Welke Helmonder wil het niet, een hogere koopkracht, meer euro’s in onze portemonnee, eindelijk in je bestedingspatroon kunnen merken dat de economie groeit. Aan de andere kant heeft deze welvaartsgroei en de daarmee samenhangende hogere bestedingen ook een keerzijde, economische groei kan immers ten koste gaan van het milieu.
Een paar jaar geleden berichtten de media nog dat de oude groeicijfers van
weleer nooit meer zouden terugkomen. Inmiddels is ons BNP met 812 miljard het
hoogste ooit en groeide de Nederlandse economie al twee jaar met meer dan 3%.
Iedere werkdag komen er in ons land meer dan 1000 banen bij en in de lijstjes
staan we inmiddels na landen zoals Finland en Noorwegen op nr. 6 in de
categorie ‘meest gelukkige landen’. Welvaartsgroei is ook het beste
medicijn tegen dictaturen, populisme, ziektes en armoede en stelt ons ook in
staat te investeren in veiligheid, goed onderwijs, uitstekende gezondheidszorg
en het beste pensioenstelsel ter wereld.
Als we objectief naar de cijfers kijken gaat het dus gewoon erg goed met ons
Nederlanders-Helmonders. Toch is er een probleem; als we de klimaatproblematiek niet gaan
oplossen is er straks geen draagvlak meer voor onze welvaartsgroei en als we de
groei niet in onze portemonnee gaan voelen dan verdwijnt het draagvlak voor het
klimaatakkoord. De oplossing kan dus alleen maar een EN-EN benadering zijn. Het
is dus de hoogste tijd dat onze overheid ervoor gaat zorgen dat iedereen in
ons land en onze stad zichtbaar meer te besteden krijgt. Alleen dan zal een
grote groep burgers straks bereid zijn die warmtepompen, elektrische auto’s, en
duurdere biologisch geteelde groenten te gaan kopen en wordt milieu iets van
ons allemaal in plaats van een thema voor de goed verdienende minderheid.
En de kosten voor het klimaatakkoord dan, hoor ik u denken. Die gaan we zien
als een soort van verzekeringspremie. We reserveren een vast percentage van
onze groei voor de aanpak en gaan ervoor zorgen dat deze investeringen ons op
termijn weer extra groei gaan opleveren. Als we eerder beginnen zijn wij
straks namelijk de exporteurs van de nieuw ontwikkelde innovatieve technologieën
om maar te zwijgen over het feit dat we dan in de categorie ‘meest
gelukkige landen’ met stip zijn gestegen naar de eerste plaats. Dan
zijn we tevens verlost van het trauma dat Finland altijd weer boven ons blijkt
te staan.
Theo Manders
Raadslid, VVD Helmond
