot stand komt met een constructieve relatie tussen regering en parlement. Dit is een situatie waarin bij uitstek in alternatieven moet worden gedacht en dus ook de bijbehorende risico’s dienen te worden genomen. Precies daar zit het probleem. Vooral de VVD heeft zichzelf volledig vastgereden in de kwestie van het migratiebeleid door daar een lijn te willen die sterk overeenkomt met die van Wilders, al lijden de liberalen niet of veel minder aan het fanatieke anti-islamisme waarmee de PVV behept is. Het is een strategische schijn beweging, de hete aardappel van het asielthema wordt toch maar even doorgeschoven. De VVD denkt zich daarom geen andere coalitie te kunnen veroorloven zonder zwaar verlies aan aanhang. Daarvoor is zij kennelijk bereid te riskeren dat, als de coalitie met de PVV er niet komt, desnoods nieuwe verkiezingen moeten worden aanvaard. Ik weet niet wat voor de VVD erger is: vroegtijdige nieuwe verkiezingen of een coalitie met links. Noodregering Met andere woorden, een alternatief voor een coalitie met rechts is wel mogelijk maar moet vooral worden gewild. Aan die wil ontbreekt het, voornamelijk uit angst voor de PVV. Er zijn, juist nu, situaties denkbaar om angstiger voor te zijn. Maar de ernst van de wereldpolitieke situatie wil op de een of andere manier maar niet tot de onderhandelende partijen doordringen. Er is alle reden om alsnog over een alternatief voor een rechtse coalitie na te denken. Die kan worden gevormd op dezelfde voorwaarden als de extraparlementaire constructie die informateur Kim Putters had bedacht: politieke leiders in de Tweede Kamer, een kort programma op hoofdzaken en bewindslieden die minstens ten dele van buiten de dagelijkse politiek komen. Noem het, als het moet, een noodregering. Het zou goed zijn als de formerende partijen aandacht vragen voor de bedreigde schepping en elementaire waarden, zoals omzien naar elkaar en zorg voor de leefbaarheid van de aarde. Steeds wanneer CDA’ers de afgelopen decennia weer eens moesten nadenken over de vraag waar de partij ook alweer voor staat, was dit het antwoord. Het kabinet regeert nu al negen maanden demissionair en lijkt steeds meer op een gewoon kabinet. Ook de Eerste Kamer laat zich gelden. Officieel mag de senaat wetsvoorstellen alleen afwijzen om juridische redenen, of omdat die niet uitvoerbaar zouden zijn. In de Eerste Kamer stemmen de formerende partijen soms zelfs volstrekt anders dan hun collega’s in de Tweede Kamer. Welk beleid uiteindelijk de eindstreep haalt, is daardoor voor niemand meer duidelijk. In afwachting van een nieuw rechts kabinet verzuipt de Kamer in incidentenpolitiek en neemt de Eerste Kamer steeds vaker de politieke leiding.

Gisteravond was een enorm geslaagde en leerzame avond tijdens ons politiek café bij het prachtige bedrijf Koppert! We kwamen samen om te praten over onder andere de toekomst van de tuinbouw in Europa, en wat een inspirerende discussie was het! Koppert staat bekend om hun duurzame oplossingen voor gewasbescherming en natuurlijke bestuiving, en het was geweldig om te horen hoe zij bijdragen aan een groenere toekomst. Ingeborg ter Laak, de nummer twee op de CDA kieslijst voor de Europese verkiezingen, deelde haar inzichten samen met Paul Koppert. Van Europese bureaucratie tot voedselzekerheid en veranderingen in het politieke bestel, we hebben het allemaal interactief besproken met het publiek. Bovendien was er de kans om vragen te stellen aan Jan-Willem van den Beukel, de fractievoorzitter van het CDA-Lansingerland, over het lokale beleid. Voor het volgende politieke café zijn we benieuwd naar jouw mening: welk onderwerp(en) zou volgens jou op de agenda moeten staan bij een volgend politiek café? Laat het ons weten door het sturen van een mail naar secreraris.cda.lansingerland@gmail.com We kijken ernaar uit om spoedig weer samen te komen en meer te leren over wat er speelt in onze gemeenschap.

Beste leden van CDA Lansingerland, In navolging van de ‘save the date’ ontvangt u via deze weg de officiële uitnodiging voor de Algemene ledenvergadering op 2 mei a.s. Aansluitend zal er een politiek café worden georganiseerd waar de nummer 2 van de kandidatenlijst van het CDA, Ingeborg ter Laak, haar verhaal over Europa met u wil delen. Op het Europees toneel worden er veel beslissingen genomen die effect hebben op de regio, en dit is uw kans om hier over in gesprek te gaan. Naast de bijdrage van Ingeborg zal Paul Koppert ook het verhaal van Koppert Biological Systems, één van de meest toonaangevende bedrijven van de regio, met ons delen. De agenda is als volgt: Inloop ALV 19.00 uur Start ALV 19.15 uur Inloop thema-avond 20.00 uur Start thema-avond 20.15 uur Borrel 21.45 uur We zijn te gast bij Koppert: Veilingweg 14 in Berkel en Rodenrijs Tijdens de ALV zullen er twee nieuwe kandidaten worden voorgedragen voor het bestuur: Gijs Damen en Joost Ammerlaan. Het politiek café is ook toegankelijk voor niet-leden, en we willen hier uiteraard een energieke en interactieve avond van maken. Het zou dan ook leuk zijn als u mensen in uw omgeving enthousiast kan maken om aanwezig te zijn! Met vriendelijke groet, Het bestuur van het CDA Lansingerland

Deze week was ik op uitnodiging van de EVP-fractie in het Europees Parlement. Na jaren van politieke stilstand heeft het een enorm belangrijke stap gezet voor de gezamenlijke aanpak van de Europese asiel- en migratiecrisis. Negen jaar na de vluchtelingencrisis van 2015 ligt er nu eindelijk een nieuw beleid dat een einde maakt aan de chaos aan onze buitengrenzen. De EVP en het CDA zijn altijd aan de onderhandelingstafel blijven zitten om onze grenzen én waarden te verdedigen. Na afloop wandelde ik terug richting metro toen ik langs de Sint Niklaaskerk liep, de oudste nog bestaande kerk in Brussel. In 1174 wordt de kerk al vermeld in archieven. Tot 1376 was er een grote klokkentoren die dienst deed als belfort, maar het stortte in. De kerk dat zich tussen de beurs en de grote markt bevindt, is scheef gebouwd, dit komt waarschijnlijk door een beekje dat zich dicht bij de kerk bevond. Het koor is het oudste stuk van de kerk, maar het bevat nog andere meesterwerken zoals schilderijen van Jean van Orley en ook van een leerling van de Vlaamse schilder Rubens. Ik besloot naar binnen te gaan waar zojuist een dienst was. Na afloop verkeerde ik in een staat van een gemoedstoestand die gekenmerkt werd door intense vreugdetoen ik het godshuis verliet en weer op straat stond. Voor de deur zat een man in een vale jas en in zijn hand een oude gleufhoed. Hij bedelde en had een goede plaats uitgezocht, want de mensen die de kerk verlieten waren meer dan anders met het lot van de berooide begaan. Ik kon dit ook bij mijzelf waarnemen, want zodra ik de man opmerkte en zijn nederige bedoelingen overzag tastte ik in mijn jaszak en wierp een briefje van tien zonder aarzeling in zijn hoed. Que Dieu vous bénisse, monsieur (God zegene u meneer), sprak de man toepasselijk. Men stapt veerkrachtiger na zo’n daad. Een royale gift van tien euro verleent voor even dispensatie van die onbestemde wroeging. Ik floot dan ook een vrolijk deuntje toen ik naar de metrohalte tegenover de kerk liep. In België heeft elk metrostation een naam dat rijk is aan geschiedenis: Politici, oorlogshelden, blauwbloeden, artiesten of mensen die hun naam toevallig aangewezen krijgen. De regen die opeens meedogenloos neerstroomde deerde mij nauwelijks. Straks zou ik droog zitten naar het station Brussel Centraal en vandaar de trein terug nemen naar Nederland. Sommige gedachten maken een mens nerveus. Ik werd plotseling vuurrood, tastte in mijn zak en wist toen zeker dat ik mijn laatste tientje aan die man had gegeven. Ik had wel een retour voor de trein, maar geen metrokaartje in mijn zak. Van een ritje zou nu niet veel komen, aangezien conducteurs in België geen gratis ticket de métro verstrekken. Minder veerkrachtig dan zo-even stak ik de straat over. Het fluiten liet ik achterwege. ‘Que Dieu vous bénisse’, sprak de man – deze keer niet tegen mij, maar tegen een vrouw die ook iets in de hoed had geworpen. Ik ging in het portaal staan en dacht na over de wijze waarop ik een deel van mijn tientje zou kunnen terugvragen. Hij kon het best missen, want ik zag dat er naast muntgeld ook heel wat briefjes in zijn hoed lagen. Toen de laatste bezoeker de kerk had verlaten liep ik naar hem toe. Mij herkennend gleed er een sentimenteel lachje over zijn gezicht, alsof hij wilde zeggen: ‘Ja meneer hier zit ik dan, nog altijd mijn karig deel te vergaren’. Ik knikte hem toe maar niet met het gezicht van de weldoener. De bakens waren verzet. Ik keek naar hem met de vertrouwelijkheid van een lotgenoot, maar veel begreep hij er niet van. Ik zag hoe hij de briefjes en de centen in zijn zak stak. ‘Goede oogst? ’vroeg ik op de zakelijke toon van de geïnteresseerde vakgenoot. Beverig antwoordde hij in half Frans, half Belgisch: ‘Ah monsieur, ik ben al rapidement tevreden.’ Ik besloot er niet langer omheen te draaien en zette aarzelend mijn probleem uiteen. De oplossing -teruggave van de helft- liet ik beleefd aan hemzelf over. De uitwerking van mijn verhaal was teleurstellend. Zodra hij begreep wat ik bedoelde, nam zijn gezicht de uitdrukking aan die men ook kan waarnemen bij winkeljuffrouwen als men wil ruilen zonder bon. Hij veranderde geheel. Niets was er over van de breekbare grijsaard die zo-even Gods zegen voor mij had afgesmeekt. Koeltjes zei hij: ‘Maar allez monsieur, kunt gij dan niet marcher?’ ‘Het is zo’n eind,’ zei ik. ‘En dan met die regen’. ‘Amai, we moeten er allemaal door he’, het is niet elke dag zon monsieur’. Het gesprek raakte in een impasse, maar ik bleef volhouden. Langzaam stak de man de straat over en haalde zijn fiets uit een portiek. ’Allez, gij kunt achterop als gij wilt,’’ sprak hij. ‘Ik moet toch cette direction.’ Dat heb ik gedaan. Toen ik voor het station druipnat van de fiets sprong en hem woorden van dank toeriep, maakte hij een achteloos gebaar en verdween zwijgend in de verte. Morgen zal hij er weer zitten – amai, zeker en vast!

In 2026 moet de gemeente waarschijnlijk de broekriem flink aanhalen doordat de bijdrage vanuit het Rijk (Gemeentefonds) dan minder wordt. Dat gaat wel lukken, want zo lang de gemeente miljoenen uitgeeft aan communicatie, participatie, overheidsvoetballen, ‘gratis’ openbaar vervoer etc., zien we als CDA wel mogelijkheden. Wat wel belangrijk is, is zorgvuldigheid. Vorige keer werd bijvoorbeeld Welzijn Lansingerland en daarmee ouderen overvallen door een plotse bezuiniging. En waren bezuinigingen al doorgevoerd, zonder dat de Raad ermee ingestemd had, waardoor de fietsenstalling bij metrohalte Westpolder nu zonder beveiliging zit. Enfin, over de begroting dus, had D66 afgelopen week een voorstel geagendeerd. Ze wilden een groot project optuigen om alle inwoners en organisaties te vragen waarop de gemeente moet bezuinigen en waarop ze moet investeren. Namens de fractie heb ik daarop gereageerd: “Het CDA Lansingerland waardeert het initiatief van de D66-fractie voor dit voorstel, voor het betrekken van inwoners bij het maken van een sluitende begroting voor 2026. Want, voorzitter, de begroting is belangrijk en daarin zijn keuzes mogelijk. Daarom hebben we als CDA met inwoners en maatschappelijke organisaties afgelopen jaar een ‘tegenbegroting’ gemaakt. Dat was een klus, maar ik hoop dat komend jaar weer te doen en wens dit ook andere fracties toe. Maar de vraag die nu centraal staat, is: gaan we een groot project optuigen waarin we 63.000 inwoners vragen waar het minder kan, wat waardevolle uitgaven zijn, en hoe de gemeente succesvol kan investeren in de toekomst? Ons korte antwoord is: dat lijkt ons geen goed idee. Die vraag is te groot, en tegelijk te specialistisch. Dit is exact waarvoor onze representatieve democratie ingericht. Overigens kan participatie ook over te kleine onderwerpen gaan. Vandaag zag ik op Facebook dat de gemeente een naamwedstrijd heeft uitgeschreven naar de naam van het nieuwe afvalbrengstation. Het meest ‘gelikete’ antwoord daarop was: “Waarom iets nieuws verzinnen? Het is handig als de naam zegt wat je er kunt doen. Afvalbrengstation, hele duidelijke naam, lijkt me. Eventueel aan te vullen met: Lansingerland.” Kortom, onze antwoorden op uw vragen: Is de commissie het eens dat het betrekken van inwoners en andere maatschappelijke partners bij onze begroting, zeker richting het ‘ravijnjaar’, past bij de ambities van de raad en wenselijk is? En is de commissie het eens met het beeld dat participatie kan bijdragen aan het inventariseren van (mitigerende) maatregelen en mogelijk ook aan het draagvlak voor die maatregelen? Antwoord: Wij willen dat onze inwoners vooral goed betrokken worden bij ruimtelijke projecten, bij het opstellen van nieuwe visies op winkelcentra, op ondernemen, op de zorg, etc. Maar bij de hele begroting? Nee, dat lijkt echt niet geschikt. Daar hebben we volksvertegenwoordigers voor. De inwoners die wij spreken hebben hieraan geen behoefte. Hoe kijkt de commissie naar het ontwikkelen van programma’s en activiteiten rondom de begroting waarin burgers en andere partners actief benaderd worden om mee te denken over onze inkomsten en uitgaven? Antwoord: Er is altijd schaarste in capaciteit van de gemeentelijke organisatie. Dat hebben we net ook weer gemerkt nu de verduuurzaming van de Windas weer jaren wordt uitgesteld. Hebben andere partijen (creatieve) ideeën om hier invulling aan te geven? En wat vinden zij belangrijk bij een dergelijk proces? Antwoord: In 2026 hebben we een wel een geschikt moment voor participatie. Dat noemen we: Gemeenteraadsverkiezingen.”

Op donderdag 11 april heeft de Commissie Samenleving van Lansingerland de Regiovisie huiselijk geweld en kindermishandeling voor de komende periode 2024-2027 besproken. Een belangrijk agendapunt waarbij alle partijen het eens zijn dat deze visie vastgesteld moet worden, zodat de commissie het uitvoeringsplan dat hieruit voortvloeit kan bespreken. De visie, getiteld 'Geweld hoort nergens thuis', werd gebruikt als basis voor de opgestelde visie. Dankzij deze visie, die vorig jaar afliep, kon in de afgelopen jaren al belangrijke stappen gezet worden in het aanpakken van huiselijk geweld en kindermishandeling. Tijdens de vergadering werden verschillende punten uitgelicht, waaronder de samenwerking met stakeholders, het belang van ervaringsdeskundigen en de rol van de pleger van mishandelingen. Het hoofdstuk dat zich richt op 'meer aandacht voor hulpverlening aan de pleger', werd uitvoerig naar voren gebracht door Dave Bergwerff van het CDA. Hierbij rees de vraag hoe ver men kan gaan in het motiveren van plegers om hulp te accepteren, en waar de grens ligt tussen vrijwillige deelname aan hulpverlening en dwang. Ook werd opgemerkt dat de taal in het document rondom daderschap en stigmatisering wat nuance mist. Het CDA had meer stevige taal rondom de dader op zijn plaats gevonden. Een belangrijke observatie tijdens de discussie was de afwezigheid van een expliciete vermelding van lokale invulling binnen de visie. Dit riep vragen op over de concrete uitvoering binnen Lansingerland. De betrokkenheid van de Adviesraad Sociaal Domein (ASD) werd echter positief ontvangen, en het college heeft toegezegd de aandachtspunten van de ASD mee te nemen in de lokale invulling van de regiovisie. Ook sprak men over de blik op de toekomst, waarbij de lokale invulling van de regiovisie binnen Lansingerland meer concrete vorm zal krijgen. De leden van de Commissie Samenleving kijken uit naar verdere stappen in de aanpak van het tegengaan van huiselijk geweld en kindermishandeling, met de komst van nieuwe en effectieve lokale maatregelen.